Smif-n-Wessun - Dah Shinin' (1995)

Haha ik wist dat ik die vraag naar me hoofd geslingerd kreeg en toch, dat is een goede vraag die je me nu stelt ... *zoekend naar antwoord* maar nee ik ben er nog niet helemaal uit. De hoofdreden is dat ik niet helemaal door de plaat kwam. Het is vreemd (voor een BCC aanhanger), maar waar. Muziek wordt natuurlijk bepaald door de sfeer waar je in verkeerd en was ik misschien niet in de mood om dit te luisteren. Ik kan 'bepaalde' platen nu eenmaal niet tegen mijn zin in luister, niet dat dat nu ook het geval was, want is en blijft immers een BCC album, maar er is een kans dat ik iets over het hoofd heb gezien. Deze plaat komt dus zeker nog een aantal keer aanbod. Verdere recensie volgt ...

p.s. - deze avatar was eigenlijk voor jou bedoelt, maar vond hem te cool

Hehe, Big L wou ik in eerste instantie idd als avator. Ik ben hem ook meer gaan waarderen na meerdere malen luisteren maar ik was meteen al helemaal verslaafd aan de eerste 7 nummers en Hellucination. De rest ben ik steeds meer gaan waarderen bij de gehele albumluisterbeurten

Was aanvankelijk helemaal weg van dit album, maar
dat is gaandweg toch wat gemindert ... vooral de zwakke refreintjes
vind ik echt storend; vaak gewoon een herhaling van
één zinnetje ofzo (wrecktime, of wreckonize etc)...

de raps zelf zijn uiteraard wel goed, ook die jamaicaanse accentjes
vind'k wel tof; producties zijn ook meer dan behoorlijk, maar klinken
soms wat dof (bv. bij Sound bwoy bureill).

Al bij al wel een sterk underground album natuurlijk.

Nee, dat niet, want dan moet 'ie echt groeien per luisterbeurt. Dit was echt de eerste keer luisteren niet goed en saai, maar de tweede keer luisteren ontzettend sterk. Misschien was ik in een verkeerde bui de eerste keer dat ik dit luisterde.

Bucktown
Moet hier meer van horen Heerlijk nummers.
In mijn bescheide mening hoort het bij het rijtje CREAM, Shook Ones part2, NY State of Mind, Dear Mama...

Het is een 4 geworden. Tek en Steele hebben beiden een leuke flow, goeie stem ook, en zoals hierboven als ergens meegedeeld; die Jamaicaanse accentjes zijn ook wel erg leuk.

Er is hier wel een gebrek aan inhoud en goede refreinen maar dat wordt gecompenseerd met superleuke producties en twee rappers met een aangename flow. Vervelen doet het al evenmin. Maar het mist natuurlijk die uitschieter, en dat vind ik Bucktown niet. Favorieten: Timz N Hood Check, K.I.M., Hellucination en Home Sweet Home.

Vond dit de eerste luisterbeurt niet veel voorstellen, maar is me na wat meer luisterbeurten toch wat beter gaan bevallen, maar hoger dan een 3,5 kom ik hier niet. Vind het gemiddelde van deze plaat toch wel wat overdreven hoog. Ik vind dit best wel een saai album eigenlijk. Maar ik zal hem vanmiddag nog een x luisteren voor een definitief oordeel, maar had er zeker wel wat meer van verwacht.

Ben het zowat precies eens met J.M. Vind het ook wat saai. Ik weet niet hoevaak ik aan dit album begonnen ben, maar het nooit heb afgeluisterd. Bucktown is gewoon De beats zijn wel in orde, ook zijn de rappers zeker niet slecht. Maar echt veel uitschieters heeft dit album voor mij niet. Ik geef hier dan ook 3,5*. Een album van 12 nummers zou veel beter zijn geweest.

Na m'n positieve ervaringen met Enta da Stage was dit album natuurlijk de volgende die aan de beurt was. Iets minder qua emcees, maar de Beatminerz productie is zo mogelijk nog lekkerder. Wat een jaar was 1995 toch eigenlijk.

Ik begin op dik 4*

Ik herluisterde dit album vandaag maar is een keer en ik was opeens erg verast, ik luisterde deze en vond hem opeens erg lekker en goed klinken, ik verhoog daarom ook maar naar 4*. Die beats zijn echt heel erg rlx.

Leuk dat Jordy ook de Boot Camp ontdekt heeft. .

Wie heeft er trouwens net als ik Cession at da Doghillee als 1 der favorieten? ik zie 2 stemmen. .

