John Martyn - One World (1977)

Wat is dit een vreemd maar fascinerend album. Ongeveer een jaar geleden zag ik een documentaire over deze man (ik vind bijna alle muziekdocus leuk om naar te kijken ook al vind ik de muziek vaak niet zo veel aan...) en zag live-beelden dat hij d.m.v. een Echoplex-apparaatjes live en in z'n eentje meerdere gitaarlaagjes over elkaar heen legde. Klonk ontzettend fascinerend ook al had ik wat moeite met z'n zang. Maar een vriend raadde me aan om dan toch vooral eens te luisteren naar dit album en hij had gelijk, ik was meteen verkocht.

Wow... dromerige maar ook erg ritmische muziek. Bijdragen van Steve Winwood (o.a. een aantal Moog-solo's) maar ook een hele zooi andere best wel bekende muzikanten uit bands als Jade Warrior, Brand X, Gilgamesh, Gong.

Ook een bijzonder aspect is de manier hoe Martyn's gitaarpartijen zijn opgenomen. Het signaal ging van uit de studio naar een PA systeem dat buiten stond en uitstraalde over een grote vijver en dat geluid werd vervolgens opgepikt door een serie microfoons. Met name in het laatste nummer Small Hours (toepasselijke titel omdat men 's nachts moest opnemen) is dat goed te horen. Je hoort zelfs nog de ganzen / eenden op de achtergrond.

Ik heb waarschijnlijk dezelfde docu gezien. Een nogal stugge man, lijkt me, maar af en toe erg lyrische muziek. Niet alles op deze cd vind ik even prachtig, hoewel alles wel fraai in elkaar zit. Hoogtepunt is inderdaad het verstilde Small Hours; de soundtrack voor vier uur 's nachts!

Dit is een van mijn favoriete platen van deze eigenzinnige en grille Schot. En een van mijn favoriete platen van mijn hele behoorlijk uitgebreide collectie. Hij verveelt me nooit. De deluxe versie is aangevuld met alternatieve versies en fraaie solo live-opnames uit die tijd.
ChrisX beschrijft hierboven al hoe deze plaat is opgenomen. Small hours is inderdaad het ideale nummer voor chillen na thuiskomst uit de kroeg.
Helaas voor John kwam dit album uit net in de periode van de opkomende punkbeweging waardoor het niet de aandacht kreeg die het verdiende.
Van zijn stem moet je houden (net als van Schotse whisky) maar ik vind hem ook daarin uniek,zowel kwa timbre als timing.
Tip: schaf de DVD aan van het soloconcert uit 1978 (Rockpalasst). Briljant!

ChrisX-->Fraai verhaal! Ik dacht tijdenlang dat die ganzen op Small Hours een (gepast en smaakvol!) geluidseffect waren die ze ergens op band hadden; blijken het live-ganzen te zijn! Op Youtube is een fraaie live-opname van dit nummer te zien (ik geloof ook dat het het Rockpalast-concert is) opvallend is dat Martyn na wat gebbetjes en geintjes richting publiek heerlijk intens dit nummer "induikt".

Een onwaarschijnlijk mooi album van deze helaas te vroeg overleden folk gigant, op deze plaat bewijst hij een innovatieve gitarist te zijn.
heerlijke nummers, om weg te dromen met zijn karakteristieke stem

Onlangs een paar nummers gehoord van deze artiest, die me wel bevielen.
Ik moet zeggen dat ik méér en méér wat rootsy en folk muziek begin op te snorren, want hedendaagse bandjes hangen me te vaak te erg de keel uit.
Als het geen jazz is, dan maar lekkere ouwerwetse folky singer-songwritermuziek, vind ik!
Fairport Convention, Sandy Denny en zeker ook deze Martyn, daar wil ik dit jaar véél beter kennis mee maken, ik denk dat dit wel een uitstekend album is om de man te gaan ontdekken, niet?

broke, ik kocht vandaag in Breda in de Velvet ook deze deluxe versie. We reden nog van Breda naar Vlassingen en maakten er een mooi uitstpapje van. Deze cd deed dienst als muziek in de auto, màn wat kwamen er hemelse klanken uit mijn boxen. Martyn weet hier zijn ingetogen muziek met een flinke scheut jazz of is het fusion, te kruiden, die muziek is zo ontzettend gelaagd, ik denk dat ik er keer na keer nog méér ga in horen.
Solid Air had ik ook nog niet zo lang geleden ontdekt, en ik wou echt méér van deze singer-songwriter.
Jammer dat hij eerder dit jaar overleed, en ik moet tot mijn scha en schande bekennen dat ik voor dit jaar nog nooit ofte nimmer van hem gehoord habd, shame on me!

