Air & Vegyn - Blue Moon Safari (2025)

Lastig te beoordelen. Joe Thornally (Vegyn) die zijn licht laat schijnen over dat oh zo bekende album van Air.

Blue Moon Safari is Moon Safari met een likje verf. Maar de vraag is of die verf wel nodig was. Altijd leuk om je muren eens te voorzien van een geheel andere kleur en er een ander uiterlijk door te creëren, maar als je van een al bestaande kleur slechts een tintje donkerder of lichter gaat maken is het effect wel karig. Of je eten bevat al zout en je strooit er nog net even een laagje bovenop. Zo voelt dit album.

Eigenlijk zegt de hoes het wel: het origineel is wat aangepast maar klinkt er nog helemaal doorheen. En tja, dan ontgaat me de lol er van eerlijk gezegd. Ik voel er dan niet veel bij, niet in negatieve als in positieve zin. Voor mij voegt dit echt niks toe. Maar het is en blijft toch echt wel Air's Moon Safari en dat is voor mij één van mijn meest geliefde albums uit mijn collectie en Blue Moon Safari is totaal geen gedrocht of zo. Ik denk zelfs met liefde een eigen interpretatie gegeven.

Dus hoe ik dit moet beoordelen?! Ik kies voor de middenweg, maar uiteindelijk zal ik altijd naar het origineel grijpen en deze is voor de leuk denk ik dan maar.

"Air's iconic album meets Vegyn's bold vision" staat er op de hoes... Maar wat Aero zegt klopt volledig. Er is weinig gedurfds aan deze herbewerking, het is niet alsof we nu ineens een spacey polkainterpretatie of dromerige deathmetal krijgen. Het zijn hooguit accentverschillen met het origineel. En het origineel was al vrijwel perfect dus dan vraag je je snel het nut af. Deze herinterpretatie is weliswaar niet beroerd maar zeker niet beter. Leuk om eens gehoord te hebben maar meer ook niet.