Jimi Hendrix - The Cry of Love (1971)

Het eerste album dat verscheen na de dood van Hendrix: er zouden er nog velen volgen.
Angel vind ik nog steeds een prachtsong. Maar zoals wel vaker met albums die net na de dood van een artiest verschijnen: het is niet slecht, maar je mist vaak net even iets. Over albums die daarna nog verschijnen zwijgen we maar.

Is dit echt een officiële release (dus geen bootleg oid) ?

Jazeker: sterker, het was de officiele opvolger van de cd "Band of Gypsys".
Maar werd dus postuum uitgebracht met materiaal dat nog op de plank lag.
Een nummer als Angel staat ook vaak op verzamelaars en is ook uitgebracht als single indertijd.

Hendrix was bijna klaar met de opnames van dit album.
Eddie Kramer heeft het toen samen met Mitch Mittchel afgemixt.

Met First Rays Of The New Rising Sun en South Saturn Delta in de schappen is deze eigenlijk wel wat overbodig geworden, maar muzikaal gezien is het wel lekker, hoor!

Al met al 'n 3.

klopt, maar volgens mij moesten we 30 jaar wachten op 'First rays'. goede plaat trouwens. net als cry of love.

juist, kaztor, muzikaal is deze zeker wel lekker, mmmmm!

***1/2

Best leuk album, klinkt een stuk meer als één geheel dan zijn debuut. Maar mist toch nét iets, er staan niet echt van die topnummers op die de andere platen wel hadden, het wordt na een tijdje allemaal hetzelfde. Gewoon een beetje kabbelende relaxmuziek op de achtergrond. Een 3,5*

Is deze nu eerst op Reprise of op Polydor label uitgegeven, kan daar namelijk niks over vinden, ik heb namelijk een Engelse editie van Polydor.

Verschillende landen, verschillende labels.

Kan maar één datum van uitgifte vinden; dus wellicht tegelijkertijd uitgebracht?
Opvallend overigens dat je Polydor GB hebt, meestal werd in de GB Hendrix op Track uitgebracht.

Zeer sterk, maar tegenwoordig is er First Rays of the New Rising Sun.

Is deze te verkrijgen op cd? Ik kan hem niet vinden...

Zie het bericht van Stijn.

Deze Nicci?

Ja. Daar staat alles op wat hier op staat, plus nog extra nummers. First Rays of the New Rising Sun is namelijk een poging het album waar Hendrix mee bezig was voor zijn dood te construeren.

Muzikaal vind ik het wel interessant, maar qua songmateriaal niet zo; derhalve 3 sterren.

Destijds was dit nogal vlug samengesteld, de vraag naar nieuw Hendrix materiaal was na de plotse dood van de supergitarist heel groot.
Ondertussen is er natuurlijk een veel vollediger en beter samengesteld First Rays of The New Rising Sun. Deze heb ik gewoon nog op vinyl. Mooi artwork op elpee trouwens.

Destijds een sterk postuum album met favorieten als Astro Man, Drifting, In From the Storm en natuurlijk Angel. Later First Rays of the New Rising Sun gekocht.

Ik had dit beter direct na het beluisteren van zijn derde plaat beluisterd. Want nu is 3/4 van deze plaat nummers die ik al in bezit heb, enkel My Friend, Straight Ahead en Astro Man. My Friend is eigenlijk een heel doodnormaal blues nummer met de typische Jimi Hendix humor. Straight Ahead en Astro Man zijn dan weer van die typische nummers waar Hendrix zijn gitaar weer niet met gerust kan laten.

De rest is ook heel goed, maar daar ga ik niet dieper op in, aangezien ik ze al heb gehoord en ook ergens heb beschreven. Mijn favorieten zijn Angel, In From The Storm en Astro Man.

Kan mij volledig aansluiten bij de meeste berichtplaatsers; Angel, Straight Ahead en In From The Storm (mijn) favoriete tracks van dit album - Angel wint het m.i. met fietslengte van andere twee nummers.............. Tja,.... dat is mijn mening.

