Lost Crowns - The Heart Is in the Body (2025)

Hoe beschrijf je in godsnaam een album als ' The Heart is in the body"? Misschien als een kruising tussen Cardiacs, henry Cow, the Beatles en de vroege (syd barret) pink Floyd? Of wellicht, voor degene die het debuutalbum kennen, meer van hetzelfde maar dan de intensiteit, complexiteit en tempos flink wat niveaus opgeschroefd? Dit album bevat alles dat je wellicht had kunnen verwachten en tegelijkertijd niets dat je mogelijkwijs had kunnen verwachten. Een intens pyschedelisch feest. Een constante golf van dissonantie. Een van de meest complexe albums ooit. Ik heb dit album nu 10 keer gehoord en ik hoop na nog 20x dat ik een paar melodieen kan meefluiten.


Dit album zal zeker niet ieders ' kopje thee' zijn maar luisteraars wiens oren reeds bewerkt zijn door een mix van Henry Cow, Cardiacs, 5Uu's en Zappa zouden dit zeker eens moeten proberen. Ik zelf ben er inmiddels redelijk verslaafd aan geraakt.