4. Amy Winehouse - Back to Black 
https://www.musicmeter.nl/album/59398

Punten : 336
Nom. : 16 x
Nr. 1 van : Superbitch

Amy fietste ook gezellig mee met de beste-albums-club. Begon de race op positie 6, schoof iets op en bleef op plek 4 geplakt gedurende het verdere verloop.

Winehouse werd geboren als dochter van taxichauffeur Mitchell Winehouse en apotheker Janis Seaton. Ze groeide in het Joodse gezin op met haar vier jaar oudere broer Alex. Van haar vader zou ze hebben leren zingen. Op haar achtste ging Winehouse naar de Susi Earnshaw Theatre School in Noord-Londen en twee jaar later vormde ze met haar vriendin Juliette Ashby het Salt-n-Pepa-achtige rapduo Sweet 'n' Sour.
Vier jaar later volgde ze een opleiding aan de Sylvia Young Theatre School, eveneens in Londen. In 1997 maakte ze haar televisiedebuut in The Fast Show. Daarna werd ze echter bij Sylvia Young geschorst vanwege ondermaatse prestaties en een neuspiercing. Ze zette haar opleiding voort op de BRIT School in Selhurst, Croydon.

Inmiddels bezat Winehouse een gitaar en schreef ze haar eigen liedjes. Eenmaal afgestudeerd, werkte ze als zangeres van een jazzband en als showbizz-journaliste voor World News Entertainment Network. Ook had ze een los-vaste relatie met soulzanger Tyler James, die haar demo (medegeproduceerd door Fink) opstuurde naar Island Records/Universal Records, wat haar een contract opleverde bij 19 Management, opgericht door Simon Fuller, ex-manager van de Spice Girls.
Bijgestaan door producer Salaam Remi nam Winehouse haar debuutalbum op

Naar eigen zeggen kreeg Winehouse na Frank anderhalf jaar geen letter meer op papier, totdat ze Mark Ronson tegenkwam en in zes maanden tijd het nieuwe album schreef. Dit mondde uit in het door Salaam Remi en Ronson geproduceerde  Back to Black, waarvoor Winehouse zich liet inspireren door haar relatie met Blake Fielder-Civil en meidengroepen uit de jaren 50 en 60; ze had nu een suikerspinkapsel à la The Ronettes.

Goeie plaat, maar buiten mijn eigen lijst.

Gaat best, Amy op 10,;Veils op 12 en mes op 19

Silent Shout werd door slechts 5 users genoemd, en dat heeft behoorlijk wat gevolgen voor de nieuwe stand, want met nog 4 zekerheidjes te gaan ( nou ja, wat is zeker in deze jaargang ), zijn er nu 2 deelnemers die afstand nemen van de rest :

56 Gretz +18
54 johan de witt +19
38 chevy93 * +18
37 Casartelli +0
37 dix +19
36 wibro +0
32 Joezer49263 +0
30 ArthurDZ +15
19 motel matches +0
16 EttaJamesBrown +0
15 Johnny Marr +0

Nummer 4 Amy Winehouse; ja, daar hebben we het eerste zekerheidje , want ( voor de 1e X ! ) scoort het complete elftal nu punten. 3 x een * wordt hier uitgedeeld.

Met nog 3 albums te gaan, is dit de stand :

74 Gretz +18
73 johan de witt +19
55 Casartelli +18
54 wibro +18
53 chevy93 * +15
53 dix +16
50 ArthurDZ * +20
49 Joezer49263 +17
39 motel matches * +20
36 EttaJamesBrown * +20
31 Johnny Marr +16

Nog 2 kanshebbers op de zege, of gaan we nog een schok te verwerken krijgen... ?

Silent Shout en Back to Black had ik beide niet in mijn lijst, maar beide zijn op zich wel ok.

