In 2007 kwam Girls Aloud met nagenoeg het perfecte popalbum. Je moet immuun zijn voor (moderne) popmuziek wil je hier niets aan vinden.
Hoewel sommige nummers nog iets te formulematig aanvoelen ('Girl Overboard' en 'Call the Shots') en andere nummers wel heel erg 'out there' willen zijn ('Black Jacks' en de eerste single 'Sexy! No No No...'), is het niet te ontkennen dat de nummers stuk voor stuk enorm pakkkend zijn. Xenomania, dat alle nummers heeft geproduceerd, heeft hier prima werk afgeleverd. Het album werd dan ook erg goed ontvangen door fans en critici en wordt doorgaans gezien als het beste werk van GA.
Van het harde ruige 'Fling' en 'Sexy!' naar de synths in 'I'm Falling' en de trompetten op 'Control of the Knife', het album is zeker afwisselend te noemen. Een aantal nummers heeft ook geen vaste structuur, en als het refrein er niet zou zijn zou je zo denken dat je naar 3 verschillende nummers aan het luisteren bent (bijv. 'Black Jacks' of 'Crocodile Tears').
Ander pluspunt: er is op dit album geen dramatische (cover)ballad te vinden à la 'I'll Stand by You' of 'See the Day'. Die zijn op dit album mooi geweerd.
De drie sterretjes gaan naar de drie laatste tracks
