stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

Het grootste muzikale evenment van de wereld. Dat was hoe dit concert indertijd werd aangekondigd. En terecht. Artiesten van weleer, artiesten die op dat moment populair waren en zelfs die ene reunie die Bob Geldof voor elkaar wist te krijgen waarmee hij vriend en vijand verraste: Pink Floyd stond weer samen op een podium. Podia over de hele wereld die op dezelfde dag een keur aan artiesten lieten optreden; het was een groot succes.

De eerste Live 8 was natuurlijk in 1985 en hoewel deze inmiddels ook al bijna 20 jaar geleden is, kan ik me nog goed herinneren dat bij ons thuis de hele dag de tv aan stond om dit bijzondere document te kijken. Natuurlijk, lang niet alles is je smaak, maar dat geeft ook niet; het doel om iedereen op hetzelfde moment te verenigen onder één boodschap door middel van muziek oversteeg de muzieksmaak.

Wij hadden thuis de DVD-boxset en die heb ik nog regelmatig teruggekeken. Vooral voor dat ene optreden van die vier chagerijnige heren die een dijk van een performance wisten neer te zetten. Dat die tracks dan ook ontbreken op deze verzamelaar is mij een compleet raadsel. Het zal wel iets met rechten te maken hebben. De heren zijn na Live 8 natuurlijk ook gewoon weer verder gegaan met mekaar de tent uitvechten.

Ik ontdekte vandaag dat de tracks ook nog uit zijn gebracht op streaming in 2019. Dat was voor mij een goede reden om de plaat weer eens te luisteren (en, eerlijk is eerlijk, veel te skippen). Een mooie dag was het. Wellicht krijgen we in 2025 weer een vervolg.

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

Een album dat maar liefst onder zes verschillende titels is uitgebracht, met telkens dezelfde nummers, maar in een andere volgorde. Wel verrast het me dat deze plaat nog niet op de site was te vinden wat er wellicht mee te maken heeft dat deze plaat samen met zijn vrouw is en daarom in een ander bakje staat op discogs.

Het mag geen verbazing wekken dat deze plaat van harte is aan te bevelen voor iedereen die Jim Croce zijn platen kan waarderen. Hoewel wat gezapiger te noemen, is de stem van Ingrid een warme tegenhanger tegen de bariton van Jim. Bij vlagen heeft het wat van de swing van Gram Parson/Emmylou Harris.

Daar waar Pitchfork met name een verhaal vertelt over de thematiek en de lyrics van het album, sneeuwt dat bij mij vooral onder bij de manier waarop het gebracht wordt. Hannah's stem is niet de mijne. (Bewust) niet toonvast, tegen het valse aan. Nee, laat dit maar bij de lyrische recenten van de Pitch; ik laat dit lekker aan me voorbij gaan.

stem geplaatst

stem geplaatst