Na de review van RedLightCityBoy kreeg ik weer effe zin in dit album. Zo gezegd, zo gedaan en ik pas mijn stem aan naar 3.5.
Snoop Dogg en Warren G rappen inderdaad erg sterk en Nate zijn zang is zoals altijd goed. Zoals ik al eerder zei vind ik de beats hier niet geweldig. Ik mis vooral de hoge synth wat ik zo geweldig vind aan G-Funk. Maar afgezien daarvan, zijn de beats eigenlijk best wel goed.

Op een album waar het vooral over vrouwen gaat vind ik 213 The Gangsta Clicc en Appreciation de beste nummers. 213 The Gangsta Clicc is nog aan echt Gangsta Rap nummer wat Snoop en Warren G goet afgaat. Nate doet hier ook een leuk stukje.

Appreciation is gewoon perfect. Alles klopt eraan. En Nate zijn stukje is ook zeer goed. "A big shout out to all my family and friends, when times got hard, you were still here" Dat vind ik mooi van hem zeg.

Twist Yo Body klinkt erg goed en Groupie Luv heeft ook een grappige videoclip.

Al met al is dit best een goed album, waar alle drie de mannen het goed doen. Nate Dogg + Snoop Dogg + Warren G = inderdaad een magisch trio, die ik wel liever op een meer G-Funk achtige beat wil horen, met die hoge synth bedoel ik dan.

3.5*

Cold187Um komt op het goeie idee om een synth door de beat van Alwayz Into Somethin te doen. Op dat moment is G-Funk geboren. Cold187 gaat dus op het tweede Above The Law album meerdere G-Funk beats gebruiken. Maar Dre sleuteld hier en daar ook aan een beat. Na het vertrek van Dre bij Ruthless is Black Mafia Life nog niet uitgekomen en Dr. Dre belet dit door de rechten op te eisen van de beats waar hij een beetje aan gesleuteld heeft. Dre maakt dan The Chronic en dat is het eerste G-Funk album dat in de rekken ligt, maar niet het eerste G-Funk album ooit gemaakt. Black Mafia Life is dat. Een tijd na de release van The Chronic staat Dre de release van Black Mafia Life toe, maar dan is Dre al lang met de eer gaan lopen. Zeer spijtig vind ik, want Above The Law is zeer ondergewaardeerd en Dre lichtjes overgewaardeerd. (Ik weet het, ik heb hem in mijn top 10, maar het zijn vooral de gasten die het hem daar doen)
Above The Law maakt heel goede G-Funk. Cold187Um produceert goed. En qua raps zit het ook goed. KMG en Cold187 doen goed hun best. Kokane komt ook langs. Soms als hij zijn huilerige stem opzet is hij om te huilen, maar meestal is het genieten.
De kwaliteit van de liedjes varieert echter soms. Game Wreck-Oniz-Iz Game is het hoogtepunt maar soms zijn ze niet zo geweldig. Spijtig dat ik hier niet de classic inzie die sommigen wel zien, die deze ook boven The Chronic plaatsen.

3.5*

Dit album begint al met een goede Intro. Geweldig om in de sfeer te komen. Eerst begint het wat stil maar na het schot begint het.

Daarna een prachtige track. East 1999, waar elke Bone een goeie verse dropt. Daarna komen er weer 2 goeie tracks, gewoon chille tracks, maar niet mijn favorieten. Eigelijk zou ik alle tracks van dit album willen aanduiden als favoriet, die geweldige intro ook. Zo enthousiast ben ik over dit album.

En daarna, Down 71. Geweldige track, leuke intro voor die track ook. "People vs Bone Thugs N Harmony Case #C601999" Bizzy Bone wordt veroordeeld tot de lektrische stoel. Eerst begint Bizzy heel goed, en dan rapt Layzie hoe hij Bizzy bevrijdt. Daarna komt Krayzie hen beiden uit de penarie helpen met een vluchtauto. Zo'n tracks heb ik graag. Niets van een refrein maar gewoon enkele MC's op topniveau.

Na die geweldige track komt Mr. Bill Collector. Weer een goeie track, waar Layzie erg mooi op de achtergrond zingt. Er gaat een gerucht rond dat Eazy-E hierop als gastartiest zou verschijnen, hij zou dat ook op nog zo'n 2 andere tracks gedaan hebben, maar welke weet ik niet meer. Die bitch van een Tomika heeft die Eazy verses eruit gelaten. Ze is bedankt. Kon deze classic misschien naar een #2 in mijn top 10 geven i.p.v. 3.

Dan volg Budsmokers Only, iets zegt me dat dit 1 van die andere tracks was waar Eazy op zou verschijnen, maar ik weet het echt niet meer, ik zal het nog eens moeten opzoeken. Een weed song, vreemd vind ik dat Buddah Lovaz er niet direct achterkwam.

Na die track komt Crossroad. Merk op dat het hier enkelvoud is. Deze track is niet dezelfde als Tha Crossroads, die aan Eazy, Uncle Charles, een neef van Krayzie en Wally van The Graveyard Shift is opgedragen. Deze is enkel aan die laatste opgedragen. Wally van The GraveYard shift, beter bekend als Lil Boo. Hij werd neergeschoten in een drive by. straks daarover meer.

