stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

Nog steeds wedijvert Night Of The Stormrider met Burnt Offerings om het speciale Ed-Predicaat 'beste Iced Earth album ooit.' Of er ooit een definitieve beslissing zal vallen, weet alleen de duivel.

De band kwam voor het eerst op mijn netvlies in een MTV-special over dan opkomende Tampa Florida scene. Dat ging natuurlijk over bands als Morbid Angel, Obituary en Deicide die allemaal in hetzelfde aftandse hok op een betonnen vlakte in het zonnige dorpje in Florida oefenden. Het buitenbeentje was de thrash / heavy metal act Iced Earth die in hetzelfde hok de standplaats had. De bandleider Jon Schaffer vertelde daar schrijven aan een gloednieuw album dat mijn lokale platenzaak natuurlijk nooit in de schappen zou leggen. Die stroom kwam pas op gang toen The Dark Saga uitkwam.

Volgens mij pikte ik hem pas op toen Burnt Offerings net verschenen was. Ik moest ervoor naar de Kalverstraat in Mokum. Vandaar dat ik beide albums het hoogst aansla.

Enfin, Angels's Holocaust is een wat gekke opener. Het kent een hak-op-de-tak structuur maar wordt gered door de ronduit epische inborst. Dat is andere koek dan die Ice T-achtige decors die de band met een nummer als Colors eerder op de mat legde. Nummers als Stormrider en Pure Evil blinken uit in venijnige Hetfieldriffjes en melodieuze harmonieën die gekoppeld zijn aan Bijbelse bombast.

Waar de band bekend en succesvol zou worden met de warme, veelzijdige stem van Matthew Barlow, heeft de zanger van dienst hier ook wel zijn charme. Hij wisselt staccato thrashversjes af met Cyriisoïde uithaaltjes en is daarmee wat meer 'aquired taste'. Het past heel goed bij de sfeer van het album. De versies van dingen als Travel In Stygian (wat een uitsmijter) die de band met Barlow opnam, zijn wat mij betreft niet beter dan de mysterieus klinkende originelen.

Iced Earth blijft wat mij betreft een uniek klinkende metalband die in de jaren 90 één van de exponenten was die de traditionele metal levend hield toen het genre werd weggedrukt door grungy, alternatieve en extreme metalsoorten. Night Of The Stormrider was een vroeg hoogtepunt uit het oeuvre.

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 5,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 5,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

Wraith is ook een exponent van de oplevende 'blackened speed' beweging die de laatste jaren een opleving geniet. Bands met jonge gastjes als Hellripper, Toxic Holocaust en dus ook Wraith hangen graag met hun gedachten in de jaren 80 en mixen nieuwerwetse blackmetal met ouderwetse thrash en speed. Op zich is dat natuurlijk zeer te prijzen want er was een lange periode dat ouderwetsche metal helemaal niet meer mocht van de modepolitie en dat vond ik zeer onterecht. De andere kant is dat veel van die clubjes weinig op hebben met het ambachtelijk in elkaar knutselen van metal. Althans zo lijkt het, want ook Fueled By Fire klinkt alsof het op een zolderkamertje met de nieuwste software in elkaar is gezet. Dat maakt dat het album klinkt als plastic en dat is in mijn hoofd zo contrasterend met de brutere wortels van deze beweging dat ik er met weinig geduld naar kan luisteren.

Daar komt bij dat composities als Horses And Hounds, Shame In Suffering en Hell's Canyon eigenlijk alle smaken van de band laten horen en daarmee laten horen dat ze zo vreselijk generiek zijn dat ik me afvraag of dit niet gewoon een AI belevenis is. Het is platgeslagen thrash waar zelfs bijna uitgerangeerde bands uit de jaren 80 zelf nog met gemak gehakt van maken. Zelfs de vlottere passages klinken als een met tientallen kubieke meters bakstenen beladen platte kar die door een manklopende en ondervoede ezel door een modderig pad getrokken wordt. Kun je nagaan hoe de passages met een lager tempo klinken. Het enige lichtpuntje is het opgefokte Truth Decay. Maar zelfs dat laat maar nauwelijks mijn hoofd meeknikken.

Wie hier een stijve van krijgt, raad ik aan om ook eens terug te grijpen op het handjevol albums dat Bewitched in de jaren 90 uitbracht. Daar zit zoveel meer beleving en creativiteit in dat ik me niet kan voorstellen dat Wraith daar een alternatief voor kan zijn. Nog beter is opzetten van een altaar ten behoeve van het blijven vereren van de grote voorbeelden Venom, Possessed en Celtic Frost zelve.

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

stem geplaatst