Eén voorbeeld ontkracht uiteraard niet zijn statement.

Ik denk dat de namen die je hier noemt niet serieus genomen worden tov de klassiekers. Geen idee waarom, te jong, teveel nieuwe muziek, teveel wegwerppop en weinig diepgang ms. Ik spreek even voor anderen, ken de platen zelf niet.

Niet te verongelijkt doen het geldt sowieso voor de meeste nieuwe muziek. Ik bedoel, hoeveel platen hebben dit jaar een score boven de 4* behaald? Het heeft ook te maken met het feit dat op MuMe de meesten al veel muziek kennen, en daarmee gaan vergelijken. Je moet als artiest opboksen tegen klassiekers van Radiohead, The Beatles, The Smiths, etc. Want cijfers zijn voor de meesten relatief, dus in verhouding tot alle muziek die je al kent. Daarnaast vind ik persoonlijk dat de door jou aangehaalde artiesten gewoon niet het niveau van 4* halen, maar dat is subjectief natuurlijk. Naar mijn mening steken er meestal een paar nummers bovenuit, en verder veel fillers. Iets waar popartiesten vaak last van hebben. En dit staat echt los van geslacht. Of ken jij veel recente voorbeelden van mannelijke popartiesten die goed scoren hier?

Voor een hoger gemiddelde heb je toch in ieder geval een behoorlijk aantal echt hoge waarderingen (4,5 en 5) nodig en niet te veel gebruikers die een album proberen maar er vervolgens niet zo veel aan vinden. Een lager gemiddelde kan dus ook gewoon betekenen dat het album een kans heeft gekregen. Als ik puur voor mezelf spreek dan heb ik al deze albums behalve Robyn - die ik gewoon goed vind - en Dua Lipa een kans gegeven en in geen van de gevallen vond ik het meer dan een ruime voldoende. Deze van Lorde wel overigens.

Overigens zou ik niet weten waarom bovenstaande niet op zou gaan voor albums van mannelijke artiesten.

Popmuziek, m.n.rock noem maar op is lange tijd (en nog steeds) nogal een machocultuur geweest, mannen (mannelijke rolmodellen) spelen een dominante rol, vrouwen komen moeilijker aan de bak. Idem aan de consumentenkant tot radiodeejays en recensenten aan toe. MuMe is ook een echo daarvan. Hoe ligt hier de verhouding mannen/vrouwen? Hoe waardeert men muziek gemaakt door vrouwen? Ik heb een vermoeden, zie de toplijsten. Je zou dit kunnen onderzoeken.

De knip zal hier wel ingezet worden maar ik wil toch ook nog even reageren. Ik vind het nogal een ouderwetse/onvolwassen gedachte dat mannen/vrouwen minder/meer naar een mannelijke/vrouwelijke artiest zouden luisteren. Ik mag hopen dat dit al lang achterhaald is.
Ik denk dat het imago hierbij vooral een rol speelt. Lana Del Rey kwam laatst in het nieuws omdat ze het aan de stok kreeg met een fan die een andere politieke mening had. Ariana omdat ze een kerst special doet met Mariah Carey. Probeer in de huidige tijdsgeest maar eens niet vooringenomen naar een popartiest te luisteren.

Het is al eerder gezegd, die janktoon is echt wel tamelijk eenzijdig of, anders gezegd "biased" - op een enkele uitzondering na gaat het om artiestes van deze eeuw (sterker nog dit decennium). En hoe kan je dan komen tot goede, afgewogen beoordeling waarbij je zoiets als de zgn ästhethische Distanz hanteert? Dwz een bepaalde tijdsafstand neemt vóór je iets inhoudelijk zinnigs zegt over een artiest/album.

Ook de genoemde namen getuigen van een bepaalde (hoofdzakelijke blanke) focus: geen Mary J. Blige, geen Beyoncé, geen Missy Elliot - ok, ook geen Lady Gaga of Madonna (vanaf Ray of Light).
Meer dan het standaardargument pop/rock-wereld is echt macho, moet je gewoon kijken naar de participatiegraad van vrouwen hier - die ligt imo nog lager dan in menige beroepsomgeving (in IT bijv : 1 op 6).

