Juist niet, lijkt me
Ik hoor bij de jonkies, maar ken het gros wat hier aan modern spul voorbij komt ook niet.

Het nieuwe MAvdW is dus Iron Monkey?

Overzicht:

week 01 (29/05/2011): bennerd : Trash Talk - Trash Talk (2008)
week 02 (05/06/2011): Kronos : Dr. Know - Wreckage in Flesh (1988)
week 03 (12/06/2011): phantasia : Agrypnie - 16[485] (2010)
week 04 (19/06/2011): paulisdik : Revocation - Existence Is Futile (2009)
week 05 (26/06/2011): Cabeza Borradora : Breed 77 - Cultura (2004)
week 06 (03/07/2011): aslan : Hate - Erebos (2010)
week 07 (10/07/2011): trebemmit : The Angelic Proces - Weighing Souls with Sand (2007)
week 08 (17/07/2011): andnino : Misery Index - Heirs to Thievery (2010)
week 09 (24/07/2011): laboomzaa : Hooded Menace - Never Cross the Dead (2010)
week 10 (31/07/2011): Quadraphonic : Hate Forest - Battlefields (2003)
week 11 (07/08/2011): Edwynn : Beyond Twilight - The Devil's Hall Of Fame (2001)
week 12 (14/08/2011): Rustweek
week 13 (21/08/2011): Guinness1980: Slauter Xstroyes – Winterkill (1985)
week 14 (28/08/2011): wizard : The Sins of Thy Beloved – Lake of Sorrow (1998)
week 15 (04/09/2011): Nicholas123 : The Sword - Gods of Earth (2008)
week 16 (11/09/2011): guess who : Arkona - Goi, Rode Goi!!! (2009)
week 17 (18/09/2011): cornucopia : Iron Monkey - Our Problem (1998)
week 18 (25/09/2011): Dexter :
week 19 (02/10/2011): Sir Spamalot :
week 20 (09/10/2011): jasper 1991 :
week 21 (16/10/2011): Fake_world :
week 22 (23/10/2011): progressive :
week 23 (30/10/2011): horned_reaper :
week 24 (06/11/2011): Don Cappucino :
week 25 (13/11/2011): Devoo :
week 26 (20/11/2011): AOVV :
week 27 (27/11/2011): niels94 :
week 28 (04/12/2011): Lau1986:
week 29 (11/12/2011): Them

Dexter heeft het weeral netjes opgeruimd . Mijn achterwaartse inhaalbeweging schort niet echt op. The Sword was mij zo goed bevallen dat ik me maar meteen ook in hun twee andere albums heb verdiept. Bleek een goede tijdsbesteding.
Ik ben nu voor het eerst het album van The Sins of Thy Beloved aan't beluisteren. Die klinkt alvast verrassend anders dan verwacht. Of ik het echt goed (ga) vind(en) weet ik nog niet, maar het fascineerd me alvast wel genoeg om beter te leren kennen. Qua inhaalbeweging weer niet de beste optie, maar gelukkig is dit naast het hardste topic van MuMe, ook het meest relaxte.

Pro memorie vermeld ik nog even de vorige inzendingen van cornucopia:
Ronde 1: ---
Ronde 2: Acid Bath - When the Kite String Pops (1994)
Ronde 3: Ramesses - Take the Curse (2010)

Bezig met eerste luisterbeurt van Iron Monkey - Our Problem (1998). Ik heb tevens een correctie ingediend, zowel Metal Archives als Earache vermelden een achtste nummer, namelijk het titelnummer. Muzikaal sappig maar qua zang taai.

Vandaag verwelkomen we de vierde inzending van Dexter. Zijn vorige albums waren:
MD. 45 - The Craving (1996)
Forbidden - Green (1997)
Bad Acid Trip - Lynch the Weirdo (2004)

Ik zit helaas de hele dag vast op het werk, dus mijn inzending komt morgen.

edit: morgenavond

Ik heb het nog middag

Met excuses voor de vertraging, presenteer ik met gepaste trots:

Baptized in Blood - Baptized in Blood



Baptized in Blood is een Canadese melodische death-thrash band die vanaf 2004 aan de weg aan het timmeren is. De self-titled die vorig jaar is uitgekomen gaf toegang tot de Europese festivals en zodoende ben ik ze op de afgelopen editie van Graspop tegen gekomen. Ondanks het vroege tijdstip gaven ze een energieke en strakke show weg.