Me Killa is gewoon een leuke skit die gevolgd wordt door Land of tha Heartless, een track met een zeer snel refrein. Genieten dit.

Nu een van mijn minst favoriete tracks; No Shortz no Losses. dit betekent niet dat dit geen goeie track is, nee hoor, nog altijd puur genieten.

1st of tha Month is een track die het nog maar net op het album gehaald heeft. Gelukkig want dit is echt een prachttrack. Damn.

En die wordt gevolgend door nog een prachttrack. Buddah Lovaz, geinige track is dat zeg, je zou haast denken dat ze high waren tijdens het opnemen van deze track. Leuk detail is BG Knocc Out in de videoclip. Waneer de Bones in een cirkel staan te rappen zie je hem op de achtergrond staan. BG Knocc Out was een goede vriend van Flesh-N-Bone, beiden zijn ze onlangs vrijgelaten uit de cel, en samen waren ze op't podium aan't chillen op een concert van Bone, je zag datz e echt gelukkig waren omdat ze vrij zijn... Maar nu terug over het album...

Een track waar ik van versteld sta dat hij weinig stemmen heeft gekregen. 1 stem maar, Da introduction heeft er zelfs 2. Niet terecht vind ik, Die Die Die is een korte maar krachtige track die Bizzy en Krayzie als psychopaten beschrijft.

Normaal gezien skip ik skits vaak, vroeger verwijderde ik ze ook direct na het downloaden van een album. bij dit album heb ik dat spijtig genoeg ook gedaan, want dit is een prachtige skit. De Bones zitten aan een Ouija bord en vragen zich af of ze bloedig vermoord worden. Damn.
En een goede opvolger op die skit is Mo Murda, goede track gewoon.

En dan voor mij het absolute hoogtepunt op deze cd..... Shotz to tha Double Glock. Een track met de geweldige groep Poetic Hustla'z, waarvan ik hun album heb besteld via internet. Deze mannen zijn zeer gelovig in tegenstelling tot Tha Graveyard Shift die nogal wat Gothic klinken soms. Maar het spirituele gedoe (gelukkig) en het gothic gedoe (spijtig) worden weggelaten voor een track waar welgeteld 9 geweldige verses opkomen, over moord. Het "ooohooohooohooo Killa" waarmee het begint, is om kippevel van te krijgen, daarna volgt de beste MC van de Poetic Hustla'z, Tony tone die een zeer goede verse dropt. Gevolgd door Wish, misschien de minste Bone tegenwoordig maar toen mocht hij zeker niet vergeten worden. Dan Tombstone van Tha Graveyard Shift, de groep die ik minder goed waardeer dan de andere twee, maar de 3 overblijvende rappers kunnen toch goede verses droppen. flesh komt daarna en rapt gelukkig niet té snel, maar wel té goed. Het zelfde voor Krayzie, die niet te snel kan rappen. In feite is hij de snelste van de 5, niet Bizzy of Flesh. Over skills gesproken, Mo Hart! van de Poetic hustla'z lijkt zijn vers wel in adem uit te spreken. Damn. Nog eens skills... Boogie Nikke, ook van de Poetic Hustla'z heb ik nog nooit zo goed gehoord als hier, het vuur dat hij spuwt wordt aangekondigd met "Boogie Nikke on the Mic Right". Die geweldige verse wordt gevolgd door Layzie Bone, vroeger mijn favoriete Bone, maar Krayzie komt gevaarlijk dicht in de buurt. Sin en Gates van Tha Graveyard Shift zorgen voor een gruwelijke afsluiter. Dit is verruit mijn favoriete Mo Thugs track.

Zo, het album is af en komt in de winkels terrecht, maar dan gebeurt er iets verschrikkelijks.... Eazy-E sterft! Genoeg reden om het album uit de rekken te halen om er een extra liedje op te zetten. Opgedragen aan Eazy en anderen die in Bones omgeving die gestorven zijn. In de videoclip zie je hoe Wally, oftewel Lil Boo, neervalt terwijl hij wegloopt, je ziet niet waarvoor, maar het is duidelijk dat hij neergeschoten wordt. Bizzy zit bij zijn lijk en dan komt "The Grim Reaper" zijn ziel opeisen. Damn. Maar ook Uncle Charles moet eraan geloven. wish en zijn oom zijn rustig aan het kaarten als "The Grim Reaper zijn ziel komt opeisen. Diepe verse dropt die Wish daar zeg. Krayzie Bone zijn neefje is ook gestorven, uit de clip kun je uitmaken dat het vlak na de geboorte was. "the Grim Reaper" brengt alle zielen, met de baby in zijn armen, naar een berg, dat zal "Tha Crossroads" zijn. De Bones komen er ook Eazy zijn ziel tegen die spijtig genoeg gestorven is aan aids. Dit is misschien wel mijn favoriete videoclip ooit.

Ik zal de filmpjes van Buddah Lovaz en Tha Crossroads hier toevoegen in het geval iemand er behoefte aan heeft.

