Burial - Untrue (2007)

Heb ook al sinds ik de plaat ken een serieuze innerlijke strijd om hem in mijn top tien te zetten. Enerzijds is de plaat echt ongekend goed, anderzijds is het geheel zo melancholisch en donker dat ik er driekwart van de tijd echt niet naar kan luisteren. Vind echt niets rustgevends aan Untrue, maar adembenemend is het wel. Alleen kan ik dat vaak niet hebben.

Sfeer is prachtig. Maar ik blijf me storen aan dat "geklik".

Owww... En ineens valt hij, met het juiste gebrek aan licht, het juiste gebrek aan gezelschap en in de juiste sfeer... Meesterwerk!

Berichten verplaatst naar Burial

Dit smaakt mij wel. Mooi sfeertje wordt er neergezet. De vocal samples in combinatie met de dubstep-achtige beats is voor mij toch weer wat nieuws.

Leuke tip: Speel de plaat slomer af. Vooral leuk voor de stoners onder ons

Toch maar de volle mep. Dit is geen muziek die ik alle dagen kan draaien, maar wat een fantastische kracht straalt dit uit. Burial creëert een wereld die uniek is, maar ook zo verdomde herkenbaar. Dit is wonderschone, donkere melancholie die zowel eenzaam als troostend voelt. En dat op basis van gladde pop en R&B.

Ik ben dit album voor het eerst in een tijdje weer eens aan het luisteren. Wat een magnifiek werkje is dit toch, misschien zit er zelfs nog een sterrenverhoging in.

Dit is heel sferische, associatieve muziek. Ik krijg associaties met regenachtige straten, neonverlichte bars, eenzaamheid, en een adembenemende zonsopgang boven een fabrieksterrein. Het enige album in zijn soort dat ik vaak opzet. Postmodernisme op een schijfje.

Zijn er nog gelijkaardige albums aan te raden?

Je zou dit album eens kunnen proberen Volor Flex - Tramp (2011)

Thanks Bardt1980, ga ik meteen even beluisteren.

Dé postmoderne artiest bij uitstek is natuurlijk Kanye, maar dat terzijde.

Inderdaad, zeker vanaf 808s. Al roept Burial wat mij betreft hetzelfde gevoel op vanuit een heel ander genre.

Niet helemaal hetzelfde, maar Andy Stott - Luxury Problems (2012) zou ik aanraden. Ook wil ik je het advies geven om de discografie van Burial op chronologische wijze door te gaa, want daar zit een mooie ontwikkeling in.

vet album hoor, voor mij dubstep met drumm n bass elementen kwa sfeer.
Ik vind de zang-achtige dingetjes erdoorheen ten goede komen van de diversiteit en daardoor houdbaarheid.

Ik zou zelf als tip noemen, Flume. Het heeft er wat van weg maar is minder donker kwa sfeeer.
Ik vind het zelf een erg goede artiest, als je het kan vinden is de maxi pack een aanrader.

Vandaag dit album voor het eerst in het geheel beluisterd. Erg mooi, dromerige nummers, die ik zelf toch meer onder acid-house vind vallen dan onder dubstep. Daarnaast hoor ik ook new-age sporen in enkele nummers. 'Archangel' en 'Raver' klinken voor mij het mooist.

Dat dit album alweer 10 jaar oud is....... Nog steeds prachtig......

Kende de samenwerking van Burial met Massive Attack al wel, maar dat heeft nooit tot de verdere exploratie van Burial geleid, waar top 40 lijstjes al niet goed voor zijn.....

Muziek die de achtergrond weigert

Fraai hoes ook, klopt

Interessant filmpje door Resident Advisor over dit album.

Mooi stuk van Pitchfork over dit album en de artiest.

Why Burial’s Untrue Is the Most Important Electronic Album of the Century So Far

thnx for posting

Magisch.

Die andere is ongeveer even goed maar dit was de grande finale.

Ha, acid house en drum & bass zijn wellicht mijn twee meest beluisterde elektronische subgenres terwijl new wave en eigenlijk meer precies ethereal wave (wat dit trouwens zeker niet is), mijn meest beluisterde niet-elektronische subgenre is. Flume vind ik trouwens ook mooie singles hebben op het 2012 album, en luister ik ook geregeld wel eens naar.

Ik ben ook opgegroeid onder drum & bass en dubstep-scene als jongere. Of ik er dubstep in zie in dit album. Hmm, het heeft subelementen van dubstep, maar ik zou het niet volledig als dubstep catarogiseren. Daarmee doe je dit album ook tekort. Mijn liefde voor muziek is ook ontstaan door drum & bass, waar ik ben beginnen naar luisteren tijdens de zomer van 2011. Daarvoor luisterde ik enkel naar hitlijsten of naar Lily Allen of had ik ook toevallig een CD van MGMT - Oracular Spectacular, en dat is één v/d drie of vier muziekalbums die ik in huis heb liggen.

Ik ben best lang blijven plakken bij drum & bass. Wellicht was het tot 2015 mijn meest beluisterde muziekgenre, zelfs wanneer de hype al lang gaan liggen is. Maar ik doe niet mee aan hypes, en drum & bass is gewoon een genre dat me erg lag. Van daaruit ben ik dan geleidelijk meer naar house beginnen luisteren, en dus vooral deep house en acid house. En wanneer ik Grimes ontdekte ben ik veel meer naar art pop, niet-commerciële electropop en synth pop beginnen luisteren. En met Cocteau Twins dus ook veel meer naar ethereal wave muziek nu. Grimes was eigenlijk op zich al voor een deel ethereal wave, zeker mijn meest favoriete album.

