Zo bedoelde ik het eigenlijk ook niet, zit me nu eigenlijk om mijn eigen zin te verbazen...

Bedoelde het anders, had wel íets meer jeugd verwacht. Niet dat het ene bal uitmaakt, maar dát viel me op. Dat er veel 40+'ers zouden zijn was uiteraard te verwachten.

Gisteren Arena in De Boerderij

Voorprogramma was de Haagse band PBII, een van oorsprong sterk door Genesis beïnvloede band die op hun vorige album koos voor een sterk neoprog-geluid (en toen ook de naam veranderde van Plackband in PBII). Ik zag ze twee jaar geleden en toen viel die verandering mij niet mee en nu was het eigenlijk niet anders.
Niets mis met neoprog, maar deze band is geen hoogvlieger binnen dit genre. Het klinkt allemaal nogal afgezaagd en de composities zijn ook geen toppers, de teksten zelfs vrij zwak. Spelen kunnen de heren wel, zingen alleen niet. Na meerdere zangers versleten te hebben besloot toetsenist Van Wassem zelf maar te zingen, wat geen doorslaand succes is. Hij heeft een aardige stem voor achtergrondzang maar het is allemaal te weinig onderscheidend voor de leads. Nu hebben ze dit zelf ook wel door, want ze blijven zoeken. De recent aangetrokken zangeres is echter alweer pleite en de nieuwe zanger nog onvoldoende ingewerkt, zodat Van Wassem gisteren het grootste deel van de vocalen deed.
De laatste twee nummers, Book of Changes, en een nummer van de nog te verschijnen cd werden gezongen door de nieuwe zanger, wat in ieder geval een stap vooruit was. De man is een nogal ongewone verschijning bij een prog-concert (jas-dasje, te ver geopend overhemd, zonnebril; beetje type René Froger) en zijn stemgeluid was ook nog niet overdonderend, maar alleen al zijn aanwezigheid op de voorgrond maakt de groep sterker. Benieuwd hoe de cd gaat klinken, het nieuwe nummer had in ieder geval z'n momenten.

Hoofdmoot was gisteren echter Arena, die zojuist hun zevende cd uitgebracht hebben.
Een jaar geleden stond de band ook al in De Boerderij, toen zonder een nieuw album en met erg weinig speelminuten in de vingers. Ook was het toen pas het eerste (?) concert van de nieuwe zanger Paul Manzi, die daarom nog wat onwennig was en er tekstueel nog wel eens naastzat.
Gisteren niets van dit alles. De band was goed op dreef en maakte een gedreven indruk, bassist Jon Jowitt was weer terug op het oude honk en blijft een goed entertainer (beter dan de wat saaie Ian Salmon in ieder geval) maar de absolute hoofdrol was gisteren voor Paul Manzi, die een enorme dosis energie uitstraalde, veel grapte, rondsprong maar bovenal: erg goed zong. Crying for help VII is een aardige showcase voor een zanger, waarbij hij het publiek op z'n Freddie Mercury's een regeltje na kan laten zingen en daarbij ook zelf aardig zijn bereik tentoon kan spreiden. Vorig jaar ging dit Manzi al goed af maar gisteren slaagde hij al helemaal met vlag en wimpel.
De setlist was een mix van oud en nieuw, in totaal zal een nummer of zes van de nieuwe cd gespeeld zijn, waarbij sommige nummers direct goed vielen en enkele andere nog wel wat luisterbeurten nodig zullen hebben. De rest van het optreden werd gevuld met nummers als Elea, Crack in the Ice, Ascension, The eyes of Lara Moon, Bedlam Fayre, Solomon en Valley of Kings.

Conclusie: ook in 2011 hoort Arena (in ieder geval live) nog bij de top van de prog!

aERo is nog niet zo heel lang 40+, hij heeft nog even tijd nodig om te wennen

Daar heb ik dan weer geen kijk op. Ik kan me niet voorstellen dat dEUS enigszins bekend is bij jongeren. Degenen hier op deze site vind ik toch wel een andere categorie. Dat zijn voornamelijk toch serieuze muziekliefhebbers, een iets andere categorie dan de gemiddelde jongere van nu denk ik (maar daar kan ik naast zitten natuurlijk).