5*

Er is geen een album dat een grotere indruk op mij achterliet dan deze. Zinnen als "Fuck the devil in his mounth" "watch them baby brains drip out that fetus" zijn naast de enthousiatse flows en chille beats de reden dat dit terecht mijn favoriete albums is.
Het eerste liedje, Siccmade, van dit album is het liedje met de (volgens fans) legendarische woorden "The siccness is, when you hug yo momma, and yo dick gets hard"
Rest in Piss is het eerste liedje van Brotha Lynch Hung dat ik beluisterde. Ik wist dat ik me aan shockerende teksten kon verwachten dus koos ik eerst het liedje te beluisteren met de beste titel. Helaas had hij het hier enkel over mensen afschieten. Maar het volgende liedje was hetgeen wat ik van Lynch verwachte. In Return of da Baby rapt hij over het opeten van babys en fetusen. Alles is perfect aan dit liedje, de beats zijn geweldig en Lynch rapt er zeer goed op. Ook X-Raided Komt hard. De manier waarom hij spitt. Geweldig gewoon.
Locc 2 da Brain is ook nog zo'n goede track. Zigg Zagg rapt hier veel beter dan ik haar op eender welke track gehoord heb. Haar solo album is zwakjes en haar andere gastoptredens ook. Maar dit niet, dit is hoe ik het graag heb. Hier rapt ze tenminste enthousiast. De rest doet het ook goed trouwens. Weetje: Mr. Doctor staat bekend als snitch omdat hij Babe Reg verklikt heeft. Waarom weet ik niet. En dan spreekt hij hier zelf de woorden uit "You fucking snitch"
De eerste keer dat ik Lynch hoorde was op een mixtape, daar hebben ze Lynch zijn verses uit Datz Real Gangsta Shit op een andere beat geplakt. Onnodig om te zeggen dat de versie op dit album natuurlijk veel beter is, maar toch was ik onder de indruk van dat liedje.
Ook horrorcore albums kunnen emotionele liedjes hebben. Deep Down met Mr. Doctor is er zo een. Ze rappen over de negatieve kanten van het leven in de ghetto. Tijdens het refrein hoor je Mr. Doctor en Lynch op de achtergrond spreken hierover. Zo zou Mr. Doctor zijn moeder voorspeld hebben dat hij niet ouder dan 21 zou worden.
Nog een hoogtepunt op dit album is de track Welcome 2 Your Own Death. Een duistere beat en Babe Reg die hier weer goed rapt. Spijtig dat hij niet veel meer van hem liet horen.
Ik vind het altijd leuk dat rappers shout outs geven op hun albums. Hier gebeurt dat op de track Real Loccs. Hij geeft shout outs aan iedereen van zijn buurt maar ook aan rappers E-40 en Mac Mall uit de Bay Area, en aan South Central Cartel.
En de prijs voor beste outro gaat uit naar Inhale with da Devil. Brotha Lynch Hung is high als wat en rookt met de duivel. Hier wordt ook duidelijk waar de alternatieve titel The Resurrection en "Rest in peace Brotha Lynch Hung" op de cover. Op de EP 24 Deep schoot Lynch de duivel dood in de outro. En men dacht van Lynch dat hij de duivel was, dus dacht men dat hij dood was.

Kortom, als je dit download ga je een klassieker beluisteren. Je moet wel van de onderwerpen houden. Als je de onderwerpen niet erg vind zal dit je zonder twijfel bevallen, want de flows zijn over zeer goed en de rappers klinken altijd enthousiast. De beats zijn ook zeer goed. En op geen een moment moest ik aan Dre denken.

Als overtrotse eigenaar geef ik dit album 5 sterren en de eerste plaats in mijn top 10.

Je hebt veel van die typische 'Ese' Chicano rappers en Conejo aka Mr. Conejo aka Ese Conejo (Conejo is Spaans voor konijn) is er 1 van. Er bestaat veel Chicano Rap, maar als je die typische 'Ese' Chicano Rap wilt horen moet je bij labels als Hi Power, Low Profile en Urban Kings zijn. Typische 'Ese' Chicano rappers kun je vaak herkennen aan hun kaalgeschoren hoofd, veel tattoos, en vaak zonnebrillen en enige vorm van baard of snor.

Conejo is best een goede 'Ese' Chicano rapper, hij rapt zijn stoere teksten erg goed op de duistere beats. En met zijn Spanglish teksten weet hij mij zeker te vermaken. Ik weet niet of het waar is wat Conejo zegt op dit album, maar als het waar is, is hij 1 van de beste Chicano rappers. Hij bragt en boast niet alleen, maar in de intro beweert hij een van de enige Chicano rappers te zijn die zo succesvol zijn.

