ook, en daarnaast is hij ook de zanger van Mystery. En in tegenstelling tot Musician vind ik hem erg goed, beter dan de Jon Anderson van de laatste jaren...

Nou, het is echt niet zo dat Yes jaar in jaar uit aan het toeren was en dat Jon Anderson toen plotseling ziek werd en moest uitvallen.

Ze hebben jarenlang geen moer uitgevoerd en toen het er weer een keer van moest komen bleek Jon Anderson net herstellende van zijn ziekte. Als er dan per se moet worden getoerd kan er best worden bedacht een stand-in te nemen (hoewel ze ook best even hadden kunnen wachten). Dat staat dan ook allemaal los van het opnemen van een nieuw album.

Maar de vooruitzichten zijn uitstekend: Yes heeft hier vorig jaar ergens achteraf getoerd, ik geloof dat ze welgeteld 39 betalende bezoekers hadden. In een symfonisch blaadje las ik vervolgens hoe slecht het wel niet was, dus nogmaals, er worden hier duidelijk verstandige beslissingen genomen.

OK, bedankt, ik ga Mystery eens beluisteren.

1800 volgens deze positieve recensie, maar misschien hadden daarvan er wel 1761 vrijkaartjes ofzo...

Ik weet niet op welk recent werk je doelt, maar de laatste Yes cd stamt uit 2001 en toen was er nog helemaal niets met Jon Anderson aan de hand.

Het is wel duidelijk, Chris Squire is "The Man To Be", en niet Jon Anderson. Die ontbrak wel eens in een andere line-up van Yes.
Recensie was nogal positief, genoeg positieve herkenningspunten in de setlist. We gaan zien wat er van komt.

Yes Live in Lugano (2004) en Live from Tsongas (2004) en daar vind ik het allemaal niet denderend om eerlijk te zijn, met (eventueel) werk tussen 2004 en 2010 ben ik inderdaad niet bekend.

Ach, ze zijn ook wel eens bezig geweest zonder Squire hoor, alleen mocht het toen geen Yes meer heten

Het is natuurlijk gewoon een vreemd zootje. Bij mijn weten was de eerste keer dat Wakeman uit de band stapte Anderson het voornaamste probleem, tegenwoordig treden ze met z'n tweeen op en zijn ze dikke maatjes... voor zolang het duurt.

De nieuwe zanger heeft de stem van Anderson , daar is geen twijfel over mogelijk . Maar meer dan een kloon van Anderson is het niet . De stem en ook wel een beetje het uiterlijk is zo treffend dat ik mij afvraag of de man niet gewoon een rol aan het spelen is .
Er moest dus duidelijk iemand aangetrokken worden die in de huid van Anderson kruipt en dat is gelukt . In een tribute band werkt dat natuurlijk , maar ik vind het bij Yes zelf een zorgelijke onderneming . Respectloos naar Anderson toe en ook naar de fans .
Er zijn natuurlijk veel Prog/ classic rock bands die op een bepaald moment besluiten om door te gaan , vaak genoeg met een andere vocalist . Maar meestal neemt die wel zijn ''eigen ik '' mee . Bij Yes van nu ligt het er te dik bovenop . Die jubileumtour moest en zou er komen , Anderson kon niet door ziekte en de nieuwe man kon zo instappen . Met alle maniertjes en de stem van zijn voorganger . Nee , ik heb er geen goed gevoel over .

Pff, wat een afzetters.

Komen ze zonder Wakeman en Anderson, maar wel 47,50 voor een kaartje vragen.

Dan maar geen Yes.

World's Greatest Prog Rock Band & Grammy Award Winners
YES Announce:

TREVOR HORN To Produce New Album
FLY FROM HERE
To Release on Frontiers Records July 2011
March 30, 2011—The world's most quintessential Prog Rock band YES, announces today their highly anticipated new album FLY FROM HERE. This marks the first album in ten years with legendary, 2-time Grammy Award winning producer, Trevor Horn.

Horn and YES bassist Chris Squire re-discovered the track FLY FROM HERE which has never been recorded as a studio track. “Chris and I were talking one evening about a song ‘Fly From Here’ that we never recorded,” explains Trevor Horn. “I said I was prepared to spend two weeks with ‘YES’ recording that song. When I arrived in America to record it, I was taken prisoner by the band and only allowed my freedom again in return for producing the whole album. It was an offer I couldn’t refuse!!!”

FLY FROM HERE encompasses YES’ signature brand of mysticism and grand-scale compositions. Maintaining a complex, symphonic sound that features the beautiful harmonies and strong heavy riffs they are known for. “The new album represents the best of YES from the 70s and the 80's with a current twist,” states Squire.

YES are the pioneers for the use of synthesizers and sound effects in modern music, which produced such timeless, symphonic-rock masterworks as "Roundabout," "Close To the Edge," and "Awaken". YES continued to push the cutting edge of art-rock music to their limits, selling over 30 million albums, reaching platinum status multiple times worldwide.

