We hebben al het geweldige De top 100 van... waar ik ooit een bijdrage aan heb geleverd. Een topic dat ik elke keer weer met veel plezier lees.

Ik gaf daar al aan dat ik nummers op volgorde zetten moeilijker vind dan albums. Maar ook dat valt nog niet mee. Toch wil ik me er aan gaan wagen met de zelf opgelegde regel: 1 artiest als vertegenwoordiging in de lijst (op heel veel Prince in de top 10 zit niemand te wachten denk ik).

'Maar die top 10 van jou kennen we toch beste aERo?!' Klopt, maar toch ben ik een klein beetje gaan schuiven en dat zal ik als we daar zijn aangekomen verklaren. Ik hoop vooral dat het voor iedereen een toelichting gaat worden waarom deze albums me wat doen en ik hoop dat dit topic navolging gaat krijgen waar ik dat bij anderen ook ga lezen.

Zeker onderin de top 100 zou het dagelijks kunnen veranderen, maar voor dit moment zou dit het moeten zijn.

Hopelijk veel plezier voor wie van plan is mee te gaan lezen! Ik doe alles onvoorbereid uit de losse pols, dus deze reis door mijn top 100 is echt wat me op dat moment in me opkomt.

Ik ga van start:

100. Grace Jones - Hurricane (2008)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/142000/142561.jpg

Favoriete track:




Die malle Grace. Een artieste die me altijd heeft weten te fascineren. Is het een goede zangeres? Nee. Goede muzikant? Ook niet. Maar ze weet te entertainen, te boeien. Dat werd versterkt door de docu-film Bloodlight and Bami.
Grace staat voor gekte, maar wel binnen de lijntjes. Een grote bek, maar een klein hartje. Een diva pur sang, maar toch niet ver boven ons gepeupel verheven.

Is Hurricane een klassieker? Welnee, haar oudere albums zijn denk ik ook bekender en beter. Maar er is iets aan dit album waardoor ik er makkelijk naar teruggrijp. Ze heeft geluk in de waan van mijn dag, want zoals gezegd kunnen de albums onderaan in de lijst met groot gemak per dag ingewisseld worden.

Grace vind ik voor nu een mooie en misschien wel verrassende opening. Misschien toch ook wel passend bij de aERodynamIC die ik op deze site ben

99. Bruce Springsteen - Darkness on the Edge of Town

https://www.musicmeter.nl/images/cover/3000/3051.jpg

Favoriete track:




The Boss. Gek genoeg ben ik nooit een mega-fan van de man geweest, getuige ook het feit dat ik nog nooit een concert van de man heb gezien.
Toch heb ik al zijn albums en was ik vooral in de jaren '80 helemaal in de ban van zijn album Born in the USA. Nog steeds een album waar ik graag naar luister, maar het is Darkness on the Edge of Town welke ik als zijn beste beschouw.

Gek eigenlijk dat Bruce zo populair is in ons land. Alle staat vrij ver af van ons zogenaamd nuchtere Nederland, en toch heeft ie behoorlijk veel fans. Daar tegenover staan dan ook veel mensen die er niks mee kunnen. Mijn band is dus een wat afstandelijke, maar tegelijk ook weer een innige. tegenstrijdiger kan haast niet. Past bij mij als grote twijfelaar. Om die reden is Bruce langzaam omhoog gekropen op mijn lijstje 'must see' artiesten en als het meezit gaat dat volgend jaar dan ook eindelijk gebeuren. Ik heb gezworen nooit meer naar de Arena te gaan, maar gezien de leeftijd van de beste man is het een beetje nu of nooit, want een drassige weide laat ik sowieso aan me voorbij gaan. Dan maar de Arena.

Is Bruce live echt zo'n sensatie? Ik ga het meemaken en hoop er over een paar maanden verslag van te kunnen doen.

Zou één van de mods de titel van het topic kunnen aanpassen? cosmic kid, DjFrankie, panjoe, Casartelli

En voel je vrij een intekenlijst te maken. Hopelijk volgen er meer

Oeehhhh leuk!!! Ik wil hier ook wel eens aan meedoen maar voorlopig nog even niet. Maar ik ga het zeker volgen!