We're Back is een zeer coole track, daar wordt soms gerapt met vervormde stem en soms normaal, wat een zeer goed resultaat oplevert.
Op Evulate My Thoughts laat hij zien wat voor een flow hij heeft terwijl hij hongerig klinkend zijn raps spit.
Smiling Faces heeft een iets minder duistere beat als de rest van het album, en hoewel de titel anders doet vermoeden gaat ook deze track over gangster zijn, begelid met vrouwelijke zang voor het refrein.
One Ton Stone is dan weer een banging ass track over de Gangster Ass Vato, Ese, Like Al Capone, zoals hij zichzelf daar noemt.
Op Shady komen dan weer vette scratches op.
Op My Mind Just Erupted herhaalt hij zichzelf een beetje uit One Ton Stone, maar dat doet hij eigenlijk het hele album, want hij is gewoon zó Gangster dat hij geen diepgaande teksten nodig heeft. Die Veneno kerel op deze track is trouwens niet van hetzelfde niveau als Conejo.
Fatal Dreams is gewoon een goeie track waar hij weer in't Spanglish rapt, en dat werkt altijd voor mij.
Dito Sound The Alarm.
Winds Of Death, lol, Like A Snake, But I Don't Rattle
Killer Of The West heeft wel een goeie beat zeg, en op o.a. deze track doet hij een beetje storytelling, over het gebruikelijke onderwerp.
En dan El Varrio Mas Chingon, wat een goeie track is dat, kippevel bij dat refrein. Zo komen de woorden Simon Simon Ese, Yo Soy ese Pelon uit de rechterspeaker en de woorden De La Calle 25, Del Varrio Mas Chingon uit de linker speaker. Van dat effect hou ik wel.
War is dan een track met een emotionele beat, en ook in de teksten laat hij het blijken. De Varrio is ook voor deze Ese die zijn vrienden verliest hard. Grappig trouwens hoe in deze track Conejo zegt Wassup Pero maw, Wassup Dog en dat die persoon dan antwoordt Wassup Conejo wat beteknt Wassup Konijn.
De track Conejo is weer een goeie track, die weer gaat over het leven in de Varrio.
Dito Eight Million Stories.
Dito Eternal.
En weer eens dito Devils Play Ground.

Zoals je misschien al doorhebt is dit album niet voor mensen die diepgaande teksten zoeken maar voor mensen zoals ik die genoegen nemen met stoere teksten gerapt met een goeie flow op goeie beats die hier soms donker zijn.

Gelukkig dat dit album niet te lang is, hij heeft het vaak over hetzelfde, dus als het langer geweest zou zijn zou dit zeker niet goed zijn. 50 minuten voor z'n album zijn imo ideaal.

Bij dit album zit trouwens een gratis poster en ringtone. Ikzelf ben niet geïnteresseerd in een ringtone, maar een poster is altijd wel leuk.

Shit, dacht ik even, ik ga een berichtje plaatsen bij Conejo drop ik effe een review.

Cypress Hill vind ik een volledig album saai worden, maar er zitten altijd wel leuke tracks tussen. Als er een groep is waarvan ik dat vind is een Greatest Hits de oplossing. Maar wat is er origineler, om als Chicano groep die voornamelijk in het Engels rapt, een Greteast Hits album uit te brengen in het Spaans?
Het feit dat dit album in het Spaans is, is zeker van toegevoegde waarde. Het laat de skills van deze groep nogmaals zien. Ze vertalen hun liedjes naar het Spaans en slagen erin de tekst vrijwel hetzelfde te houden en het te laten rijmen.
Zoals ik al eerder zei, vind ik dat de liedjes soms geforceerd klinken. Maar het is dan ook een hele taak om de liedjes te vertalen en het te rapen met dezelfde flow, want een Spaanse zin heeft in het algemeen meer lettergrepen dan een Engelse.
Insane in the Brain is een van mijn favoriete Cypress Hill liedjes, met een even goede Spaanse versie. En ik die zo veel van de Spaanse taal hou, vind de Spaanse versie dan natuurlijk beter.
Hetzelfde geldt voor How I Could Just Kill a Man. Alleen is het spijtig dat Sen Dog zijn zinnetje "How I Could Just Kill a Man" na "Como Te Puedo Hacer Entender" niet vertaald werd naar "Como Pudeo Matar Algien" ofzo. Ook leuk is dat ze een nieuwe video hebben gemaakt voor dit liedje, in Mexico City nog wel
Latin Lingo is een liedje dat ze spijtig genoeg niet vertaald hebben, want het was al gedeeltelijk Spaans. Ergens is sit wel spijtig, maar Spanglish is ook zo vet als wat.
Over Tres Equis heb ik bij het eerste album van Cypress Hill al gezegd dat dat een fucking geweldige track is. Het is kort, maar zeer krachtig. Sen Dog rapt daar geweldig op (al hoor ik liever een Mexicaans accent dan een Cubaans accent, wat zeer lichtjes in uitspraak verschilt). Hij rapt over hoe hij een vrouw neukt.

Al met al een geslaagde verzamelaar.
4 sterren

Ik verhoog dit meesterwerk met een hele ster naar de volle 5.