YES’ powerful mainstream progressive compositions have influenced a generation of musicians with a hugely successful and indelible catalogue of music with hit albums such as DRAMA, FRAGILE, CLOSE TO THE EDGE and 90125. Classics such as “Roundabout,” a seminal hit which consistently appears on “the best songs of all-time” lists, and the group’s #1 hit “Owner of a Lonely Heart,” which Horn is responsible for. Taken from the YES album 90125, this single would form part of a unique double, which would see YES and Horn top both the UK and US charts simultaneously.

FLY FROM HERE will be released on Frontiers Records July 2011. More details about the album, its packaging and YES’ live plans for the rest of the year will become available shortly.

Copyright © 2011 YES LLC. All Rights Reserved.
All images © Robin Kauffman/YesWorld, unless otherwise noted.
[email protected]

Zegt het voort, zegt het voort, Na ruim 10 jaar komt Yes met een nieuw studio album!!

Hun huidige tour is tenminste behoorlijk goed. Toch heb ik moeite met het verraad tegenover Anderson...

Ik ga 'm wel beluisteren als 'ie uit is in ieder geval.

Ik ook! Laten we hopen dat ik een objectief oordeel kan geven. Eigenlijk boeit het mij niet of Wakeman en Anderson wel of niet meespelen . Ik hoop dat "FLY FROM HERE" een "Yes-waardig" mag zijn.

Heb net de bootleg van hun concert in Nijmegen gehoord. De klank is behoorlijk dof, dus hoe die in de zaal was kan ik niet zeggen.

Ik had tweedehands een kaartje willen scoren, maar dat is me niet gelukt. De volle prijs had ik absoluut niet voor dit concert overgehad. De helft misschien nog wel, maar ik treur er ook niet om dat ik niet ben geweest.

Het was een weinig verrassende, beetje statisch concert. 'Tempus Fugit' en 'Life on a Film Set' vond ik tenenkrommend. 'Solitaire' kon me ook niet zo boeien. Wat heb je eraan als daarna toch het betere 'The Clap' wordt gespeeld? Als 'And You and I' dan ook nog eens behoorlijk mat wordt gespeeld houd je verder alleen 'Yours is No Disgrace' en (een vocaal soms niet optimale) 'I've Seen All Good People' over in de eerste zes nummers (zo'n 53 minuten). Wissel e.e.a in voor 'Awaken' of 'Close to the Edge'. Bijna de hele nieuwe plaat werd gespeeld. Is 'Life on a Film Set' dan echt nodig?

En dan waar niet aan te ontkomen is: David Benoit is gewoon geen Jon Anderson. Hij heeft het timbre, maar hij mist de techniek. Volgens mij is dit geen geschoolde zanger. In de hoge regionen heeft hij er moeite mee. Tijdens deze tour is het geen unicum dat z'n stem in hoge uithalen schor, vals of overslaand klinkt. En niet zo'n beetje ook. Zo erg was 't nu niet, maar hij zat er wel een paar keer naast. Dan wordt ook ineens duidelijk waarom David op het nieuwe werk lager zingt. Ook de samenzang was niet optimaal. Andersons stem kleurt er bovendien veel beter bij.

Tja... Andersons zanglijnen zijn echt niet eenvoudig. Eigenlijk kun je het David niet eens kwalijk nemen. De vinger wijst naar de andere heren die besloten dat Anderson moest wijken....

Zoals het einde van 'Heart of the Sunrise'. Dat haalt hij niet. Zelfs z'n eigen 'we can flyyyyy' uithaal leek nergens op. Die suite werd trouwens volledig gespeeld en vond ik dan wel weer boeiend.

In de zaal zal 't (ondanks de statische performance) vast wat leuker zijn geweest en het geluid was beter, maar dit vond ik toch niet zo heel interessant. Ik vind Yes live eigenlijk sowieso niet zo interessant zonder Rick Wakeman. Steve Howe was wel goed op dreef, maar als geheel vond ik 't eigenlijk een beetje saai. Ze maken de verwachtingen gewoon niet waar.

Het verbaasde mij ook wel dat David zoveel moeite heeft met de hoge noten. Hij zat hiervoor nota bene in een Yes Tributeband, dan mag je toch verwachten dat hij de stem van Anderson goed kan imiteren, lijkt me. (Overigens eigenlijk geen idee of Anderson die noten nog haalt.)

Maar zoals ik al in mijn recensie schreef, een van de problemen was volgens mij ook dat hij vrij slecht in de mix stond en daardoor eigenlijk moest forceren om verstaanbaar te zijn, dat zal de kwaliteit allicht ook niet ten goede komen.

Overigens waren de meeste van de ca. 2000 fans laaiend enthousiast, dus ben benieuwd wiens verwachtingen ze dan niet waar maken (aangezien jij ze kennelijk al niet had). Ik vond het in ieder geval een prima concert, ook al viel er het nodige op aan te merken.

