Nou ... uh .... vrijdag en wellicht de zaterdag.

Ovrigens heb je voor donderdag wel de juiste route gekozen. Xiu Xiu, Gilla , Ex ... drie maal raak

Kleine tip vanavond Curses! Postpunk met synth en drumcomputer, fijne 80's vibe met wat elektronische invloeden.

Donderdag

De dag begon met Xiu Xiu. Ik ben niet heel bekend met de discografie, maar was wel nieuwsgierig. Op het laatste album staan meerdere nummers die ik kan waarderen.
De beste man deed zijn best, compleet met handstand en koprollen. De juiste snaar werd bij mij echter niet geraakt.

Supplicate raakte wel snaren, maar de verkeerde. Zowel muzikaal als presentatie erg slecht.

Zo was Bunuel de eerste act die een voldoende wist te scoren. Charismatische voorman met een goeie strot.

Na een heerlijke Aziatische maaltijd voor het eerst naar 013. Ex-Easter Island Head had een goede start en was zeer verfrissend zo tussen alle 'herrie'. Duurde misschien net iets te lang, maar beste act tot dan toe.

Dat duurde niet lang. De ouwe rotten van The Ex kreeg mij en de rest van het publiek enthousiast. En dat met het spelen van het hele nieuwe album. Hoogtepunt was het nummer gezongen door de drumster.

Over The Body en Dis Fig kan ik, na een stukje van 10 minuten gezien te hebben, niet oordelen. Ik kan wel zeggen dat ik precies kon duiden welk orgaan waar zit, zo hard was 't.

Ik hoopte nog een stukje van Fire! mee te pakken, maar de rij was te lang. Bijzonder dat zoveel mensen in een lange rij blijven staan, zelfs als het optreden al bijna is afgelopen.

De laatste act voor mij was Gilla Band. Misgelopen op LGW? door iets te enthousiast te drinken. Zeer genietbaar. Ook wel erg hard. Lawman en Bodies zijn toch wel twee klassiekers.

Na veel concerten afgezegd te hebben ivm hersenschudding, had ik dit wel even nodig. Ik hoop dat de naweeën meevallen.

Xiu Xiu 4,0
Supplicate. 1,0
Bunuel. 6,0
Ex-Easter Island Head 7+
The Ex 8,5
Gilla Band 8+

Ik vul aan:

Vrijdag

De Mannen Broeders. Waarom zou je twee dagen Roadburn niet beginnen met een gebed? En zo geschiedde. Het podium was klein maar de kansel biedt doorgaans ook weinig ruimte. De broeders wisten met een sterke performance de Next Stage de sfeer van een godshuis te geven en dat is al een hele prestatie. Mis(sie) geslaagd.

even kort binnen geweest bij HIRS, dat zag er energiek uit.

Pygmy Lush, een tweede meevaller op deze eerste dag. Niet direct een band en een geluid dat je met Roadburn associeert, maar daar waren ongetwijfeld organisatorische redenen voor. In mijn top tien van meanderend americana gitaarwerk staan al jaren Thin White Rope en Richmond Fontaine bovenaan, eigenlijk is er wel reden om Pygmy Lush hier de derde plaats te gunnen. Prachtige meevaller.

The Body, treffende naam want dit is echt geen muziek voor het hoofd. Was het goed? Ik denk dat het niet beter (...) had gekund. Was het leuk? Ja, enorm. Als na zo'n drie kwartier rücksichtslos gebeuk zo'n beetje iedereen totaal murw is, gaat het duo een korte conversatie met elkaar aan. Althans, zo leek het. Niemand die de handgebaren van drummer Lee Buford begreep, ook Chip King niet. Van zijn 'What?' kregen wij de slappe lach. Er valt toch niks uit te wisselen bij zo'n podiumact. Onnavolgbaar en heerlijk ongezond.

kort bij Human Impact geweest

New Age Doom / Tuvaband. Drie man op het podium, wij wisten niet precies wie er nu samen de Tuvaband vormden. Wij zagen een weergaloze drummer die erg voldaan was van zichzelf, wij zagen een gedienstige gitarist en wij zagen een Noorse schone die wat stond te kirren. Dat laatste kan ook anders, zo zagen wij op zaterdagochtend. Wat wij helaas niet hebben gezien: synthese.

GNOD / White Hills. Nog zo'n samenwerking. Deze liep zeker wel geolied maar hield onze aandacht ook niet heel erg lang vast

Under The Reefs Orchestra. Als je gewoon een frontale stomp in je gezicht wenst dan biedt Roadburn daar altijd wel mogelijkheden toe. De Paradox hoort daar nooit bij, daar wordt steevast met volledige toewijding gemusiceerd. Dit trio gaat er niet met de Virtuositeit Award vandoor maar aangenaam toeven was het wel.

De Mannen Broeders 8
Pygmy Lush 8,5
The Body 7,5
Nee Age Doom / Tuvaband 4
Under The Reefs Orchestra 7

Ik volg het nog een beetje van een afstandje. Ruim tien jaar geleden was Roadburn voor mij het beste festival ooit en de laatste jaren herken ik me er nauwelijks in terug.

Ik ben benieuwd naar iets meer toelichting.

Nou ja, vergelijk deze line up met die van 2013 bijvoorbeeld. Ik weet het hoor: genres/scenes komen en gaan (en komen weer etc), maar ik kan gewoon niets met deze bands. Ik was er voor het laatst in 2022 en behalve een handvol toffe bandjes, staat vooral het gekrijs van Liturgy me bij. Werkelijk geen idee waarom dat op handen wordt gedragen. Ik denk dat dat de druppel was. Vorig jaar overigens nog wel een dagkaart overwogen, maar dat terzijde.


Andere bands is nog maar het topje van de ijsberg hoor. Ik heb alleen geen in om het allemaal uit te wijden hier.

Over 2013 gesproken... Ik herinner me dat Hexvessel toen voor de tweede keer uitgenodigd werd en de uitleg daarbij was dat een terugkeer van een band naar Roadburn alleen voorkwam als het echt speciaal was. Als ik weer even gluur naar de poster van dit jaar, dan spot ik er een hoop die er niet voor het eerst staan, hehe.