Bon Iver - SABLE, fABLE (2025)

Denk dat als dit album na Bon Iver, Bon Iver was uitgebracht een stuk beter zou scoren.

Voelt als een logische opvolger van dat album. Zeker geen stap terug. SABLE is 3 keer raak, fABLE moet nog even inzinken, maar Short Story, From, If Only I Can Wait en Day One steken er voor nu bovenuit.

Ik merk dat ik elke dag weer Walk Home op zet. Wat is dat een prachtnummer zeg. Hij moest wel van ver komen! Misschien dat ik er uiteindelijk wel een 3,5 ster uit kan persen.

Mosterd na de maaltijd, maar omdat die latere nummers zo'n andere sound/instrumentatie hadden dan de EP kon ik me niet voorstellen dat Bon Iver een copy-paste van de EP op het album zou doen maar eerder andere studio versies die meer in lijn liggen met de nieuwere (Fable) nummers. Maar bij Bon Iver kan alles wisten we.

Ben helemaal verslingerd aan dit album. Misschien wel zijn beste. Voorlopig mijn favoriete album van 2025.

Jongens, There's A Rhythmn is toch werkelijk hemelbestormend mooi. Die beat die het liedje voortstuwt, de acoustische gitaar, het orgeltje met de pedal en dan komen er ook nog die soulvolle backings bij. Als het nummer dan ook nog gevolgd wordt door zeer fraaie outro, dan kun je me opvegen hoor.

Valt me sowieso wel op dat de meningen hier gematigd zijn. De pers is over het algemeen zeer te spreken over dit album, en ook overzee's wordt vooral fABLE zeer goed ontvangen. Misschien hebben wij hier in Europa meer een singer-songwriter traditie? Begrijp me niet verkeerd hoor, ik geniet ook van SABLE, maar het is vooral fABLE dat dat me op de knieën krijgt.
Schitteronde plaat!

Ik weet niet of er, bij mij in ieder geval, sprake is van gematigdheid. Ik heb eerder hier geschreven dat ik eerst het gehele album wilde horen. Ook schreef ik dat ik het nogal van hetzelfde vond. Maar ik moet op dat laatste terugkomen. Het is ‘gesplitst’ luisteren voor mij. Ja, ik zet het album steeds weer op. Maar ik heb de neiging om de eerste Sable nummers over te slaan en zet het dus bij Fable op. Het singer songwriterachtige van Sable boeit mij niet zo. Daarna ben ik geïntrigeerd want er valt zoveel moois te horen, ontdekkend luisteren en verwondering. Zoals eerder al hier beschreven is het echt goed geproduceerd. Zo relaxed ook en warm. Dit is geen album om even tussendoor op te zetten. Ik heb echt de tijd nodig. Daar vraagt dit album ook om. Ik ben er echt ook niet uit hoe ik dit album moet beschrijven maar het komt geniaal over met diepgang in de gevoelens die het bij mij oproept. De band heeft iets heel moois gecreëerd.

De verdeeldheid en de super brede aankondigingen van prachtige liedjes geeft me het gevoel dat dit album een klassieker gaat worden.

De schitterende muziek van begin tot eind daarentegen, geeft me zekerheid dat dit een klassieker gaat worden.

Ik heb nog steeds geen woorden gevonden, meer dan dit flauwe grapje. Maar ik vind het wonderschoon.
En ik kan me niet goed herinneren waar ik zo op één ooropslag heb genoten van een geheel (probleempje van de tijd maar ook een verdienste hier specifiek).

Awards season. Hoe kan een gevoel wat ik niet ken me zo extreem aanboren?

Vooral de productie is erg mooi dit album. Ik hoor ontzettend veel 80's hier. Niet alleen qua sound maar ook qua gitaarspel dingen die je vooral toen hoorde. Op nummers als "Everything is peaceful love", "I'll be there" en "If only I could wait" lijk je zelfs Roxy Music's Avalon en Prince te horen.

De impact die 22 a million maakte met de vele rauwe randjes is er nu niet, maar dit album is wel weer een erg goede en authentieke toevoeging aan het indrukwekkende oeuvre van Bon Iver/Justin Vernon.

Ik heb het album een paar keer geluisterd. Het is ok, maar het klinkt als wat we kennen, maar dan net even wat minder spannend, minder schurend, minder… nou ja, u krijgt een idee van waar ik heen wil.

Iedereen mag maken wat hij / zij / hen maken wil, maar ik hoef het gelukkig niet allemaal te bewieroken of af te slachten.

100% mee eens, luister het sinds release elke dag (inclusief prachtige outro)! Wat een compleet plaatje... En na 11 dagen 0,5* omhoog.

Je moet 'm wel even laten landen, maar dan dringt de schoonheid van SABLE, fABLE wel in volle omvang door. Hier en daar best wel gedurfde combi's, soul met pedalsteel, dat werk. En ook de plaatdelen, met eerst meer accenten van folk en singer/songwriter en vervolgens meer soul en electronica geven een klankenpallet dat rijk gevuld is, maar ook een mooi luisterspel oplevert. 'Nog steeds één van de grootsten', schreef OOR, geloof ik. Wel herkenbaar.