George Jones - I Am What I Am (1980)

Lekker plaatje over zuipen, hartzeer en wat niet al.

Oftewel, een echte vent! He Stopped Loving Her Today

Dit is inderdaad een heerlijke plaat van een echte vent. Na een artistiek mindere periode in de tweede helft van de jaren zeventig was dit een terugkeer naar artistiek én een enorm commercieel succes (hoewel hij hits bleef scoren in elke periode). Van dit album werd He Stopped Loving Her Today een nummer één hit.

Deze plaat werd opgenomen na een turbulente periode in het leven van Jones. In 1976 scheidde hij van zijn derde vrouw Tammy Wynette (u weet wel, van Stand By Your Man). Dit was ook de periode dat hij naast copieuze hoeveelheden alcohol begon met het gebruiken van cocaïne. Overigens was de scheiding niet alleen zijn schuld: Wynette had op dat moment al een relatie met George Richey, die ironisch genoeg een aantal van Jones' hits geschreven heeft (overigens had Wynette in deze periode ook een korte relatie met acteur Burt Reynolds, maar dat terzijde).

Waarom is dit interessant? Omdat het de teksten opeens zo enorm veel meer lading krijgen. Van zichzelf is dit al een gloedvolle countryplaat met goedgekozen nummers en mooie arrangementen. Maar als je het alcoholgebruik van Jones en zijn scheiding meeneemt in je luisterervaring, dan wordt If Drinkin' Don't Kill Me (Her Memory Will) opeens veel imposanter.

Over het geheel genomen is het moeilijk de betere tracks van dit album aan te wijzen. De drie singles kwamen binnen in de top 10 van de Amerikaanse hitlijsten en een jaar na verschijnen was het album al goud. Dit is kortgezegd een van de beste platen van een van de beste zangers uit het countrygenre. Een absolute aanrader.

4.5*

Naarmate ik ouder wordt zal deze uiteindelijk wel vijf sterren gaan opleveren.Prachtige teksten en dito muziek van één van de allerbeste country zangers die er ooit geweest zijn.

Een beetje in de stijl van Willie Nelson. Maar dan hoor ik liever Nelson deze nummers vertolken. Zijn stem doet me meer.

Verrassende mening. Elvis Presley, Charlie Rich, Merle Haggard én George Jones vind ik stemtechnisch een stukkie beter zingen dan Nelson. Waarin zit 'm de aantrekkingskracht van de laatste voor jou?

Daar ben ik het wel mee eens, al hoorde ik laatst 's nachts op de radio een country-zanger met een nog jonge, nog niet door de tand des tijds aangetaste stem, die ik erg mooi vond. Die stem bleek toe te behoren aan Willie Nelson, wellicht uit de tijd dat ie vooral liedjes voor anderen schreef (?). Tegenwoordig heb ik soms moeite om zijn vocale prestaties een heel album aan te horen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld die van Merle Haggard.

Willie Nelson vind ik een net iets minder viriele(?) zanger in vergelijk met anderen maar heeft wel een heel eigen warme stem die met de jaren helaas steeds meer is gaan wiebelen. Overigens is dit een beste plaat van Jones. Klein probleem bij hem en generatiegenoten in het pure countrygenre is dat op een album vaak slechts een paar echt goeie songs werden gezet, die de hitlijsten hadden gehaald. De rest bestond veelal uit opvullers. Er zijn prachtcompilaties van de countrydames/heren die inmiddels dat probleem ondervangen. Deze plaat is een uitzondering en bovendien wat atmosfeer en thematiek betreft, een geheel en raak.

Bovendien was hij een begenadigd zitmaaiercoureur.

Je neemt ons aardig in de maling of niet? Er is wel een hele goeie film over man op reis met grasmaaier:

The Straight Story - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Kan me inderdaad herinneren het verhaal te hebben gelezen dat George Jones op zeker moment, toen zijn autosleutels van hem waren afgepakt (door zijn vrouw misschien) hij toen maar op de grasmaaier naar de winkel reed om drank te kopen. Hoop dat mijn geheugen nog een beetje intact is
Misschien kan iemand anders dit verhaal bevestigen?

Daar doelde ik inderdaad op.

Jullie hebben gelijk. Stond o.a. ooit in een column van Bril. Jones was één van zijn muzikale helden. Daar wist ie alles van. Maar de bron het verhaal zal wel ergens in de VS liggen.

Jones vind ik iets te glad zingen en niet altijd even zuiver. Het geneuzel van Nelson kan ik meer waarderen.

Met dat gladde zingen en fraseren van Jones, overigens conform de toenmalige Nashvillenorm, heb je wel een punt. Als je die zangstijl niet pruimt dan houdt het op. Zijn werk in het middendeel van zijn loopbaan vind ik juist daarom prachtig en net niet over de top. Nelson heb ik als mens wel hoger zitten. Nogal een verschil: zo'n zuipschuit en redneck als Jones naast die blowende linkslullende grijze langharige legende.

En wat vinden jullie van bijvoorbeeld The Race Is On uit 1964? Dat was (als ik mij goed herinner) het
eerste nummer dat ik van hem hoorde, en ik word er nog steeds vrolijk van.

George Jones - The Race Is On - YouTube

Lekker fris van de lever.

Jones was ook in de jaren 60 geweldig...geweldige honky tonker.

Een van mijn favorieten albums van Jones. He Stopped Loving Her Today is natuurlijk een ongekende klassieker geworden binnen het oeuvre van Jones. Single en nummer van het jaar geworden bij de CMA's in 1981 en I Am What I Am album van het jaar. Good Hearted Woman was natuurlijk al eerder door Jennings en consorten uitgebracht, maar prima dat Jones het hier covert. De laatste twee nummers vind ik, naast He Stopped Loving Her Today, uitblinken.

Sinatra heeft ooit eens gezegd dat George Jones de een na beste zanger was. Aan eigen dunk heeft het de heer Sinatra nooit aan ontbroken maar Jones behoort idd tot een van grootste country zangers en ook tot een van mijn favorieten.
De opname's voor dit album en speciaal de grote hit ervan, He Stopped Loving Her Today, gingen erg moeizaam. Jones zag de song niet zo zitten, vond het te saai en zong het te vaak op de manier van Help Me Make It Through The Night...maar uiteindelijk is het na veel sessie's en knip en plakwerk en engelengeduld van producer Billy Sherill gelukt. In de ogen van Billy Sherill waren er maar twee zanger geschikt om deze song te zingen, George Jones en Johnny Paycheck. Paycheck was alleen toen nog veel verder heen dan George Jones. Dus ook dat maakte dat Billy Sherill zo graag wou dat het op plaat kwam. En gelijk had ie, want werd en een grote hit maar is ook uitgegroeid tot een van de onvergetelijke en klassieke country songs. En dan staat ook nog If Drinkin' Don't Kill Me (Her Memory Will) ook nog zo een fraaie song en echte Jones klassieker. De zang van Jones en de steelgitaar, zijn wonderschoon en tearjerkend als de neten. Rest van de album is ook meer dan behoorlijk maar het niveau van de twee genoemde songs steken er wel bovenuit en geven het album daarmee ook extra glans.
Ook bij mij behoort dit album tot een van mijn favoriete Jones albums en draai hem graag en draai dan bij de twee genoemde songs de volumeknop nog ff wat extra open...