Ja dat ben ik dus wel en vooral Rihanna vind ik 1 dimensionaal...Beyonce is gruwelijk overrated natuurlijk.meer show dan wat het echt om het lijf heeft

Ben het helemaal met je eens: bij Lana denk ik alras: mens ga ergens anders lopen zeiken dat de koelkast leeg is, net als de benzinetank, zodat je zelf moet gaan tanken om te shoppen

Vind haar stem echts nietszeggend - één register/toonzetting; iedere keer die toon van 'wat doe je nou toch met me, stoute boy, je stelt me teleur' of 'moet ik het allemaal zelf doen hier'.

Beyoncé: van Survivor en Independent Women (echte klassiekers) naar Lemonade en verder is echt een trip vol afwisseling.

En Lana mocht willen dat ze klassieker als Umbrella uit haar pen had laten vloeien - beter dan Videogames is ze nooit geworden.

En ik vraag me werkelijk af wie van de drie meer voor The Woman's Cause heeft betekend, mijn 5 centen: Beyoncé

Ik zou zeggen: zet de laatste Rihanna plaat eens op. Een wat alternatiever R&B geluid, erg tof. Daarnaast heeft ze gedurende haar carrière ook gelaveerd tussen dancehall, dance-pop, R&B en hip-hop. Dat ze niet per se de verdieping zoekt in haar muziek, daar ben ik het wel mee eens. Maar het is niet, zoals Lana, veel van hetzelfde.

Wat betreft Beyoncé: ik denk dat je haar recentere werk dan toch gemist hebt. Ik raad aan om de Lemonade-film eens te bekijken, daarin zoekt ze wel degelijk de verdieping. En ook zij is veelzijdiger dan Lana.

Ik vind Lana tof, maar om nou te zeggen dat haar werk zo multidimensionaal is... nee.

Fucking Norman Rockwell, werd bij veel internationale muziekpers critici album van het jaar, en terecht

Dat klopt, ik zeg ook nergens dat het geen goede plaat is.

In de marketing hanteren ze hiervoor - geleend uit de psychologie - begrippen als selective exposure, selective retention

Altijd fijn een muziekliefhebber die zich beroept op de internationale muziekpers - alsof z'n eigen mening onvoldoende gewicht brengt. Kan aardig wat gelauwerde artiesten noemen - waaronder winnaars van de Mercury Prize zoals Dizzee Rascal, Ms Dynamite, Speech Debelle, die jou waarschijnlijk weinig zeggen en van wie je nu ook nog maar weinig hoort. "Album van het jaar" heeft bij mij zeer zelden tot extra aankopen geleid.

Wat dat betreft was dat titel Fuck off Norman Rockwell toepasselijker geweest

Dit moet toch haast wel een parodie zijn?

Lana Del Rey is een schrijver en zelfs een poëet. Ze creëert personages en verhaallijnen en maakt haar nummers zelf en brengt de demo’s in bij o.a Jack Antonoff voor de uiteindelijke productie.
Die andere 2 zijn er imago-zangeressen die anderen inhuren om hun teksten en muziek te schrijven.
En ja ik weet dat Beyoncé beweert zelf “mee te schrijven” aan haar muziek maar dat is toch echt heel wat anders.
Ik vind dat je ze niet langs dezelfde meetlat kunt leggen.

Waarom is een artiest pas goed als hij of zij zijn eigen teksten schrijft of zelf de songs produceert?

Niks ten nadele van Lana del Rey, maar hebben jullie Beyonce ooit (live) horen zingen? Wat zij met haar stem kan is echt niet normaal! Dat ze niet alles zelf schrijft, zal dan lekker boeiend zijn toch. En deze vocale acrobatiek is net zo goed een kunst op zich.

Het is maar net wat je belangrijk vindt aan muziek. Dat is natuurlijk voor een ieder anders.

S1998 Je moet in de eerste plaats natuurlijk vooral genieten van wat je zelf wil maar gezien het feit dat iemand hier de vergelijking trok was mijn punt was dat het niet met elkaar te vergelijken is. Ik vind persoonlijk dat je altijd meer respect moet hebben voor iemand die zijn/haar kunst zelf creëert dan iemand die anderen inhuurt en het alleen uitvoert. Maargoed, dat is persoonlijk. En eerlijk gezegd valt het met de vocale acrobatiek van Beyoncé wel mee. Ze is een goede zangeres, maar daar zijn er zoveel van, en nog vele malen beteren ook.
Ze is vooral een zeer slimme en hardwerkende zakenvrouw en extreem lekker wijf die een geweldige show neerzet. Beetje als Diana Ross of Tina Turner vroeger. Lana del Rey zit meer in de lijn van Joni Mitchell en Carole King IMO.