Je doelt op het opnemen van je gebruikersnaam? Volgens mij zat-ie nog wel binnen de bewerklimiet, maar als dat inderdaad het verzoek was, heb ik dat bij deze voor je gedaan

, zou geen klachten hebben opgeleverd hoor.

Top initiatief. Ja, laat die intekenlijst maar komen:

- cosmic kid

Leuk!

- cosmic kid
- trebremmit

Oh ja, dat kon natuurlijk nog De volgende users hadden dat moeten doen. Alsnog bedankt

98. Don Patterson & Booker Ervin - Hip Cake Walk

https://www.musicmeter.nl/images/cover/46000/46344.jpg?cb=1514557625

Favoriete track:




Jazz. Hoe zou het zijn met de avonturen van Zachary Glass in jazzland? Zachary vond het toen interessant mij te noemen in dat topic, blijkbaar omdat we aangaven ons meer te willen verdiepen in het genre.

Zelf is mijn jazz afdeling de laatste jaren enorm uitgedijd. Ik denk ook wel dat het de muziekvorm is waar ik momenteel het meest naar luister.

De Deelder-verzamelaars waren een tijd een uitstekende inspiratiebron voor mij en daar plukte ik ooit Sister Ruth van Don Patterson & Booker Ervin vanaf. Het hele album beviel en ik vond op Discogs een ouder exemplaar voor een zeer leuke prijs, iets wat niet vanzelfsprekend is als het gaat om oudere persingen van jazzalbums.
Ik dus blij en het mocht even duren voordat het album aangekomen was uit Griekenland. Maar groot was de teleurstelling toen bleek dat het een goedkope herpersing bleek te zijn. Dus contact gezocht met de verkoper. Die vond dat ik niet moest zeuren. Hij had een goedlopende zaak in Athene en er waren nooit klachten. Maar beste man, die heb ik wel als je dit album gewoon onder valse voorwendselen verkoopt.
Hij vond me naïef. Ik had immers aan de prijs kunnen zien dat het nooit een oude persing kon zijn. Maar hij wist dondersgoed dat ie fout zat. Hij vond het dan ook niet nodig om dit album te vergoeden, ook niet toen ik dreigde met een negatieve review. Maar ik hield vol en met onderhandelen lukte het dan toch, alhoewel ik de helft van de verzendkosten terug voor mijn rekening moest nemen. Uiteraard had ik dat niet hoeven accepteren, maar ik was het zat. Helemaal toen ik inmiddels een uitstekend ouder exemplaar op de kop kon tikken in een favoriete jazz platenzaak in Rotterdam.

Een geschiedenis die altijd weer boven water komt als ik dit album opzet, maar desondanks lukt het me toch om er van te genieten. Eén van de eerste jazzplaten waar ik echt verliefd op werd.


97. Françoise Hardy - Tous les Garçons et les Filles

https://www.musicmeter.nl/images/cover/15000/15408.jpg

Favoriete track:




Franse liedjes. Misschien komt het omdat mijn vader wel wat met Frankrijk had. Misschien heb ik zelf wat met de Franse zuchtmeisjes. Van al die meisjes vind ik Françoise wel de beste. Ze heeft aardig wat albums gemaakt die ik enorm waardeer. Of ik dit album dan ook echt haar beste vind durf ik niet eens met zekerheid te zeggen, het komt waarschijnlijk door de titeltrack. Het is een populair nummer, geliefd door mensen die verder een totaal verschillende muzieksmaak hebben.
Kort en bondig en daardoor zo goed behapbaar. Hoe kneuterig de liedjes misschien overkomen; ze blijven iets tijdloos hebben.
Voor mij ook wel een beetje goed voor de gezonde dosis hang naar nostalgie, ook al kwam dit album uit voordat ik geboren werd en er niet eens echt mee ben opgegroeid.
In tijden waar alles steeds sneller lijkt te gaan is het fijn om even pas op de plaats te maken en daarbij even opluchtend te zuchten. Werkt soms heel goed!

Oh joh, je bent al los! Lekker hoor

Leuk!

Album van Grace Jones heb ik nooit beluisterd, maar Williams Blood heb ik destijds wel leren kennen is altijd een van mijn favoriete nummers geweest.