Doomsday Productions is een groep uit Las Vegas die vaak samenwerkt met Brotha Lynch Hung. Ze maken zeer duistere muziek, waar ik wel van hou.
Donkere beats, goede Mc's, Eklypss zijn gruwelijke stem die perfect bij de beats passen qua duisterheid... Het klopt gewoon allemaal.
Shall We Begin is een zeer goede intro voor dit album. De beat is zo duister als wat en hoe Sir Playboy 7 zegt Doomsday is here op het einde is gewoon te gruwelijk.
Murda Made a Man of me is ook een geweldige track, over moord uiteraard. When i let that Uzi go, it made my nuts grow. Hoe kom je er op?
Zoals al duidelijk is, is dit een duister album, dan kan Brotha Lynch Hung niet ontbreken. Doomsday en Lynch passen perfect bij elkaar. Moest het album The Plague maar even goed zijn als dit liedje was dat een classic. Lynch kmt met een heel gode tekst imo en hoe hij die brengt is te goed gewoon. Hij heeft het weer over nuts en dicks afsnijden.
Niet alle tracks moeten duister zijn, en dat zijn ze ook niet. 40's Callin is een heel chille track, niets van die duistere shit en toch past hij perfect in het geheel.
The Nigga In My Life is een track gezongen door dat wijf van Las Vegas Blvd. (waar trouwens naaktfoto's van opstaan op de achterkant van mijn Plkayboy 7 poster) Ze kan prachtig zingen.
One' Mo Hit is nog een favoriet van mij. Het gaan over wijven neuken enzo.

Underground Horrorcore classic.

Steengoede EP. Alle 6 de nummers werden later op Butcher Shop gebruikt, wat ook gelijk de beste nummer zijn van dat heel album.

De track Lamb Chopz zelf is kort maar krachtig, een goede opener.
American Psycho is zo vet als wat. De track is zeer duister. Gruwelijke beat en tekst. Ook leuk dat er een video van is.
Deadbeat Mom is een goeie track, maar niet zo heel speciaal.
Forgot About E is ook wel een goeie track, met een vette beat.
Mr. Honeynut Cheerioz is ook een goeie track.
En I Got Flow is heel cheesy

Spijtig dat het zo kort is, maar dat betekent ook dat het gewoon niet kan vervelen (tenzij je Esham vervelend vindt) en het is handig als je niet genoeg tijd hebt om een volledig album te beluisteren.

Ik weet niet of het veilig is om te zeggen dat dit 1 van Esham's beste albums is (met al die albums tot en met Death Flowerz) Men zegt dat alles na Death Flowerz minder is. Wat je ook kunt aannemen als je weet dat hij vanaf Death Flowerz gestopt is met The Wicket Shit! en verder deed met gewoon Hardcore Hip-Hop. Maar dit album is toch een geweldig goed album. Op elke track goeie beats en Esham komt altijd erg hard. De nummers zijn niet te lang, en het zijn er veel. Met andere woorden, de verveling slaat niet toe hoewel het een lang album is.
In sommige liedjes disst hij Eminem, wat hij goed doet, het zijn harde disses. (Niet dat ik iets tegen Eminem heb)
Panic Attack met Violent J is 1 van mijn favorieten. Wat een goede combinatie. De andere gastartiesten vullen Esham ook perfect aan. Het zijn er niet te veel en niet te weinig.

Al met al, een fucking geweldig goed album. Voor wie iets van Esham wilt checken maar niet houdt van gruwelijke teksten (alhoewel ze hier ook gruwelijk goed zijn ) raad ik hen dit album aan.



De outro van All Night Everyday is juist gieren van het lachen. Zo overdreven. Daar hou ik wel van.
Vroeger had ik niet de minste intentie om iets van Kool Keith te checken, maar door deze reactie, belovende titel en cover, 5 tracks met Esham, ga ik The Spankmaster checken.

Op een forum postte eens iemand een topic met het bericht, Getchu Twisted is het snelste hip-hop nummer ooit. Dat kan goed zijn. Dat is samen met Krayzie zijn vers uit Flow Motion van het album Faces of Death het bewijs dat hij de snelste Bone is. Iedereen zegt altijd Flesh of Bizzy, maar nee hoor. Krayzie is sneller als hij wilt. Dat is ook direct de reden waarom ik die track met een simpele beat zo geweldig goed vind. Krayzie rapt snel genoeg om je te boeien zodat het je niet opvalt dat de beat maar simple is.
That's That Bone is ook een van mijn favorieten hier, Krayzie wordt vergezeld van zijn homie Wish, de stille Bone. Men noemt wish de stille Bone omdat hij de enige is die nog geen solo album heeft gemaakt, wat ik wel spijtig vind want ik ben echt nieuwsgierig wat hij zou kunnen brengen.
Dat Krayzie van hip-hop houdt weet iedereen al. Maar hij houdt ook van hun legandarische collegas. Op het liedje Nuthin But Music citeerd hij de meest bekende regels van van de meest bekende liedjes. "Big Daddy Kane told them niggaz that it ain't no half steppin" "cause the boyz n the hood are always hard" "remember 6 in the morning, Ice-T, that shit blowed up" "Too $hort, now this is where the pimpin began" enzovoort... Hij mixt dat in een liedje waar hij zijn liefde voor hen uit en aan zijn fans vraagt hij om hem niet te vergeten, net als de gequoteerde legendes. Dit vind ik zeer geslaagd.
Al I'm Hearin is dan weer een liedje dat over muziek gaat. Het gaat erom dat hij op de radio in de clips steeds dezelfde shit ziet, en er niemand nog iets origineels doet. Met deze boodschap ben ik het eens en is ook een reden waarom ook dit liedje een van mijn favorieten is hier. De woorden waarmee hij dit afsluit komen precies recht uit zijn hart en zijn zo waar als wat. Alhoewel hij zichzelf later dan toch tegenspreekt door tracks te maken met Akon enzo.
Het begin van dit album is voor mij het beste gedeelte, maar tracks als Don't Know Why en Lock Down Love zorgen ervoor dat ook de tweede helft nergens minder dan geweldig wordt.
Normaal zet ik het album meteen af als ik bij de remixes kom op het einde. Zoals dat bij Regulate ... G-Funk Era is. Daar eindigt het met het eerste liedje maar dan op een andere beat. Hier is dat gedeeltelijk ook zo, de beat is verbeterd maar nu komen ook de andere Bones een goeie vers droppen waardoor ik de mix toch laat spelen.
Dit album verdient van mij 4.5* De producties zijn over het algemeen goed, maar ik had misschien toch nog een paar gastartiesten willen zien. Niet dat Krayzie je niet kan boeien, maar dan zou het waarschijnlijk de volle 5* gehad hebben.

