Inderdaad een prima plaat, zeer sfeervol over de gehele lengte.

Het enige (kleine) nadeel vind ik eigenlijk dat de vaart er soms een beetje uit gaat door te veel electronisch gehaper en gestotter. Maar dat is dan ook het enige, want er zit een overvloed aan gave momenten op dit album.

Als het dus op sommige momenten wat vloeiender doorknalde dan gaf ik hier gewoon 5* aan. Voor nu daarom een dikke 4,5*

Kom kom mensen, waar is de liefde voor Ventolin [Cylob Mix] ? Dat is voor mij toch wel de topper van deze plaat. Het nummer begint als een krakende machine, maar vloeit steeds meer over in geweldige melodieën.

Andere toppers van deze verzamelaar zijn voor mij ook On, Pancake Lizard en de Philip Glass uitvoering van ICCT Hedral. De overige Ventolin mixen zijn inderdaad niet allemaal even sterk, maar slecht vind ik ze ook niet. Ze zijn een beetje onopvallend. Al komt er bij Ventolin [Marazavose Mix Edit] na het vreemde begin nog wel een stoere beat in, en is Ventolin [Asthma Beats Mix] best een lieflijk nummertje.

Ik heb dit album destijds in mijn Aphex-verzamelwoede gekocht, terwijl ik alle singles al in bezit had. Gewoon puur om alles compleet te hebben dus. Nu draai ik hem nog wel eens, omdat het de drie (heel verschillende) Aphex singles toch leuk afwisselt.

De Respect List vind ik overigens wel origineel en gaaf gedaan (met steeds die piep ertussen).

3,5*

Na een belabberde Smojphace is Richard D. James weer helemaal terug met een nieuwe release onder zijn nieuwe alias Analord.

Analord10 is de eerste release uit een serie van Analords die (waarschijnlijk allemaal in 2005) op Rephlex uit zullen komen. Deze eerste release komt dan ook in een limited edition (2000 st.) leren hoes (zie afbeelding) waar de rest van de serie in de toekomst bijin geschoven kan worden.

Fenix Funk 5 doet mij enigzins denken aan Vordhosbn van Drukqs met wat invloeden van andere Drukqs nummers, klinkt zéér goed! Behoort wat mij betreft tot RDJ's betere werk.
Xmd5a is wat langzamer en heeft een beetje acid invloeden. Ik moest dit nummer een paar keer horen voordat ik 'm kon waarderen, maar nu vind ik 'm zeker zo goed als Fenix Funk 5, misschien zelfs wel beter. Halverwege begint het lekker te zagen en wordt 't echt interessant.

Zeer goede comeback van Aphex imo. Voor nu een 4.5*, misschien in de toekomst 5*. Één ding is zeker, ik kijk al uit naar de rest van de Analord serie op Rephlex.

Zelfde hier.

Donkey Rhubarb vind ik vooral grappig (waarschijnlijk omdat ik automatisch ook de clip voor me zie), maar niet echt sterk. Vaz Deferenz is leuk voor 2 a 3 minuten, maar voor de lengte die het heeft gebeurt er te weinig. Ook klinken beide nummers al wat gedateert.

De tweede helft pakt een stuk beter uit. Erg mooie versie van het dreigende ICCT Hedral, zelfs beter dan het origineel zou ik durven zeggen. Pancake Lizard houdt nog een klein beetje dat dreigende sfeertje vast, maar is verder erg relaxed. Mooie afsluiter.

3*

Hmm, inmiddels de nodige luisterbeurten achter de rug, maar een oersterke come-back van Aphex Twin vind ik het helaas toch niet. Het is zeker een goede plaat, dat moet gezegd; veel goede ideeën, mooie melodieën en zo nu en dan wat verrassende beats.