Mjuman schreef:
(quote). In de marketing hanteren ze hiervoor - geleend uit de psychologie - begrippen als selective exposure, selective retention

Altijd fijn een muziekliefhebber die zich beroept op de internationale muziekpers - alsof z'n eigen mening onvoldoende gewicht brengt. Kan aardig wat gelauwerde artiesten noemen - waaronder winnaars van de Mercury Prize zoals Dizzee Rascal, Ms Dynamite, Speech Debelle, die jou waarschijnlijk weinig zeggen en van wie je nu ook nog maar weinig hoort. "Album van het jaar" heeft bij mij zeer zelden tot extra aankopen geleid.

Wat dat betreft was dat titel Fuck off Norman Rockwell toepasselijker geweest (Quote)

Bij het opstellen van de recensies gebruikt de genoemde kritische pers echt niet de selective exposure en selective retention begrippen hoor. Die recensies zijn persoonlijk, goed onderbouwd en gaan volledig voorbij aan de marketing tools maar zijn de verkondigingen van de persoonlijke mening van de recenseur.

En je elitaire en badinerende houding over het wel of niet voldoen van mijn persoonlijke mening bij het beoordelen van een muzikaal product kun je ook gerust achterwege laten, net als de veronderstelling over wie ik wel of niet ken wat betreft internationale prijswinnaars.
Maar fijn dat jij zoveel gelauwerde prijswinnaars kan noemen hoor, chapeau!

Roxy6, volgens mij zegt Mjuman juist dat je eigen waardeoordeel zeker van belang is. Het is helaas in de praktijk niet zo dat recensies volledig aan de marketing tools voorbij gaan. Veel stukken zijn niet persoonlijk, bij grote bladen en kranten is die connectie met de platenmaatschappijen wel degelijk van belang, en wordt er naar een positief stuk gevraagd. Bij onafhankelijke sites gebeurd dit stukken minder.

deric raven, is dat echt zo dat die connectie met de platenmaatschappij zo belangrijk is bij grotere media? Platenmaatschappijen hebben er vooral baat bij dat albums daar veel aandacht krijgen, maar ik vraag me echt af of er opzichtig naar goede recensies wordt gevraagd. Het is denk ik eerder zo dat kranten en de grotere tijdschriften vaak aandacht besteden aan wat populair is: een nieuwe Foo Fighters of de zoveelste kliedjes van Bowie bijvoorbeeld, maar ook de nieuwe Lorde of Taylor Swift. Daar kan een krant mee uitpakken, ook qua losse verkoop en het aantal websitebezoeken. Die relatie tussen platenmaatschappij en krant/tijdschrift werkt twee kanten op.

Daarbij wil ik ook graag opmerken dat ik ook bij wat jij onafhankelijke muzieksites en -blogs noemt (onafhankelijk waarvan eigenlijk?) vaak zie dat die niet ongevoelig zijn voor hypes. Ik herinner me zat bloggers - ook hier op MusicMeter - die eerst hun neus ophaalden voor hiphop, Taylor Swift en Lana Del Rey, maar die ook opeens om waren bij To Pimp a Butterfly, Folklore en Norman Fucking Rockwell. Toen rolde het balletje al en wilden ze ook opeens allemaal hun zegje doen. Plus, iedereen was loeienthousiast.

C.J. van Rees heeft daar ooit een goed stuk over geschreven, 'Consensusvorming in de literatuurkritiek', waarin hij stelt dat de gezaghebbende critici - of tegenwoordig: populaire media - een stelling innemen die vervolgens door de minder gezaghebbende partijen overgenomen wordt. Ik heb het gevoel dat deze consensusvorming tegenwoordig vooral geldt voor popmuziek. Wil je meetellen? Dan vindt je Norman Fucking Rockwell een meesterwerk, of je nu Menno Pot bent of een blogger met drie lezers.

Edit: waar ik zei 'platenzaken' bedoelde ik 'platenmaatschappijen'. Stop de tijd!

Ja, want fucking 'terecht'!