*voegt deze toe aan zijn updates*

Ah ja, die van Grace heb ik al veel te lang niet beluisterd, maar dat was wel een erg sterke come-back na bijna 20 jaar, en zowaar met Sly & Robbie! Misschien weer eens wat speeltijd gunnen, maar dat zeg ik helaas over 100+ albums per week die ik op allerhande manieren op MuMe langs zie komen

*voegt deze toe aan zijn updates*

96. Curtis Mayfield - Curtis (1970)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/4000/4181.jpg

Favoriete track:




Curtis behoort met dit album wel tot mijn favoriete soul-albums. Mensen associëren mij niet zo snel met soul, toch heb ik een behoorlijke collectie soulplaten in mijn kast staan. Het gekke is dat ik het bij soul lastig vind om duidelijke favorieten aan te wijzen. Bij jazz heb ik hetzelfde probleem. Het is vooral de vibe van een album die het 'em doet. Qua zang vind ik het meestal wel sterk, wat in andere genres veel bepalender is en ook muzikaal is het de groove, de sfeer, maar dat is bij alle soul-albums die ik goed vind redelijk gelijk.
Wat onderscheid Curtis dan van de rest? Misschien toch Move On Up? Soul is een genre waarvoor ik de juiste bui moet zijn en als die er is kan ik er enorm van genieten. Dat dit album een klassieker is moge duidelijk zijn.

95. Leftfield - Leftism (1995)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/27.jpg

Favoriete track:




Ja, ik was zo'n 'alto-rocker' die halverwege de jaren '90 ineens into dance was. The Prodigy, Underworld, The Chemical Brothers. Noem ze maar op. Uitermate geschikt voor rockers zullen we maar zeggen en daar hoorde Leftfield ook bij.
Op de één of andere manier heeft Leftfield misschien wel de meeste indruk gemaakt in die tijd met hun Leftism. Waar ik wel moet zeggen dat ik andere bands wat langer echt goed ben blijven vinden met hun vervolgalbums.
Het waren ook de jaren dat ik vrij intensief uitging, maar dan was het meer top 40 dance waar ik los op ging, wat weer te maken had met het soort uitgaanstenten. Maar dat is weer een ander verhaal waar ik al verslag van heb gedaan in die andere top 100 met nummers

Leuk, dit ga ik volgen hoor! Meteen Bruce, Françoise en Curtis bij de eerste updates, gaat lekker. Die plaat van Don Patterson en Booker Ervin ken ik niet, moest ik ook maar 'ns opzoeken.

94. Otis Redding - The Immortal (1968)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/33000/33775.jpg




The Immortal is een album uitgebracht na de dood van Otis Redding. Het bevat het nummer Hard to Handle dat ik heb leren kennen door The Black Crowes.
Swingende soul waar ik gek op ben. Als Prince er mee aan de haal ging werd ik daar ook blij van. Door hem ben ik artiesten als James Brown gaan ontdekken. Otis valt daar niet onder. Die leerde ik eigenlijk later pas kennen en waarderen. Hier was het de muziekliefhebber in mij die vond dat Otis als een dusdanige grootheid bekend stond dat ik daar niet omheen kon. The Immortal is misschien wel één van de laatste Otis albums die ik ging beluisteren, maar juist door zo'n nummer als Hard to Handle was de liefde enorm. Ik denk dat dit voor veel soul-liefhebbers wel geldt, ook al zullen zij The Immortal waarschijnlijk niet als hun persoonlijke favoriet bestempelen.

93. Lana Del Rey – Norman Fucking Rockwell! (2019)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/763000/763086.jpg?cb=1647784686

Favoriete track:




Born to Die was iets bijzonders indertijd. Dat onbeduidende zangeresje met een album dat niemand kende kwam met dit nummer en iedereen had het er wel over. Binnen no time wist Lana een soort mysterie om zich heen te werken dat blijkbaar aansloeg bij velen.
Elke keer denk ik 'meer van hetzelfde', maar gek genoeg voelde Norman Fucking Rockwell! anders. Sterker, meer beklijvend en steeds maar om herhaling vragend. Zo'n album dat aan je blijft trekken. Ik denk dat dit altijd wel haar magnum opus zal blijven. Voor mij in elk geval. Maar wie weet gaat ze ons volgend jaar verrassen nu ze weer met een nieuw album komt. Wat dat aan gaat zit deze dame niet stil.
En voor wat die favoriete track van mij betreft: typisch zo'n nummer dat me blijft raken, maakt niet uit hoeveel draaibeurten het nummer al gehad heeft......

