Joe Walsh - The Smoker You Drink, the Player You Get (1973)

zeer goeie walsh plaat , rocky mountain way is een oernummer en door veel te weinig mensen gekend , denk aan eagles maar veel harder , later ging hij toch wel bij the eagles spelen zeker , en maar goed ook , zo werden ze wat harder ,anders gingen ze nog in slaap vallen

Hele goeie plaat van Walsh, vind het persoonlijk z'n beste.
Begint wat stevig en wordt dan relaxter, lekkere plaat voor wat later op de avond.
Wolf en Meadows vind ik hele mooie nummers.

Van zijn solo albums is dit toch wel zijn beste album
goede liedjes en natuurlijk zijn kraker Rocky Moutain Way
naast mooie liedjes als Meadows

Ik vind Joe Walsh op z'n best met die door hemzelf ontwikkelde "lome" hardrocksound, zwaarwichtig en uitgerekt, met de diepe bass van Kenny Passarelli, de mooie percussie en dwarsfuitklanken van Joe Vitale en de zachte syntheziserpiepknor- geluiden van Rocke Grace eroverheen: een soort van soft-hardrock zonder lomp te worden.
En wat voor mooie namen hebben zijn bandleden!

Ik sluit me geheel aan bij het commentaar van Willemmusic! De sound is een soort van slowrock, inderdaad lekker loom. De muziek klinkt als een aankomende onweersbui tijdens een broeierige zomeravond. Een van de beste "mellow" cd's die ik heb!

Willemmusic omschrijft het inderdaad perfect.

Mooie, veelzijdige plaat. 'Rocky Mountain Way' vind ik wel beter als Stephen Stills 'm speelt.

Ik vind So What toch wel een beetje beter. Deze word een eenzijdig. So What is stoerder en beter. Daar laat hij echt horen wat hij kan.

Kende Joe Walsh maar half van de nummers Rocky Mountain Way en Indian Summer. Tijd om eens een greep te doen in zijn albums. Ik koos voor But Seriously Folks en deze. Het hoge gemiddelde, alleen Barnstorm scoort hoger, zou toch een goed teken moeten zijn. De toevoeging blues na rock maakt het vooruitzicht alleen maar mooier.

Het spijt me jongens, maar ik vind dit een zeer matig album. Ik ben de eerste die onder de 3 sterren stemt, maar vind mijn 2,5 eigenlijk nog naar boven afgerond. Muzikaal gaat het allemaal nog wel, maar de schelle vocalen zijn zelfs irritant bij vlagen. Alleen de bekende opener mag er zijn.



Prima dat iemand de Eagles niets vind, maar op basis van dit album is zo'n opmerking behoorlijk misplaatst. Een ding is zeker: slaapverwekkender dan dit album zijn de Eagles nooit geweest.

Erg fraai Walsh album, samen met So What toch wel zijn beste, ik heb de plaat al jaren op vinyl en zag het album voor weinig geld op CD bij mijn favoriete platenzaak liggen (dus direct meegenomen, wel netjes afgerekend ).
Hij heeft toch wel enkele sterke solo platen afgeleverd, zijn komst naar The Eagles zorgde ervoor dat het rock gehalte inderdaad fors omhoog ging.

Heerlijk album van Joe Walsh, opener Rocky Mountain Way, het fraaie ingetogen Dreams & Days Gone By met dwarsfluit vormen voor mij de hoogtepunten van dit album waar geen zwak nummer op te ontdekken valt.

Toen Alfred Lagarde Rocky Mountain Way voor het eerst draaide werd ik wel nieuwsgierig naar The Smoker You Drink, the Player You Get.
Het album was inmiddels op de Amerikaanse markt al geruime tijd uit en hier dus nog niet echt bekend.
Barnstorm op het rose probe-label heb ik bv later pas besteld.

Rock/Blues, dat is hier uiteraard een misleidende aanduiding - ik zou eerder kiezen voor "mellow rock" of iets dergelijks. Snap dus best dat bluesliefhebbers hier el eens niet veel aan zouden kunnen vinden, maar voor deze liefhebber van de prachtige slepende songs, met fraai gitaarwerk, mooie analoge synths en vooral het prachtige dwarsfluitwerk van Joe Vitale kan dit album niet stuk en is het in de loop der jaren steeds mooier geworden. Het heeft voor mij een aangename "flow", waarmee ik bedoel dat het me vanaf begin tot eind kan boeien. Maar misschien is Days Gone By nog het meest oorstrelend.

Vroeger op vinyl in het bezit gehad. Prima album met als binnenkomer Rocky Mountain Way. Maar ook de rest is van hoge muzikale kwaliteit. Niet voor niets nr. 14 in de jaarlijst van Oor over 1973.

Joe Walsh solo is vooral een wat rustigere benadering van het rockgenre waarbij hij uit verschillende vaatjes tapt (folk, blues, boogie, prog en hardrock).

Prijsnummer op deze fijne plaat is de opener, met echt erg mooi slidegitaarspel en talkboxgitaar (Frampton eat your heart out) van Walsh.

De band is hier geen trio meer zoals op Barnstorm maar inmiddels een kwartet door toetsenist Rocke Grace aan de band toe te voegen. Het is ook weer echt een band-plaat, waar iedereen songs aan draagt, meerdere instrumenten speelt, en elk bandlid zingt weer op een andere zang de leadvocalen.

Die heb ik vandaag ook gedraaid. Na heel lang weer. Krijg je met dat thuiswerken.
Fijne rockplaat met Rocky Mountain Way als beste nummer. Nooit een hit geweest of zo, maar iedere rockliefhebber kent dit.
Andere goede nummers voorlopig Meadows en Wolf.

Deze LP is onder andere opgenomen in de Caribou Ranch in Nederland.
Dit NEDERland ligt in Colorado in de Rocky Mountains op 2510 meter hoogte .
Ik heb deze LP in tamelijk goede staat, maar wel op het Probe-label, Engelse persing.

Ik kende Rocky Mountain Way van Triumph.

Meadows en Rocky Mountain Way zijn al van destijds (1973) af aan voor mij de favorieten van dit album. (Day Dream) Prayer is helaas een vrij korte track. Helaas, want het klinkt zo veelbelovend!
Gewoon een prima album dat regelmatig een luisterbeurt verdient. Goede herinneringen weer.
Op een (te lage) 100e plaats in de 100 Greatest Albums of 1973. De 132e plaats in de huidige jaarlijst 1973 van best ever albums is nog meer onterecht.

Heerlijk om deze nu ook op lp te hebben kunnen scoren. Nu heb ik de eerste drie platen van Joe op lp, en wat van James Gang. Ik heb zo een vermoeden dat dat voorlopig wel voldoende is.

Heerlijk album. Waarom heb ik Walsh gemist toen ik de Eagles leerde kennen?
Uiteraard later zijn betrokkenheid bij de Eagles mee gekregen.
En zijn fantastische Life's been good.
Los van dat ik dat opnametechnisch heel mooi vind is daar online een fantastisch verhaal over de productie en tot standkoming van dat nummer.

Bij de plaatselijke vinyl/cd winkel zag ik dit album.
Meteen aangeschaft omdat ik van Analog man wat nummers kende.
Dat album lag er ook.
Dus dat waren de 2 aankopen van de zaterdagochtend.
En ' s middags toch terug gegaan voor Barnstorm en So what die er ook lagen.
Dat na het beluisteren van de 2 albums van ' s ochtends en obv de reviews hier.
Laat ik meteen even noemen dat ik de albums scoorde bij Walk-In in Zutphen waar Bobby altijd koffie heeft.

En Walsh albums (inmiddels 4 minder ).