Heb de prachtige doos laatst voor een prikkie op Ebay gekocht en alleen het artwork en de prachtige doos zijn het geld al waard. Dan krijg je er ook nog eens deze DVD bij en dan is het feestje helemaal compleet.

De DVD stamt uit een periode dat het U2 financieel en muzikaal allemaal goed voor de wind ging. De band was een stevig collectief en Bono zingt werkelijk fantastisch zuiver (zeker als je dat vergelijkt met hedentendage).

Het concert is op zichzelf vrij kort en de nummerkeuze kan 'verassend' worden genoemd. Sommige topper van hun recent gerealesde Joshua Tree album ontbreken, terwijl er wel ruimte wordt gelaten voor oudere nummers. Het concert heeft dan ook meer een 'rockshow' allure dan dat het een pop/rock concert is, zoals we ze vandaag de dag van U2 horen.

Al met al een zeer fijn concert en zeker goed voor een 4.5*.

Ik heb even vluchtig het forum en ik ben het wel met de meerderheid van de positief ingestelde reacties eens.

Ik kwam voor het eerst in aanraking met deze plaat door de collectie van mijn vader zo'n 6 jaar geleden en ik heb hem sinds deze week ook zelf maar eens aangeschaft voor het luttele bedrag van 5 euro.

Ik moet zeggen dat ik deze plaat bijzonder mag. Alle nummers hebben wel iets en zijn in bijna alle gevallen pareltjes. Natuurlijk kende ik het gros ook al van live DVD's (Elevation Tour staat er redelijk vol mee) en het grijsgedraaide EP'tje wat ik ook ooit van mijn vader heb gekregen: U2 - Please, Live @ Ahoy.

De rest van de nummers zijn daarnaast ook geen domme fillers, maar vertellen allemaal hun eigen verhaal in een sound die mij verdomd goed ligt. Het gitaarspel van The Edge met de distortionknop goed open, kan mij zeer bekoren. Ook de overgedubde effecten zijn niet storend, zoals dat wel eens het geval kan zijn in eerder jaren '80 werk.

Wat mij betreft geen zwart schaap in de U2 discografie, maar eerder een klein onderschat werkje!

4.0*

Nadat het concert in Slane Castle eerder al op DVD verscheen in 2003 en op dubbel CD via de fanclub: U2 - Go Home (2003), wordt het hele concert nu ook geremastered uitgebracht.

Als 14-jarige de eerste tour die ik zag van U2 wat een verpletterende indruk maakte. Nu ik het terug luister ben ik nog steeds onder de indruk van de kwaliteit van de band in dit stadium van hun carriere. Bono is uitstekend bij stem en de toen recent uitgebrachte muziek van het album All That You Can't Leave Behind is gewoon erg sterk.

Kwestie van prioriteiten stellen, zou ik zeggen.

Ik zou deze niet heel hoog op je prioriteitenlijstje zetten. Weliswaar een supergroep met stuk voor stuk geweldige artiesten, maar de sound wordt voor mij grotendeels verpest door de jaren '80 lick die over de drums heen zit. Dat is jammer, want dat een ongedubde Bozzio geweldig klinkt bewijzen al zijn jaren bij Zappa wel.

3.5*

Usher, je hoorde hem vaak op de radio eind jaren '90, begin '00. Ik moet zeggen dat het mij volledig was ontgaan dat de beste man nog actief is. Toch is er een nieuwe plaat en onder het mom van het breed houden van de muzikale horizon (ik heb niet zoveel met R&B), ben ik dit maar eens gaan luisteren.

Naar in mijn buik word ik van de autotune die vanaf de eerste seconde wordt ingezet. Wat ik me van hitjes als U Remind Me herinner, kan Usher prima zingen. Hij zal het ergens in die voorbij 20 jaar verleerd zijn of heel onzeker zijn geworden over zijn vocale kwaliteiten. Zijn kompaan Nayvadius Cash brengt het er op Stay at Home al niet veel beter vanaf.

Beperkt in mijn kennis van de R&D scene, valt me vooral op hoe ontzettend weinig er is veranderd in de voorbije 20 jaren. De beats zijn nog steeds saai, de zang (kunstmatig) eentonig en teksten plat. Neem dit snippet uit Ata: I ain’t tryna wear you out / Never get enough / On my way to pick you up / Be ready when I pull up baby / I don't wanna have to rush / When we making love / Let me know if it ain't too much / Won’t stop if I get enough babe.

En dan de hook: On this side / Legs up like a peace sign / Two cups down, got her tongue-tied (Tongue-tied) / Can't wait 'til I'm inside (Yeah) / Beat, beat 'til the sunrise / All up in her hair like a hair tie (Ayy) / Two cups down, got her tongue-tied (Ayy) / I can't wait ’til I’m inside, yeah. Usher... hou oud ben je?

Heel verrassend is het dan ook niet dat hij in het volgende nummer alweer het lid op de neus heeft gekregen met z'n machogedrag en zingt: Give me another chance to be your man, be your man, no / I promise I won't let you hurt again, hurt again, no.

Samenvattend mag worden gesteld dat deze plaat, zeker in het huidige #metoo klimaat, volledig de plank misslaat. Platte, vulgaire teksten, nietszeggende beats en een door autotune overeind geholpen, hopeloos verdwaalde Usher. Dit album kan niets anders krijgen dan de laagst mogelijke score.

0,5*