Al sinds enkele jaren ben ik een trouwe fan van Taylor Swift en daarom liet ik ook dit album niet aan mij voorbijgaan.

Nadat ik voor de eerste keer 'We Are Never Ever Getting Back Together' in de zomer gehoord had, had ik niet echt veel hoop op een goed album, want laat ons eerlijk zijn: het liedje zelf is echt geen topper. Ik vond het allemaal wat te 'bubblegum pop' en dat komt natuurlijk voor 99 procent door de samenwerking met Max Martin. Laten we hopen dat ze dit in de toekomst achterwege laat.

Echter, wanneer ik dit album gekocht had (ik wilde het toch maar een kans geven), werd ik aangenaam verrast. State of Grace is een geweldige opener. Alhoewel dit ook niet de 'countrySwift' is waar ik zo van hou, mag het terecht een sterk nummer genoemd worden. Het slagwerk vind ik erg geslaagd, vooral in de intro.

Het liedje 'Red' vind ik ook een mooi bewijs dat Taylor Swift niet zomaar een popzangeresje is. De lyrics zelf vind ik heel leuk, met name de vergelijking met kleuren waarover ze zingt. Ook voor het volgende nummer 'Treacherous' geldt dit.

'I knew you were trouble' is dan weer een geval apart. De aanstekelijke beat en de dubstepinvloeden kunnen mij zeker bekoren, maar toch vraag ik mij af in hoeverre dit nog country is? Ook hier zit Max Martin (blame him) er weer tussen en dat verklaart natuurlijk veel.

En dan komen we aan bij het pareltje van het album : All Too Well. Wat een heerlijk nummer is dit, zeg. Ik vind dat ze hier bijzonder mooi haar gevoelens beschrijft en het liedje zelf herinnert mij aan haar vroegere albums. Het refrein 'Wind in my hair, I was there, I remember it all too well' is gewoon supermooi gezegd. Beste song van het album.

Opnieuw komen we dan bij een nogal 'poppy' song : 22. Tja, dit soort geautotunede liedjes is nu eenmaal niet aan mij besteed.. Want eerlijk, soms klinkt ze bijna als een robot.. Jammer, want live heeft ze al bewezen dat ze het lied wel degelijk goed kan zingen. Ach, het is wel een leuke 'sing along song'.

'I almost do' is gewoon een mooi liedje. Niet veel speciaals. 'Stay Stay Stay' vind ik dan wel weer geweldig. Het is gewoon een ontzettend vrolijk liedje en het is ook zo aanstekelijk. Als je 1 keer het refrein hebt gehoord, kan je het zo meezingen. Naar mijn mening ook een topper van het album.

Ik heb niet echt iets met 'The Last Time', ookal is het zeker geen slecht liedje. Misschien komt het gewoon omdat ik Gary Lightbody's stem zo overheersend vind...

Nummer 11: 'Holy ground'. Ik vind het persoonlijk een zeer speciaal en alternatief liedje. Niet de topper van het album, maar wel erg leuk om op het album te hebben staan.

'Sad beautiful Tragic' is dan weer een erg 'slow' nummer. Een beetje de 'Last Kiss' van RED. Persoonlijk hou ik er heel erg van, want in dit soort liedjes is ze nu eenmaal meester, maar ik kan ook wel begrijpen dat er mensen zijn die dit niet zo een goed liedje vinden. Het is nu eenmaal een trager liedje van RED en als je het album luistert voor de pop, valt dit misschien niet zo goed in de smaak.

'The Lucky One' vind ik dan weer een erg volwassen nummer. Ik weet het niet, maar ik was er gewoon meteen gek van. De songtekst vind ik er goed geschreven en ook het liedje zelf klinkt gewoon nogal leuk.

'Everything has changed', een song waar ik persoonlijk heel erg naar uitkeek om te horen toen ik het album kocht. Want zeg nu zelf, 'Taylor Swift en Ed Sheeran' belooft veel. Ik was dan ook blij dat dit inderdaad het geval was: ze klinken bijzonder goed samen. Dit vind ik toch ook wel een topper van het album.

'Starlight' vind ik dan weer niks. Wat klinkt ze hier overdreven geautotuned, zeg.. (Is dit mij alleen opgevallen?) Ook vind ik dat ze nogal overdrijft met 'Let's have 10 kids and teach them how to dream'... Dit is naar mijn mening veruit het slechtste liedje van het album.

Gelukkig wordt dit allemaal goed gemaakt met 'Begin Again' : de prachtige countryballad. Zeker één van de beste songs die ze ooit geschreven heeft. Ook een absolute topper van het album.

Ik mag mij ook een gelukkige eigenaar noemen van de Deluxe-editie en ook hier wil ik even een paar woordjes over kwijt :

'Come back.. Be here' en 'The Moment I knew' vind ik echt prachtige bonusnummers. Het is mij nog altijd een raadsel waarom ze deze 2 liedjes op de extra-cd heeft gezet, in plaats van 'Starlight' en bijvoorbeeld '22'.

Ook vind ik het leuk om 'Treacherous' en 'State of Grace' akoestisch op de cd te hebben. State of grace klinkt gewoon erg mooi wanneer ze dit akoestisch speelt. Het brengt gewoon een heel ander sfeertje met zich mee.

Kortom: Alhoewel RED niet de nodige portie country bevatte waar ik op gehoopt had, is het toch een erg warm album. De liedjes zijn gewoon van hoge kwaliteit. Geen enkele artiest weet mij zo te raken als Taylor Swift en met dit album heeft ze dit opnieuw bewezen. Red is een plaat waar je van gaat houden.