Music Meter heeft toch een enorme functie; we doen hier toch allemaal op onze manier aan kruisbestuiving, soms is iets niet je pakkie an, maar soms is het er "zo boek op" zoals wij Vlamingen dat zeggen, nou dit album, deze artiest eigenlijk, dat is er voor mij echt boek op.
Ik kan en wil niets minder geven dan ***** voor een plaat die in mijn oren gewoon perfect klinkt - en toch geheel anders dan Solid Air, het is zeker géén doorslagje of zo - ik heb ze nu al 3 keer na mekaar gedraaid, dit is ronduit schitterende muziek die zich moeilijk in precies één vakje laat stoppen. En de stem van Martyn ligt me enorm.

Martyn klinkt hier wel erg rauw zeg. De verandering in zijn stem was al te horen op Solid Air - al wat ruwer dan op Bless The Weather - maar hier is hij bijna niet te herkennen. Okej, wat overdreven misschien maar het is behoorlijk wat veranderd door de jaren heen. Ik heb ook wat moeite om hem te verstaan, het klinkt nog steeds uitstekend - wees gerust . Hier gaat Martyn ook een stapje verder met zijn experimentele Folk, met Jazz en Rock en met Small Hours als hoogtepunt. Het openingsnummer is ook erg sterk. Sowieso een goed album, met hier en daar wat mindere momenten. Vooral instrumentaal erg interessant.

John Martyn heeft platen gemaakt die zo ongekend mooi zijn dat het eigenlijk vreemd is dat er zo weinig over deze man bekend is en er in het verlengde daarvan zo weinig op hen gestemd wordt.

Er zijn nogal wat artiesten die nauwelijks bekend zijn in Nederland en John Martyn is er één van. Geen idee waarom, zelf vermoed ik omdat hij moeilijk te 'vangen' was qua genre...folk? Jazz? Rock? Dub?
Aan de andere kant is zijn mooiste muziek (in ieder geval de albums die hij maakte tot midden jaren '80) tijdloos gebleken, dus ik hoop dat langzaamaan ook in dit land wat muziekfans deze man 'ns ontdekken..
Al was het alleen maar omdat veel meer mensen 'ns zouden moeten luisteren naar Small Hours!

Zeer aardige plaat van Martyn waarin hij experimenteert met "geluiden". Niet zo goed in mijn ogen dan Solid Air of London Conversation maar zeer zeker de moeite waard.

Intrigerende plaatje, maar het ligt me allemaal wat minder dan een 'Solid Air' of een 'Bless the Weather'. Experimenterend met verschillende stijlen, jazeker (beluister het afsluitende nummer maar eens), maar het weet me niet altijd te pakken. Misschien is het een plaatje dat wat meer tijd nodig heeft, zoals 'Inside Out'.

Mijn hommage aan Small Hours van John Martyn.

Dit nummer is voor mij de soundtrack van de late uurtjes in mijn jeugd. Ik achter mijn computer, de wereld in een klein scherm gevangen. Onmetelijke dromen die realiseerbare doelen worden.

‘Gonna get on up and fly away, go on out for another way.’ Het liefste zou ik, met uw muziek in mijn oren, weg willen vliegen Mr. Martyn. Wegvliegen naar een leven dat net zo mooi is als uw muziek. Een leven waarin je ook een kabbelend beekje op de achtergrond hoort, waarin je ook constant vogels hoort, waarin je gerust je ogen kunt sluiten en vervolgens de kleur groen ziet. Het groen van rust, van innerlijke windstilte.

Maar John, je hebt gelijk, zo werkt het niet altijd. ‘Keep on loving while your love is strong, keep on loving ‘til your love is gone away.’ De mooiste dromen ontstaan in die ‘small hours’, dankzij het vruchtbare romantisme van de nacht. Grenzen vervagen en de wereld lijkt kleiner. De wereld zit in je hoofd en je hoofd wordt even niet blootgesteld aan de wereld. Het lastige is om die dromen te behouden als de nacht voorbij is. Als de dagelijkse sleur aan je voorbij trekt en de romantiek verdwenen is. Probeer die onmetelijke dromen dan maar eens te behouden. Ik vind het maar lastig, John Martyn begreep me.

‘Keep on loving ‘til your love is gone, keep on loving while your love is strong. All the way’. Maarja, het komt toch wel goed. Die dromen ontstaan niet voor niks in de nacht.