92. Kenny Burrell - Midnight Blue (1963)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/53000/53295.jpg?cb=1537800877

Favoriete track:




Zoals vermeld is jazz een steeds grotere rol gaan spelen in mijn muzikale belangstelling. Midnight Blue werkt voor mij ontspannend en is mede daarom een album dat ik echt ben gaan koesteren. Ik heb inmiddels ook al drie exemplaren in mijn kast gehad voor ik tevreden was met de versie zoals ik het graag wilde horen (in dit geval een wat ouder vinyl exemplaar).

Een album dat regelmatig genoemd wordt als één der favorieten bij jazzliefhebbers. In dat opzicht is de waardering op deze site (3,78 uit 83 stemmen) nou ook weer niet heel bijzonder.
Voor mij is dat dus wel het geval. Meer dan heerlijk!

91. Doe Maar - 4US (1983)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/2000/2470.jpg?cb=1584971304

Favoriete track:




Ik was 12 jaar en zat net in de brugklas toen Doe Maar ineens heel groot werd. Dat de band vooral populair was bij gillende tienermeiden boeide mij niet zo. Zal ook wel door de leeftijd komen.

Ik werd mega-fan. Buttons, posters, sjaaltjes, zweetbandjes, stickers, mappen; noem maar op, het kon haast niet gekker. De platen kende ik door en door en de hoezen raakten aardig versleten. Hun debuut smokkelde ik het huis in, want ik vond een meneer in z'n blootje op de hoes toch wat gênant om thuis aan mijn ouders te laten zien. Dat ik vervolgens Wees Niet Bang Voor Mijn Lul op hoog volume draaide had ik dan blijkbaar niet in de gaten.

Het waren vooral Skunk en Doris Day en Andere Stukken waar het om draaide natuurlijk. En toen kwam de single De Bom: helemaal te gek vond ik dat. Daarna volgde Pa: zelfde verhaal. Alleen Pa kwam terecht op het album 4US, het eerste album waar ik naar uit kon kijken als fan zijnde (de voorgangers waren immers al uit toen ik fan werd).
En ik was helemaal tevreden: wat een te gekke plaat was dit toch. En toen was het begin 1984. Mijn grote favoriet Henny kwam met zijn eerste solo-album en snel daarna werd bekend dat de band ging stoppen. Ik was boos en verdrietig en vond het de schuld van mijn grote held (wat natuurlijk niet zo was zoals we allen weten). Daarbij zou ik ze dus ook nooit live zien, want toen ze in de buurt waren mocht ik niet van mijn ouders. Die vonden me te jong.

Gelukkig heb ik ze later nog twee keer live gezien tijdens hun eerste reünie ten tijde van het album Klaar en een paar jaar daarna nog in Ziggo Dome. Mooie optredens.
Dat Henny eerder dit jaar overleed raakte me dan ook diep. Doe Maar is nu echt voorbij, maar we kunnen tot in lengte van dagen blijven genieten van hun muziek. Hun laatste album 4Us beschouw ik als hun beste en kent vele jeugdherinneringen.

4US

Henny Vrienten

90. Chet Baker - Chet (1959)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/16000/16754.jpg

Favoriete track:




Het maakt mij niet uit of Chet nu wel of niet zingt, in beide gevallen vind ik het vaak prachtig. Op dit album hoor je hem dus niet zingen, maar de tien parels op dit album zijn allemaal raak. Melancholie ten top. Zwoel is het ook, triest wellicht. Eigenlijk kan je er best wat kanten mee op, behalve eens lekker swingend uit je dak gaan.

Misschien niet echt spannende jazz, maar moet dat? Niet voor mij. Van dit soort rustige muziek kan ik heel erg enthousiast worden.

89. Ivo Dimchev - Sculptures (2017)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/707000/707389.jpg?cb=1515629832

Favoriete track: Stream Woods by Ivo Dimchev | Listen online for free on SoundCloud

Tja, ook hier kan de kitscherige, stroperige muziek niet ontbreken. Ivo Dimchev weet er wel raad mee. Übergay en vervreemdend. Zo zag ik hem ook in Rotterdam optreden.