Dacht eigenlijk Silent Shout wel in mijn voorspelling opgenomen te hebben, maar uiteindelijk zal ik wel besloten hebben dat The Last Resort én Silent Shout iets te veel electronic voor één toptien was. Jammer, want inmiddels zullen de meeste verschuivingen er wel uit zijn. Back to Black had ik zelfs op 2 voorspeld, dat was dan weer iets te enthousiast.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat we nog krijgen naast de poolapen. Die yselijke nagels over het schoolbord zullen ook nog wel... en is de royaal gesteunde nederhop dan toch in het zwarte gat verdwenen?

Middenmeer sowieso nog. En twee keer Ys.

2006, het jaar dat ik de aansluiting met de muziekwereld kwijtraakte. Ik zat dan ook meestentijds in Las Cruces Jail.

Twee toppers: the Knife op 2 bij mij en Amy op 6.
Nu nog hopen op Joanna, al is top 3 waarschijnlijk te optimistisch...

The Knife: ik heb het een paar keer geprobeerd, maar het wil niet lukken.

Amy: één van haar laatste concerten gezien (wat wel doorging: daar kregen we nog een mailtje over!). Een heerlijk album. Bij mij op 6.

3. ‪Midlake - The Trials of Van Occupanther
https://www.musicmeter.nl/album/48146

Punten : 400
Nom. : 18 x
Nr. 1 van : J.J. Wever

Dit album had een rustige start nodig om zich halverwege de eerste week in het geweld te mengen. Eerst rustig achteraan in de slipstream, steeds een plekkie opschuivend. Het podium werd ruimschoots gehaald.

Midlake werd ook al in 1999 opgericht door jazz studenten aan de University of North Texas College of Music.
De originele lineup bestond uit Tim Smith (zang, gitaar, keyboards, sax), McKenzie Smith (drums), Paul Alexander (bas), Eric Nichelson (gitaar) en Evan Jacobs (keyboards). Hun eerste materiaal – onder de naam The Cornbread All-Stars – bestond uit funk/jazz verkenningen, zwaar beïnvloed door Herbie Hancock.

Later ging het geluid meer de rock kant op, Tim Smith hing zijn sax aan de wilgen en ging nummers schrijven die veel meer onder invloed stonden van acts als Jethro Tull, Radiohead, Björk, Grandaddy, artiesten die weliswaar experimenteren maar toch toegankelijk blijven.
Over die invloeden zei Smith: We don't want to get called a Radiohead rip-off band. I think Radiohead is a lot closer to my natural tendencies as a songwriter than a band like, um, Jethro Tull. I listen to way more Jethro Tull than I do Radiohead these days, but I could write 10 Radiohead songs before I could write one Jethro Tull song. I want to sound more like Jethro Tull, but I just can't. That's a big struggle.

Jacobs verliet de band en Nichelson pakte de rol van keyboardspeler op. Jason Upshaw ging de band ondersteunen op gitaar.
Kort voor hun debuut, de EP Milkmaid Grand Army, werd Upshaw vervangen door Eric Pulido, een jeugdvriend van drummer Smith. Hun albumdebuut uit 2004 laat horen dat het geluid verder opgeschoven was richting psychedelische lo-fi  elektronica, in de trant van The Flaming Lips. De opvolger, waar veel aan geschaafd is en anderhalf jaar opnametijd heeft gekost, staat hier op 3 en laat meer classic rock invloeden horen en produceert een sound die doet denken aan de Bob Welch-periode van Fleetwood Mac.

In bezit, best een mooie plaat, maar haal mijn beste 50 van dit jaar niet. Ik kan hem ook maar mondjesmaat hebben.

Hm ... Dan moet ik er één uit de top 3 van mijn voorspelling gummen.

Bij mij op nummer 12 en voorspeld op ... plek 3. De volle mep dit keer. Werd ook wel een keer tijd.

Ik hoop wel dat die apen wegblijven. Zijn gewoon niet om aan te horen.