En die top250 zegt mij vrij weinig: dan moet je ook kijken naar de betekenis die een artieste heeft als rolmodel, voorbeeld en ik ben zo vrij te veronderstellen dat die 'voorbeeldfunctie' een belangrijk aspect is.

Ik had Beyoncé ook als voorbeeld kunnen geven van een nog actieve popartieste die hier op MuMe nooit hoge gemiddeldes scoort, maar vond dat ik al wel genoeg voorbeelden had genoemd.
Noem mij dan eens popartiestes die wel gemakkelijk aan een 4* gemiddeld komen, en dan los van Kate Bush en andere tijdgenoten.

Mjuman stel je nu de hypothese dat muziek van vrouwelijke artiesten op MuMe minder goed en minder vaak beoordeeld wordt dan mannen omdat het overgrote deel van de users man is? Daar zou zeker een verband tussen kunnen zitten, als je stelt dat vrouwelijke luisteraars gemiddeld meer op hebben met vrouwenstemmen.

Ik stel voor om (de rest van) de discussie te verplaatsen naar dit topic: Vrouwelijke artiesten ondervertegenwoordigd

Btw nog een paar voorbeelden van recente albums die bijna overal de hemel in werden geprezen, maar hier niet verder komen dan 3,67 en 3,63.

Lana del Rey haalt dat dus wel met haar laatste plaat. Maar goed, het blijft een merkwaardige focus, want zijn er dan zoveel mannelijke popartiesten uit dit decennium die wel boven de 4* scoren? Ik heb zelf het idee dat dat ook wel meevalt...

Het valt mij op dat tegenwoordig vrouwelijke artiesten bijna zonder uitzondering de hemel in worden geprezen door recensenten. Daar is volgens mij ook sprake van een bias. Want er zitten genoeg platen tussen die totaal niet vernieuwend zijn binnen hun genre.

Mausie: “Vrouwen maken gewoon minder snel goede muziek”

Als ik me beperk tot Lorde is er volgens mij niet veel aan de hand. Ik heb het even nagekeken op Spotify heeft ze dik 15 miljoen luisteraars per maand, imagoprobleem heeft ze ook niet voorzover ik weet, ‘ästhethische Distanzl’: je kan wachten tot Sint Juttemis het is popmuziek Mjuman

Kwaliteit blijft subjectief, net als de waarderingscijfers hier, ligt het aan het gebodene of aan de users-samenstelling? Ik neig naar het laatste,

Gaan we nou gewoon dingen verzinnen? Dat is absoluut niet wat ik zeg.

Nee, ik moest hier even aan denken.

Just sayin'.

Maar Gretz heeft wel een punt natuurlijk. Vrij absurd dat de nieuwe Berninger én meer stemmen heeft én een hoger gemiddelde heeft dan de nieuwe platen van Fiona Apple en Charli XCX.

En welk punt is dat dan? Voor jouw voorbeeld kan ik namelijk zo verschillende verklaringen verzinnen, en die hebben weinig te maken met gender.

Dat - hoewel er in de pers tegenwoordig wél (wellicht krampachtig, om de balans enigszins recht(er) te trekken) veel aandacht en waardering is voor vrouwelijke artiesten - de gemiddelde, op deze website actieve user (i.e. de mannelijke muzieknerd) nog steeds overduidelijk meer interesse heeft in en waardering heeft voor het werk van mannelijke artiesten (zoals bijvoorbeeld een zij-project/solo-plaat van een frontman van een band die al 10 jaar op zijn retour is) dan in/voor nieuwe, gelauwerde platen van vrouwelijke artiesten. Dat uit zich op deze site zowel in het aantal stemmen als in de gemiddelde rating.

Of Geert het daar als National fanboi mee eens is valt natuurlijk nog maar te bezien

GretzLaat ik - zonder je bericht te citeren (a.k.a. "quoten") - even alineagewijs reageren:

Om te beginnen vind ik dat je de lat hoog legt (4* of meer); hoe vaak heb jij zelf een rapportcijfers van 8 (zeer goed) of meer gehaald?

