Anouk - Set This Thing on Fire (2025)

Het is officieel! Anouk komt 11 april met een nieuw album, 'Set This Thing On Fire'. En in tegenstelling tot het prachtige Deena & Jim wordt dit weer een rock album.
Ik las dat Anouk voor dit album heeft samengewerkt met Thomas Azier, met wie ze eerder dat orkestrale album 'Deena & Jim' maakte. Eerste single: 'Where The Mind Goes' is al uit. Een bak energie! Maar blijft bij mij niet echt hangen.
Ze gaat in september 2025 een show geven in de Ziggo Dome, voor de liefhebber? Er zijn voor beide shows nog kaarten te krijgen. Ik kijk enorm uit naar dit album. Ze heeft voor alle nummers al korte previews gegevens (op haar Instagram) Thats My heart you Hold klinkt al zo goed. Ik krijg een Britpop Radiohead vibe, Outrage in 3.2.1. de titel alleen al klinkt leuk. Vicky Lynn. Wordt een prachtige ballad. Ik kijk uit naar dit album. Laat maar komen.

Ik dacht effe dat het Iggy Pop was op de hoesfoto.

Where The Mind Goes, is echt een verschrikkelijk nummer dus ik betwijfel of ik dit goed ga vinden. Eerste albums waren goed en ok en daarna werd het slechter en slechter.

Recensie | Anouk – Set This Thing On Fire | Nieuweplaat.nl

Het begint bijna op een genre-revealparty te lijken als Anouk een nieuw album aankondigt. Zo ging ze de afgelopen tien jaar van trage ska en funk (Fake It Till We Die, 2016) via het Nederlandstalige album Wen D’r Maar Aan (2018) naar een meer softrock- en popsound op Trails Of Fails (2022). Een jaar later vervolgde ze haar route met het orkestraal filmisch klinkende album Deena & Jim (2023). De vraag is dus waar Anouk op haar vijftiende studioalbum, getiteld Set This Thing On Fire, mee op de proppen komt: jazz, schlager-duetten met Dennie Christian, country?

Onversneden rock is het antwoord; het genre waarmee ze zowel nationaal als internationaal bekendheid verwierf. Na een opmerkelijk en wat merkwaardig voicemailbericht in de eerste seconden van de track That’s My Heart You Hold, waarmee het album opent, schallen zware gitaarklanken je tegemoet. Anouks stem klinkt opvallend helder en scherp. Bijna vilein en vol emotie in de hogere regionen. Schoolvoorbeeld van hoe je piketpaal in de grond slaat om de toon van je album mee te verankeren.

Nauwelijks van deze muzikale overval bekomen is het de beurt aan het titelstuk. Set This Thing On Fire duurt precies drie minuten en kent een zeer kort intro. Het doet vermoeden dat dit het lied is waarmee Anouk geprobeerd heeft een tweede deelname aan het Eurovisie Songfestival in de wacht te slepen. Vorig jaar schoof zij deze ambitie niet onder stoelen of banken: ‘Ik heb een pleurisharde plaat gemaakt, maar ik weet niet naar wie ik het moet opsturen.’ Douze points voor deze opzwepende en meeslepende track!

De volgende twee tracks (Where The Mind Goes en Outrage In 3,2,1) zijn opvallend kort; net iets meer dan tweeëneenhalve minuut. Een trend die al langer gaande is en vooral wordt ingegeven door enerzijds veranderd luistergedrag en anderzijds door het gebruik van andere muziekstructuren. Maar omdat in deze twee tracks de gebruikelijke structuur overeind blijft, voelen ze beiden wat onaf, alsof te veel rekening wordt gehouden met een ander luistergedrag dan pakweg twintig jaar geleden.

Eén van de twee singles van Set This Thing On Fire die reeds zijn verschenen is Can’t Fix Repeaters. Dit lied is een aanklacht tegen hypocrisie, oppervlakkigheid en toxisch gedrag—bijvoorbeeld in relaties of sociale kringen waar mensen zich anders voordoen dan ze werkelijk zijn. ‘Good guys aren't all good/Verity’s a rarity’ zingt Anouk, waarmee ze onderschrijft dat moraliteit complexe materie is.