Ik verwacht dus juist alleen maar 30/40/50 plussers bij een band als dEUS. Dat was bij Marc Almond afgelopen vrijdag ook al zo (denk zelfs dat je onder de 40 met een zaklamp moest zoeken). En ook dat kun je wel verwachten bij zo'n concert.


Eigenlijk ben ik al heel wat jaartjes 28 hoor

Ik ook, en vanavond naar dEUS in De Oosterpoort.
Ik heb er zin in. De vieze smaak van Triggerfinger wegspoelen.

Was dat geen leuk concert?

Aahhhh, dan haal jij de leeftijd weer wat omlaag. Ik ben benieuwd hoe jij het gaat vinden. Mij overtuigde de setlist op papier ook niet zo heel erg.
Ik ben van het soort die oude tijden wil doen laten herleven door uit zijn dak te gaan op Suds and Soda

Reef the Lost Cauze en Chief Kamachi in een uitverkochte 5-elementz (kunnen ook maar 90 man in). Door die intimiteit kon het eigenlijk al niet meer mis gaan, en inderdaad: dit was een van de leukere (niet de betere) optredens waar ik bij ben geweest.

Ja, dat wilde ik dus ook. Ik vond het dan ook heel jammer dat ze hem niet speelde. Maar ik heb gewoon een dEUS gezien die in heel goede vorm was en veel spelplezier gehad. Dan maakt het me niet veel uit.

Nee bepaald niet, zie mijn eerdere post.
1800 man is te veel voor een act als Triggerfinger, in Vera komen ze absoluut beter tot hun recht...

Gisteren Patrick Wolf in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag gezien (Crossing Border festival). Echt fantastisch! Wat kan die man een show geven. Muzikaal heel sterk, maar ook alles eromheen (contact met het publiek, lichtshow, alles). Genoten!

Solomon werd helaas niet gespeeld. Was dat maar waar! Het zat in het begin van deze tour nog in de setlist, maar werd gisteren dus gemist. Ook gemist werd Witch Hunt, maar de show was inderdaad prima met een uitblinkende zanger.

Net "The Wombats" gezien in het Paard van Troje, in Den Haag.

Het was niet zo zeer een erg goed optreden, het was vooral leuk.
Na het voor programma "Viva Brother" wat een hoog Dandy Warhols en Blur gehalte had,begon het dan..

Vooraf gaande aan het concert heb ik mij meerdere malen afgevraagd waarom ik nou precies een ticket had gekocht, de laatste CD vond ik niet veel.
Plezierige, springerige tiener pop. Pakkende liedjes, zeker niet diepgaand.
De teksten zijn bij vlagen nog best aardig(lees: grappig) en werd er strak gespeeld.

Een popconcert gevuld met de stank van zweet, en bier/pis lucht. Wat opviel was dat het wel een basisschool uitje leek, heb nog nooit zoveel "kinderen" bij een concert, zeker op de zondagavond, gezien.

Nog iets leuks achteraf.

Wij terug naar de parkeer-garage.. 15 euro betaald voor het staan, ja het kost wat...
Rijden we de garage uit.. is het ticket pleiten, alles omgekeerd en meerdere malen terug gelopen.. ticket weg. Er stond 1 iemand achter ons te wachten, maar die had "natuurlijk" niets...

Nouja, via de intercom en een gesprek later mochten we er uit.. tot het punt kwam; waar is mijn mobiel, vroeg een vriend zich af..

Weer de auto ondersteboven gekeerd, geen mobiel.
Terug naar de garage, geen mobiel.

Die zal dus wellicht tijdens het concert zijn verloren.
Dag Samsung Galaxy

John Watts / Fischer Z in de nieuwe Nor in Heerlen.
Puike set van de man op leeftijd, was zijn laatste concert dit jaar.
Vooral de nummers van Red Skies over Paradise hebben de tand des tijds ruim volstaan.
Opmerkelijk in de toegift " Limbo". Dit wordt zelden gespeeld, maar ja als je in Heerlen bent!

