John Martyn - On the Cobbles (2004)

Vette bluesplaat met redelijk wat soulinvloeden. Verder ken ik het werk van martyn niet zo goed maar dit is echt wel zalig!
Doet me wat denken aan Tony joe White bij momenten, en dat kan toch alleen maar schitterend zijn??

Dit album ken ik eigenlijk niet, 4 stemmen het is weinig, ik dacht dat er hier een nest Martyn fans kampeerden... ik zal zelf op zoek moeten gaan naar dit blijkbaar slecht bekende plaatje....

Derde plaat van John Martyn die ik vandaag beluister, en weer iets heel anders. Dit gaat meer de kant op van de blues en soul (zoals scabiosa dat goed heeft gezien), maar er is ook nog een heleboel jazz aanwezig. Martyn's stem was ook in 2004 nog dik in orde, edoch een beetje minder imponerend dan in 1973.

Helaas een heel stuk minder

Beetje bij beetje de werken van John Martyn aan het verzamelen. Enkele jaren geleden gevallen voor de remaster van Solid Air en sindsdien bezig zoveel als mogelijk binnen te halen. Veel van zijn werk uit de 70's and 80's op vinyl te pakken gekregen. On THE Cobbles is een van zijn laatste albums. Het fragieler worden van zijn stem is goed te horen. Is dat vervelend? Nee, het geeft een dimensie aan het werk en leven van de man. Zeker als je zo door het hele oeuvre spit en van de 70's naar werk uit 00 vliegt. Ook On THE Cobbles klinkt weer als een klok. De man was wb productie en techniek zijn tijd ver vooruit. Muzikaal gezien zit het ook snor. Die sax op sommige nummers...hemels.