Sharon Jones & The Dap-Kings - 100 Days, 100 Nights (2007)

Ik snap niet dat hier nog niet op gestemd is! Dit is, voor een soulliefhebber, gewoon een erg fijne plaat!

Lijkt op Nicole Willis!

4.0*

Die stem heeft veel weg van Aretha Franklin's stem. Of ben ik de enige die dat vind?

Erg fijne soulplaat inderdaad. Ze zijn ook verantwoordelijk voor wat werk op Amy Winehouse's laatste cd. Muzikaal is het tiptop in orde. Vocaal zeker ook. Alleen lijken de nummers af en toe wat teveel op elkaar.

3,5 ster.

Dit album heeft een echt Motown-gevoel. Goede zangeres met een stem die mij doet denken aan Aretha Franklin's beginjaren.
Wat een gave sixties hoes en clip anno 2007.

Echt een geweldig album. Kheb hem van de week gekocht. Alle nummers zijn geweldig alleen gaan ze soms beetje op elkaar lijken maar dat is niet zo heel erg want alle nummers zijn goed

4,5*

Dit vind ik echt een goed album.Alle nummers zijn geweldig,maar zoals hierboven is gezegd,ze lijken wel op elkaar,maar dat maakt het geen mindere album.4,0

Begin deze cd steeds meer te waarderen, vooral omdat ze die oldskool soulvibe zo goed weten terug te brengen. Het is bijna nostalgisch goed.
Sharon Jones' stem staat daarnaast ook nog als een huis. Dus de formule is helemala goed uitgepakt.

Ik zou de liefhebber ook The Budo's Band willen tippen. Een deel van die gasten maken ook deel uit van de Dap-Kings en de cd's swingen de pan uit.

Sharon Jones zong in Paradiso een paar maanden terug ook nog een geweldige cover van James Brown' "It's A Man's World". Kijk, dat zou op deze cd zeker een plaatsje hebben verdient!

Super album. Wel iets rustiger dan de vorige 2 maar toch heel lekker.

Alleen de hoes al. .

Ik heb d'r begin vorig jaar gezien in Chicago. Waanzinnig concert, maar toen dacht ik dat er in elk ghetto wel dertig van dit soort power momma's zaten. Dus voor de rest niet bij stilgestaan. Maar toen zag ik het album eind vorig jaar in Nederland in de schappen liggen. Mèènnn wat een goed album. Vooral ook de bonus-cd met de Binky Griptite GhettoFunkSoulPower Hour. Honderd van deze!

...heb sinds vorige week voorganger 'Naturally' in bezit en dat geeft toch echt aanleiding om deze ook maar eens op te snorren: Sharon kan met trots en recht de titel 'James Brown In A Dress'!! dragen....

Via via op You Tube na zoekopdrachten voor Amy, ben ik bij Sharon Jones terecht gekomen.
Dat is nou i.m.o nog 'ns iemand die werkelijk Soul heeft en dit ook ter gehore brengt. Met alleen een kapot gerookte stem en whiskey stembanden en destructief gedrag, ben je wat mij betreft geen ster, maar eerder een leedvermaakster.
Zo hoor ik het graag!!
Denk dat ik deze eens gauw ga lui-ster-en.

Deze mevrouw is de vijftig inmiddels ruim gepasseerd, maar dat zie en hoor je er niet aan af. Ze hoort thuis in het rijtje Marva Whitney en Lyn Collins. Wat een stem!!!
En dan de Dap-kings, betere funk/soulband is er momenteel echt niet. Check de clips op YouTube! De Dap-kings zijn ook een beetje de huisband van het Daptone-label. Op veel releases van dat label hebben ze wel een dikke soulvinger in de pap.
Mijn favoriete nummers van dit album zijn Tell Me en de werkelijk fantastische gospel Answer Me.

Tell Me is inderdaad een heerlijke track.
Net als dit hele album eigenlijk.
Een lekker soulrevival album (zoals één van de vele tegenwoordig).
Brengt je helemaal terug naar Motown van de sixties!
Ze doet mij ook wel een beetje klinken als de leadzangeres van Incognito Jocelyn Brown. Wat in mijn ogen toch een vrij onderschatte zangeres is.

"Humble Me"
Als of de geest van Otis Redding even is neergedaald

Lekkere soul!!!! Heerlijk album!!!! 4*

Na hun eerste twee albums te hebben beluisterd, vond ik het nu tijd voor de derde. Op beide vorige albums was al te horen dat Sharon Jones & The Dap-Kings een heerlijke authentieke soul/funksound leverden. Voor dit derde album was de verwachting dan ook -wederom- hoog. Ook ditmaal weet Sharon Jones & The Dap-Kings de verwachtingen waar te maken. Persoonlijk vind ik van alle albums die ik tot nu heb beluisterd (de eerste drie) deze ’t mooist. De basis voor dit album is soul en voor de funk is ditmaal wat minder ruimte. Binnen het soulgenre heb je natuurlijk veel sub-genres. Dit album doet mij een beetje denken de zogenoemde ‘Miami soul’, een stijl binnen de soulmuziek die ik de laatste jaren vrijwel niet heb gehoord.

De naam van Aretha Franklin die in een van de bovenstaande berichten wordt gedropt herken ik dan weer (totaal) niet. Vind de stemmen van beide zangeressen zelfs erg van elkaar verschillen. Een vergelijking van soulzangeres Doris Duke vind ik dan eerder op zijn plaats. Ook de Motownsound hoor (totaal) ik niet terug in dit album. Dat hoeft ook niet overigens, omdat ik dit nog mooier vind dan Motown! Werkelijk ieder nummer staat als een huis. Bovendien vind ik de afwisseling in de nummers groter dan op de twee voorgaande albums, dit album biedt duidelijk meer dynamiek.

Ik ben overigens wel geschrokken cq. verbaasd dat deze vrouw -inmiddels- 54 jaar is. Ik had haar (serieus!) rond de 30 geschat ofzo. Waar is ze dan in de 70s, 80s en 90s geweest? Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen!

Wat een juweeltje!

Gelukkig, ze worden nog steeds gemaakt, oude ambacht slijt niet. Dit is een album dat zich met recht een Soul album mag noemen, i.t.t. tot al die bling-bling, klinische meuk die er tegenwoordig ervoor door moet gaan. Deze melk komt rechtstreeks gemolken van de koe en is niet gepasteuriseerd en geur en smaakstoffen aan toegevoegd. Al Green wist me onlangs ook nog te verrassen, alsook Mavis Staples en in dat rijtje komt Sharon Jones er met stip bij. Wat een stem, prima begeleidingsband, dat samen een sterk geheel vormt. Nou jij nog Tina.

Back to real soul. Geweldige groep met een fantastische zangeres

De versnelling is hier in een wat lagere stand gezet. Het levert prachtige soul op, met soms funky, soms gospel accenten. Met Motown heeft het weinig van doen, met Southern Soul veel meer. Soul vanuit het hart geschreven, gezongen en gespeeld. Het vakmanschap van de the Dap-Kings is als vanouds groot, maar de ster blijft natuurlijk Sharon: wat een dijk van een stem heeft zij toch: indrukwekkend.
Mooiste nummers hier zijn voor mij de titelsong, Humble Me, Tell Me, Keep on Looking & de gospel Answer Me. Alweer een juweeltje van Sharon Jones & the Dap-Kings.

De live uitvoering van de titelsong 100 Days 100 Nights afgelopen woensdag in Paradiso was werkelijk fenomenaal.

Ik moest aan "Cover me" van Percy Sledge denken.

Kende ik niet maar inderdaad! Volgens mij dacht ik toentertijd aan Pain In My Heart van Otis,..