Mijn complimenten. Lijkt me moeilijk te schrijven over ene persoon die niet echt gekend heb, maar wel via muziek in aanraking bent geweest. Goed gedan.

Dank je Je hebt gelijk dat het inderdaad moeilijk is om over iemand te schrijven die je niet gekend hebt, maar de muziek (in Steve's geval zijn gitaarstijl) sprak mij enorm aan en ik ben me erg in Steve en zijn manier van spelen gaan verdiepen.

Jammer dat er nog niet zoveel geplaatst is. Ben een grote poëzie en proza liefhebber, maar schrijf zelf niet.

Die van Reijersen is er eentje met een dubbele betekenis mijn ogen, wel erg mooi. Mijn complimenten.

Allereerst wil ik mijn bewonderingen uiten voor het gedicht van Rijersen.

Zelf schrijf ik ook wel eens wat als ik er de tijd voor heb. Niet dat het erg hoogstaand is, maar het is een soort uitlaatklep voor mij. Dit is het laatste wat ik heb geschreven vlak nadat het uitging met mijn vriend:

Waarom?
Waarom iedere keer maar weer?
Iedere keer is een klap
En dat doet zeer
Jij wil me geen pijn doen
En dat weet ik
Maar ik mis je zoen
Ik mis je stem
Ik mis jou
Waar ben je
Ik voel me maar half
Waar was je
Toen ik je zocht
Waar zal je zijn
Als ik je nodig heb
Zoals nu
En iedere keer maar weer
Dat ene kleine woord
De letters die ik zo vaak heb gehoord
En dat doet zeer
Mijn hart is gebroken
Ik kan het niet meer aan
Ik moet gaan met dat ene woord
Sorry

Ik heb er ook nog een, geschreven voor een vriend (15) nadat z'n moeder overleed. Was moeilijk om te doen omdat ik vaak niet uit me woorden kwam, doordoor vind ik hem zelf bagger en heb hem maar niet laten zien.

Op Zo'n Jonge Leeftyd..
Iemand Met Zo'n Grote Invloed Al Kwyt..
Dan Is De Pyn Niet Te Verdragen..
Want Een Naaste Verliezen Is Niet Gewoon..
En Daarom Zullen Wy Ook Met Z'n Allen Steun Bydragen..
Het Liefst Wil Je Wakker Worden Uit Deze Erge Droom..
Maar Je Bent Al Wakkergeschut Door Wat Er Is Gebeurt..
En Door De Gevoelens Die Je Hebt Word Je Nu Meegesleurt..
Ookal Worden Deze Tyden Voor Jou Zoo Moeilyk En Zwaar..
Wy Allen Staan Allemaal Voor Je Klaar..
Om Je Door Deze Onbegrypelyke Tyd Te Gaan Helpen..
En We Weten Dat Wy Het Allemaal Niet Is Te Verhelpen..
Maar Ja We Willen Je Helpen Met Vriendschap, Liefde Of Medeleven..
En Hopelyk Daardoor Jou Een Iets Beter Gevoel Te kunnen Geven..
We Weten Met Z'n Allen Dat Dit Van Grote Invloed Is..
Want Je Moeder Niet Meer Hebben Is Een Groot Gemis..

Sorry trouwens voor de msn taal, ik had hem zo getypt op de computer en had niet echt zin om hem te veranderen. Ik hoop dat je eroverheen leest.

Respect dat je dit geplaatst heb.

ik zoek
dat
ik zoek
wat?
wat ik zoek
is datgene
waar ik al altijd
naar gezocht heb

ik ben hier niet zo goed in

Ik vind hem nog best goed Hij is kort, krachtig en heeft een verrassend einde

Je kunt je afvragen wat het verschil is.

Het leven is net als een video-spelletje.
Bij de eerste loop je rond in 3D, terwijl het de vraag is van waaruit je bestuurd wordt.
Bij de tweede loop je rond in 3D, het wordt bestuurd door een speler met een joy-stick.
Je kunt je afvragen of er een verschil is.

Het leven is als een video-spelletje.
We denken vaak dat het leven wordt geschept door iets goddelijks of hogers.
Het spelletje wordt geschept door programmeurs, of door de belevingswereld van de speler. Hoe je het maar ziet.
Je kunt je opnieuw afvragen vanuit waar wij geschept zijn.