Richting het einde van de plaat klinkt – we waren het bijna vergeten – de hitpotentie die Anouk heeft als rockzangeres. I See You heeft een dampende funky feel met een hoog escapisme-gehalte. Tracks als deze bezitten de kracht je voor even te ontdoen van dagelijkse zorgen en beslommeringen, je mee te nemen naar een visuele dansvloer om aldaar onbekommerd op te gaan in een dansende mensenmassa. You Can’t Hurt Me is een soort discorock (à la Thunderstruck van AC/DC) die de Ziggo Dome begin september probleemloos in beweging zal krijgen als Anouk daar twee concerten geeft.

Dat Anouk het beste tot het laatst bewaard heeft, blijkt als het lied Vicky Lynn het album afsluit. ‘Will you be home for Christmas, running down the stairs/Will you be home for Christmas with sprinkles in your hair.’ Ondanks dat de betekenis van dit lied (nog) niet duidelijk is, voel je aan alles dat dit een diep persoonlijk lied is. Alleen al het gegeven dat aan kerst wordt gerefereerd zonder dat je een kerstboom voor je ziet, maar je wel het gemis van de dierbare op deze – normaliter - feestdag voelt zegt veel. Het is het slotakkoord waarmee Anouk haar status als toonaangevende rockzangeres in Nederland bevestigt, we hebben er alleen een album of vijf op moeten wachten. Set This Thing On Fire was het wachten al die tijd zeker waard!

Ze kan aardig zingen hoor. Maar verder is en blijft het veel te braaf en te saai om überhaupt woorden voor te bedenken. Wat ze ook maakt. Op een hele enkele leuke meedreuner na. (It's So Hard bijvoorbeeld). Mijn indruk is dat ze vooral als ruig en eigenwijs wordt bestempeld vanwege haar uitspraken en gedrag her en der. Ik hoorde van de organisatoren van Appelpop in Zutphen dat ze ooit een ongebruikte douchecabine eiste toen ze daar kwam optreden. Zo bont maken veel buitenlandse grapjassen het niet eens. Het outlaw imago is daarmee gevestigd en dan kunnen vervolgens gewoon zoetsappige popdeuntjes gemaakt worden omdat de schoorsteen na die branding wel moet roken natuurlijk. Prima hoor. Maar geef mijn portie maar aan fikkie.

Wow! Iemand net óók Anouk gezien bij Eva? Ik kwam er al zappend midden in, ze deed haar nieuwe single gewoon zittend aan tafel en ze rockte en zong alsof ze op het podium in een gigantisch stadium aan het optreden was. Erg goede zangeres.

Op Update dat akoestisch album kan je goed horen hoe sterk haar stem is. Dus eens hele goede zangeres.
Alleen goede liedjes maken is zelden aan haar besteed, alleen het eerste album, het tweede hier en daar en dus Update zijn goed de rest is naar mijn mening karig tot heel slecht.

Ja, ik heb het ook gezien. Een aanfluiting was het, ik moest me er toe dwingen om niet naar een andere zender te zappen. Anouk had gewoon tussen haar muzikanten op het podium moeten gaan staan zingen. Foutje van de regie zullen we maar denken. Voor de rest geen kwaad woord over Anouk hoor.

Absoluut! En wat was ze weer goed. Ik was blij verrast met het nummer "Set This Thing On Fire" ze had wat mij betreft dat nummer als eerste single eruit mogen gooien i.p.v. Where the Mind Goes of Can't Fix Repeaters. Slechte single keuzes? Ik vermoed zelfs dat 't nummer "Set This Thing On Fire" het nummer is wat ze had ingestuurd voor het Songfestival dit jaar... Had zeker niet misstaan en we weten inmiddels dat ze dat nummer live heel goed weet neer te zetten maar dan niet aan tafel maar gewoon lekker stampend op podium. Helaas gaat dat niet gebeuren..

Mijn vriendin zapte er ook langs. Ik vond het juist wel wat hebben dat ze bleef zitten rocken daar aan tafel, het gaf haar iets eigens en dat hoort ook bij haar. verder heb ik niet veel met Anouk, het blijft voor mij toch altijd doorsnee poppy rockmuziek met weinig diepgang, maar ik heb wel bewondering voor haar prescence en haar geweldige stem die zelfs niets aan kracht verliest als ze gewoon achter een desk zit.