De Intro is zeer cool, goed begin.
Accordion is een zeer saaie track. Ik vind er niets aan. Een paar vette punchlines maar voor de rest...
Meat Grinder is wel een goeie track, dus MF Doom zijn gebrek aan flow vind ik hier zeer spijtig.
Bistro weet ik niet goed wat dat moet voorstellen. Het heeft wel een aardige beat.
Raid klinkt niet slecht, hij flowt hier niet slecht, die MED is ook best goed.
Mijn topfavoriet hier is America's Most Blunted. Gewoon een zeer goede track en een geluk dat deze niet kort is. Ook best leuke outro.
De instrumental die volgt vind ik niet slecht maar ik ben niet zo'n fan van instrumentals op zich, goed dat hij kort is dus.
Rainbows vind ik maar zo zo en zelfde voor Curls.
En weer een instrumental...
De volgende track Money Folder is niet slecht, spijtig dat ik DOOM zijn stem niet zo goed vind klinken.
WTF is dat begin van Shadows of Tomorrow? Nouja, voor de rest redelijke track.
De volgende track is weer zo'n redelijke track waar ik het gevoel bij krijg dat ik er beter in zu komen moest hij langer zijn, maar dan heb je nog steeds MF Doom zijn stem die me op een iets langere track als Figaro dan weer begint te storen ook lijkt hij te rappen alsof hij in dagen niet geslapen heeft.
Gelukkig dan dat Hardcore Hustle een gastartiest heeft. Goeie track.
Strange Ways vind ik wel een goeie track, deze digg ik wel. Fancy Clown dan weer wat minder.
Eye snap ik niet goed wat die hier op het album staat te doen, vind er ook niets aan.
De Supervillain Theme is wel een vette instrumental zeg.
Just remember All Caps when you spell the man name vind ik wel een toffe regel in het liedje All Caps, maar het liedje zelf niet echt.
Great Day en Rhinestone Cowboy vind ik maar saaie tracks.

Besluit, MF Doom is een rapper met een stem die ik snel vind vervelen en meestal heeft hij in mijn ogen een slechte flow. De beats vind ik niet altijd goed en de instrumentals hadden weg gemogen van mij. Een goeie track namelijk America's Most Blunted en enkele andere leuke tracks maar over het algemeen vind ik het maar kut. Goed dat hij kort is en dat er een paar gasten zijn zodat ik Doom niet steeds moet horen (in dit geval mogen de instrumentals dan wel blijven staan) Dit mag misschien een groeier zijn, maar als je hem kut vind vind ik niet dat je moet blijven luisteren om het kwartje maar te doen vallen. Onder andere Enter The Wu-Tang, E. 1999 Eternal en Regulate... G-Funk Era waren groeiers bij mij, maar die vond ik bij de eerste luisterbeurt meer dan redelijk, en ik wil mezelf niet dwingen dit album redelijk te gaan vinden door deze tegen mijn zin meerdere keren op te zetten, ik ontdek liever iets nieuws of doe dit bij albums die ik goed vind.
MF Doom zelf vind ik wel cool, met zijn masker enzo, is een beetje zoals Insane Clown Posse.

Ik wens MF Doom nog veel plezier met het maken van muziek waar hij zijn vele fans mee mag vermaken, maar ik zal er niet bij zijn.

Bah, wat een tegenvaller dit.

De beats klinken niet altijd even goed. Ik had op perfecte beats gehoopt zoals dat op Music & Me en Duces & Trays (van Tha Eastsidaz) het geval. 4 sterren gegarandeerd dan. Maar het mocht niet zijn. De beats klinken maar flauw vind ik zelf.

Nate doet ook maar weinig. Het zou evengoed kunnen doorgaan voor een "featuring Nate Dogg + nog wat liedjes" kunnen zijn. Opsommige liedjes doet hij enkel een slap refrein. En dan niet eens goed. Nate jongen, ik wil je horen zoals je flowt op andere albums, waar je me altijd wegblaast. Nu nemen de gasten het hier over, en op Redman, Eve, Fabolous... zit ik ook niet te wachten op een Nate Dogg album.

