We gaan met 10 lijstjes de competitie in, en alle stijlen zijn vertegenwoordigd. Uiteindelijk is er toch enige consensus ontstaan met betrekking tot welke winnaar we moeten doodverven, en heel wonderlijk is daarnaast dat we het er behoorlijk over eens zijn welke plaat er de vijfde positie gaat bemachtigen. Kom er maar in, zaaf.

10. Marlon Williams - Make Way for Love
https://www.musicmeter.nl/album/701380

Punten : 141
Nom. : 6
Nr. 1 van : likeahurricane, Edgar18

Marlon Williams begon deze trip goed en beter, steeds in de top 10 en tot halverwege leek een verrassend fraaie plek erin te zitten. Toen werd het een tijdje stil en viel de plaat terug, uit de toplijst. Pas tegen het einde kwam de wederopstanding en werd plekkie 10 veilig gesteld.
Zijn debuutplaat uit '15 viel slechts 1 plekje in een jaarlijstje ten deel. Hij staat er 3 jaar later beduidend beter voor.

Marlon is afkomstig uit Christchurch, NZ en is op oudjaarsdag 1990 geboren. Hij is van Maori-komaf.
Via een koor (met een Europese toer!) en een bandje met highschoolvrienden, kwam hij in aanraking met Delaney Davidson, een Nieuw-Zeelandse singersongwriter met een zekere internationale faam.
Het duo maakte 3 duoplaten voor Marlon aan zijn eerste soloplaat begon. Deze werd landelijk zeer goed ontvangen en gaf hem internationaal enige allure.

Zijn tweede, Make Way For Love, staat duidelijk in het teken van de liefdesbreuk met Aldous Harding, een Nieuw-Zeelandse zangeres, die op een van de nummers een invalbeurt krijgt.

Deze is het niet voor mij hoor. De stem steekt mij al flink tegen. Ik krijg er Benjamin Clementinejeuk van.

Goh, deze heb ik uiteraard niet voorspeld.

Veel slechter konden we niet beginnen.

En we zijn los! Direct al een nek-aan-nek race tussen Casartelli, EttaJamesBrown en ondergetekende, alhoewel de alfabetische volgorde hier de overige users in het deelnemersveld enigszins parten speelt.

Casartelli 0
dix 0
EttaJamesBrown 0
GrafGantz 0
herman 0
Johnny Marr 0
jordidj1 0
motel matches 0
nico 1616 0
Teunnis 0

Dat wordt inluisteren. Het zegt me helemaal niets.

Damn ik had het nog gedacht toen ik zag dat aEro een lijstje had ingediend. De plaat zelf maakte weinig indruk op me.

Dan lijkt het me nu wel het moment voor hiphop, want hoger kan toch bijna niet?

Mona Lisa doet toch altijd mee om de prijzen?

Deze had ik op het laatst geschrapt in mijn voorspelling, ten faveure van de Poolse vrienden van Casartelli...

Best een mooie plaat, maar viel bij mij wel buiten de top 20.

Hoezo hebben jullie vrienden die ik niet ken?

Ben helemaal vergeten (waar is de routine...) om een summary te geven van de lijst van 2018:

41 l(i)eden participeren met hun bijdrage, de nr 1 heeft 18 van hen voldoende overtuigd en vergaarde 420 punten, met dit deelnemersaantal een dieptepunt op 1 na (RH in 2003).
428 verschillende albums werden in het spel genoemd. Dat is dan weer aanzienlijk meer dan ooit.

9. Daughters - You Won't Get What You Want
https://www.musicmeter.nl/album/731614

Punten : 147
Nom. : 7
Nr. 1 van : niemand

Aanvankelijk niet in de spotlights, halverwege het spel kwam flink wat steun los en denderde Daughters de top 10 in. Met af en toe wat support bleef de plaat in de top 10.

Daughters, de band van zanger Alexis Marshall, bestaat al enige tijd (opgericht in 2002). Maakte vanaf die tijd vier albums en waar de band startte als grindcore/mathrock band schoof het geluid van de groep gaandeweg op richting noise/industrial en doet nu meer denken aan NiN en zelfs Swans. Ook de screams en growls van Marshall, de stijl die hij in de eerste periode hanteerde, werd steeds minder ingezet ten faveure van zijn 'clean voice'.