Anouk heeft wel enkele redelijke platen uitgebracht en met haar stem is weinig mis. De wijze waarop ze zichzelf presenteert heeft wel wat, nog los van het feit dat dit deels ook een beetje bij haar imago hoort.
Haar rebelse houding heeft alleen nooit geresulteerd in een dito plaat. Het is en blijft allemaal aan de veilige kant van de streep en daar is niks mis mee.
Aangezien geen enkel album van Anouk mij kan boeien, zal ik morgen dan ook niet mijn wekker zetten, om de plaat al dan niet in digitale zin langs mij heen te laten trekken.

Goede stem, nog steeds, maar de nummers deden me niks.

Muzikaal bevalt ze me vooral goed in tragere nummers met net iets meer diepgang. Materiaal in de trant van Birds en Three days in a row. Dat type nummers was nou niet echt wat ze bij Eva zat te vertolken.

Anouk haar nieuwe album "Set This Thing On Fire" is een krachtige terugkeer naar haar roots in de rockmuziek, een genre dat haar als gegoten zit. En het is duidelijk: ze heeft het nog steeds! Het album klinkt verrassend fris en energiek, met invloeden van symfonische rock die het een hedendaagse sound geven, zonder te vervallen in een gedateerd jaren '90 rock geluid.
Wat direct opvalt is Anouk haar stem. Ze is onwijs goed bij stem! Ongelooflijk dat ze deze week 50 jaar is geworden, want ze klinkt jong en vitaler dan ooit. De afsluiter, "Vicky Lynn", liet een diepe indruk achter; een prachtig nummer dat mij overdonderd achter heeft gelaten. Zo ga ik trouwens ook heel lekker op de opener: Thats My Heart You Hold. En met het nummer "Set This Thing On Fire" had Anouk gewoon naar het Songfestival moeten gaan. Eeuwig zonde dat ze niet gekozen is want dat nummer is gewoon een banger!! Het knalt, en ik had Anouk wel stampend met een bak energie op dat podium willen zien staan. Ik ga nog even enorm van deze plaat genieten ❤️

Zo eens met tnf. Ik deel dat enthousiasme ook niet. Als ik vervolgens dan die rauwe bluesrock van Mood Indigo draai, dan merk ik toch wel dat dit mij veel meer doet. Goede zangeres, en ze had er zichtbaar zin in, maar ik mis dus ook dat Wow! gevoel.

Ik vond Sad Sing Along Songs ook echt dramatisch, inclusief track Bird. Kijkende naar de titel van het album had het heel goed kunnen zijn als ze idd nummers weer ging maken met een bluesy geluid. Maar helaas werden het allemaal rommelige en veel te bombastische tracks. Eigenlijk lijken de tracks ook voor 80% op elkaar.

Op dit specifieke album is het rock gedeelte wel enigszins ok maar ook niet baanbrekend. Alleen haar stem, het is niet slecht maar ze heeft juist een hele sterke stem op rustige solo tracks en nu is het geminimaliseerd tot een gemiddeld zangeresje van een band. Je kan niet eens meer horen dat het Anouk is. Alleen op I See You komt haar typische geluid tevoorschijn, wat ik overigens het enige ok nummer vind. Vicky Lynn heeft het geluid ook maar ik vind het een net niet track. Daar kan je toch meer uithalen vooral met de stem die Anouk kan hebben zoals op de track Lost wat ik overigens een shit track vind maar haar stem daar is krachtig en breekbaar.
Ik neem aan dat deze track gaat over Vicky Lynne met e op het einde, het meisje die verdween en uiteindelijk dood gevonden werd. Wel heel slecht om dan haar naam verkeerd te spellen.
De rest had een ieder poprockbandje kunnen zijn van de jaren 90.

Aan de eerste luisterbeurt bezig en tot zo ver zijn we het eens. Ik kon Anouk waarderen tot en met Hotel Newyork en daarna ben ik afgehaakt en komt ze op mij niet authentiek meer over en spreken de albums mij totaal niet aan. Nu is ze min of meer terug bij haar roots, maar geloofwaardigheid is voor mij maar moeilijk terug te krijgen.
Kortom, het komt op mij kunstmatig over. Anouk is een kunstje geworden en ik mis oprechte keuzes en emotie. Is het dan slecht? Zeker niet, maar het boeit me niet (meer).

