Ik vond er niet veel bijzonders aan. Het openingsnummer heeft nog een mooie spanningsopbouw en zit instrumentaal goed in elkaar. De grunts blijven op de achtergrond, maar geven wel een dreigende dimensie aan het nummer. Heerlijk om gigantisch luid op te zetten, liefst in het donker...

Daarna wordt deze punkachtige metal elke keer overheerst door het gegrunt van de zanger en lijkt er niet echt werk gemaakt te zijn van originele songs.

Meevallers: Dawn A.M., Shots Last Longer Last Not en When Oranges Become Juice Ther're Dead (leuke titel )

Ongetwijfeld een opwindend album voor de gruntliefhebber. Maar deze jongen heeft het liever toch iets origineler/spitsvondiger dan dit.

**

Sterke soundtrack van een schitterende film!

Oosterse popmuziek met Westerse dance-elementen zonder dat het allemaal als geforceerd overkomt.

Enkel de vocale bijdragen van MIA passen niet echt in het plaatje en halen de uiteindelijke score licht onderuit. Paper Planes is een terechte alternatieve hit geweest, maar die remix hadden ze er niet echt bij moeten zetten.

Toptracks zijn Jai Ho - Mausam & Escape - Latika's Dream en de disco-stamper Aaj Ki Raat (had zo van Donna Summer kunnen zijn).

Uiteindelijk dus geen traditionele score, maar een oosters-getinte pop/disco plaat die wel degelijk los van de film beluisterd kan worden.

Deze ga ik beslist nog dikwijls opzetten. ****

Stem verhoogd naar 4... om de één of andere reden grijp ik nogal vaak terug naar dit album...

Nederlanders die in het Frans zingen... Ik geef toe dat ik met enige reserves aan dit album begon. Maar zoals je uit m'n eerste zin al kon opmaken, is het dus een goeie meevaller geweest. Misleid door "Ma Dernière Volonté" - dat een vertaling is van Shaffy's 'Laat Me' - was ik ervan overtuigd dat dit een compilatie vol covers was. Voor de goede orde: ik was daar ná het beluisteren van de cd van overtuigd, zo vlot in het gehoor liggen de nummers. Uit het tekstboekje blijkt echter dat zowat alle nummers door de mannen van Alderliefste zelf zijn neergepend.

Het album begint zeer sterk met Je Maintiendrai en Route du Soleil, en verliest nauwelijks iets van dat niveau gedurende de rest van de plaat. Een ander hoogtepunt is die cover van Ramses Shaffy's "Laat Me" dat met respect herinterpreteerd wordt.

Als je dit album aanschaft, probeer dan een exemplaar te pakken te krijgen met als afsluiter Laat Me/Vivre, dat een soort mash-up is van de twee versies. Meer dan 6 minuten kippenvel...

Aanrader! ****

Liefhebbers van Tori Amos en Regina Spektor zouden met An Pierlé wel eens een fijne ontdekking kunnen doen. Rauwe piano-pop gecombineerd met de krachtige doch fragiele stem van Pierlé maken hier een opwindende cd van. Voor liefhebbers van groeiplaten, that is.

Sterk begin met Exit - Telephone en Mud Stories, later op de cd nog enkele hoogtepunten als Tower en Nebraska.

Ik kocht deze cd indertijd met een bonusdisc met remixen van Tower. Mooie marketingstunt (ik ben er toch voor gevallen ) die voor de rest weinig toevoegt aan de originele plaat. Enkel Jo Bogaert's remix (Gay Dream) staat als een huis zonder afbreuk te doen aan het origineel.
(en WTF is die remix door Hermes Ensemble... het klinkt alsof ze de studio aan het verbouwen zijn tijdens de opnames hiervan...)

Eerst even voor de goede orde: ik kan goeie kindermuziek zeker apprecíëren! Samson, Spring, Alfred J Kwak, Kinderen voor Kinderen, K3, Urbanus,... Allemaal fijne muziekjes voor kleine of iets oudere kinderen, en voor hun doelgroep echte toppers.

Deze Koning Arthur (Arthur is de 'gekke meneer' van Schuifaf, het kinderprogramma dat op VTM tegenover Samson & Gert werd geprogrammeerd) is echter van een heel ander kaliber. Hier is van enig respect totaal geen sprake. De teksten zijn debiel, Arthur's zangkwaliteiten zijn abominabel en heel deze cd is gewoon zwaar beledigend voor elke kleuter.

Arthur zingt graag over kaka (2x), pipi (2x), snot (3 volledige nummers) en soms balanceert hij op de dunne lijn tussen (zeer kinderlijke) humor en racisme.

Het zal allemaal wel bedoeld zijn als 'volwassen man in de leefwereld van een kleuter' maar Arthur slaat de bal helemaal mis. Muzikaal is het lang niet altijd slecht: 'Ongeluk' en 'Casimiro di Crapulino' zouden zonder de stem van Arthur er nog redelijk mee door kunnen. Maar als Arthur dan weer dingen er over heen gooit als 'Casimir deed heel mooi dodo, maar hij deed echter ook heel veel kaka...' tja...

Het halve puntje krijgt Arthur voor de zin 'en ik voelde traantjes in mijn broek... tiens' dat ik toch heel even een beetje grappig vond.