Grey DeLisle - The Grey Album (2025)
mijn stem
5 stemmen
Verenigde Staten
Country
Label: Hummin’bird
-
Hello I'm Lonesome (3:00)
-
Who to Love (2:56)
-
A Coastal Town (3:19)
-
Reach for the Sky (3:39)
-
Mi Vida (2:26)
-
Tomorrow (Without You) (2:53)
-
Sister Shook (1:58)
-
Daddy Can You Fix a Broken Heart (2:54)
-
Forty Something Runaway (2:46)
met Cherie Currie
-
A Promise I Can't Keep (3:37)
-
Didn't We Try (1:59)
-
Convince Me (2:36)
-
I'm a Wreck (2:12)
-
Don't Let Go of My Hand (4:51)
-
I Can't Be Kind (2:55)
-
My Darling Vivian (3:34)
-
The Last Last Time (2:46)
-
House on Fire (2:41)
-
Take Me Dancing Again (2:45)
-
Red Dress (2:43)
1
geplaatst: 16 april, 17:45 uur
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Review: Grey DeLisle - The Grey Album - dekrentenuitdepop.blogspot.com
Review: Grey DeLisle - The Grey Album
Grey DeLisle maakte aan het begin van dit millennium een aantal geweldige albums, maar vervolgens werd het stil, tot haar comeback in 2022, die met The Grey Album het vierde prachtalbum op rij oplevert
Luister naar de albums van Grey DeLisle en je hoort de countrymuziek die in de jaren 70 werd gemaakt. De muzikante uit Los Angeles heeft een heerlijke snik in haar stem en schrijft songs die overlopen van weemoed. Op The Grey Album komen maar liefst twintig nieuwe songs voorbij en het zijn voor een belangrijk deel de songs die je van haar verwacht. Hier en daar voegt ze wat rock ’n roll toe aan haar songs, maar meestal is de muziek ingetogen, ligt het tempo laag en is er vooral die geweldige stem, die zeker liefhebbers van de country van weleer een beetje week zal maken. Grey DeLisle heeft naar verluidt nog meer materiaal op de plank liggen en als het zo goed is als de songs op The Grey Album kan ik niet wachten.
De Amerikaanse muzikante Grey DeLisle brak in 2002 door met het album Homewrecker, dat klonk als het album van een countryzangeres uit de jaren 70. Grey DeLisle werd geboren in deze jaren 70 en kreeg de countrymuziek in eerste instantie met de paplepel gegoten door haar vader. Na de scheiding van haar ouders viel haar moeder voor een streng geloof, waarin het luisteren naar popmuziek niet was toegestaan, waardoor de muziek naar de achtergrond verdween.
Een piepjonge Grey DeLisle zocht haar geluk vervolgens in Los Angeles, waar ze vooral harde lessen leerde. Haar tweede album Homewrecker veranderde echter alles, waarna ook de albums Graceful Ghost uit 2004, Iron Flowers uit 2005 en het live-album Bootlegger uit 2003 het uitstekend deden.
Grey DeLisle leek zich met haar traditioneel klinkende countrysongs en een stem die was gemaakt voor het genre te scharen onder de vaste waarden in het genre, maar na 2005 werd lange tijd helaas niets meer vernomen van de Amerikaanse muzikante, al was ze wel een gevierd stemacteur in Hollywood, die met name animatieseries voorzag van zeer karakteristieke stemmen.
Sinds 2022 is Grey DeLisle gelukkig weer zeer productief als muzikante, wat de uitstekende albums Borrowed (2022), She’s An Angel (2023) en Driftless Girl (2024) opleverde. Het zijn allemaal albums die net zo goed in de jaren 70 hadden kunnen zijn gemaakt, een decennium waarin Grey DeLisle ongetwijfeld zou zijn uitgegroeid tot een wereldster.
De productiviteit van Grey DeLisle kent in haar tweede jeugd vooralsnog geen grenzen, want voor het vierde jaar op rij levert de muzikante uit Los Angeles een album af. The Grey Album pakt flink uit maar liefst twintig songs en bijna een uur muziek. Dat is meestal te veel van het goede, maar The Grey Album overtuigt makkelijk.
Iedereen die de vorige albums van Grey DeLisle lief heeft zal ook weer smullen van The Grey Album. In flink wat songs op het album imponeert de Amerikaanse muzikante met countrysongs vol weemoed en tranen en een stem die je verwacht in dit soort songs en die eindeloos ontroert.
Het zijn songs waarmee bijvoorbeeld Tammy Wynette, Lyn Anderson en Dolly Parton in de jaren 70 grote hits zouden hebben gescoord, maar die ook vele decennia later nog geweldig binnen komen. De zang op The Grey Album is weer van het niveau dat we van Grey DeLisle verwachten en ook in muzikaal opzicht klinkt het weer als een klok.
Grey DeLisle werkt wederom samen met producer en Lone Justice oprichter Marvin Etzioni , die weet hoe een countryalbum moet klinken. Ook voor de strijkers en de blazers schakelde Grey DeLisle gelouterde krachten in en als de pedal steel wordt bespeeld door Greg Leisz weet je dat je de absolute top te pakken hebt.
The Grey Album bevat een flink aantal van de van melancholie overlopende countrysongs die je van Grey DeLisle verwacht en waar ik ook op hoop, maar ze kiest dit keer ook voor een aantal songs die net wat steviger rocken. Dat klinkt absoluut lekker, al prefereer ik zelf de tranentrekkers op het album, waarin de stem van Grey DeLisle wat mij betreft meer indruk maakt.