Dat een kwelling 34 minuten mag duren!
Wat een ontzettend verschrikkelijke bagger cd zeg.

Tja....kunstje of niet, het is zeker geen slecht album. Daarom snap ik 0,5 stemmen echt niet; het kan je smaak niet zijn, maar dit is toch geen bagger? Ik heb sowieso het gevoel dat mensen op basis van de persoon en alle controverse rondom haar al vooraf een mening hebben over een album. Het gaat niet meer over de muziek, maar de persoon; jammer!
Op basis van muzikaliteit, zang en songs voor mij een ruime voldoende. Wat ik van Anouk zelf vindt doet daar niks aan af.

Eens, en een dermate negatieve beoordeling zal ik ook niet zo snel geven.
Echter het muzikaal gebodene is in mijn ogen en oren vrij mager, de beats storen, echt 'los' gaat de begeleidende band nooit en de stem van Anouk is ook door de mix gegooid.
Er is niks met haar zangcapaciteiten, echter bij vlagen komt het kinderlijk over en haast vreemd over.
Tussen de bedrijven door hoor je trouwens wel degelijk dat Anouk compositorisch vernuft bezit en goede songs kan schrijven.
Hoewel divers van aard blijven het altijd veilige keuzes en dat mag. Ik zou de dame weleens compromisloos los willen gaan in een broeierige setting van rhythm & blues, waarbij ze rijkelijk put uit het muzikale verleden van het zuiden van de VS. Ze heeft er de stem voor.

Lang, lang geleden bezocht ik regelmatig de concerten van Anouk. Mijn dochter (inmiddels 30+) was als 11, 12, 13, 14-jarige groot fan van haar en, als bezorgde vader, vond ik haar te jong om alleen naar de concerten te laten gaan. Ook toen mijn dochter al lang en breed volwassen genoeg was om zonder "bodyguard" te gaan hielden we vast aan de traditie om samen de concerten van Anouk te bezoeken.

Dochterlief wou natuurlijk, zeker in haar jongste jaren, ook nog vooraan staan, dus daar stond de man van (toen) middelbare leeftijd dan ook mee te springen tijdens de concerten. Ik herinner mij o.a. Westergasfabriek, Gelredome en een of ander festival ergens in België. Het waren er absoluut meer, maar die heb ik even niet meer paraat.

Dus.... door de persoonlijke herinneringen altijd een speciaal gevoel bij deze Nederlandse topartiest. Grappig om te lezen hoe sommigen hierboven lekker losgaan. Begint, uiteraard in het tijdperk waarin uiterlijk oh zo belangrijk is, met een sneer over haar gespierde lichaam.
Het valt mij op dat de schrijver die 0,5 ster geeft ook bij eerdere albums van Anouk tot deze score komt. Moet wel een hele grote aversie zijn.....

Terug naar dit album: zij heeft beter werk gemaakt. Ik vermoed dat zij met deze plaat hoopt dat ook de kids van 12,13, 14 jaar weer fan worden. Die kunnen dan hun ouders weer meeslepen naar de, tegenwoordig spaarzame, optredens wat dan weer mooie herinneringen op kan gaan leveren.

De verzameling van twaalf Anouk cd-tjes die hier in de kast staan (periode 1997 - 2014) wordt in ieder geval niet aangevuld met Set This Things On Fire, zo eerlijk moet ik wel zijn.

Exact. Een echte artiest. Wereldstem. Echte performer. Daar ligt het echt niet aan. Goede liedjes schrijven is weer een ander vak. Ik trek dit album ook niet echt, maar vind haar wel fantastisch.

Berichten verplaatst naar Anouk

0,5 is idd erg weinig en lijkt me vooral ingegeven door de controverse die ze blijkbaar heeft veroorzaakt. Album is idd een ruime voldoende met voor mij een paar lekkere uitschieters, waarvan ik Set this thing on fire het allerbeste rocknummer vind.
De rest komt wat gezocht en gekunsteld over en op de een of andere manier klinkt haar stem niet meer zo authentiek rocky meer als voorheen.