1. Vanuit het achterhoofd (heb het niet geverifieerd) zeg ik: P.J. Harvey, Agnes Obel en Björk.

2. Het is mijn idee/ervaring dat de GGD hier niet zoveel afwijkt van die van OOR (in beide gevallen heb ik meestal ca 40% van de titels van een bepaalde lijst), gewoon omdat de rest me weinig doet. Met enige moeite (alle user profiles langsfietsen) zou je je een beeld kunnen vormen van de MuMe-populatie, al zul je ongetwijfeld daar wel een idee over hebben - en ik geef nu even niet het mijne daarbij.

Heb aardig wat interviews gelezen waarin artiestes aangeven dat ze merken dat ze als een rolmodel voor veel meiden en vrouwen worden gezien en niet iedereen vind dat altijd gemakkelijk. Kan als voorbeeld geven dat het opvallend was om bij een concert van Mary J. Blige te horen hoeveel vrouwen hun instemming betuigden bij een gesproken introductie (Mary J: "you know what I'm talking about"). Identificatie is een belangrijk topic. Nou kan ik wel de lolbroek gaan uithangen door te roepen dat elke man die zich met Matt Berninger, Prins Treurwilg, identificeert last heeft van de menopauze (of een variant daarvan), maar ik heb gewoon een minder sterke behoefte om me te identificeren, al kunnen teksten wel heel herkenbaar en invoelbaar zijn.

Verder is het heel opvallend dat het publiek op platen- en cd-beurzen voor ca 80% bestaat uit mannen.

3. Da's een goede suggestie

4. Die albums voldoen - hoe aardig ook wellicht voor sommigen - niet aan het beeld "unaniem gewaardeerd op kwaliteit".

ohnmusica: St Juttemis? Na 10 - 15 jaar merk je dat waardering voor albums niet meer zo hevig schommelen - uitzondering: wanneer het werk van een bepaalde artiest opeens weer heruitgebracht wordt. En daarvan zijn ook wel voorbeelden te geven

Je hoeft geen bijgelovige te zijn om te beseffen dat de waardering voor Pink Floyd, Radiohead , Carole King - om maar een paar voorbeelden te geven - niet schokkend zal veranderen. Radiohead hoeft niet je smaak te zijn, maar hun plaats in de 'canon' hebben ze wel verdiend.

Het zou best kunnen hoor, maar het vergt een behoorlijk kwantitatief onderzoek van toch wel enigszins vergelijkbare platen / artiesten om dat te onderbouwen. Ik trek die Berninger totaal niet, maar geloof bijvoorbeeld best dat hij een wat toegankelijker geluid heeft dan Fiona Apple en daarnaast spreekt hij dus fans van een populaire band aan. Dat zijn al twee factoren die in dit specifieke geval waarschijnlijk wel meespelen bij een verschil in (kwantitatieve en kwalitatieve) waardering en die volledig los staan van gender.

Uiteraard is dit slechts 1 voorbeeld, en zijn er uitzonderingen en andere verklaringen die meespelen.

Een avondje scrollen langs persoonlijke album/artiesten top 10's van users geeft ook een behoorlijk sterk beeld van de gemiddelde voorkeur, ga maar eens na hoeveel lijsten voor 90-100% uit mannelijke artiesten bestaan.

Ja, bij mij is het ook 80%. Ik houd (o.a.) van Jazz en van Progrock, beide kennen een enorme ondervertegenwoordiging van vrouwelijke artiesten. Dus ja, ligt dat aan mijn voorkeur voor mannelijk artiesten, of aan het gegeven dat er gewoon weinig vrouwen gekozen kunnen worden? Volgens mij geldt dat eigenlijk zelfs voor een behoorlijk deel van de genres op MuMe.

Dat is dan in ieder geval een probleem dat je bij (hedendaagse) popmuziek niet hebt, je hebt in ieder geval die keuze.

Klopt i.d.d. w.b.jazz en prog. Wat popmuziek betreft is er keuze, met dank aan dames singer/songwriters. Maar het is ontstellend wat ons vaak wordt voorgeschoteld en dan doel ik niet zozeer op MuMe maar de Nederlandse media. Ze keek ik laatst wat zich n.b. de ‘Nacht van de Popmuziek’ noemt, breek me de bek niet open wat daar zit en wat voorbij komt. De macho ‘inside’ voetbalcultuur is er niets bij. Denk maar niet dat de ooit een Lorde, Fiona of VanWyck of gelijkwaardigs voorbij komt. Hoe komt dat?