Het leven is als in een video-spelletje.
Alleen liggen de natuurkundige beperkingen wat anders.
Je kunt je afvragen of je blijer met zwaartekracht of met beperkte voorgeprogrammeerde wegen moeten zijn.

Het leven is als in een video-spelletje.
Het heelal is oneindig. 3D game-levels zonder geprogrammeerde limits ook.
Je kunt je afvragen of oneindigheid echt onverklaarbaar is.

Het leven is als in een video-spelletje.
Alleen zintuigelijk verschilt het wat.
Bij de een kun je zien en horen, bij de andere ook nog ruiken, voelen en proeven.
Het derde zintuig in het spelletje bestaat niet, laat staan het spirituele zesde.
Immers, de figuur in het spel kent de omgeving van zijn speler niet.
Je kunt je afvragen of je het wel wilt weten.

Het leven is als in een video-spelletje.
Je kunt het spelen om je te vermaken, of om iets te leren.
Je kunt je afvragen wat jouw hoofddoel is.

Het leven is als een video-spelletje.
Je speelt moeilijkheidsgraad 1, of 9.
Je kunt je afvragen of je er in beide gevallen zelf niet voor hebt gekozen.

Het leven is als een video-spelletje.
In een video-spelletje staan gebeurtenissen op bepaalde momenten vast.
Je kunt je afvragen of zaken in het leven al vast stonden voor ze gebeurden.

Het leven is als in een video-spelletje.
Iemand kan tijdelijk je joystick afpakken, en zo je spel verstoren.
De figuur in het spelletje zal zich afvragen hoe hij deze persoonlijkheidsstoornis zal noemen.

Het leven is als een video-spelletje.
In het leven heb je te doen met andere zielen, en in een multi-player game heb je te doen met andere spelers.
Je kunt je afvragen wat het verschil is.

Het leven is als een video-spelletje.
Om fysiek sterker te worden kun je een appel pakken, of een 20+ health package.
Je kunt je afvragen of je het in dezelfde dimensie moet zoeken om geestelijk sterker te worden.

Het leven is als een video-spelletje.
Als het game-over is kun je wellicht opnieuw beginnen, of een ander spel gaan doen…

De wereld is groot
voor ons
Het universum is enorm
voor ons
Maar het zijn de kleine dingen
waar we echt om geven

Eigenlijk wel grappig dit

Klinkt als een verliefd iemand, tenminste als jij op dezelfde kleine dingen doelt als ik?

Nee, ik ben niet verliefd.

Nog eentje:

Het is Stil
Erg Stil
Stilte
Wat is dat?
Geen geluid
Of toch wel
Geluid
Dat je niet hoort
Maar dat er wel is
En toch
Horen wij dat niet
Want hier
Is alleen
Stilte

Doet me denken aan Luc de Vos.

Zien wij
Dat zij zien?
Zien zij
Dat wij zien?
Ik zie
Maar zie jij dat ook?
Of kijk je alleen maar
Zonder te zien

Horen wij
Dat zij horen?
Horen zij
Dat wij horen?
Ik Hoor
Maar hoor jij dat ook?
Of luister je maar
Zonder te horen

Misschien zien zij wel
Dat wij horen
Misschien Horen zij wel
Dat wij Zien
Ik hoor
Maar hoor jij dat ook?
Of zie je dat alleen
Zonder te horen
Ik zie
Maar zie jij dat ook?
Of hoor je alleen
Zonder te zien

Aangezien ik de laatste tijd weer wat inspiratie heb, heb ik besloten me hier ook maar eens kwetsbaar op te stellen en dit te posten

One more day

When I wake up beside you
I'm always glad that you're still there
You're like the hollywood ending
to an awful nightmare
With your hand in my hand I called
But when you're not with me I have to fold
And when you're far away I'm cold
You're my sun on a rainy day

And that's why I want you to stay
today
though I fear you're gonna go your own way
and leave
but still I just want you to believe
in me
in us
or my life would be a bore
please give me another twenty-four

