Honey steel's gold wonderbaarlijk nummer. De gitaar die erover heen gaat, fenomenaal. Een helaas hier ten lande volstrekt onbekend iemand, zeker aangaande zijn solowerk. The Saints of Aints zal wellicht wat meer licht doen schijnen. Veel cds nog hier van het destijds faneuze HOT label, Australisch gok ik. Today Wonder ook al zo fraai en Black Ticket Day ook. Een drietal platen van zeer hoog niveau destijds. En nu. Er schijnt ook een 2lp uit te zijn met een aantal singles/ nummers door de jaren heen. Een deel van die jaren dan. Helaas moet ik die nog zien te vinden. Zelfs geen titel. Damned.

Zojuist opnieuw uit op vinyl als een 2lp en werkelijk zojuist opgehaald in de platenwinkel(alleen dat woord al, het kan en mag weer,.... platen...).

Een zeer gewaardeerde plaat binnen zijn overall oeuvre. Meesterwerk kwam destijds ook al voorbij, nou laat me zo schrijven, zijn beste in werkelijk tientallen jaren, zoveel moge duidelijk zijn. Centraal staan weer de liedjes omfloerst middels prachtig piano spel want ook dat instrument staat voor in de mix. Productie T. Bone Burnett, nou geweldig toch
Een verademing tussen al dat andere geweld plus een verademing tussen zijn laatste xx platen. Goed bij stem, teksten weer Bernie Taupin, ja, sterke songs, een hoes welke rust uitstraalt, songs die dat ook doen, de inkleuring van die songs redelijk sober waardoor juist het liedje an sich op de voorgrond treedt. Sterke plaat die laat zien dat Elton het nog immer prima beheerst. Die zal voorlopig ook niet vam de draaitafel verdwijnen. Sws blij dat zijn werk middels re-releases, vinyl, weer te krijgen is. En zelf zijnde, gelijk aan Elton, op een bepaalde leeftijd, ja, dan is zo'n plaat xtra fijn. Klasse plaat waarvoor tenminste 4 ☆☆☆☆. Bij deze dus dan. Daar waar de jaren 80 niet zo mijn ding waren, Elton John aangaande, te veel middelmaat, is dit weer een absolute topper, yes

Nog geen woord geschreven bij deze Ierse band. Nou zeg, dat valt A zwaar tegen en B tekent hun grote onbekendheid. Kennelijk. Band rondom alleskunner, yes yes, Bap Kennedy, later nog met een fraaie solo carrière, tot aan zijn, damned damned, vroegtijdig overlijden, kanker geloof ik. Hoe onrechtvaardig mag en kan of moet het zijn ja, ????,

Dit debuut dan, destijds ook al ondergewaardeerd, ja, nog enigszins scorende in Ierland, het land waar ze vandaan kwamen. Van the Man never ver weg dus. Je kunt mindere vergelijkingen maken, ja toch?

Belfast hun grootste hit daar, hoe klein ook, ja. Geschreven niet door Bap maar een ander lid destijds. Somebody's Brother, Sailortown, nog altijd geweldige nummers, tijdloos ook. Na 4 platen hielden de heren het voor gezien met een destijds aflopend contract. Geen succes ook en Bap solo dan, o.a. met ene Steve Earle, toe maar zeg....

Maar deze dus nog zeer genietbaar, staat dan ook met enige regelmaat op. Enne, beluister dan ook meteen hun andere 3 albums, m.n. Shinola ware een Irish monster, wat een plaat ja. Nog destijds op ltd. 2cd met een mini live album erbij. Goede muziek, fraaie teksten, Ierland, havens, family, etc. Check it out dan maar

Geweldig oeuvre overzicht van deze Ierse band rondom Bap Kennedy. Songs van hun 4 studioplaten welke ik allemaal mag aanraden. Kan het verder kort houden, ter afwisseling want meer staat bij hun andere platen. Yep.

Tja, onbekend maakt onbemind. Eeuwig zonde. Vaak dan. Zo ook hier. Painkiller is een zeer goed album, net als hun andere platen. Op cd staat alles hier,nu nog wat vinyl, dat zou gaaf zijn ja. Deze klinkt en is wat steviger, meer de rock op de voorgrond. En daar is niks mis mee. Sterke nummers weer, waar voor mij The Past is another Country HET nummer ware. Over een verbroken relatie maar terug kijken werkt niet, the past nietwaar...maar ook de andere nummers mogen er zijn. Waarom zo weinig succes, tja, het leven ware vaak onredelijk. Zie ook hier. En met Bap Kennedy zat er toch een begenadigd songwriter in de groep, later solo met wisselende platen m.i. Deze band was, is en bijft, voor mij, een topper ja. 4☆☆☆☆ dus hier. Andere bovengemiddelde nummers zijn zeker Wasted, I hate to say goodbye, Painkiller, the Shipyard Song en Surrender to the City. Gloedvolle nummers met kop en staart plus inhoud. Machtig mooi.

Na mijn redelijk uitvoerige reactie op hun debuut is deze dan hun absoluut beste ja. Op en top Irish, cover van Van the Man, Madame George en rockers als Coming thru, Seven Sisters, the Star of the County Down een heuse wereldplaat dus. Maar helaas helaas is die wereld nogal onrechtvaardig. Ook deze dus, go check it out.

De nieuwe Esoteric, hun eerste in iets van 7 à 8 jaar. Tempus fugit merk ik dan. Moeilijke titel weer, Pyhrric Existence, een heuse 2cd of zelfs 3lp, uit via Seasons of Mist. Wat kan ik schrijven als eerste hier om anderen wellicht een wake up call te geven, want ja, poeha zeg, wat is ie weer mooi, wat is ie weer goed. Voor mijn gevoel wellicht hun beste, zeker qua productie en sound ja. Overrompelend geheel van bijna 100 minuten. En bedenk, slechts 6 nummers in dit tijdsbestek. Uitgerekte songs dus. De eerste hakt er dan ook meteen in, Descent duurt ff net geen half uur. En als je dit meeslepend stuk muziek hebt gehoord, besef je nog niet goed wat je hoort en dat er nog 5 tracks zullen volgen. Is wel een hele zit, voordeel van de 3 lp dan, het kan zo makkelijk in delen ja. Wellicht nodig ook. Ultra trage doom, muren van gitaar geweld dalen naargeestig op je neer. Maar daarin ook accenten van pure schoonheid, zeker op de rustiger passages, yep, zijn er ook ja. Al hun andere cds staan hier al lang, deze dan op vinyl. Machtige plaat geworden en wellicht de verrassing van dit jaar. Een topper, een blijver. Zal hoog scoren bij mij. Denkelijk top 5 notering. Laat je meevoeren op dit overdonderend geheel wat je laat onderdompelen in furie en schoonheid. Veel meer tegenstellingen vind je niet zo snel terug binnen een enkele release.