Ivo maakt kunst en je bent er vaak zelf onderdeel van. Zo kon je na afloop van het optreden wat ik zag met hem en zijn begeleiders op de foto. Op schoot bij meneer wel te verstaan.
Maar wat te denken van zijn selfieconcerten of privé optredens bij mensen thuis waar opa, oma en de rest van de familie met hem rond de keukentafel dansen. Elke keer een compleet ander uiterlijk en elke keer een totaal ander concept.

En toen deed ie in 2018 ook nog eens mee met de X Factor UK en kwam daar een ronde verder met zijn gekke optreden (ook onderdeel in de show die ik zelf mee mocht maken). Het publiek vond het niks, een deel van de jury ook niet. Robbie Williams vond het geweldig. Ik eigenlijk ook wel.

Sculptures vind ik echt zo'n onontdekte parel. Slechts enkele users pikten het op en toen werd het weer stil. Ik volg hem nog wel maar het zijn kleine projecten die hij maakt. Ik meen dat ie onlangs nog voor optredens in mijn buurt was, maar vond één keer genoeg. Dit album gaat wat mij betreft langer mee en daar kan ik keer op keer van genieten en door worden verrast.

Dat waren de eerste twaalf. Morgen weer verder.

Het enige dat dit topic nog beter zou maken: de mogelijkheid om direct door te klikken naar de betreffende albums

Doe maar lekker je best zou ik zeggen

Maar ik zal er rekening mee houden (alsof jij elke link gaat gebruiken)

88. Nigel Kennedy and the Kroke Band - East Meets East (2003)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/9000/9672.jpg

Favoriete track:




Nigel Kennedy had ik hoog zitten toen hij zijn Vier Jaargetijden uitbracht waar hij in 1 klap wereldberoemd mee werd. Niet zozeer door zijn voordracht, maar meer zijn voorkomen waardoor klassiek ineens aankwam bij jongeren.
Ik speelde in die tijd fanatiek viool en vond het daardoor geweldig dat een suffig imago van het instrument ineens opgepoetst werd door Kennedy. Mijn vrienden die ook viool speelden vonden het allemaal wat minder.

In 2005 leerde ik door deze site dit album kennen en ik was gelijk verkocht. Hier toont Kennedy aan dat hij nog veel meer kan. Hier brengt hij op fraaie wijze werelden bij elkaar en doet dat niet onverdienstelijk samen met Kroke Band.

87. Kings of Convenience - Quiet Is the New Loud (2001)

https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/659.jpg?cb=1623935928

Favoriete track:




Dit album kwam uit in een periode waar het op muzikaal gebied allemaal wat saai was voor mij. Ook mijn eigen schuld want ik zocht de new acoustic movement albums ook wel bewust op. Maar saai kan ook fraai zijn natuurlijk en dat is dit debuut van deze Noren zeer zeker.

Live zag ik ze in Watt (Nighttown) Rotterdam (ik meen in 2009). Vooraf was ik bang dat het tegen zou kunnen vallen met twee grijze muizen, maar de mannen hadden humor en wisten de sfeer erin te krijgen waardoor het een geweldig optreden werd.

Nog steeds grijp ik terug naar dit debuut. De opvolgers een stuk minder moet ik eerlijk toegeven.

Niet als je vervolgens 2 albums plaatst die ik al ken

Vreemd, dat leek me nu juist een positieve opmerking.

Ik doe mijn best voor Jan Lul blijkt wel weer. Als je ze toch al kent... het is nooit goed.

Anyhow.... sowieso geen idee wie dit überhaupt volgt. Erg obscuur is het ook allemaal niet natuurlijk

Zie dit nu pas, tof idee! Psyched!

Nou, nou niet meteen perzoonlijk worden. Een echte muziekgelovige is al tevreden met één bekeerling (want: één schaap over de dam ...) en niet iedere lezer heeft het in zich om a la Willeke Alberti (Telkens weer) het toetsenbord te beroeren. En als muziekoom Erik vertelt, leest niet alleen neefje Sjonnie mee.

Afgezien van die afwas- en stofzuigtrut (Lana maakt ideale muziek daarvoor) heb ik hier zeker al 7 albums gezien die mij ook beroeren. Please continue