Vanaf nummer 6 dacht ik: Leuk de gasten gaan even opzij, en we zullen Nate alleen horen, wat beter zou uitdraaien hoopte ik. Maar ik had het mis. Ik hoor weer gasten hoewel ze hier niet staan aangegeven. DJ Quik was wel leuk. Toen kwam er wel een glimlach op mijn gezicht. Dat was een aangename verassing. Want voor goede features (of toch features die ik samen met Nate wil zien) zou ik tot nummer 12 moeten gewacht hebben dacht ik.

Die Interlude 2 is wel mooi. RIP Aaliyah, 2Pac, Biggie, Eazy, Jam Master Jay en nog wat. We miss you, and we'll soon be with you. Dat was wel mooi.

Mijn besluit is dat dit album flink tegenvalt. Geen DPGC gasten (die Nate Dogg altijd perfect aanvult), zwakke beats, en een oninteressante Nate Dogg zorgen dat dit album een 2.5* krijgt. Dit neemt niet weg dat ik soms wel kon genieten.

P.s. Ik heb in totaal zo'n 5 nummers na het midden geskiped omdat ze begonnen te vervelen.

Het is een 1.5 geworden. Schande dat Tech dit uitbrengt. Domme lyrics en de beats zijn ook allesbehalve super. Feestmuziek mijn reet, zelfs dat niet. Kutt Calhoun verpest dan ook nog eens een liedje met een vreselijke stemvervormer.
Nee, ik ben erg teleurgesteld in Tech. Allemaal gasten die niets toevoegen. Zelfs de geweldige Krizz Kaliko kan het niet redden. Hopelijk wordt het Kabosh album beter. Dat zal een collab zijn tussen enkel Tech en Krizz, ik hoop dat ze die vreselijke gasten thuislaten.
KOD was heel goed, wat een verschil met deze. Tech zijn albums zijn allemaal lang en dat doet dit album geen goed. Beluister liever KOD dan deze. Maar een verschilletje is dat dit album er een is van de Collabos serie. Ik hoop dat hij zich in de toekomst op andere dingen zal concentreren en die collabos vergeet.
Gelukkig dat er op het einde toch wat goede nummers staan. KC Tea, niks aan de hand, redelijk liedje dat wel een beetje catchy is. Oh You Didn't Know en Loud doen toch nog een klein beetje denken aan de goeie ouwe Tech N9ne die ik begin te missen. Need More Angels With Prayer is misschien nog het beste nummer maar zelfs die zal niet op mijn mp3 komen te staan. Over de andere tracks zal ik maar zwijgen, of toch niet te veel over uitbreiden. Te veel slechte gasten zoals ik al zei en Tech doet precies weinig moeite.
Als Tech blijft verderdoen met de shit die we hoorden op dit album en op Sickology 101 (wat toch nog goed uiitgevoerd was) geef ik Tech op, al zeg ik niet dat ik zijn komende albums niet ga checken om te zien of er niet at goeds op staat.
Tech N9ne begon zijn carriere met een Fuck the Industry mentaliteit. Men dacht dat hij een duivelaanbidder was en had rood haar op pieken. Met Everready ging het al mis, hij knipte zijn haar en het werd nooit meer rood. Wat gebeurde er dan? Hij begon tracks te maken met mensen als Paul Wall en Mims. Ook de onderwerpen zijn niet meer wat ze geweest zijn. Staat er op dit album ook maar iets als T9X, Trapped in a Psycho's Body of een (lol) Industry is Punks?! Niet enkel onderwerpen. Tech deed zogezegd Hip-Hop met soms wat hard Rock. Kijk maar naar Riot Maker of I Am Everything, waarom beperkt hij zich nu tot het Kabosh project om dat te doen? Een project dat er waarschijnlijk toch niet zal komen. Stond Tech ook niet bekend als snelle rapper op het niveau van Bone Thugs en Twista? Ja, maar hoor je dat op dit album? Nee.
Tech N9ne maakte ooit eens unieke albums en hij was een uniek figuur, maar wat doet hij nu? Net als de massa maakt hij liedjes over feesten, wijven, geld en blablabla... The Industry is inderdaad Punks, waarom doe je dan mee?
Ik hoop dat Krizz zijn komende album en alle andere albums van zowel Krizz en Lynch nog van hun oude niveau zijn en de goede naam van Strange Music voor mij behoudt.
Ik ga hierna de Strange klassiekers Absolute Power, Genius en Dinner and a Movie beluisteren. Dat is immers wat we willen. Absolute Power met tracks als Industry is Punks en dergelijke, gewoon zotte shit. Genius wat een muzikaal meesterwerk is (naar mijn mening) en Dinner and a Movie van Lynch met een verhaal in en unieke (gestoorde) onderwerpen.
Lol, Tech N9ne kijkt zelfs niet tevreden op de cover van dit album, en terecht. Maar ja, ik denk dat Tech N9ne nu eenmaal een Slacker is.
Smh naar het liedje FU Pay Me, je zegt letterlijk fuck you naar je fans door deze rotzooi uit te brengen en je te distantiëren van je vroegere zelf, maar hiervoor krijg je geen cent van me.
Gegroet, Jorge, een grote teleurgestelde fan.

