Allegaeon - The Ossuary Lens (2025)

Ezra Haynes, zanger van het eerste uur, is hier terug op het nest. Dat betekent een veel minder melodieuze aanpak, met slechts sporadisch een clean gezongen passage. De muziek is ook terug bij af, wat tegelijkertijd positief en negatief is. De brute technische metal is even overtuigend en indrukwekkend als altijd, maar ik mis een beetje het avontuur en de meeslepende songstructuren van de afgelopen paar albums. Dynamiek en afwisseling voldoende, dat wel.

Een lichte teleurstelling, dit zevende album van Allegaeon. Dit album is beduidend minder avontuurlijk dan voorganger Damnum. De progressieve melodeath klinkt minder onderscheidend en meer eendimensionaal. Dat komt deels door de terugkeer van Ezra Haynes, die veel minder gevarieerd zingt, maar ook doordat de nummers minder dynamiek kennen en de band veelal voluit gaat.

Pluspunt is wel dat hier rekening mee is gehouden in de speelduur. 45 minuten is mooi voor een album als dit.