Nadat mijn bewondering voor A Weekend in the City steeds verder toenam, vond ik het tijd om Intimacy aan een herbeoordeling te onderwerpen. Destijds - had de mp3'tjes van mijn klasgenoot gekregen - vond ik er niet veel aan, maar ik heb volgens mij ook niet echt aandachtig geluisterd. Dat heb ik nú wel gedaan en het album viel me ontzettend mee, al zit er toch iets niet helemaal lekker. Het ligt deels aan de volgorde van de nummers en deels aan het toch wat diffuse geluid, waardoor ik de eerste (hernieuwde) luisterbeurten toch het gevoel had dat dit een soort compilatie was, deels met experimenten en andersoortige atypische nummers die bands meestal voor hun EP's bewaren. Maar een ander groot deel van de plaat bestaat uit Silent Alarm-achtige nummers, met wat extra elektronica. Echt verrassend is het niet dat 'Talons' de grote favoriet is: dat is gewoon het debuut (dat ik goed vind, maar waarvan ik de heiligverklaringen nooit heb begrepen) met een house-baslijn eronder. Het is ook allemaal veel minder een geheel dan de fantastische voorganger, maar ergens dwingt dat ook wel bewondering af, zeker nadat oerconservatieve fans al zaten te klagen over A Weekend in the City. Op YouTube zag ik iemand mekkeren over 'Little Thoughts'. Wat een braaf nummer is dat, zoals er in die tijd zoveel van dat soort nummers werden gemaakt. Dat ga je toch echt niet beter vinden dan pakweg 'Signs' of 'Better Than Heaven'?

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst