Wes Montgomery - Movin' Wes (1964)

Die verve platen van Wes montegomery zijn niet het hoogte punt uit zijn carriere, te gelikt m.i. Iedere solo van WEs motgomery is het horen en naspelen waard. vandaar 3,5 Ook hier volgens mij hier en daar een orkest bij de originele opname gemixt, spuugleleijk. Nr een is jarenlang gebruikt als tune voor wie van de drie.

Wes Montgomery blijft behoren tot mijn favoriete gitaristen in het genre, maar dit eerste album voor het Verve-label was duidelijk toegesneden op de popmarkt, en het is eigenlijk veredelde easy listening. Dat orkest met al die blazers kan mij ook al niet erg plezieren; ik hoor Montgomery liever met een kleine bezetting. Voor de jazzliefhebber dus nauwelijks interessant.

Oh? Bezig met wat transcripties van zijn akkoordmelodie en solo uit Caravan ik daar zit wel verdomd veel interessants tussen wat mij betreft,..

Ik denk niet dat heartofsoul het over het technisch aspect had judgepaddy die kant interesseert mij als jazzliefhebber ook niet zo.

Snap ik Soledad hoewel ik wel vind dat het behalve rete strak ok zeer soulful is gespeeld door Wes. Ook in zijn Verve opnames wist hij behoorlijk wat gave muziek uit zijn dikke duim te toveren van wat ik ervan gehoord heb, al moet je vaak door de - inderdaad - te dik aangezette productie heen luisteren. Deze uitvoering van Caravan is wel een favorietje bij menig jazz (gitarist) liefhebber die ik ken. De rest van het album moet ik nog eens goed luisteren by the way,..

Tja, ik heb ooit de Complete Verve recordings aangeschaft toen ik die box voor relatief weinig kon aanschaffen (tweedehands dacht ik).

Anyway ondanks het fraaie spel - en ik heb hetzelfde met George Benson (ook een fabelachtige techniek) - kan het me nooit lang boeien en moet ik regelmatig denken wanneer begint de hoofdfilm. Ik vind 't een beetje bioscooppauzemuziek.

Dat heb ik 't meeste met de vele covers. Jazz en pop-covers is toch een lastig boek - uitzondering daargelaten (Yuri Honing - Fragile). Ik denk dat zijn oudere werk vóór '64/'65 van betere kwaliteit is.

Montgomery wilde bewust een groter publiek bereiken en op deze manier de interesse voor jazz aanwakkeren. Dit heeft helaas wat minder interessante albums opgeleverd. Het orkest verpest naar mijn smaak bijna het hele album. Het gitaarspel op Caravan is inderdaad prachtig, maar dan komt helaas dat orkest daar achteraan...

Mjuman
Je kunt van Benson zeggen wat je wilt maar hij was (is?) een jazz-entertainer pur sang.
En hij was een van die acts die Jazz eind '70 begin '80 tot het grote publiek bracht.
Breezin' had bijvoorbeeld dat loopje die we (ik en mijn gitaar spelende vriendjes) allemaal wel even geprobeerd moesten hebben.
En daarvoor mijn dank, al zal ik hem niet zo snel meer opzetten,... njaaa hij heeft wel een hoop licks en zulks die de moeite waard zijn om te bestuderen, en zijn Ibanez gb10se-bs is best wel een geil gitaartje.

BUT Wes was wel meer een innovator voor jazz gitaar hetgeen volgens mij tot en met zijn laatste opnames to horen is maar ik laat me graag corrigeren omdat ik lang niet alles van hem ken.

Caravan ken ik daarentegen wel, en die vindt ik wel zeer goed, zowel technisch als soulful. Zijn akkoorden melodie maar ook de solo zijn wel heel strak, creatief en on the groove vind ik.

En voor wat betreft de covers, Tja, bij jazz heb je de songbook tunes en die zijn gemaakt om te spelen door zoveel mogelijk artiesten. Summertime, All The Things You Are, Have you met miss Jones, How High The Moon etc. etc. etc, zo ook Caravan.
Hier spreken we ook niet van covers maar van "renditions" voor wat dat waard is.
Met pop covers in jazz heb ik ook vaak problemen al vind ik bijvoorbeeld de cover van Wes van Windy wel leuk.

Eens.
Al heb ik de laatste tijd op een of andere manier wat minder last van de productie