En in de tweede toegift kwam John op in een jurk, waarom is me totaal onduidelijk

Gisteren: Tom Waits’ Rain Dogs Revisited in Eindhoven
(door o.a. Arthur H, The Tiger Lillies, Stef Kamil Carlens, Camille O’Sullivan, Erika Stucky, Jane Birkin, David Coulter)

Prachtige avond! Alle nummers van Rain Dogs kwamen (uiteraard) langs, soms in compleet andere uitvoeringen; de ene geslaagder dan de andere, maar allemaal even bijzonder. Er kwam ook nog wat ander werk van Waits langs zoals het prachtige Rainbirds (van Swordfishtrombones) en Alice (gezongen door Jane Birkin, die door de mist ernstig verlaat was en direct het podium opging toen ze op het eind van de avond aankwam).

Hoogtepunten waren voor mij absoluut Stef Kamil Carlens (Cemetry Polka, Big Black Mariah, Blind Love, Downtown Train) en Camille O’Sullivan (o.a. Singapore, Hang Down Your Head) en de band die het intrumentale Midtown geweldig vertolkte.

Ook Erika Stucky wist er een hele show van te maken met een hele act om de nummers heen. En bij het 'gesproken' nummer 9th & Hennepin kwamen opeens ook flarden van What's He Building? naar voren.

Van The Tiger Lillies had ik persoonlijk wat meer verwacht. Het eerste nummer (Diamonds & Gold) vertolkten ze nog wel mooi. Maar de overige nummers (o.a. Rain Dogs) bleven een beetje in dezelfde stijl en deden te weinig recht aan de oorspronkelijke nummers vond ik.

Arthur H (o.a. Clap Hands, Walking Spanish) was vooral een komisch figuur. Wat minder qua zang, maar zeker vermakelijk. Alleen het nummer Time dat hij op het laatst samen met Jane Birkin zong viel me wat tegen.

Verder was het erg leuk om de band bezig te zien met de bijzondere percussie en andere instrumenten zoals een glasharmonica of zingende zaag, en om een saxofonist te zien die twee saxen tegelijk bespeelde.

Al met al een mooie bijzondere avond die ik zeker niet had willen missen!


Edit: Ook leuk om bij binnenkomst al Starving in the Belly of a Whale en even later Chicago door de foyer te horen ronken.

Ik zag ze vrijdag 18/11 in de Boerderij te Zoetermeer en het was er een groot feest! Met een set nieuwe nummers van een uur om op te warmen, een set oude nummers van de eerste drie CD's en erg veel toegiften (ik denk een stuk of acht) ging het goed los in de zaal. Limbo werd ook gespeeld, maar ook een nummer als One Voice van One More Twist.

Wat een karakter heeft die John Watts. "Now you have 10 miniutes te get your drugs" was de aankondiging voor een pauze, geweldig. Pretty Paracetamol, The Worker, Wax Dolls, Room Service, So Long, Crazy Girl, The Crank, Berlin, Marliese, Red Skies Over Paradise, In England en Batallions Of Strangers werden gespeeld. Ik miste alleen Remember Russia en Cruise Missiles, maar voor de rest was het een top avond. Ik heb John na floop nog een hand gegeven en we mochten alle tijd nemen om met hem op de foto te gaan na een handtekening in een CD.

Een jurk heb ik niet op het podium gezien. Wel een bassist die werd aangkondigd met "he plays bottom".

Die nummers heb ik ook allemaal gehoord en nog onbekende nummers.

Gisteren tijdens een middag concert Emmett Tinley, Marten de Paepe en Ed Laurie gezien in Theater Kikker te Utrecht. Een kleine zaal die ondanks drie artiesten niet was uitverkocht.

Marten de Paepe had een mooi decors meegenomen en zijn volledige band. Ed Laurie speelde solo en miste zijn band, dat was ook wel een beetje te horen want het klonk nu erg kaal.