Ik verhoog ook met een halve ster.
Hij was toch niet zo erg als ik eerder vond, een groeier? Durf ik niet te zeggen, ik zou eerder zeggen dat ik verblind was door het niveau van zijn andere albums, waardoor deze niet echt een eerlijke beoordeling kreeg.

We Need Each Other, Make It Do What It Do en In Case Some Shit Go Down zijn de minste tracks. In Case Some Shit Go Down is niet zo slecht als de andere 2 maar toch niet wat ik van Warren wil horen.
De slechtste liedjes op het begin van het album, begint al goed

I Need A Light dan, Heel goede track, maar ik heb het gevoel dat deze iets mist... Maakt niet uit, Een van de beste track van het album, al haalt hij juist de ster niet voor mijn 4 favorite tracks.

Get U Down, was een tegenvaller nadat ik de clipversie ervan met Ice Cube en Snoop Dogg naast B-Real en Warren G heb gezien. B-Real vind ik om eerlijk te zijn niet zo goed, hij rapt beter in't Spaans. Het lijkt wel of hij moeite heeft om het Engels correct uit te spreken. Genoeg over B-Real... Warren G doet het wel goed. Eerste track op dit album waar ik onder de indruk ben van Warren G zijn flow, want zoals ik al zei, had Warren precies niet veel zin in het rappen.

Weed Song is gewoon goed, Wheels Keep Spinning is ook aangenaam.

PYT is 1 van mijn favorieten hier. De combinatie Warren G, Snoop Dogg en Nate Dogg pakt in mijn ogen altijd goed uit met Warren G zijn beats en Nate zijn zang (al vond ik dat op The Hard Way dan weer minder, spijtig genoeg)

En dan Walk These Streets........ DAMN! Wat een goede track is dit gewoon! Normaal als er een refreinzanger ergens als gast optreed denk ik soms, waarom Nate Dogg of Butch Cassidy niet? Maar nu dacht ik dat zeker niet! Raphael Saadiq... is gewoon te leuk om naar te luisteren om op dat moment aan iemand anders te denken. Warren G zijn verses en flow waren goed, maar ik zat altijd af te wachten tot Raphael Saadiq zijn zinnetjes zei. Topfavoriet hier! En heb As Ray Ray van Raphael Saadiq al kunnen downloaden, die ook erg goed is (ben hem nu ook aan het beluisteren)

Garilla Pimpin' en Turn It Up Load zijn ook goed, al vond ik die laatste om de een of andere reden niet goed passen.

Mid Night Hour is inderdaad een goede track (5713Finest en RedLightCityBoy) Maar als je een top 3 moet maken van Nate Dogg and Warren G tracks zou Annie May van Take A Look Over Your Shoulder toch de derde plaats hebben in plaats van deze. Spijtig vind ik het ook dat Nate Dogg enkel het refrein doet, en ook niet enkele verses.

De 4 laatste liedjes zijn goede liedjes, allemaal, waar ik verder niets over te zeggen heb.

4*

Wie zette Compton op de man? Eazy-E. En wie zette Sacramento op de map? X-Raided.
X-Raided was de eerste rapper uit Sacramento die met een album kwam. En het was al gelijk een classic, hoewel ik The Unforgiven net iets beter vind. Voor dit album kwam Niggaz in Blacc al uit, maar dat was maar een EP. Hij nam daar 4 liedjes van en maakte er nog 8 andere die tot Psycho Active leidden.
Dit album geeft ons de indruk dat de mindejarige X-Raided gestoord is en al duizenden moorden op zijn geweten heeft. Hij heeft inderdaad een vrouw vermoord waar hij ook over rapt in meerdere liedjes. Die liedjes waren bewijs op zijn proces en het wapen op de cover zou het moordwapen geweest zijn. X-Raided zit nu een celstraf uit van 31 jaar. Hij zal dus in 2023 vrijkomen. Spijtig dat zo'n intelligente man die berouw toont zo lang moet zitten voor een stommiteit die hij toen maakte, maar gelukkig maakt hij nog muziek in de cel.
Mijn favoriete liedje hier is Fuccin With a Psycho, wat begint met X-Raided zijn verse uit For the Funk of It van het album Nigga Deep van Sicx en Brtha Lynch Hung. In dit liedje, dat gesampled is van The Message van Grandmaster Flash, hoor je hoe een normale dag uit zijn leven er uit ziet. Eigelijk gaat het hele album over hoe geweldadig hij is.
De meeste liedjes hebben een refrein dat gewoon gesampled is, wat altijd goed klinkt. Meestal is het N.W.A die je hoort.
De beats zijn altijd goed, maar niet erg duister. Een beetje zoals Season of da Siccness van Brotha Lynch Hung.
X-Raided flowt en rijmt geweldig. soms zijn de teksten zelfs grappig.
Dit album is een classic van, in mijn ogen, een van de beste rappers. Naast zijn flow teksten etc... doet hij ook alles voor de liefde van muziek, wat ook belangrijk is. In de cel ontvangt hij geen geld van zijn albums maar toch doet hij het. Ook beweert hij in een recent interview dat hij alles van hip-hop kent vanaf het moment dat Eazy-E Boyz N The Hood rapte.

Al met al, dikke 4.5 sterren.