The Jimi Hendrix Experience - Live at Winterland (1987)

Lying Mouth en aERodynamIC hebben het in hun posts over een blauw hoesje;
dat is de Ryko Disc uitgave, met een betere geluidskwaliteit ( zoals bekend van Ryko) en betere informatie en artwork.
Kun je die uitgave te pakken krijgen : doen !!
Zeker als die compleet is met de extra cd "Live at Winterland +3" een uitgave uit naar ik meen 2003 ( weet dat niet zeker)

Op die 2e cd staat namelijk een live uitvoering van een nummer wat Jimi maar heel zelden live speelde; "Are You Experienced".
Er zijn maar weinig opnames waarin je de Experience zo goed en ook "vrij"en toch coherent hoort spelen/ jammen.

Dat Mitch Mitchell voor Hendrix de ideale drummer was, is wel bekend; hij was als geen ander in staat een improviserende en de soms schijnbaar onnavolgbaar alle kanten opgaande gitaarlijnen van een losse, jazzy en toch strakke ( nee is geen tegenstelling) drumlijn te voorzien.
Maar op deze uitvoering van het titelnummer van de debuutplaat van de Experience, is ook een Noel Redding in bloedvorm.
Als je Hendrix denkt te kennen zal deze Are You Experienced je toch verrassen door de prachtige uitvoering; een moeilijk nummer om live uit te voeren, maar hier krijgt het een prachtige sterke en zeer door de jazz beinvloedde versie: smullen !!

De plaat wordt vervolgd door een goede slight return versie van Voodoo Chile; waarin vooral Jimi zeer goed bij (zang)stem is.

Als derde en laatste nummer, de graag door Jimi live gespeelde Dylan song: "Like a Rolling Stone".

Kreeg dit nummer op Jimi plays Monterey een grappige, bijna sexy uitvoering ( de kauwgum.tremelobar grap vergezeld van knipoog >> ga de dvd zien !!) ,
hier wordt na een gesproken introductie waarin Jimi de loftrompet afsteekt over de dichterlijke kwaliteiten van Bob Dylan, een hele mooie, warme Bluesy versie van Like a Rolling Stone ten beste gegeven.
De warme toon en klank doet me vermoeden dat Jimi hier zijn Gibson Flying V, of misschien zijn witte Gigson Les Paul hanteert, misschien dat iemand dit kan bevestigen, na de brug lijkt het wel of er op de achtergrond zachtjes een Hammondorgel meespeelt: zou er gebruik zijn gemaakt van een Leslie speaker??
Maar hoe dan ook:
dit is een tijdloze, bijna ontroerend mooie versie, van een drietal muzikanten die zelden zo hecht, zo together, hebben geklonken. Het speelplezier druipt er van af; absoluut bij het mooiste wat ik van Jimi ken. ( heel, heel heeeel klein minpuntje: alleen in de laatste paar maten ontstemd de gitaar ineens, maar dan is al het mooi al geweest)

Voor deze plaat een 5, maar hij staat hier niet, helaas.

Prima live-registratie met een lekker felle sound en de perfecte ondersteuning van de ritmesectie (met name Reddings zware bas is regelmatig goed te horen). Hendrix' zang komt niet altijd even goed door, en aan het begin van de heerlijke versie van Spanish castle magic lijkt het wel of er een krekel in de versterker zit, maar die oneffenheidjes lijken de live-sfeer alleen nog maar meer cachet te geven. Van Sunshine of your love hoor ik liever een gewone versie in plaats van deze vrij richtingloze instrumentale versie, en Red house duurt me wat te lang (zeker in deze trage uitvoering), maar voor de rest is dit een prima concert, met het ideale dynamietstaafje om de zaak te openen, daarna afwisselend pop, blues en improvisatie, en op het einde nog even een serietje greatest hits die elke scepticus over de streep zullen trekken.