Chevenswege moet ik hier op terug komen: het plaatste me op een crux: PG4 begon goed, bas en percussie is ok (hebben voldoende oomph), maar … het totale geluidsbeeld is een tikkeltje flets, alsof m.n. middentonen wat achter blijven en dat verbaast me. Is mijn waarneming veranderd, of - en dat lijkt een reële mogelijkheid - ben ik in de war met PG Live - het eerste album? Ook dat begint met Rhythm of the Heat; dus moet ook dat album in de contra-expertise; benieuwd wanneer dat gaat lukken.

Ergo conclusio: as it stands is PG4 - so solly - geen audiofiel topalbum - eerlijkheid, fair is fair, gebiedt me te zeggen dat dit in MuMe sterren een 3,25 * is - dus geen must-have audiofiel gezien (ook niet een album om af te danken wat dat betreft). PG Live is to follow.

Sylvian's Gone to Earth wordt trouwens eerder genoemd als een waardevolle audiofiele aanwinst.

Het is inderdaad een optie om de audiofiliteit van een album te raten van 0 tot 5*. In deze post dan op zijn minst 4*, eigenlijk vanaf 4,5* en nog liever 5*.

Of zijn we dan erg ver heen?

En in dat kader: wanneer is het eigenlijk audiofiel? En wanneer klinkt de opname gewoon erg fijn? En wat is het verschil tussen een goede productie en opname.....

Dat laatste blijkt wanneer je bijv met originele opnames - zoals die van Miles Davis - via remastering van het bronmateriaal een uitstekende kwaliteit kunt bereiken.

Elders heb ik -dacht ik - een link gepost naar de site van een master engineer die op zijn iste uit de doeken deed dat - i.t.t. van wat wordt gedacht - dat mastering voor cd helemaal geen ander proces is dan mastering voor lp. Hij beweerde dat een goede master voor beide geschikt is.

Bij beluistering worden getroffen door de kwaliteit van het eindproduct, heel goed de afzonderlijke instrumenten (en stemmen) kunnen onderscheiden, veel 'lucht' en dynamiek, bij beluistering ahw met je innerlijk oog de plaatsing van de afzonderlijke instrumenten/musici kunnen visualiseren - zijn voor mij tekens van een audiofiele opname - het is de mate waarin die het onderscheid vormt met fijn. Significante details kunnen waarnemen: aanzet van strijkstok, het verglijden van de hand over de snaren, de aanzet van de toetsen, tot aan de ademhaling van de vocalist(e) toe. Het grappige is dat een aantal van deze voorbeelden uitstekend waar te nemen zijn op een plaat die nu niet meer zal draaien, nl op Eagles - Hell Freezes Over (1994)

Je zou ook kunnen zeggen: muziek alsof je bij een live concert bent.

Ik vraag me af of je van die audiophile muzikale ervaringen op high end wel zo gelukkig wordt, het loopt wel eens uit op een drama financieel zowel relationeel. De ruzies overstemden de set.

Je moet vooraf wel de WAF checken ?

Vreemde keuze, ik vind Suede op vinyl en CD altijd heel metaalachtig klinken, de vocals klinken absoluut niet natuurlijk

Op de andere cd's heb ik dat ook, maar vooral de muziek op deze klinkt echt pristine...

Behelst dit topic cd's, vinyl, blu-ray, streamingsdienst of moet de lezer al luisterend het zelf maar uitzoeken / beoordelen?
(Jaartal van de bron zou ook wel handig zijn, nadat alles tig keer is geremasterd)

Voor mezelf ga ik voornamelijk uit van cd's, aangezien die nog altijd mijn belangrijkste luisterbron zijn. Natuurlijk heb je verschillende persingen (zeker bij vinyl een belangrijke factor) en kan een remaster roet in het eten gooien danwel de zaken verbeteren, maar in de basis is een goeie opname een goeie opname, toch? Ik ken wel remasters die de boel grondig hebben verpest, maar over het algemeen knapt een opname er wel van op. En blijft een slechte opname ook na een remaster over het algemeen een slechte opname. Voor de rest: al luisterend leert men, dus ja, help yourself

Tja, wat is een audiofiele opname? De vraag wordt hier, terecht, gesteld, en naar ik meen redelijk goed verwoord door Mjuman. Goed geluid is natuurlijk subjectief; er zullen altijd mensen zijn die houden van het geluid uit Bose boksen. Een goeie opname is mijns inziens vooral een goede weergave van wat zich in de studio of op het podium heeft afgespeeld. Zoals in werkelijkheid klinkt het natuurlijk nooit, al was het maar omdat het een opname is en dus al een kopie van de werkelijkheid. Microfoons, apparatuur, maar ook het mix- en masteringproces beïnvloeden die kwaliteit. En, last but not least, de apparatuur waarmee je zelf luistert. Maar zelfs op de allerduurste audio installatie zul je horen dat je luistert naar een opname, en dat degene die staat te zingen niet daadwerkelijk voor je neus staat, al kun je met een groot budget natuurlijk wel een eindje komen... Aardige terzijde-vraag: waar luisteren de mede-forumleden zelf mee, qua apparatuur en speakers?