Baptized in Blood's muziek wordt gekenmerkt door strakke en melodische riffs en dito gitaarsolo's. Toch blijft het geheel hard en thrashy klinken. Het heeft, wat mij betreft, alles in zich wat ik van moderne metal verwacht: strak en snel spel, een hedendaagse touch, maar toch onmiskenbaar metal, zonder weg te glijden in ongeïnspireerde metal-cliché's. Daar helpt ook de zanger aan mee; het neigt erg naar metalcore en geeft zo een interessante balans tussen de muziek en de zang, tussen het brute en het melodische.

Foute hoes en foute songtitels, maar toch een interessante beschrijving. Ik ga het gewoon proberen.

De vorige inzending van Dexter - 'Bad Acid Trip - Lynch the Weirdo' - gisteren weer eens beluisterd en die is toch best wel geniaal. Ik zie dat niet heel veel mensen hem hebben geprobeerd, maar ik kan hem aanraden. Ik heb zelf nauwelijks iets met grindcore, maar dit vind ik toch wel gaaf en origineel.

Ha, ik dacht dat er een jaren '80 album voorbijkwam, afgaand op de hoes. Maar ik ben benieuwd.

De afgelopen tijd bezig geweest mijn achterstand van 3 weken in te halen. The Sword is bovenverwachting goed, erg retro ook.
Arkona kon bij mij geen potten breken, hoewel het in hun geval toch waarschijnlijk pullen zijn die gebroken worden. Ik ben niet zo van de folkinvloeden geloof ik. Zet ergens folk voor, en ik haak af.

Ik geraak niet echt bij, but who cares, ik kom hier deze ronde toch wel heel veel echt leuke dingen tegen. Ondanks de water-in-de-mond veroorzakende introductie van Edwynn voor zijn keuze-album 'The Devils Hall of Fame', nu pas op de (spreekwoordelijke) draaitafel. Eerste indruk:

Uit de reacties blijkt dat je wel van Jorn Lande moet houden. Maar goed dat schreef ik eigenlijk ook al een beetje.

Baptized In Blood is weer volslagen nieuw voor me. Melodieuze deathmetal maar dan wel met titels en teksten die zo uit een willekeurig Ratt of voor mijn part Steel Panther album zijn weggelopen.
Is de hoes soms ook een knipoog naar Great White?
Een geinig gevonden combinatie in elk geval.

Zeer aangenaam verrast door Iron Monkey. Wat een heerlijk smerige stoner/sludge!

Ik ook!! Die zang!! Niet te vaak, een per maand is genoeg!!

Ik vond die zang juist tegenvallen (nogal eentonig had ik de indruk). Heb er wel alleen nog maar een stuk van beluisterd. Zal hem nog eens een kans geven.

Eerste, tweede, derde enzovoort indruk, naargelang het aantal draaibeurten de afgelopen twee weken:
The Sins of Thy Beloved – Lake of Sorrow (1998): sfeervol maar traag
The Sword - Gods of the Earth (2008): idem
Arkona - Goi, Rode Goi!!! (2009): Russisch en folk-isch
Iron Monkey - Our Problem (1998): geschifte zang

Vandaag maar eens geprobeerd om een inhaalslag te doen in dit topic. Een aantal herbeluisterd, en dan moet ik toch concluderen dat er enkele mooie platen tussenzitten. Agrypnie is wat mij betreft buiten categorie vooralsnog, maar ook 'Lake of Sorrow' van The Sins of Thy Beloved' begint me beter en beter in de oren te klinken.

Net 'Baptized in Blood' beluisterd, en afgaand op de hoes had ik niet al te veel verwachtingen. Maar, ik moet toegeven, dit is erg fris en klinkt lekker! Smaakt naar meer.

Smerig was wel het juiste woord zo te zien!

Bij mij komt eerst nog het woord 'kinderachtig' op.

Gelukkig dat de muziek alles ruimschoots goed maakt.

Die heb ik nog niet beluisterd, die van Iron Monkey. Hopelijk is het geen geval van "what you see is what you get", maar afgaande op jullie reacties is dat blijkbaar niet het geval..

Vandaag trouwens '16[485]' van Agrypnie eindelijk eens voorzien van een score en een mening, want dat verdiende die plaat wel. Beste inzending tot nu toe, naar mijn mening!

Het Metal Album van de Week: Alchemist - Organasm (2000)

Volgens de Encyclopaedia Britannica omvat de wereld gerangschikt van groot naar klein de volgende continenten: Azië, Afrika, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Antarctica, Europa en Australië. In Europa beschouwen we veelal Noord-Amerika en Zuid-Amerika als één continent. Niet fronsen, Sir Spamalot is niet van plan om Meester Spamalot te spelen maar het is de invalshoek voor mijn keuze in de vierde ronde van Het Metal Album van de Week.

Het gros van de 128 (!) voorgaande albums kwam uit drie continenten: Amerika, Europa en Azië. Ik heb zo mijn twijfels of er veel Metal wordt gespeeld op Antarctica maar in Afrika en Australië daarentegen… Mijn vorige drie inzendingen kwamen uit de Verenigde Staten en ditmaal koos ik voor de afkomst als leidraad voor mijn huidige inzending. Ik zocht en vond een album die niet uit één van de traditionele metalcontinenten kwam.

Ik heb gekozen voor de Australische groep Alchemist en hun vierde album Organasm uit het jaar 2000. Alchemist werd in 1987 opgericht door zanger/gitarist Adam Agius, zo is er toch nog een band met mijn geliefde jaren tachtig. Hun discografie omvat tot op vandaag volgende 1 EP, 6 albums en 1 verzamelaar. Ze staan allemaal op onze geliefde site dus een opsomming is niet nodig. Voor wie nog meer wil weten over deze groep, verwijs ik naar Wikipedia: klik.

Op deze plaat spelen volgende muzikanten: Adam Agius (zang, gitaar, keyboards), Roy Torkington (gitaar), John Bray (bass, keyboards, samples) en Rodney Holder (drums). De stijl vind ik moeilijk te omschrijven. Metal Archives noemt dit progressieve Death Metal. Wikipedia noemt dit Avant-garde Metal. Ik noem dit eerder Stoner Metal met de grunts van Death Metal en licht psychedelische invloeden, waarbij het tempo er lekker wordt ingehouden. Het is een vet klinkend album met uitstekende songs en uitstekend samenspel.

De rest laat ik u, dierbare toehoorders, zelf ontdekken en sluit ik haast traditioneel af met de woorden: “Geniet ervan, erger je eraan, verslind het of schuif het naar een kant van je bord, maar proef er tenminste van.”

Als slotwoord vermeld ik nog even mijn vorige drie inzendingen:
Ronde 1: Vicious Rumors – Digital Dictator (1988)
Ronde 2: Cyclone Temple – I Hate Therefor I Am (1991)
Ronde 3: Savage Grace - After the Fall From Grace (1986)

Sorry, maar wat maakt het uit waar de band vandaan komt?

De stijlbeschrijving klinkt wel uitnodigend verder. Het kan moeilijk een gebrek aan originaliteit hebben lijkt het.

Daar kan een eigen geluid in voorkomen. Brute death metal uit Holland heeft bvb altijd al een eigen geluid gehad. Australische hardcore-bands springen er ook vaak bovenuit omdat ik ze iets frisser vind klinken dan de meeste Amerikaanse bands en er zit erg veel verschil tussen de Britse beatdown hardcore en de Duitse variant daarvan.

Maar ik gok dat Sir het gebruikte om een originele invalshoek te hebben

Ga dan gelijk voor Ethiopische black metal...

Die discussie hadden we al eerder met Poolse Death Metal, geloof ik. Maar inderdaad, wat bennerd zegt. Het is niet voor niets dat sommige stijlen specifiek geassocieerd worden met een regio (US Black Metal, Zweedse Death Metal, Britse Doom Metal, Duitse Power Metal...)

Misschien dat het tegenwoordig vanzelfsprekender is geworden dat er zo'n beetje overal metal gemaakt wordt. Vroeger was dat zeker niet zo. Toch interessant om te zien waar en hoe metal opleeft. Niet zo'n goed gemaakte docu naar mijn mening, maar Sam Dunn heeft met z'n film Global Metal daar ook wat van in kaart gebracht.

@bennerd en andnino: Dat hoef je mij niet uit te leggen, maar je blijft het hebben over algemeenheden. Uiteindelijk gaat het om genre en kwaliteit, niet waar de band gevestigd is. Er zijn teveel uitzonderingen daarvoor.

Australië heeft toch wel wat aparte bands hoor. Portal en The Amenta zijn er al 2 en je hebt in Nieuw-Zeeland Ulcerate.

Die 3 bands die ik nu heb opgenoemd hebben allemaal een hele eigen sound. Dit geldt ook voor Alchemist en Karnivool.

erg fijn nummer "New Beginning".... Het doet mij aan iets denken maar kan er niet op komen....heeft wel de aandacht getrokken.