Hier ben ik
Uitgedacht
Na iedere slapeloze nacht
Hier ben ik
Uitgevochten
Met onze levens zo vervlochten
Hier ben ik
Uitgeput
En ik kijk naar mezelf
Het hoopje dat ik ben
De persoon die ik niet ken
Mijn gevoel vervreemd
Van mijn geweten
Ik ben bezeten
Bezeten van jou
Van je eeuwige liefde
Je zoen en ik wou
Dat ik van je houden mocht
En je niet meer zocht
Want ik moet je nog vinden
Maar ik heb geen kracht meer
De leugens doen zeer
Ik wil mijn leven weer vinden
Zien waar het over gaat
En niet waar het nu staat

Kwam in me opborrelen

De tekst doet iig niet onder voor die van Right Here Right Now (van Raffaela)

Jij wou het niet zien tot het er was.
Ik wou dat het er was tot dat ik het zag.
Voor jouw was het een begin.
Voor mij een einde.
Voor jouw moest het allemaal nog komen.
Voor mij was het al lang geweest.
We verlangen soms beiden terug naa rhoe het was.
Maar respecteren hoe het is.
Maar soms heel soms wou ik jou was ook al was het maar 1 dag.


Moeilijk te begrijpen als je niet ziet waar ik het over heb.

ik ben stil van die van obsessed, echt heel mooi...en bij die van snowman kan ik me wel iets voorstellen, ook heel mooi.
(de rest ook geweldig hoor, maar van deze twee kreeg ik kippevel)

The death is a lie
Its not a death
But just
A new beginning
In an other place

And that place
You only can reach
If you're death

Liefde is een woord dat men wil benadrukken met daden, maar waar eigenlijk alleen het gevoel telt.

En, wat vinden jullie van dit brouwsel? Ongezoute kritieken zijn van harte welkom!


ZO VER

Als de woorden niet meer komen
En de daden zijn gedaan
Als je terugkomt in mijn dromen
Zul je dan weer gaan?

Als de liefde langzaam pijn wordt
En het kloppen blijft bij dreunen
Wanneer je er bent is het te kort
Beloof je mij te steunen?

Als je hart mijn zijn niet meer verraadt
En de vlinders zijn gevlogen
Wanneer je zegt dat je me verlaat
Voel ik de tranen in mijn ogen

Als de wind stopt met waaien
En de regen niet meer valt
Wanneer je zegt dat je zult zwaaien
En je toch je vuisten balt

Je bent de stilte om me heen
Raakt me aan
Maar je handen verdwijnen
Als ijskoud water op een hete steen

Ik voel je naast me staan
Maar de afstand ebt weg
Nee, ik kan dit niet gedogen
Je bent zo ver weg

Ik vind je prachtig, ongelogen
Maar het doet pijn als ik dat zeg

mooi hoor

Inderdaad erg mooi

Toch maar eens een gedichtje geschreven. Commentaar is welkom.

Concert

Kijkend naar jouw gesloten oogleden
word ik bevangen door de gedachte dat wat er onder zit nog velen malen mooier is.

Vierduizend mensen kijken naar hetzelfde punt, maar jij kijkt naar de binnenkant van je ogen

en ik kijk naar jou.

Het cliché dat een moment eeuwig kan duren blijkt waar te zijn,

op de achtergrond sluimert de muziek voort:

There was nothing to fear and nothing to doubt

Niets kan verder van de waarheid liggen dan dat.

’s Nachts droom ik dat jij in mijn armen ligt.
Na het ontwaken draai ik me om en staar naar een lege muur.

Ik ben nog nooit zo moe geweest als wanneer ik wakker word zonder jou.

Mooi.

Die van JonnieBrasco en Myrna vind ik het mooist. Niet dat de rest niet mooi is, natuurlijk niet, maar die 2 vind ik het mooist.
Zelf schrijf ik graag (song)teksten en gedichten, maar die drang heb ik eigelijk pas sinds een aantal maanden, maar dat heeft vooral te maken met een aantal dingen in mijn leven die zijn geweest, dat maakt hier verder niet zo uit.

Ik heb tot nu toe 2 goed lopende gedichten gemaakt, 1 is er veel te persoonlijk, dus die komt hier niet te staan, het spijt me zeer, de andere zie je hieronder, met een engelse versie erbij, want ik had dat toen ook maar even gedaan, kijken of dat lukte. Het zou ook een liedje kunnen worden, er zit ook een refrein in. Het gedicht heb ik gemaakt vlak na valentijnsdag, voor iemand waar ik toendertijd verliefd op was, maar het ging allemaal niet zo lekker...details...details...geniet ervan zou ik zeggen:


NAAMLOOS GEDICHT:

Inspiratieloos
menseigen
totdat die roos
kleur begint te krijgen

maakt niet uit waar
wanneer of op welke manier
totdat ik naar jou foto staar
en denk, ze is niet hier

Ik zeg wat ik wil
niemand houdt mij tegen
in mijn hart ben jij de spil
maar ik ben zo verdomd verlegen

jij praat, ik tril
je kijkt mij aan, ik wordt stil
als een door verliefdheid gedode vogel
getrakteerd op een ontzettend mooie kogel

School maakt niet vrij
en mij zeker niet blij
Ik heb egt geen idee
wat moet ik hier toch mee?

Huilen is een troost
een uitweg zonder grenzen
ik huil en het hoost
maar wat er juist naast valt, zijn mijn wensen

Het zijn die zinnetjes
"Ik hou van jou"
gedichten met van die beginnetjes
zo ontzettend flauw

Maar bijzonder zullen ze blijven
dat is egt waar
ik wil alles opschrijven
maar soms wordt het gewoon te zwaar

REFREIN
Ik gooi het eruit
het laat me leven
als een lont in het kruid
wordt ik door jou gedreven

Jij bent zo bijzonder, zo veel meer
dan ik ooit heb kunnen wensen
en hoe hard ik dan ook werk of leer
ik hoor nog steeds bij de mensen

en ik hou van jou
hoeveel precies is niet te beschrijven
nog een keer, ik hou van jou
ben ik bij jou, dan wil ik blijven.

REFREIN



Engelse versie:
inspiration is often served in a minimal dose
one of those human things
but it get's stronger, look at this rose
see what colour it brings

No matter, there or here
when or in what kind of way
on the pictures you're always near
Hear myself thinking, you're so far away

I say what I want to say
No need to ask me why
in my heart you're the night and the day
but I'm always so goddamn shy.

you talk, I tremble
you stare at me, my mouth a closed book
Like a killed bird, by love's resemble
Just by being served, a beautiful look.

School doesn't bring relief
and it doesn't make me believe
And I just don't know
Why is time so slow?

Crying leaves all but one trace
a way out, no borders, no more
I cry and it rains on my face
But what falls beside me, is what I wish for

It's those phrases
"I love you" and stuff
poems for starter cases
so flaw and never enough

But they will stay special, no joke
truth be told
I want to write it all down, till I'm broke
these things never leave me cold

REFREIN
I throw it out! Louder! Louder!
like a fuse! in gunpowder!
It's you who let's me livin'
It's you who get's me driven!.

You're so special, so much more
More than I could have ever wished for
no matter how hard I study or work.
I'll stay among the people, but I feel like a jerk.

And I love you
exactly how much I cannot say
Tell you again, I love you
when I'm with you, I wanna stay

REFREIN

@ Gemaster en Metalhead:



En de rest ook. Als je jezelf al waagt aan het schrijven van poëzie en het dan ook nog durft te posten, Respect.
Tis jammer dat ik dat talent mis... Ik denk dat je er erg veel in kwijt kunt.

Ben net bezig met het leren voor een Engels literatuur toets over Oorlogspoëzie. Dit is toch wel een fijne afwisseling

ik verzin af en toe zelf ook nog wel eens een quote of oneliner, meestal vind ik mijn inspiratie uit mijn muziek...maar laatst had ik een quote verzonnen, gebaseerd op de 18 jaar dat ik hier op dit bolletje rondwaggel:

"When Time Is My Enemy...
...Patience Will Be My Weapon
...And Sanity Will Mean Victory"

Ik heb geen idee waar het ineens vandaan kwam, maar et kwam naar boven, in 1 keer, uit mezelf, na een vette ruzie met een vriendin van mij...

...maar wat het nou met die ruzie te maken heeft...geen idee.