Ligt het nou aan mij, of zijn die eerste pak hem beet 5 nummers echt oersaai ?

Ligt aan jou. Tussen die vijf zitten 3 van mijn favo's.

Onbegrijpelijk. Kan iemand me misschien ook vertellen waarom Bucktown zogenaamd een classic is?

Ik vind 't dan weer helemaaal niet aan jouw liggen ... miskoop.

Heb ik ook!!

Tja, dit album heeft 5 sterren bij mij. Oke misschien wat overdreven, maar krijge het niet over mijn hart die te verlagen.

Ik voel dit album en heb een zwak voor the Boot Camp. Hun stijl, hun blunted out rhymes, hun supervette beats, hun rasta-kantje,....

Mijn ding gewoon. Ik onderken wel dat hun rhymes niet van erg hoogstaand niveau zijn, maar fuck it, hun flow is supervet, hun delivery perfect en de chemie en afwisseling tussen de 2 MC's verloopt erg goed!

Volgens mij typisch een album dat je helemaal 'voelt' of niet en dan is het inderdaad maar een gewoon album misschien...

En "Bucktown"... sja, kippenvel, eh. Dat trompetje, die energie tijdens het refrein, die recht-van-de-straten-van-Brooklyn-mentaliteit....

Ik herinner me in het "Betekenis van Hip Hop"-topic dat psychonaatje het daar had over de ironie van onoverwinnelijkheid van rappers (die hele discussie eens nalezen, vond ik erg interessant)... wel hier heb je het: the BCC gedraagt zich als almachtig en toch erg nonchalant: vrije flow, ongedwongenheid, trage basrijke stoneder-hiphop...

U gotta love it!

Mijn 4 favo's zijn: Wrektime, Wreckonize, Sound Bwoy Bureill & Bucktown.

Do the math...

Volgens mij "voel" je het album gewoon (nog) niet. "Sound Bwoy Bureill" is zo'n fantastische track!

Echt dodelijk trage en simpele beat en met zoveel stijl op gerapt door Smif N Wessun en O.G.C. ... Dat is voor mij het schoolvoorbeeld van hoe je zonder lyrisch hoogstaand uit de hoek te komen een beat écht kan killen door een flow... Erg subjectief uiteraard....

Ik geef deze plaat overigens voor nu een 3,5* omdat er toch wel een aantal lekkere nummers opstaan zoals Hellucination, en omdat het over het algemeen wel goed wegluistert. Maar ben toch wel teleurgesteld uiteindelijk.

Het is best een groeialbum ook al is het een album waarbij ik me voor kan stellen dat het voor sommige mensen te rauw en hardcore is. Overigens dat je de eerste 5 oersaai vind (of misschien vond) snap ik dan weer niet. Als je tot een 3.5* komt lijken mij die eerste 5 tracks daar wel een groot aandeel in te hebben. Maar goed het is allemaal erg persoonlijk natuurlijk.

. zijn idd paar van de betere.

Eerste 5 oersaai, hoe kom je er op .

Nou ja, oersaai neem ik terug. Het is niet slecht, maar ik vind die nummers gewoon heel leeg klinken. Bijna geheel alleen drum en bass, en dan af en toe een deuntje. Het luistert wel gewoon weg, maar ik vind het dus gewoon wat leeg en saai. En gezien ik erg van Mobb Deep houd, en Enta Da Stage (Black Moon) en Street Level (Beatnuts) erg lekkere albums vind, kan ik dus makkelijk concluderen wat ik er van vind en hoe het in elkaar zit. Gelukkig zijn er genoeg beter nummers te vinden op deze plaat imo.

Ik hou juist van die minimale producties. .

LOL, ik heb deze vier net aangevinkt! Vooral Sound Bwoy Bureill vind ik echt steengoed.

Ja!!! Minimale productie met klein basslijntje dat desalniettemin de toon voor de song zet. En dan gewoon redelijk traag, maar erg dodelijk op geflowd, met dat lichte Jamaïca-accent, wat het nummer nog extra cachet geeft....

"You come test da champion souwnd, ya gettin bucked down
represent da Boot Camp Click outta Bucktown...."

Mijn 4 favo zijn Bucktown, Wreckonize, Hellucination en Wontime

De rede dat ik het album van Black Moon iets hoger heb staan is de flow van Buckshot.

Bij mij ook. Want de beats moeten hier écht niet onderdoen, eh!

Heerlijke album is dit. Je moet er niet te veel bij nadenken, gewoon luisteren en chillen. 4,5* voor deze classic.

Deze cover lijkt wel heel veel op die van Roy Ayers.