Diabolical Masquerade - Nightwork (1998)

De lage score (een summiere 3,65) op moment van schrijven doet vermoeden dat dit niet de moeite waard zou zijn, echter niets is minder waar. Dit is zonder twijfel een van de meest eigenzinnige black metal platen die ik heb gehoord. Een soloproject van Anders Nyström (alias Blakkheim), bekend van Katatonia en Bloodbath, en door Dan Swanö, waar kennen we hem niet van, ondersteund op de drums en productie. De extra credits voor cello en fluit zijn zijzelf, verscholen achter een pseudoniem. De muziek houdt je als luisteraar op de hoede, het wordt nergens voorspelbaar. De nummers zitten boordevol verrassingen en oog voor detail. Probeer voor de lol eens bij te houden hoeveel verschillende soorten subgenres subtiel voorbijkomen op dit album. Toch luistert het gemakkelijk weg, mede door de instrumentbeheersing en productie die alle instrumenten goed tot hun recht laat komen. Het album gaat van start met een van de hoogtepunten van het album, maar de absolute klappers komen pas op het einde (track 6 en 7).

Nu ben ik heel benieuwd wat ABDrums en ProGNerD hiervan vinden? Mij doet het denken aan een bepaalde periode van Opeth en ik denk dat Moonlight Sorcery hier ook goed naar heeft geluisterd. Ik zou het kortweg omschrijven als progressieve, melodische, symfonische black metal. Vandaar dat ik denk dat jullie hier wel mee uit de voeten kunnen.

Dank voor de tip, deze zet ik op de lijst!

Ik ook, dank Apollo

Toen ik het album kocht, vond ik het wel aardig. Maar niet zozeer dat ik het boven Ravendusk In My Heart zou zetten.

Na lange tijd het album niet gehoord te hebben, zette ik het weer eens op. Ineens valt me op hoezeer het geluid op Nightwork tegen het geluid van Katatonia aanschurkt. Waar die laatste entiteit de metal langzaam vaarwel zei, haalt Blackheim dat geluid hier weer binnen. Om vervolgens naast al die andere invloeden te bestaan natuurlijk.

Het levert pareltjes op als Haunted By Horror (hallo Discouraged Ones) en The Zkeleton Keys To The Dead. Allen fraai aangekleed met ijle synthpartijen en ander moois. Het geluid klinkt dit keer een tikje organischer dan op de twee voorgangers en dat is ook vooruitgang geweest.