De band brak vrij plotseling op aan het eind van de opnameperiode van Daughters, hun derde album uit 2010 - dat wil zeggen: het derde album van Daughters en het stamt uit 2010 - door een felle twist tussen Marshall en gitarist Sadler. In 2013 werden de kemphanen naar een etentje gelokt en werd alles bijgelegd, zodat de band verder kon.

Ik weet het nog niet. Het zou wel iets voor mij kunnen zijn, maar ik ken de plaat nog niet zo lang en hij komt slechts bij vlagen binnen. Ben tamelijk verbaasd dat deze in onze top 10 staat. Dat stemt me wel positief.

Johnny weer blij.

WOW. Inderdaad zeg! Had deze wel totaal niet verwacht eigenlijk, ook niet in mijn voorspelling dus. In m'n eigen top 20 is hij te vinden op de 12de plaats Boeiende, opmerkelijke plaat.

Wel boeiend, maar ik heb hem niet opgemerkt voor mijn lijstje. Verwacht een karige top 10, alleen Astroworld zou het zooitje nog kunnen redden.

Negen deelnemers en één spelleider vragen zich af hoe ze die plaat van Daughters over het hoofd konden zien. Dat levert de volgende tussenstand op:

Casartelli 0
dix 0
EttaJamesBrown 0
GrafGantz 0
herman 0
Johnny Marr 0
jordidj1 0
motel matches 0
nico 1616 0
Teunnis 0

De nummers 20 en 35 van de MuMe-jaarlijst.

Daughters was wel de #1 van 2018 op RateYourMusic, zegt toch ook wel wat.

Marlon Williams - Make Way for Love de nummer 10 heb ik zowaar geluisterd. Best een aardige plaat. Viel met 3.5* net buiten mijn top 20. Daughters lijkt mij wel interessant. Zal ik eens gaan luisteren.

RYM en MuMe komen zelden overeen, maar indien 2018 het uitzonderingsjaar is, zou er nog wat hiphop moeten komen.
En echt, 7 nominaties voor Daughter, Pusha T moet er toch meer hebben...

Daughters onlangs voor de eerste keer beluisterd, was er best van onder de indruk, maar is nog wat te vroeg om hem in m'n lijstje op te nemen.

8. shame - Songs of Praise 
https://www.musicmeter.nl/album/702351

Punten : 148
Nom. : 6
Nr. 1 van : Arno, andré

shame had het heen-en-weer in dit spel. Begon goed, zakte weg, steeg weer flink en daalde weer. Dit alles wel binnen de veilige grenzen van de top 10.

Deze jonge honden uit Zuid Londen (mooi gevonden of niet), hebben tot nu toe vrij veel geluk gehad. Volgens eigen zeggen ook, of juist. Makkelijk aan instrumentaria en een oefenruimte gekomen, op een manager gestuit die het én erg in ze ziet zitten, én goed in staat is lukratieve optredens en een lukratief contract voor ze te regelen. En de media buitelt over ze heen als de nieuwe hoop van Engeland's post-punk.
Aan hun debuutplaat is een kleine twee jaar repetitie vooraf gegaan, en zonder verdere bijbaantjes konden ze gewoon rondkomen en de kosten betalen.

Het album, vernoemd naar een BBC programma vol geestelijke koorzang op de zondagmiddag, kwam uit nadat de band op London Calling (2x), Eurosonic, Lowlands en Into The Great Wide Open gestaan heeft.
De singles braken in de charts nog geen potten, wel zijn het de krakers van de live-set. En menigeen is het erover eens, live is het een lekker energiek gebeuren.

Grappige springerige indie, maar wat mij betreft geen hoogvlieger.

In de MuMe-jaarlijst op 7, bij mij op 2
Deze zal dus wel massaal voorspeld zijn, voorspel ik.

Deze vergeten te voorspellen. Had ik wel aan zien moeten komen, shame on me.

Dat valt mee … 7 van de 10 inzenders hebben shame een plek gegund in hun lijst, en Johnny Marr zat spot-on met zijn voorspelling. We hebben daarmee een koploper, zes achtervolgers en een groep van drie die het startschot nog niet gehoord lijkt te hebben:

Johnny Marr 10
GrafGantz 9
Teunnis 9
dix 8
herman 8
motel matches 8
Casartelli 5
EttaJamesBrown 0
jordidj1 0
nico 1616 0

Shame on me, ik had 'm precies goed

Shame on a nigga who try to run game on a nigga

Ik heb onder een steen gezeten; nu weet ik het zeker.

Dan weet ik al welke steen:

https://pbs.twimg.com/media/Djej2MtXsAY5YaT.jpg:large