Andersons stem is ook lager geworden, maar je kan een nummer makkelijk in een lagere toonsoort spelen. Dan zou het David misschien ook makkelijker afgaan, maar ik denk dat je dan nog steeds kan horen dat Anderson technisch veel beter is.

Bij Yes denk ik aan de klassieke line-up en verwacht ik toch wel een goed concert. Ik verwacht in ieder geval geen vocale blunders en een keyboard solo hier en daar waardeer ik ook wel. Nu weet je van tevoren dat het met deze line-up niet zo goed als anders gaat worden, maar stiekem blijf je toch hopen. Het valt gewoon tegen als je Yes al beter hebt gehoord. Om het iets te nuanceren: ik vind bijv. House of Yes ook een tegenvallend concert. Die ken ik nog 3,5* toe (dus slecht vind ik 't niet), maar ik had er echt niet bij hoeven zijn en draai 't niet meer. De naam Yes brengt van zichzelf al verwachtingen met zich mee. Dat bedoel ik een beetje. Ik had deze line-up aanvankelijk ook wat hoger ingeschat.

De Suite en 'In From the Storm' maken dan nog een hoop goed. Daar heb je geen referentiekader bij. Die heb je nooit in de klassieke line-up gehoord en is daarom vrij van zulke verwachtingen. Een concert vol nieuwe nummers zou ik daarom meer waarderen (als ze er zoveel zouden hebben). Ik zit niet zo te wachten op een imitatie van vroegere tijden (of het moet echt heel goed zijn), dan heb ik liever werk dat misschien iets minder is, maar wel fris en nieuw is.

"Jon Anderson is the only guy who is trying to save this planet while living on another" - Rick Wakeman.

Mooie quote die ik jullie niet wilde onthouden.

Is toch al langer bekend? Er zijn zelfs foto's van:

Is er eigenlijk al iemand bekend met Union Live?


DVD + CD, bevat de volgende nummers:

Intro/ Firebird suite 3'14
Yours is no disgrace 15'13
Rhythm of love 5'12
Heart of the sunrise 11'00
Make it easy / Owner of a lonely heart 6'33
I've seen all good people 7'22
Solly's beard 6'31
Saving my heart for you 5'08
Whitefish / Amazing grace 9'58
Rick Wakeman solo 4'27
Awaken 19'26
Roundabout 9'40

Een klein beetje (heb 'm nooit helemaal gezien/gehoord). Is van de tour van 1991 toen de twee versies van Yes gecombineerd werden. Is wel in orde, denk ik, maar ik heb zelf genoeg aan Keys to Ascension.

Lees nu overigens dit: ''In February 2012, after contracting a respiratory illness, David was replaced by Glass Hammer vocalist Jon Davison who, like David, was discovered while fronting a Yes cover band.'' Is David dan echt een kloon? En kickt Yes iedereen uit de band die ziek is? David bood zelf aan dat ze even gaan touren met een ander, maar dan wordt hij ook maar meteen definitief aan de kant geschoven.

Schijnt wel goed te zijn maar ik laat hem maar aan me voorbijgaan. Yes heeft echt te veel live-materiaal uitgebracht en ik hoef het niet allemaal te hebben, vijf keer Roundabout is echt genoeg...

Als je de Japanse uitvoering van Yesshows (1980) bekijkt krijg je uitgerekend Roundabout en I've seen all good people als bonustracks. Union Live laat ik eerst nog een tijdje liggen, ga eerst werk maken van Symphonic Live, dat album lijkt me wel wat toe.

Die is best goed (maar best voorspelbaar), maar persoonlijk vind ik bijvoorbeeld Montreux en Tsongas interessanter en Keys to Ascension beter.

Bij gebrek aan succes en erkenning. De manier waarop ze met dit soort zaken omgaan is echt tenenkrommend.

Overigens, de cd van het trio Anderson, Wakenman & Rabin is voor onbepaalde tijd uitgesteld, wegens grote drukte van alle drie.
Wel worden alvast onderling muziekstukken uitgewisseld, de plannen voor een album blijven bestaan. Wanneer dat dan wordt opgenomen is ongewis.

Ik ga morgen naar het concert van Yes in de 013, Tilburg. Ze spelen mijn 3 favoriete albums van Yes, waaronder mijn favoriete album aller tijden, Going for the one. Ondanks de afwezigheid van Jon Anderson (en Rick Wakeman) wil ik dit niet missen! Gaan er meer MuMe'ers?

Ook las ik op de site van Yes dat er een nieuw album staat uit te komen, ook zonder Jon Anderson. Ik ben benieuwd!

Is dit de huidige zanger: Yes Live 2013 =] Going for the One [= Verizon Theater - Grand Prairie, TX - 3/21 - YouTube ?

Weer zo'n Andersonkloon die het niet kan waarmaken. Er klopt ook niet veel van het tempo.

Dat is Jon Davison inderdaad. Kan hem nu niet beluisteren, maar de kritieken zijn weer erg verdeeld .

En jezelf dan ook nog eens Jon noemen, godbeterehet