Dagje Antwerpen, vrouw en kids shoppen en Broem de vinylshop in. Niks mis mee. Kwam daar op vinyl dit briljantje tegen. Ben al sinds langere tijd het werk van John op vinyl aan het "scoren". Heb er inmiddels al heel wat en ook deze "One World" is prachtig. Ken de muziek van John pas sinds ik een remaster van Solid Air te horen kreeg enkele jaren geleden. Ik was meteen om. Ben trouwens wel nieuwsgierig naar de docu over John. Bijzondere man blijkbaar. Muzikaal is "One World" lekker stevig. Zo hoor ik hem graag. Enkele van zijn 80 albums (Phil Collins periode) zijn een stuk 'poppier'.

One World is de plaat waarmee ik kennismaak met John Martyn. Ik ben onder de indruk van afsluiter "Small Hours". Bijzonder is de manier waarop dit nummer is opgenomen. De achtergrondgeluiden dragen bij aan de relaxte, laidback sfeer die dit nummer, alsook de rest van het album, uitstraalt.

Toen dit album uitkwam was ik al fan van John Martyn, zo'n grote fan zelfs, dat ik 20 kilometer fietste (v.v.) door storm en regen om hem te gaan kopen, omdat de plaatselijke platenboer hem nog niet had.

Qua sfeer, stijl en kwaliteit een album die sterk lijkt op "Grace en danger". Hetzelfde wat ik daar met "Johnny too bad" had heb ik hier met "Big Muff"; het haalt me eventjes uit mijn zoete dromen, maar zelfs dat zijn nog geen slechte nummers. Met zijn stem en gitaarwerk en al de overige instrumentatie is dit een heerlijk warm bad en is het goed toeven met John Martyn.

Fraaie plaat weer van deze experimentele troubadour.
Zit kwa sfeer wat in de lijn van Solid Air, maar is wel wat experimenteler.
Ook wat meer "In Your Face".
Martyn klinkt als vocalist een stuk rauwer en is muzikaal wat venijniger.
Doch, duidelijk blijft zijn eigen stijl.
De unieke gitaarpartijen, die werkelijk overal vandaan lijken te komen en uiteraard de ritmische vernuftheden, die smaakvol zijn geregistreerd.
Een productie die mij zeer aanstaat. Alles duidelijk direct in de mix en elk detail perfect hoorbaar.
Songmatig een heel coherent geheel.
Sterke opening met het grimmige Dealer en het magistrale One World.
Zo open je een album, kan dan al eigenlijk niet meer stuk.
Ook erg goed Big Muff, waar wat reggea achtige klanken tevoorschijn komen, zonder dat het echt de overhand krijgt. Ritmisch ook weer razend interessant.
Dancing zou een hitje geweest kunnen zijn.
Eigenlijk het enige liedje die wat vrolijker klinkt.
Lekker zwoel en met een bossanova ritme.
De afsluiter Small Hours mag ook gerekend worden tot de highlights.
Een Soundscape achtig stuk die fraai wordt uitgebouwd.
Martyn laat hier andermaal horen wat een fabelachtig gitarist hij wel niet was.

Heel mooi album (4.5)

Wat een heerlijke plaat is dit. Nooit echt naar John Martyn geluisterd, zat niet in mijn "scene" met Wave Punk Reggae etc.
Maar wist wel dat het een interessante artiest zou kunnen zijn.
Deze plaat voor een prikkie opgepikt in de kringloop.
Inderdaad vreemd fascinerend plaatje, dub jazzy beetje prog (gelukkig niet teveel), King Crimson hoor ook wat Windwood later deed met Arc of a Diver.

Fijn dat ik deze heb!

"One World" was vroeger samen met "Bless the Weather" en "Solid Air" mijn favoriete album van de man, maar de tijden en kennelijk ook mijn smaak veranderen.

waar voorheen de meer experimentele nummers als "Big Muff" een co-written nummer met de legendarische Jamaicaanse reggae producer Lee "Scratch" Perry en "Small Hours" er voor mij bovenuit staken, waardeer ik deze nu vele jaren later een stuk minder.

mijn voorkeur gaat nu naar de meer ingetogen folky nummers als "One World", "Couldn't Love You More" en "Certain Surprise", die meer in het verlengde liggen van de sound van voorganger "Sunday's Child".

in een ideale wereld was het melodieuze, catchy "Dancing" een hit geworden, zoals bikkel2 hier ooit eerder opmerkte.

heb John Martyn in de seventies in club Eksit In Rotterdam een keer solo live zien optreden, waarbij hij met een drum machine en andere technische hulpmiddelen (o.a. fuzzbox, echoplex) een bandgeluid produceerde. een indrukwekkend optreden.

de man was een meesterlijk gitarist/muzikant en al die jaren commercieel niet erg succesvol. een beetje navrant dat de erkenning voor zijn werk na een carrière van ruim 40 jaar, pas na zijn overlijden in 2009 op gang kwam.

Album werd geproduceerd door Chris Blackwell
Recorded at Woolwich Green Farm, Berkshire, England