Bij audiofiele opnames denk ik in eerste instantie toch vooral aan muziek die alleen maar is gemaakt om zo goed mogelijk te klinken, dat wil zeggen: waarbij het op je speakers zo natuurgetrouw mogelijk klinkt. Dat is vaak niet de muziek waar ik van hou. Dat is ook de reden dat ik me in eerste instantie geen audiofiel zou noemen, maar omdat ik óók van een goed geluid hou, wel een belangrijke factor vindt. Maar ondanks dat blijft het altijd music first, sound second. Helaas zijn mijn favoriete albums niet altijd geweldig opgenomen en omgekeerd...

Ook een aardig lijstje trouwens vind je hier: Paul’s Picks | PS Audio - psaudio.com
Voor de audiofielen trouwens ook een aardige tip om zijn YouTube kanaal eens te bekijken: iedere dag beantwoordt Paul (van PS Audio) een audiofiele vraag, en daarbij gaat het ook vaak genoeg over muziek: Ask Paul - YouTube

Dan nog even over remastering: dit is een bijzonder interessant college over mastering, door Sander vd heide, werkzaam in Wisseloord. Check vanaf rond 8 min ook hoe Billie Jean van Michael Jackson in de loop der jaren kapot werd geremasterd: Sander vd Heide - Presentatie Loudness en Mastering - YouTube

Waar de grootste frustraties kan zitten imo is dat je te analytisch luistert, vooral niet hoort wat je wilt horen, ondertussen niet de muziek ervaart en wel veel geld hebt uitgegeven.

Mee eens.

Ik denk dat er al genoeg sites zijn die de audio enthousiasteling bedienen. Daarnaast zijn er hier ook hardware topics die in een oneindig dispuut belanden zoals op iedere andere site. Daarnaast zijn de oren zelf maar zelden getest laat staan gecalibreerd over het hele spectrum.
Vervolgens heb ik geweldige Stock Fish hi res opnames waarna je geen ander plaatje meer op durft te zetten. Zo helder, zo gedetaileerd en noem maar op, maar doodsaai (voor mij). Dus als we bij de topic titel blijven , de software dus, dan lees ik graag mee, pik ik wat op wat ik denk leuk te vinden uit de lijstjes en ga ik daar mee aan de slag. So, keep m coming

Om met het eerste te beginnen - audiofilie is in zekere zin een verslaving: iets wat zich nestelt in het oudste deel van je hersenen en daar alleen uit te verwijderen is na fikse inspanning.

Audiofilie is ook gehuwd met de wet van de afnemende meeropbrengst en iedere (ex-)audiofiel weet wat daarvan de consequentie is. De zoektocht naar het optimale geluid is een lastige die over steeds zwaardere financiële pieken gaat. Eerder vroeg al iemand naar de relationele impact daarvan, waarop een ander verwees naar de WAF. Ooit beoordeelde een ex van me mijn toenmalige speakers (Magnepans - Smga's) - voordat ze bij me introk - als geschikte klimpanelen voor haar kat.

Geven en nemen wordt zoiets ook wel genoemd. Op een gegeven moment 'zag ik het licht' en besefte ik dat de 'software' (de muziek) veel leuker was dan 'de hardware' om alles op af te draaien. Dan wordt het tijd om gewoon een plafond in je bestedingshuis aan te leggen. Een audiofiele maat van me is vanaf dat punt wel gewoon door blijven groeien, en als je je (zoals hij) dan open blijft stellen voor stimuli - "wordt het niet tijd om eens aan voedingsstabilisatie te denken" of "heb je de nieuwe Avatars al gehoord?" - kan je komen op een punt dat er tweemaal modaal aan hifi in je stulp staat. Menig rasaudiofiel is dan ook vaak op zoek naar veelal (boring) music die alle finesses van zijn installatie laat horen.