Emmett Tinley speelde veel van zijn oudere nummers van Prayerboat. Hij speelde wel met volledige band, die hij pas geleden heeft geformeerd en daardoor niet alle nummers uit zijn repertoire kenden.

Yes in De Vereeniging in Nijmegen

Twee jaar geleden speelde Yes in de Waerdse Tempel in Heerhugowaard, voor het eerst in Nederland met Benoit David als frontman. De recensies waren toen positief, de afgelopen cd was zeker niet onaardig, en aldus besloot ik af te reizen naar Nijmegen om Yes anno 2011 live te zien.

De tracklist van het zojuist verschenen live-album 'In the Present' beloofde op één vlak alvast weinig goeds: op vergeten diamantjes uit het ruim veertigjarige bestaan van de band hoefden we niet te rekenen. Sinds het vorige concert was de line-up op een plek aangepast: Oliver Wakeman was vervangen door Geoff Downes. De rest van de band: Benoit David, Chris Squire, Steve Howe en Alan White.

Yes begon zonder voorprogramma om half negen en speelde een set van iets meer dan twee uur voor een erg enthousiast publiek in een volle zaal (ik schat een man of 2000). Over de zaal kan ik vrij kort zijn: het was er behoorlijk warm en het ontwerp van de (mooie) zaal is merkwaardig: op grote delen van de balkons was het zicht erg slecht. Ik heb Steve Howe bijvoorbeeld de hele avond niet gezien. De akoestiek was wel goed.

De set bestond zoals verwacht uit een aantal nummers van Fly from here, namelijk het titelnummer, Solitaire, Into the Storm en Life on a Film Set, bijna het hele album dus. De rest van de set bestond uit de nummers die eigenlijk elke tour wel terugkeren, met Tempus Fugit als uitzondering. Het tijdens deze tour ook vaak gespeelde Machine Messiah bleef helaas achterwege.

Zoals gezegd heb ik Steve Howe de hele avond eigenlijk niet gezien. Enerzijds lag dat aan het slechte zicht, maar anderzijds is de man gedurende twee uur ook niet noemenswaardig van zijn plaats gekomen. Sowieso was dat wel een beetje veel het geval, alles was vrij statisch, zelfs zanger David bewoog redelijk weinig. Pas aan het eind (ik meen tijdens Starship Trooper) kwam er ook op dat vlak was leven in de brouwerij: Chris Squire begon meters te maken en Geoff Downes kwam met een keytar naar de voorgrond (Steve Howe bleef staan).

Muzikaal klonk het allemaal erg goed: Howe was goed op dreef en deed twee korte solo-nummers, Squire was erg dominant tijdens Heart of the Sunrise en Starship Trooper en David kwam vooral goed uit de verf tijdens de Fly from here-nummers. Geoff Downes was relatief weinig dominant, al lag dat ook wel een beetje aan de setlist, de nummers met de echt grote toetsensolo's waren afwezig. Helaas klonk de zang van David tijdens sommige andere nummers niet geweldig. Zijn stem is toch wat lager dan die van Jon Anderson, waardoor hij af en toe bijna leek te moeten schreeuwen om boven het instrumentale geweld uit te komen. Eigenlijk dus meer een probleem van de mix dan van de zanger, maar jammer was het wel. Ook de stukken waar David en Squire samen zongen kwamen niet altijd even lekker uit de verf.

Al met al was het een enigszins voorspelbaar optreden van een band die weer eens heeft bewezen anno 2011 nog prima mee te kunnen.

Setlist:
Yours Is No Disgrace
Tempus Fugit
I've Seen All Good People
Life on a Film Set
And You and I
Solitaire
Clap
Fly From Here
Wonderous Stories
Into the Storm
Heart of the Sunrise
Starship Trooper
Roundabout

Heb het nog geprobeerd, maar het lukte me helaas niet meer om te gaan (voor 50 euro wil ik minstens Anderson en Wakeman erbij). Wat je zegt over de samenzang van David en Squire is een vaker gehoord kritiekpunt.