Dubstep heb ik altijd minderwaardig gevonden tegenover drum & bass, omdat het vaak gewoon harder was, en één dat nog veel meer "gehypet" werd dan drum & bass, met commerciele dubstep zoals Skrillex die toegankelijker is, en dan niet-commerciele dubstep die soms ook nog eens varieert, maar bij banden als Flux Pavillion gaat het gewoon meer om de thrill volgens mij dan voor echt die muziek mooi te vinden. Het is niet slecht, maar drum & bass is voor mij altijd superieur geweest aan dubstep, en waarbij ik al snel niet echt meer naar dubstep luisterde, ben ik jaren aan een stuk blijven luisteren naar drum & bass.

Dat terzijde, dit album is erg goed, maar het is ook niet echt dubstep. Het heeft dubstep-elementen, maar volgens mij doe je het echt wel tekort als je het dubstep noemt. Letland heeft ook ooit eens op het Songfestival een "dubstepnummer ingestuurd", met Aminata, en dat is wellicht de enige keer dat ik gestemd heb op een nummer. Maar ook dat kun je moeilijk dubstep noemen. Wat wel zo is, is dat dit gewoon wel erg mooi is. Veel rustiger, veel meer inhoud en ook veel dromeriger / hypnotischer dan de doorsnee dubstep. Het loopt ook veel vloeiender in elkaar, en heeft minder nood aan "drops" of zware basslijnen, waardoor ik ook al sneller de associatie maak met drum & bass en al zeker het idee heb dat het hier over op zijn minst om rustige dubstepmuziek gaat. En wat voor mij ook heel belangrijk is - als new wave / ethereal wave liefhebber - is dat er goed gebruik wordt gemaakt van de voice samples, iets wat je eigenlijk ook veel meer terugvindt bij drum & bass, dan bij dubstep. Voor mij is dit ook een zeer toegankelijk album, al is het misschien ook niet direct het album dat ik volledig bovenaan in mijn eigen persoonlijke toplijst zou zetten. Maar het is wel zo dat dit voor mij meer in mijn comfortzone valt, dan de mainstream rock van vandaag (en meestal is het voor 99% van de mensen andersom, maar voor mij niet). Wel grappig om zo een album dan ook eens gewaardeerd te zien worden door echte muziekkenners. Wat me verder opvalt is dat de singles vaak echt absoluut niet lang duren, dus je moet echt wel in één stuk naar het album luisteren, dan zal het album - uiteraard - het best tot zijn recht komen. Voor nu een 4,5*.

Je hebt het nu wel over een heel specifiek soort dubstep, zo heb ik het idee. De aggresieve dubstep vol drops van Skrillex en Flux Pavillion wordt ook wel brostep genoemd. Als je luistert naar bijv. Kode9, Digital Mystikz/Mala en vroeg werk van Skream en Benga, dan hoor je iets anders dan de brostep van Skrillex en co. en kun je ook meer gelijkenissen met Burial horen. Zeker op het debuut van Burial; een nummer als Southern Comfort is zo dubstep als je het maar krijgen kan.

Wat Teunnis zegt. Of kijk eens naar bijv. Pinch of Adrian Sherwood. De dubstep die later de mainstream heeft bereikt is een soort van gemuteerde, opgeblazen clubvariant van de dubstep van pioniers zoals deze.

Als je drum & bass nog steeds waardeert, TornadoEF5, probeer dan eens de Fabriclive mix van Calibre. Hoewel ik amper nog drum & bass luister, blijft dat één van de beste albums aller tijden. En als die je ligt, kan je gelijk die van Commix en Marcus Intalex proberen.

In elk subgenre heb je wel smurfen die de oorspronkelijke opzet perverteren/verstieren, Skrillex is er zo 1, type bollenbeat.

Dubstep Allstars - hieronder een voorbeeld - is een goede serie om je te oriënteren. Kode9 - Dubstep Allstars: Vol.03 (2006)

Goede dubstep blijft langer leuk: met enig zoeken is op YouTube een Spaanse opa te vinden die in Barcelona op de Ramblas staat te dansen bij een soundcheck van Benga.

Bij de D&B wil ik ook Big Bud nog even noemen, net als de Looking Good/Good Looking releases, m.n. de vroege Earth (LTJ Bukem) releases.

Dit is een magisch album.

Dit filmpje laat zo mooi zien waarom dit zo'n bijzonder werkje is. Samples die de geweren van de videogame Metal Gear Solid blijken te zijn en stukjes muziek pakken van een Youtubecover. Die worden vervolgens omgezet naar de fantasiewereld van Burial. En hoe donker ook, het is een aangename wereld. Ideale soundtrack voor iedere grote stad in de wereld.

Burial's Untrue: The making of a masterpiece - YouTube

Mn eerste uitstapje naar het ''edm'' genre.
Moet zeggen dat het even wennen is maar het bevalt me erg goed.
Hele chille muziek en toch ook het duistere randje waar ik van hou.
Echt iets voor als je snachts naar huis gaat en nog naar huis moet reizen na een nacht uit te zijn geweest.



off: kunnen de edm'ers onder MM mij ook andere legendarische ''edm'' albums aanraden?