Het begint me echt mateloos te irriteren hoe de nalatenschap van Bowie wordt uitgebuit.
Eerst kwamen er dure boxen (over iedere 5 jaar een) waar wel wat nieuwe dingen op stonden, maar ook alle bestaande albums waardoor je alles dubbel koopt. Dus voor nieuwe liefhebbers heel leuk, maar als je alles al had minder aantrekkelijk.
Daarna allerlei meuk uit de jaren zestig, een soort eindeloze stroom aan singles of EP's. Een periode die toch al niet top was, maar ja, Bowie, dus interessant.
Tussendoor wat losse concerten als RSD uitgave. Die waren zeer de moeite waard, maar wel duur, want RSD en we moeten de platenzaken steunen, maar ik heb dit eens nagevraagd en de platenzaken houden er weinig aan over want ze kopen die uitgaves ook heel duur in. Dus vooral de RSD organisatie zelf houdt er waarschijnlijk veel aan over. Of de platenmaatschappijen. Maar niet de platenboer.
Vervolgens een set concerten uit de jaren 90 die ik graag had willen hebben omdat ik bij veel van die tours ben geweest, maar omdat ik even niet oplette die dingen al uitverkocht waren en ook nog eens vreselijk duur.
Daarna werden alle oude platen opnieuw onder de loep genomen en uitgebracht in een andere mix, met een andere hoes of in een box. Of een soort vroege versie van zo'n album. Waarbij een deel van de bonus al lang verschenen was, maar uiteraard niet alles. En de nieuwe mix was uiteraard hemeltergend mooi, volgens de sticker.
Oh ja, ook nog een soort compilatie van een film over Bowie met wat snippers aan nieuw materiaal.
En deze release past prima in het lijstje. Een live concert waarbij één album wordt gespeeld. Minder interessant dan een normaal concert, maar waarschijnlijk in zeer goede opnamekwaliteit, met een puike band. Wel tegen RSD tarief uiteraard. Dus gewoon veel te duur.
Ik moet me hier natuurlijk niet aan ergeren, want ik koop het niet meer dus ik heb er ook geen last van. Maar dat totale over-the-top uitgebuit begint me gewoon enorm tegen te staan. In het geval van Bowie zou je door de diarree aan nieuwe uitgaves bijna vergeten dat hij ook normale platen uitbracht in het verleden, die als het er op aan komt gewoon het allerbeste materiaal bevat uit zijn carrière.
OK, rustig, kalmeer, stop. Ik zet de gewone, oude, zonder enige poespas, bonus, of nieuwe mix, Ziggy Stardust maar weer eens op. Heerlijk.