Grappig genoeg, wanneer je eenmaal met hifi-verkopers in andere context praat, blijken ze zelf wel een echte muzieksmaak te hebben - van Amon Tobin tot Frank Zappa.

Hier vinden we muziekliefhebbers, primo, die secundo ook nog wel aan audiofilie doen, maar toch eerder denken aan een mogelijke aanschaf van bijv Thomas Feiner & Anywhere - The Opiates Revisited op vinyl, of Lulu Rouge - The Song Is in the Drum (idem) dan aan een nieuwe upgrade voor hun streamer.

Je koopt muziek - ook digitale bestanden - omdat je er benieuwd naar bent en je het album wilt horen Als de kwaliteit dan uitstekend blijkt, is dat een reden te meer om een tevreden mens te zijn

Toen ik via HDTracks de hi-res versie van Out of Time bestelde was ik aangenaam verrast door de frisheid van het geluid.

Indeed. In tegenstelling tot de hardware in combinatie met de ruimte waarin het staat (meestal niet hier) is de software voor eenieder hetzelfde. Dus daar kun je je voordeel mee doen (goed vs slecht gemasterd).
Ik meen de hi res tracks van Jimmy Page & Robert Plant - No Quarter (1994) wel goed vond klinken, maar dat moet ik nog even herbeluisteren.

O ja, de albums van Ayreon krijgen ook veel geluidstechnische aandacht over het algemeen en vind ik heerlijk om te horen.

Over het algemeen, en ik bevind me op glad ijs nu, worden albums met weinig instrumentatie veel audiofieler bevonden. Op die manier kun je de zucht , snaaraanslag, snuif, de coke op de zwarte pianotoetsen beter worden waargenomen. En dat is ook zo, maar is dat ook niet veel makkelijker om goed te laten klinken dan de bombast van Ayreon bijvoorbeeld? Ligt dat aan onze hersenen of dat de luidspreker het moeilijker kan verwerken. Ik denk deels het laatste (afhankelijk van de kwaliteit van de setup) en kan daardoor erg genieten van mooie 5.1 mixen, liefst op hd audio bluray. Met een beetje mazzel heb je dan ook meer dynamiek dan vanaf de cd of zelfs vinyl zoals bij Hand cannot erase van Steven Wilson.

De luidspreker is zeker belangrijk, maar onderschat de versterker niet. De dempingsfactor / impedantie van de versterker speelt daarbij een belangrijke rol: kan deze voldoende stroom leveren bij moeilijke passages? En vooral bij moeilijker aanstuurbare speakers.

Het mooie van Ayreon is dat, ondanks vaak overgeproduceerd genoemd, je heel goed alle instrumenten in het muzikale geweld kunt blijven onderscheiden. A.A. Lucassen is vast ook een tegenstander van de War of Loudness. Mooie titel trouwens voor zijn volgende album...? ?

Metallica - Death Magnetic

Mooie discussie bovenstaand omtrent de vaak sobere acoustische audiofiele muziek die de boventoon voert bij de vele audio demo’s die ik de afgelopen decennia heb bezocht. De kracht van een goede audio installatie zit ‘m voor mij in het correct weergeven van muziek die ‘druk’ en ‘gelaagd’ is geproduceerd. Bij een wat simpelere set klinkt dat al snel als een brij aan instrumenten en lijkt het wel alsof het geluidsbeeld dicht wordt gesmeerd. Bij een wat betere set blijf je de instrumenten goed onderscheiden. Uiteraard heeft dat ook met de productie en kwaliteit van de opname te maken. Gisteravond (maandelijks muziekavondje met audio maten) nog uitgebreid over gediscussieerd omdat 1 van de maten bezig is zijn set te vervangen en veelvuldig nieuwe apparaten aan het testen is. Vaak heb je dan de neiging enkel te luisteren naar opnames die je goed kent en lekker in het gehoor liggen.

Goed en recent voorbeeld vind ik de nieuwe van Joe Bonamassa - Redemption (2018) Een prima klinkend album waar behoorlijk wat gelaagdheid inzit. Mooi om te oordelen of het een geluidsbrij wordt of je de instrumenten (goed) afzonderlijk kunt blijven horen. Ook veel opnames van Radiohead zijn zo gelaagd en prima om te oordelen.

Veel electronische muziek is goed opgenomen en klinkt fantastisch. Als voorbeeld de albums van Trentemoller en AES Dana. Eargasm.

Grappig, ik had een deels vergelijkbaar relaas getypt en toen - door onoplettendheid i.c.m. wisselen van window - mijn eigen post in het groot rond stalen archief laten verdwijnen.