Slowgaze, niet zozeer de platenzaak, meer de platenmaatschappij. Ik verander het. Blijkbaar wil mijn Smartphone iets anders dan ik. Dat krijg je met die zelfdenkende elektronica

Slowgaze, ik kan vooral vanuit Written In Music spreken dat wij in ieder geval minimaal Nederlandse hypes oppakken, geen Eefje de Viser (al is die live wel oké), S10, Sophie Straat of Froukje. Ook geen De Beste Zangers of Vrienden van Amstel gebeuren. Het Ierse en Britse postpunk gebeuren vind ik erg gaaf, maar die interesse heb ik altijd al gehad. Verder is het veelal nieuwe muziek ontdekken. Leuke soort van discussie, hopelijk wordt deze niet verwijderd

Ah, ik zie het nu pas, maar dit riekt naar necrofilie.

Het lijkt me Clintoniaans - Bill, zonder bril welteverstaan, degene die graag een sigaar uit/in een doos (op)stak.

The power of the peer group rules op MuMe, durf 'ns een onzekere postpuber te zijn en op MuMe te luidkelen dat Alt-J voor pussy's is en you're lost: the one bad apple that spoils the pear group.

Toch probeer ik de iconiciteit van Lana wel te duiden, maar ergens tussen Been There en Neverland blijft mijn muzikale Tom-Tom hangen en strand ik.

wat betreft de iconiteit van Lana Del Rey vind ik dat ze vanaf Born to Die wel een enorme groeispurt heeft door gemaakt.

Ze heeft een volstrekt eigen signature weten te ontwikkelen die -naar mijn idee- met geen andere zangeres te vergelijken is. Daarbij klinkt ze eigentijds en tegelijkertijd tijdloos.

Ik kan mij voorstellen dat sommige mensen haar stem of voordracht niet trekken, dat heb ik zelf ook bij sommige musici zoals bijvoorbeeld Elvis Costello of Rufus Wainwright, waarvan ik maar drie tot vijf nummers per keer kan horen, terwijl ze fantastisch materiaal hebben gecomponeerd.

Maar Lana kan ik moeiteloos een hele avond horen!

Die groeispurt hoor ik niet altijd terug. De volgende drie platen na mijn favoriet Born To Die zijn wat vlakker, pas met Norman Fucking Rockwell! herpakt ze zich. Maar dat deze zo hoog in de eindlijstjes eindigt heb ik nooit begrepen. Zo bijzonder is het toch echt niet.

Ik vind Lana verfrissend als artiest die haar kop redelijk boven het popmaaiveld uit weet te steken, maar of haar geluid zo eigen is, weet ik niet. Ik hoor bijv. veel 70ies echo's en raakvlakken met Father John Misty. Over zijn acid buddy Jonathan Wilson wordt trouwens gefluisterd dat hij misschien Norman Rockwell is.

De vraag is nu; komt ze ook Nederland aandoen gezien het nieuws dat ze op Hyde park gaat spelen en een band om zich heeft verzameld?

Omg, lana staat dinsdag 4 juli 2023 in de ziggo dome. Een verrassingsconcert!
Helaas ben ik dan net naar griekenland maar voor iedereen die tickets weet te bemachtigen, veel plezier

Het is mij zowaar gelukt, na een wachtrij van 132.000 (!) in de presale een kaartje te kopen.

Anderen ook?

Het was even stressen, maar uiteindelijk is het mij ook gelukt om tenminste nog een staanplaats te bemachtigen. Een aantal van mijn vrienden kon vlak daarna al geen kaartje meer krijgen...

Het is mij ook gelukt, ik ga m'n dochter straks verrassen!

Ik wilde eigenlijk de officiële verkoop afwachten maar werd zo nerveus dat ik ook de gok heb genomen en bij de tussenhandel twee tickets heb gekocht. Topticketshop.nl. ik hoop dat ze betrouwbaar zijn...
De belangstelling is absurd groot.

Bij de officiële verkoop had je weinig kans gemaakt, die was nogal snel afgelopen... Niet zo gek als er ook een presale was, met die onzin mogen ze ook wel eens stoppen...

Die presale was voor lezers van de algemene Mojo nieuwsbrief. Er waren dus gisteren ook al heel veel mensen.

Wel zijn er nu nog zo nu en dan iets duurdere doorverkooptickets te krijgen op Ticketmaster. Misschien nog een poging waard?