The D.O.C. - No One Can Do It Better (1989)

Still No One Can Do It Better Bitchezzz

Heb hier op Lowlands de plaat van gevonden. Was ik erg blij mee. Goed album en zijn raps zijn goed. Fijne plaat uit die tijd.

Aardig goed album, maar ik vind dit verre van een klassieker. Het is wel een terecht gewaardeerd album, omdat er een aantal zeer sterke nummer op staan: The Formula, No One Can Do It Better, The Grand Finalé, Whirlwind Pyramid en It's Funky Enough. Deze nummers klinken nog steeds erg goed en niet erg gedateerd (wel een beetje). De klasse van Dre was hier dus ook aanwezig. De rest van het album vind ik soso en daardoor het geheel te weinig voor meer dan drie sterren. Ik ben bovendien ook niet echt pro-gangsterrap, maar dat terzijde.

Erg goed album. Samen met De eerste 2 van N.W.A. en Eazy Duz It het beste (wat ik ken) van Ruthless.

Toffe plaat, sowieso nice werk weer van Dre. Op een enkele track na klinkt het erg goed, met een dope NWA afsluiter nog.

Vette oldskool hiphop. The D.O.C., een MC die erg ver had kunnen komen. Hij levert hier een geweldig debuut af met goed productiewerk van Dr. Dre. Helaas verloor The D.O.C. zijn stem, want op deze plaat bewijst hij qua teksten en flow zijn tijd ver voor te zijn. 4*

1 van de beste albums allertijden!!!!!!!!!!!!

Op basis van dit album en zijn guest features durf ik te zeggen dat hij mijn favo rapper allertijden was geworden, mocht hij zijn stem niet zijn verloren.

Deze plaat laatst weer eens uit de oude (digitale) doos gehaald. Klinkt dik 20 jaar later nog steeds erg fijn! The Formula blijft een enorm dikke classic.

Beautiful but deadly blijft toch één van de beste combinaties van heavy rock en hiphop.

Een erg fijn album. Je kunt horen dat Dr. Dre al zijn tijd ver vooruit was, vrijwel alle platen uit de periode '87-'89 (inclusief de meesterwerken) hebben een gebrek aan interessante producties. De nummers klinken nog erg 'leeg' (alleen een drum en een sample hier en daar), waar Dre de nummers vol stopt met energie en funk.

In combinatie met de felle raps van D.O.C., die m.i. één van de grootste talenten uit die periode was, wordt dit dan ook een topplaat. Zelfs in 2014 klinkt het bij vlagen nog zeer fris en funky, wat niet gezegd kan worden van de meeste platen uit die tijd.

Volledig eens met Oortrommel. Ik vind dit beter dan sommige "klassiekers" uit de jaren negentig. Niet eens om de teksten, die springen er niet in het bijzonder uit, maar the DOC zit hier waarlijk in een flow: de teksten vloeien er uit, en de inderdaad behoorlijk funky productie ondersteunt zijn stem perfect. Het is, net als veel andere hip hop, collagewerk, maar er zit een geweldig "live" gevoel aan. Door het sublieme scratchwerk voelt alles spontaan, alsof het voor je ogen (oren) gebeurt. Dat de plaat niet te lang duurt (voor hip hop is mijn max toch wel echt een uur, sinds cd/digitaal het gangbare medium is wordt dat helaas meestal overschreden) maakt het goed luisterbaar. Al met al zie ik dit een van mijn favorieten worden in de old school hip hop.

Beautifull but deadly. Heerlijk nummer

Pure oldschool HipHopplaat.
Harde goedgevulde beats, een ongelofelijke goede rapper die moeiteloos en op elk ritme, uptemp of traag, zijn stempel drukt op het nummer en G-Funk synths/Samples die hier wel totaal anders gebruikt worden dan op latere WestCoast-platen waar het typische geluid van die stroming wel beter wordt weergegeven. Veel mensen denken toch direct aan Gin & Juice, Ain't nothing but a G thang, Still Dre of Next Episode als ze G-Funk moeten definiëren.

Erg strakke schijf van The D.O.C.
Huisfavorieten zijn 1, 6, 8 en 13

4* voor een "vergeten" classic

Dope album toch. Vind persoonlijk Beautiful but deadly eigenlijk wel een van de minpuntjes. Lelijke beat.