T.a.v. van veel prog/symfo en aanverwante artikelen verklaar ik mijzelf absoluut incompetent. Daaronder valt voor mij ook Steven Wilson: ook uitstekend opgenomen en geproduceerde K*muziek (indeed met een hoofdletter) blijft voor mij K*muziek; die muziek is veel te cerebraal, doet me helemaal niets en weet me emotioneel totaal niet te betrekken.

Er zijn uitzonderingen: live kan ik best wel wat hard rock hebben - mits technisch goed uitgevoerd - en ook echt honky C&W kan ik live waarderen: luister eens naar bij Alison Krauss & Union Station - daar wordt uitstekend gemusiceerd; ook het album van dezelfde Krauss met Robert Plant klinkt top, maar is NMD.

Broem stipte het al aan: ook muziek met veel lagen kan audiofiel fijn klinken: symfonische klassieke muziek bijv, of Yes (Close to the Edge bijv), en het bekendste voorbeeld voor mij: Talk Talk - Colour of Spring. Ooit een vergelijkende test uigevoerd bij een maat op een set van zo'n 50K: sacd (in een top Meridian-speler) vs lp (op Clearaudio Performance), cd-speler ca 4* prijs van draaitafel. Geluid: tav weergave individuele instrumenten won de sacd-speler; bij een nummer als Hapiness Is Easy leek de platenspeler de winnaar en leek het erop als de DAC (in de cd-speler) te veel info - band, zang, orkest, koor) moest verwerken om de precisie en diepte te kunnen behouden.

Een zekere parallel dus met de veelheid aan muzikale info die onze oren moeten verwerken.

Uitgaand van een gelijkblijvend budget zou ik tav 5.1/7.1 vs stereo altijd voor stereo gaan, omdat je dan gewoon kwalitatief betere speakers kunt kopen en bij muziek volstaat voor mij stereo. Beter prima stereo dan redelijk 5.1/7.1

Ook Lulu Rouge klinkt prima, net als Amon Tobin (Isam) of Shlomo (Dark Red) - bij veel electronic merk je dat de diepe bas de muziek draagt en dat de hoge tonen (hi-hat en snares) voor de verfrissing zorgen.

Donald Fagen - The Nightfly
Moddi - Floriography
Talk Talk - Colour of Spring
Angus and Julia Stone - Down the Way
Steely Dan - Gaucho
Nils Lofgren - Acoustic Live
Damien Rice - My Favourite Faded Fantasy
The xx - xx
D'Angelo - Black Messiah
Yello - Touch Yello
Pink Floyd - PULSE
Miles Davis - Kind of Blue
Beck - Morning Phase
Trentemoller - Last Resort
Melanie de Biasio - No Deal

In willekeurige volgorde.

Dat is inderdaad een overweging bij nieuwe aanschaf. Maar je kunt je set ook gewoon uitbreiden met een surround receiver en wat extra luidsprekers zonder de hele set te hoeven vervangen. Over het algemeen wordt de muziek ook hier via de stereo versterker verorberd.

Ik had net Steve Jansen opstaan met Slope.
Hoort hier ook zeker thuis.

Ik haal altijd Extreme - III Sides to Every Story (1992) voor de dag om de boel aan de tand te voelen (nieuwe streamer/vv/dac op proef, vandaar).
Track 1: vliegtuigje aan t begin
Track 8: bass intro en punchy drumms
Track 12 orkest erbij

Leuk gigage. Wat heb je op proef? Gewoon nieuwsgierig

Linn sekrit dsm (ongebruikt nog) als je dat iets zegt. Ben nu de volume controll op de app aan het zoeken haha.

Niet dat specifieke toestel maar heb zelf een aardig Linn verleden. Via Linn Konfig kun je de meeste instellingen wijzigen. Neem aan dat je de Linn Kazoo app bedoelt om te streamen? Kijk ook eens naar de Lumin app die compatibel is met Linn apparatuur. Gratis en iets interactiever. Hoe dan ook...veel audiofiel genot gewenst met dit mooi spul (mocht de proef tot aanschaf leiden)

Ik had m inderdaad in de konfig gevonden. Handig programmaatje. Bedankt voor de tips, maar 1 ding is zeker, hier gaat weer veelsteveel tijd in zitten haha (nog even die luisteren en die en die ...)

Matcht Linn genoeg met metal? Dat vraag ik me af. Ik ben benieuwd hoe het laag is gedefinieerd.
Ga zelf toch ook eens een keer streamen namelijk