David zit er ook geregeld naast met concerten. Overslaande, krakende, schorre en valse uithalen zijn geen unicum.

En Stef Kamil Carlens had het net zo naar z'n zin als wij :

Stef is gewoon geweldig. Jammer dat er niet bij kon zijn. Volgend jaar heeft ie al weer een nieuw project. Die man gaat maar door

Shabazz Palaces, Live in Trix, Antwerpen (23 november 2011)

Ondanks een aantal leuke YouTube-clipjes, waren mijn verwachten toch eerder twijfelachtig. Want wat moet dit live in hemelsnaam voorstellen. Ik kon er mij weinig bij voorstellen. Hun concert twee maanden geleden in Brussel dan ook maar laten schieten, maar als ze dan vervolgens naar je achtertuin komen is het moeilijk te weerstaan. Black Up bleek een van de grootste verrassingen van het jaar te zijn en dit optreden is daarin gewoon meegegaan! Trix, al niet meteen de grootste zaal, had men gereduceerd tot zo’n kwart van zijn vermogen, waarmee er nog steeds ruimte te over was voor de (pakweg) 50 man aanwezig. B-boyen lukte nét niet. Al lag dat eerder aan de muziek dan het plaatsgebrek. Geen headboppin’ hiphopshow deze keer, we moesten wat anders verzinnen. Daarmee was met de eerste nummers zowel Shabazz Palaces als zijn publiek nog wat zoekende. Al snel leerden we dat we ook heen en weer konden schuifelen en op en neer konden manoeuvreren. Eén dame wist zelfs een moderne interpretatie van de jazz hands in haar moves te presenteren. Op het podium stonden Ishmael Butler en Tendai Maraire, de eerste achter een Macbook waaraan zo’n ding dat volgens mij met de letters MPC begint was aangesloten, de laatste werd dan weer omringd door allerlei percussie instrumenten. Het leverde een unieke synergie op! Vooral vanaf Swerve kwam de show in een stroomversnelling. Mensen vonden -duidelijk- hun moves, de mannen op het podium werden wat gemakkeijker en het nummer werd onder luid gejuich onthaald. Het leek wel even of ze een hit hadden. Het materiaal kwam er bijzonder vlotjes uit en met hun bijzondere combinatie MPC-ding/percussiedrums leverde dat soms interessante versies op. Geen enkel nummer klinkt twee keer hetzelfde in hun shows volgens mij. Vooral wanneer de lyrics erop zaten en ze nog wat leuk door jamden op hun respectievelijke instrumenten kreeg het geluid, in combinatie met de enkele flikkerende lampen in de achtergrond, een bijzonder hypnotiserend effect. Of het muzikaal ook wat voorstelde zal op zo’n moment worst wezen. Dit kwam in de buurt van magie! Vervolgens liet iemand een glas vallen, en het leek wel of het zo bedoeld was! En plots barstten de twee heren volledig synchroon in een kort dansje, haast flashmobgewijs, ware het niet dat ze maar met twee zijn... Bijzonder grappig, maar compleet geloofwaardig als beeld! Hun versie van “handjes in de lucht”. Shabazz Palaces is gewoon jazz! Heb ik een aantal keer gedacht als ik stond te flashen op drumcomputer en sambaballen. Niet jazz zoals het meer dan een halve eeuw geleden werd gemaakt, maar hetgeen we vandaag de dag jazz dienen te noemen, je weet wel, die Cosmogramma type of shit! Dit concert bevestigt: Shabazz Palaces is een levensstijl, zoals hiphop dat ooit eens was. De vernieuwende muziekstijl, eigen dansmoves -je moet wel-, Ishmael in zijn hippe windbreaker en bloemensjaal, en die typografie die hun graffiti is, inderdaad: zware swag dit! Mijn eigen swag kan met dit optreden tevens niet anders dan een aanzienlijk aantal punten gestegen zijn... Laten we hopen dat dit project het langer zal volhouden dan Digable Planets. Live doen ze alvast het beste verhopen!