1 van de eerste hendrix lp's die ik kocht (samen met in the west & rainbow bridge). heb de lp een tijdje terug voor 5 euro verkocht aan een collega nadat ik first rays had gekocht op cd. freedom is geweldig, drifting is bijna net zo mooi als angel, ezy rider heeft heerlijk drumwerk van buddy miles en percussie van billy armstrong; night bird..heeft vele lagen prachtig gitaarwerk. my friend is een simpel bluesje; straight ahead klinkt weer goed; lekker baswerk van billy cox op astro man;in from the storm klinkt behoorlijk dreigend en belly button window is hendrix solo. echt nieuwe wegen slaat hendrix hier niet in, dus wat hij verder nog gedaan zou hebben lijkt me voor ieder een raadsel.

ik stem niet op deze, verder geen commentaar op deze: wel op die andere (the first rayes of the new rising sun). mooie muziek dus

Dit album is wel oke:) Ik ben hem gaan luisteren omdat mijn pa deze LP nog had liggen. Favoriete nummer is Freedom.

Tja, aardig album van wijlen Hendrix.

Mooi dat dit nog is afgemaakt, maar het valt wel onder het niveau van de voorgangers!

Ik vraag me af hoeveel beter het zou zijn geworden als de man nog wel had geleefd? Het was immers al af en moest alleen nog de puntjes op de i hebben?

Het blijft natuurlijk heerlijk om 's mans gitaarspel te horen, en dat maakt het ook gewoon een acceptabel album, maar het houdt niet de aandacht vast zoals het bij eerdere albums wel deed!

Angel is (vaak genoemd) wel de uitschieter hier!

De redenering om deze LP (want dat was het in 1971) wat lager te waarderen dan de cd uit 1997 First Rays of the New Rising Sun kan ik moeilijk volgen. Die cd is dit album met nog wat extra nummers uit die sessies. Ik lees hierboven dat alleen de eindmix van de LP nog gedaan moest worden. Dan is dit toch meer dan een postume plaat, maar feitelijk zijn laatste album?

Vergeleken met Electric Ladyland is dit juist duidelijk een andere aanpak, al laat Band Of Gypsies dat ook al duidelijk horen; meer soul -en blues gericht.

Ga trouwens de hoogte in met mijn waardering. Ik kan dit nu stukken beter waarderen.

Ik hoor liever de Hendrix van Electric Ladyland dan de Hendrix van dit album. Waarmee niet gezegd is dat dit geen fijn album is. Met een topper als Angel aan boord en overigens prima tracks is het geheel best wel aardig. Niet dat ik dit regelmatig zal draaien omdat het genre toch wat minder mijn ding is.
3,5* en op 58 in de 100 Greatest Albums of 1971 en op 75 in de Best Ever Albums van dat jaar.

De 2014 elpee-uitgave van The Cry of Love voor midprice (!) tarief gekocht en dat biedt tegenwicht aan die First Rays of the New Rising Sun CD, want plaatje draaien is momenteel nogal in de mode. Dit beschouw ik als een volwaardig album en die CD biedt net een beetje meer. Moet zeggen dat ik de LP nu meerdere keren gedraaid heb en deze meer kortere nummers gerichte koers ligt me beter dan het 'bewierookte' Electric Ladyland of wat Jimi Hendrix op Band of Gypsys deed. Freedom pakt me meteen bij de kladden met die 'brutale' riff en Drifting altijd een 'oase' van rust gevonden. Ook de beste stukken van de eerste kant. De tweede kant kom ik aanvankelijk wel eens moeizaam door met Straight Ahead, maar over het algemeen vind ik die tweede kant net iets sterker met Angel als bekendste nummer en de afsluitende blues kan me ook zeer bekoren.

Afgelopen weekend aangeschaft. Ben al jaren in bezit van First Rays Of The Sun. Maar ik wist dat ik een keer met Cry Of Love thuis zou komen. Eigenlijk gewoon overbodig met First Rays in de kast. Maar dat album is dan ook wel een beetje een deel van de uitmelkerij. Mooie hoes, dat wel. En de meeste nummers waren toen nog onbekend voor mij.

Maar even over deze plaat. Het leek mij ergens wel goed om deze ook in de collectie op te nemen. Dit is dan een postuum album, maar het lijkt me wel dat dit gewoon op de markt is gezet in de vorm hoe de meester het zelf wilde. Ik sluit me aan bij de mensen die beweren dat deze band het anders aanpakt dan bij The Experience. Jimi's gitaar klinkt eigenlijk gewoon hetzelfde. De afwezigheid van Noel Redding zal ook geen aardverschuiving zijn geweest. Drifting en Angels doen het hier prima. Met name Night Bird Flying vond ik altijd erg gaaf. Op Straight Ahead na kan ik alles met plezier aanhoren. Maar het album-gevoel dat ik bij Axis en Electric Ladyland heb mis ik hier wel een beetje. Desalniettemin kan ik een 4* makkelijk kwijt bij deze plaat.