Maar vooral van die beats had ik toch wat meer verwacht. Nergens hoor ik de kracht en het venijn van beats uit bijvoorbeeld "54 Cymru Beats" (Drukqs) en nergens ratelt het zo als in "4" (RDJ Album). Het is, zoals ik al eerder zei, allemaal aardig 'binnen de lijntjes'. Dat maakt het overigens wel een stabiel album (misschien wel een van Aphex' meest consistente albums), omdat het nergens uit de bocht vliegt.

De kleine teleurstelling heeft waarschijnlijk ook met de hoge verwachtingen van een nieuw Aphex Twin album (!) te maken. Ik denk dat hij dit album beter als "The Tuss" had kunnen uitbrengen (het sluit ook aardig aan bij de andere 'Tuss' releases vind ik). Voor een nieuw Aphex album mis ik toch iets geniaals of vernieuwends.

Ik zal het album zeker blijven draaien, daarvoor is het zeker gewoon goed genoeg. Ik twijfel nu tussen een 3,5* en 4*. Voorlopig zet ik in op 4* (omdat het zeker een vermakelijke plaat is), maar hoger zal het niet gauw worden.

Toch weer verhoogd naar 4*

De tracks hebben flinke lengte en lijken in eerste instantie niet geweldig veel ontwikkeling door te maken, maar juist doordat dit langzaam gebeurt - en door de subtiele melodieën - blijven ze wel de gehele lengte boeien. Enkel 'Hub' zo in het midden vind ik een klein dipje, maar verder is er weinig aan te merken op dit album.

Zeer solide plaat waar je zowel intensief naar kan blijven luisteren als op 'weg kan dromen' (dit laatste met name door het ogenschijnlijk repetitieve karakter van de tracks).

Overigens ben ik het eens met Goodfella; 'Cipater' is een geweldige opener!

De opener, Garbagemx36, is ook direct het sterktste nummer van deze EP vind ik. Hoewel het bijna uit twee keer hetzelfde stuk met dezelfde opbouw bestaat blijft het toch boeien. Er wordt echt de tijd genomen om het nummer op te bouwen, langzaam kruipen de melodieën erin en wordt er naar een climax gewerkt. Mooi, mooi.

De nummers 2 en 3 kabbelen mooi voort en zijn in eerste instantie een beetje onopvallend, maar vooral Bronchusevenmx24 is toch wel een erg sterke track. Vletrmx21 doet het goed als afsluiter, maar na deze zo vaak gehoord te hebben wordt ie toch wat saai. Er gebeurt voor mij net te weinig.

Toch verhoogd naar 4*, met name voor de nummers 1 en 3.

Wist u dat?
De getallen achter de track titels (die samen 100 vormen) geven het percentage weer dat het betreffende nummer 'inneemt' van de totale EP.

Ik ga steeds meer van deze plaat houden! Het lijkt wel of de nummers bij elke luisterbeurt iets meer tot me doordringen, net als met Confield en Draft ook eigenlijk het geval was.
Albums als Amber en Incunabula draai ik vrijwel nooit meer omdat de melodieën en beats gaan vervelen, maar een album als dit wordt alleen maar interessanter des te vaker je 't hoort. Vooral op de koptelefoon komt dit echt goed tot z'n recht.

De lengte van de nummers vind ik geen probleem, ze ontwikkelen echt. Ipacial Section begint echt als tweedimensionaal geratel, vult later met vollere beats en de tweede helft van dit nummer (v.a. 5:30) vind ik echt ge-wel-dig. Alsof je in een fabriekshal vol draaiende machines staat, wat echt een beklemmend gevoel geeft.
Ook Pro Radii vind ik super, komt net als de andere nummers na een paar minuten pas op gang en ontwikkelt echt gedurende het verloop van het nummer.

De beats, samples en subtiele melodieën zijn echt uniek als je 't mij vraagt. Autechre hoort wat mij betreft nog steeds bij de absolute top van de electronica artiesten en loopt misschien wel mijlen voor op de rest. Met Untilted hebben ze dit maar weer eens bewezen.

Verhoogd naar 5*