Een setlist posten is trouwens zinloos, aangezien zowat elk nummer moet gepasseerd zijn. Met hun 75 minuten zaten ze dan ook mooi aan de speelduur van hun album plus beide EP’s!

dEUS gezien net in Vredenburg Utrecht met aan mijn zijde de frontlinie versterkend Guitarwally.

Schitterend optreden van ruim twee uur en het voorprogramma; Intergalactic Lovers was ook erg tof.

Maandag dEUS in de Paradiso gezien. Was erg aangenaam.

Gisteren The Antlers gezien in de Melkweg. Was erg saai.

Net terug van dEUS in Off Corso Rotterdam.

Rare tent (ooit bioscoop geweest) met een wel zeer bizarre garderobe.

Maar daar kwamen we niet voor. Voorprogramma Intergalactic Lovers vond ik live eigenlijk zo slecht nog niet i.t.t. eerdere geluiden hier op de site.

dEUS zelf was prima maar ze hadden volgens mij moeite met het geluid. Zelf vond ik dat ook niet denderend (rare, doffe sound).
Geen Roses helaas maar gelukkig wel Hotellounge en Nothing Really Ends. Hoogtepunt vond ik o.a. toch wel Theme from Turnpike maar eigenlijk waren er wel meerdere. Zodra het geluid ruiger werd vond ik het beter terwijl de softere nummers het minder deden bij mij terwijl dat op cd favorieten zijn.

Veel bekenden dus dat maakt het ook altijd erg leuk en heerlijk om er o.a. met MuMe-maatjes te zijn: Lin en El Ninjo. We hebben GrafGantz van een afstandje gezien (hij ons zeer waarschijnlijk niet).

Dit optreden valt in mijn dEUS lijst een beetje in het midden. Ik heb ze veel beter meegemaakt maar ook minder dus ik ben tevreden en heb er zeer van genoten.

Vanavond een weergaloos concert meegemaakt van Okkervil River in de kleine zaal van de Patronaat voor pakweg 200 man . Ik heb 3 x na moeten vragen of ik wel goed was, maar we moesten toch echt in de kleine zaal zijn. Dit deerden de mannen en de dame van OR niet, want het dak ging er af! Met als hoogtepunten Our Life Is Not A Movie Or Maybe en Lost Coastlines.

Ik heb veel bands gezien dit jaar, en elk concert waardeer ik op zijn eigen manier, waardoor ik ze niet met elkaar wil vergelijken, maar vanavond was toch echt het meest fantastische concert wat ik dit jaar heb gezien. Wat een enthousiasme en passie, geluid fijn rauw en ongepolijst. Top!

Was inderdaad leuk wat bekende gezichten te ontmoeten bij dEUS...ik kan het verslag van Eric grotendeels onderschrijven. Ik vond de band zelf erg strak en goed spelen maar het geluid in de zaal was inderdaad helaas niet altijd optimaal. Desaltniettemin een geweldige avond gehad.

Ah, gelukkig ligt het niet aan mij, ik vond het geluid ook niet zo denderend gisteren, en dan met name in de rustigere nummers. Had ook het idee dat Tom Barman niet helemaal 100% bij stem was, maar wellicht lag dat gewoon aan het algemene geluid. Gelukkig wel veel spelvreugde bij de band, ze hadden er duidelijk zin in.

Heb ze net als Aero wel eens beter meegemaakt maar desondanks een prima optreden. En dat een aantal van de hoogtepunten nummers van het nieuwe album betrof is altijd een goed teken bij een band die alweer zoveel jaartjes meegaat.

Gisteravond Sort Sol gezien in Viften (Rødovre, DK). De setlist was vergelijkbaar met het optreden in Tivoli, waar ik eerder dit jaar was. Veel van hun bekendere nummers, een of 2 andere nummers dan een paar maanden terug. En omdat het nu binnen was, werkte de lichtshow wat beter en was de sfeer anders. Goed concert, heb me anderhalf uur prima vermaakt.