Charlie Haden / Gonzalo Rubalcaba / Paul Motian - The Montreal Tapes (1989)

Alweer een sterk album uit de 'Montreal Tapes' reeks. De stijl van de pianist is zuiders getint en past helemaal in de warme feel ten tijde van het Liberation Music Orchestra. Van dit jazzensemble (ook o.l.v. Charlie Haden) uit de jaren '60 & '80 brengt het trio hier twee uitvoeringen: de flink ontroerende ballad 'Silence' (mogen ze gerust op mijn begrafenis draaien) en het mooie thema van 'La Pasionaria'. Deze zorgen op zich al voor een pakkende & memorabele ervaring die het album 'Etudes' van Geri Allen/Charlie Haden/Paul Motian evenaart. Ook hier zorgt het zeldzame talent Motian voor de juiste binding; hij drumt bijzonder ondersteunend en stuwend. Zijn ritmes zijn uiterst intuïtief waardoor het allemaal past als gegoten.

Leuke ontdekking van deze pianist trouwens: in bepaalde nummers ('Bay City' & 'Solar') komen er salsa melodietjes uit de toetsen terwijl 'Vignette' eerder tango-achtig aanhoort. Knappe plaat, met veel gevoel gebracht.

Ken je de versie op het album In Montreal met Gismonti ?. Geweldige minimalistische versie en geweldig album wat meer luisteraars verdient.
Natuurlijk ook de versie op het album Silence met Chet Baker, Pieranunzi en Higgens. (Wat volgens mij nog niet op musicmeter staat )

ok, niet goed gekeken dan.

Als dank nogmaals een mooie versie van Silence

Charlie Haden - Silence (with John Taylor) - YouTube

Tjeezus, hoeveel versies zijn er van dat nummer...

Niet onterecht overigens, Silence is altijd prachtig, in welke versie dan ook.

Geef mij maar die op The Ballad of the Fallen . Tranen met tuiten. En dit album? Tijdloze schoonheid.