Het is geweldig dat de Amerikaanse muzikante haar productiviteit weer heeft gevonden, want vier albums in vier jaar tijd is misschien wat veel, maar als ze van de kwaliteit zijn van The Grey Album en zijn drie voorgangers hoor je mij absoluut niet klagen. Erwin Zijleman
De krenten uit de pop: Review: Grey DeLisle - The Grey Album - dekrentenuitdepop.blogspot.com
Review: Grey DeLisle - The Grey Album
Grey DeLisle maakte aan het begin van dit millennium een aantal geweldige albums, maar vervolgens werd het stil, tot haar comeback in 2022, die met The Grey Album het vierde prachtalbum op rij oplevert
Luister naar de albums van Grey DeLisle en je hoort de countrymuziek die in de jaren 70 werd gemaakt. De muzikante uit Los Angeles heeft een heerlijke snik in haar stem en schrijft songs die overlopen van weemoed. Op The Grey Album komen maar liefst twintig nieuwe songs voorbij en het zijn voor een belangrijk deel de songs die je van haar verwacht. Hier en daar voegt ze wat rock ’n roll toe aan haar songs, maar meestal is de muziek ingetogen, ligt het tempo laag en is er vooral die geweldige stem, die zeker liefhebbers van de country van weleer een beetje week zal maken. Grey DeLisle heeft naar verluidt nog meer materiaal op de plank liggen en als het zo goed is als de songs op The Grey Album kan ik niet wachten.
De Amerikaanse muzikante Grey DeLisle brak in 2002 door met het album Homewrecker, dat klonk als het album van een countryzangeres uit de jaren 70. Grey DeLisle werd geboren in deze jaren 70 en kreeg de countrymuziek in eerste instantie met de paplepel gegoten door haar vader. Na de scheiding van haar ouders viel haar moeder voor een streng geloof, waarin het luisteren naar popmuziek niet was toegestaan, waardoor de muziek naar de achtergrond verdween.
Een piepjonge Grey DeLisle zocht haar geluk vervolgens in Los Angeles, waar ze vooral harde lessen leerde. Haar tweede album Homewrecker veranderde echter alles, waarna ook de albums Graceful Ghost uit 2004, Iron Flowers uit 2005 en het live-album Bootlegger uit 2003 het uitstekend deden.
Grey DeLisle leek zich met haar traditioneel klinkende countrysongs en een stem die was gemaakt voor het genre te scharen onder de vaste waarden in het genre, maar na 2005 werd lange tijd helaas niets meer vernomen van de Amerikaanse muzikante, al was ze wel een gevierd stemacteur in Hollywood, die met name animatieseries voorzag van zeer karakteristieke stemmen.
Sinds 2022 is Grey DeLisle gelukkig weer zeer productief als muzikante, wat de uitstekende albums Borrowed (2022), She’s An Angel (2023) en Driftless Girl (2024) opleverde. Het zijn allemaal albums die net zo goed in de jaren 70 hadden kunnen zijn gemaakt, een decennium waarin Grey DeLisle ongetwijfeld zou zijn uitgegroeid tot een wereldster.
De productiviteit van Grey DeLisle kent in haar tweede jeugd vooralsnog geen grenzen, want voor het vierde jaar op rij levert de muzikante uit Los Angeles een album af. The Grey Album pakt flink uit maar liefst twintig songs en bijna een uur muziek. Dat is meestal te veel van het goede, maar The Grey Album overtuigt makkelijk.
Iedereen die de vorige albums van Grey DeLisle lief heeft zal ook weer smullen van The Grey Album. In flink wat songs op het album imponeert de Amerikaanse muzikante met countrysongs vol weemoed en tranen en een stem die je verwacht in dit soort songs en die eindeloos ontroert.
Het zijn songs waarmee bijvoorbeeld Tammy Wynette, Lyn Anderson en Dolly Parton in de jaren 70 grote hits zouden hebben gescoord, maar die ook vele decennia later nog geweldig binnen komen. De zang op The Grey Album is weer van het niveau dat we van Grey DeLisle verwachten en ook in muzikaal opzicht klinkt het weer als een klok.
Grey DeLisle werkt wederom samen met producer en Lone Justice oprichter Marvin Etzioni , die weet hoe een countryalbum moet klinken. Ook voor de strijkers en de blazers schakelde Grey DeLisle gelouterde krachten in en als de pedal steel wordt bespeeld door Greg Leisz weet je dat je de absolute top te pakken hebt.
The Grey Album bevat een flink aantal van de van melancholie overlopende countrysongs die je van Grey DeLisle verwacht en waar ik ook op hoop, maar ze kiest dit keer ook voor een aantal songs die net wat steviger rocken. Dat klinkt absoluut lekker, al prefereer ik zelf de tranentrekkers op het album, waarin de stem van Grey DeLisle wat mij betreft meer indruk maakt.
Het is geweldig dat de Amerikaanse muzikante haar productiviteit weer heeft gevonden, want vier albums in vier jaar tijd is misschien wat veel, maar als ze van de kwaliteit zijn van The Grey Album en zijn drie voorgangers hoor je mij absoluut niet klagen. Erwin Zijleman
* denotes required fields.
* denotes required fields.