Een blik op RateYourMusic.com verklapt ook wel wat toch? Een aanzienlijkere steekproefgrootte en een internationaal publiek.

Fiona Apple - Fetch the Bolt Cutters
3,75 na 14.296 stemmers op RYM vs. 3,63 na 189 stemmers op MusicMeter

Matt Berninger - Serpentine Prison
3,26 na 557 stemmers op RYM vs. 3,82 na 218 stemmen op MusicMeter

Daar kun je ook wel de nodige conclusies uit trekken. Maakt mij trouwens niet uit hoor, elke site weer zijn eigen publiek en eigen charme, maar just sayin'

Omdat het niet elke dag St Juttemis is? In omroepland - commercieel en publiek - woedt een heftige strijd om de 'eyeballs' - een stijging van het kijkaandeel met een fractie van een procent is al volop reden tot vreugde en/of speculatie. Playing it safe is de gouden regel. Er zijn omroepen/zenders (NPO3) die daar graag van afwijken, maar dat zijn vaak zenders/programma's met minder kijkers en de kijkdichtheid is de in lood gegoten maatstaf voor de prijs van reclame om die programma's heen. Je wilt je kijkers zo lang mogelijk vasthouden opdat ze ook nog wat reclame-uitingen meepikken. Zo is het een uitvinding van de commerciëlen om de aftiteling alvast in te zetten, terwijl het programma nog loopt.

En verder zorgt bij de publieke omroep de zendercoördinator ervoor dat het verloop van een tv-avond - in afstemming met de verschillende publieke zenders - volkomen pre-scripted is. Zo zal ook de content voor zo'n Nacht van de Popmuziek voor een groot gedeelte al vastliggen.

Het publiek op RYM is ouder, cynischer en hecht weinig waarde aan de tekstsels van Berninger

Ik heb eerlijk gezegd de sterke verdenking dat ze juist wat jonger zijn en daardoor ook wat getrokken worden tot de progressievere modernere platen zoals clipping. en charli XcX, daar ferm in de top 10 van 2020 en op deze site maar so so gemiddeldes.

Charli XCX - How I'm Feeling Now (3.65 na 11,932 stemmers) en Jessie Ware - What's Your Pleasure? (3.77 na 7,156) staan daar ook fier in de Top 10 van 2020. Dat zie ik ze op MuMe never nooit bereiken. Een vernieuwer als Charli mag al blij zijn als 100 users de moeite nemen om haar album te beluisteren en te beoordelen (nu pas 45 stemmers). Hierbij dient wel vermeld te worden dat de gemiddelde beoordeling op RYM voor alle albums wat lager ligt dan op MusicMeter. Het hoogst scorende album van 2020 zit 'slechts' op 3.92.

Wat denken jullie, zou op RYM ook >90% van de userpopulatie man zijn? Of zijn de verhoudingen daar meer in evenwicht?

Zonder gekheid: geloof niet dat de gemiddelde RYM-bezoeker ouder is, anders zouden albums als Magdalene en Grey Area zeer waarschijnlijk ook niet zomaar eve op #4 belanden in de jaarlijst van 2019.

Ik ben even naar het album van Charli XcX gegaan en heb van de laatste paar stemmen het profiel van de user geopened en van de 25 die ik opende zat er één vrouw tussen.

Dus het lijkt met nog steeds een sausagefest. Laten we wel zijn, het willen beoordelen/catalogiseren van triviale zaken zoals muziek blijft natuurlijk ook wel een mannenaangelegenheid van jewelste

A: het was een grap; en B: Magdalene was mijn nr 1 van 2019; en geloof me ik ben zowel ouder (student in da 70s) als cynischer (mede veroorzaakt aan door de muziek die me vormde).

Misschien zou je eens kunnen achterhalen of waardering voor muziek in hetzelfde deel van de hersenen huist als het vermogen tot ruimtelijke oriëntatie en/of inzicht Re: Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen - Allan Pease, Barbara Pease - Google Boeken - books.google.nl