Gelukkig bestaat er ook goede muziek

Midlake: een leuke plaat, maar meer ook niet voor mij.

Een wat wisselvallige plaat, als de tweede helft net zo goed was als de eerste, dan zou hij zeker mijn top3 hebben gehaald. Nu op nummer 8. Jammer dat hun volgende plaat zo middelmatig was.

Nog niet een plaat uit mijn top 20.
Deze wel op 2 voorspeld.

Spannend... ik had Midlake op 7

Dan is het niet meer spannend, lijkt me
Of er moet een hele andere op 2 komen.

Om mij nu onverklaarbare reden heb ik deze niet eens in mijn top 10 voorspeld. 4 van de 10 is wel heel triest.

Met drie meer had je al kunnen winnen

Ik troost mij maar met de gedachte dat mijn eigen top 2 ook de overall top 2 is

Dat had ik uiteindelijk ook liever gehad, hoor

Midlake werd door 9 deelnemers genoemd, en 2 daarvan scoren een * . Omdat Gretz hier 3 punten minder scoort dan johan de witt, neemt Johan nu de leiding over van Geert.

Stand :

92 johan de witt +19
90 Gretz +16
74 wibro *+20
72 chevy93 * +19
70 ArthurDZ ** +20
69 Casartelli +14
67 Joezer49263 +18
54 EttaJamesBrown * +18
53 dix +0
49 Johnny Marr +18
39 motel matches * +0

Nog 2 albums te gaan...

Het volgende album gaat de beslissing brengen. Ik ga er vanuit dat Johan en ik haar beiden hebben, maar ik denk niet dat een van ons haar precies goed hebben voorspeld.

2. Joanna Newsom - Ys
https://www.musicmeter.nl/album/55106

Punten : 421
Nom. : 17 x
Nr. 1 van : motel matches, Teunnis, nico1616, Ataloona, Dwejkk_

Lag in de strijd al snel op deze runnerupplek, zakte wat weg, snelde naar de koppositie maar werd al vroeg in de sprint op afstand gereden. Beetje dom gekoerst dus.

Deze 2e van Joanna bevat 5 lange songs, sommige erg lang, die verhalen over mensen die in haar leven op het moment van schrijven een belangrijke rol speelden. Een plotse dood, een langdurige ziekte, een tumultueuze relatie, het komt op de plaat voorbij.

Van Dyke Parks draagt op de plaat bij met orkestrale arrangementen en accordeon. Hij werd gevraagd te helpen nadat Joanna onder de indruk was geraakt van zijn 1968 album Song Cycle. Op verzoek van Joanna werden deze arrangementen op de leest geschoeid van het album Stormcock van Roy Harper.
Steve Albini nam de harp en de vocalen op, Tim Boyle het orkestdeel. Jim O'Rourke mixte het geheel.

De toenmalige vriend van Joanna, Bill Callahan, zingt op Only Skin en Joanna's zus Emily zingt op Emily, jaja. Dat nummer is dan ook naar haar vernoemd, omdat het over haar gaat, zo eenvoudig kan het leven zijn.

Ys is een mythische stad aan de Bretonse kust, die verzwolgen zou zijn door de Atlantische Oceaan.

Ruimschoots in mijn lijst. Erg mooi album dat ik af en toe laat passeren en dan weer nieuwe dingen hoor. Kan ook een geheugenkwestie zijn.

YS op #4 voorspeld.

2006 gaat dus naar Amsterdam. Gefeliciteerd johan de witt.

En die Roy Harper zag ik dan weer in het voorprogramma van Joanna anno 2010.

Verslavend album met arrangementen om in te zwelgen

Tussen Joanna en mij is het nog nooit gelukt.
Wel op 3 voorspeld. Dank Gretz.

1. Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
https://www.musicmeter.nl/album/36152

Punten : 485
Nom. : 21 x
Nr. 1 van : west, Rudi S, Gretz

Nou die doodgeverfde eerste plek voor de apen kwam niet vanzelfsprekend tot stand. Men moest eerst The Knife voor zich dulden, en eenmaal op kop kwam er ineens wat Ys voorbij. Maar uiteindelijk kwam alles goed.

Alex Turner en Jamie Cook, twee buurjongens uit High Green (een buitenwijk van Sheffield), begonnen in 2001 met het spelen van muziek toen ze beiden een gitaar als kerstcadeau ontvingen. Turner en Cook zaten op Stockbridge High School, maar verlieten deze school toen ze zestien waren. Op Stockbrigde ontmoette het duo Matt Helders en bassist Andy Nicholson, met wie ze in 2002 een band vormden. Helders, die nog geen instrument bespeelde, schafte een drumstel aan omdat de overige leden al gitaren hadden. Tijdens het oefenen was ook Glyn Jones aanwezig, vriend en de eerste zanger van de groep. De eerste stappen tot een band waren lang niet serieus: nog niemand was bekwaam met een instrument en het eerste nummer heette Matt Dave Rock Song, door de band later omschreven als 'rotzooi'.

Het vijftal begon met het oefenen in de garage van Turner onder de naam Bang Bang. Jones stapte na een paar maanden uit de band, waarop Turner besloot te gaan zingen. Later werd ook de bandnaam veranderd in Arctic Monkeys. De band vond een echte oefenruimte in Neepsend en na een jaar lang oefenen en nummers schrijven vond in juni 2003 het eerste optreden plaats in The Grapes, een pub in Sheffield. In augustus 2003 vroeg Turner aan lokale producer Alan Smyth of hij een demo voor de band wilde opnemen. Op dat moment had Arctic Monkeys vier nummers; tijdens concerten werd de set gevuld met onder andere The Vines- en The White Stripes-covers. Smyth introduceerde de band aan muzikant Geoff Barradale, die zich aansloot als manager en vier demo's financierde. Barradale zorgde ook voor een lange reeks concerten in Noord-Engeland, zodat er een fanbase opgebouwd kon worden.
Er werden in het begin van hun carrière in totaal 18 nummers als demo uitgedeeld tijdens optredens, vaak door de bandleden zelf gebrand. Dit bleek succesvol: fans plaatsten de nummers op het internet, waardoor het bereik van de band nog groter werd. De band zelf had hier geen problemen mee: "we never made those demos to make money or anything. We were giving them away free anyway – that was a better way for people to hear them".
Zelf hadden de bandleden nooit iets op het internet geplaatst. Er verscheen een MySpace van de band, alhoewel ze zelf nog nooit van de website gehoord hadden. 
Die eerste uitgedeelde demo's zijn later gebundeld en staan nu bekend als album, Beneath The Boardwalk.

In april 2005 verkreeg Arctic Monkeys hun eerste artikel in de nationale pers; de Daily Star omschreef ze als "de meest opwindende band die dit jaar verschijnt". Er ontstond een jacht van platenmaatschappijen op de band, maar lange tijd weigerden de bandleden een contract te ondertekenen. In juni 2005 tekende Arctic Monkeys toch een platencontact bij Domino Records. Die zomer speelde de band voor het eerst op de Reading en Leeds Festivals. De aandacht van de pers nam toe; de BBC schreef: "de band is alles dat je doet realiseren dat je niets met je armzalige leven hebt gedaan. Ah, om jong en getalenteerd te zijn". En The Independent noemde ze 'UK's Next Really Big Thing'.

Na de zomer begon de band aan de opnamen van een debuutalbum. De nummers werden in de volgorde opgenomen als dat ze op het album verschenen. Producer Jim Abbiss hierover: Arctic Monkeys was de eerste band met wie ik werkte die de nummers voor de opnamen al op volgorde hadden gelegd. Alex was erg bezig met het vertellen van een verhaal door het gehele album over hun leven en wat ze verder allemaal doen." Deze sessies werden afgerond in oktober. Die maand begon Arctic Monkeys aan een Europese en Noord-Amerikaanse toer, waarbij onder andere Paradiso en Botanique werden aangedaan. Tevens wist de band op te vallen door met hun debuutsingle I Bet You Look Good on the Dancefloor op de eerste plaats binnen te komen in de UK Singles Chart. Hetzelfde gebeurde met de tweede single When the Sun Goes Down in januari 2006.

'Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not' is een stuk tekst uit het boek 'Saturday Night And Sunday Morning' van Alan Sillitoe, later verfilmd door Karel Reisz.
Turner: "Die film is ten eerste een goede reflectie omdat de titel 'Saturday Night And Sunday Morning' ook min of meer is wat het album is, dus daar ligt een link. En de albumtitel omdat er zoveel mensen zijn die dingen over ons zeggen waar wij geen controle over hebben."

Lekker hoor, dat enthousiasme en die fijne songs. Prima nummertje één.

En de rest van de top 25:
11. Muse - Black Holes & Revelations
197 punten, 10 x genoemd nr 1 van HugovdBos

12. The Black Angels - Passover
191 punten, 10 x genoemd

13. Belle and Sebastian - The Life Pursuit
185 punten, 9 x genoemd

14. Placebo - Meds
183 punten, 8 x genoemd

15. ‪Ray LaMontagne - Till the Sun Turns Black
176 punten, 8 x genoemd nr 1 van likeahurricane

16. Bob Dylan - Modern Times
159 punten, 8 x genoemd

17. Burial - Burial
159 punten, 8 x genoemd

18. Opgezwolle - Eigen Wereld
157 punten, 7 x genoemd nr 1 van Johnny Marr , ArthurDZ

19. Glen Hansard & Markéta Irglová - The Swell Season
148 punten, 7 x genoemd

20. Patrick Watson - Close To Paradise
147 punten, 8 x genoemd

21. Tool - 10,000 Days
147 punten, 8 x genoemd

22. Morrissey - Ringleader of the Tormentors
144 punten, 7 x genoemd nr 1 van johan de witt

23. J Dilla - Donuts
126 punten, 7 x genoemd nr 1 van bennerd

24. The Roots - Game Theory
125 punten, 7 x genoemd nr 1 van zaaf

25. Beirut - Gulag Orkestar
125 punten, 7 x genoemd

Met zo'n spreiding vallen er natuurlijk weer veel nummers 1 buiten de boot, in dit jaar zijn dat er 17: die van dynamo d (32), Casartelli (33), Brunniepoo (35), catchup (37), luigifort (41), Manfield en chevy93 (43), shinybeast en dix (47), Finidi (68), EttaJamesBrown (74), Cellulord en wibro (94) en achtereenvolgens Renoir, Lura, GrafGantz en Joezer49263 (121)

Voor de volledigheid nog even de top 25 op een rij:

1. Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
2. Joanna Newsom - Ys
3. ‪Midlake - The Trials of Van Occupanther
4. Amy Winehouse - Back to Black 
5. The Knife - Silent Shout
6. Trentemøller - The Last Resort
7. The Veils - Nux Vomica
8. The Decemberists - The Crane Wife
9. ‪Archive - Lights‬
10. Liars - Drum's Not Dead
11. Muse - Black Holes & Revelations
12. The Black Angels - Passover
13. Belle and Sebastian - The Life Pursuit
14. Placebo - Meds
15. ‪Ray LaMontagne - Till the Sun Turns Black
16. Bob Dylan - Modern Times
17. Burial - Burial
18. Opgezwolle - Eigen Wereld
19. Glen Hansard & Markéta Irglová - The Swell Season
20. Patrick Watson - Close To Paradise
20. Tool - 10,000 Days
22. Morrissey - Ringleader of the Tormentors
23. J Dilla - Donuts
24. The Roots - Game Theory
25. Beirut - Gulag Orkestar