The Weeknd - Hurry Up Tomorrow (2025)
mijn stem
54 stemmen
Canada
R&B / Pop
Label: Republic
-
Wake Me Up (5:08)
met Justice
-
Cry for Me (3:44)
-
I Can't Fucking Sing (0:12)
-
São Paulo (5:01)
met Anitta
-
Until We're Skin & Bones (0:22)
-
Baptized in Fear (3:52)
-
Open Hearts (3:54)
-
Opening Night (1:36)
-
Reflections Laughing (4:51)
-
Enjoy the Show (5:01)
met Future
-
Given Up on Me (5:54)
met Future
-
I Can't Wait to Get There (3:08)
-
Timeless (4:16)
met Playboi Carti
-
Niagara Falls (4:37)
-
Take Me Back to LA (4:13)
-
Big Sleep (3:45)
met Giorgio Moroder
-
Give Me Mercy (3:36)
-
Drive (3:08)
-
The Abyss (4:42)
met Lana Del Rey
-
Red Terror (3:51)
-
Without a Warning (4:57)
-
Hurry Up Tomorrow (4:51)
1
geplaatst: 21 februari, 21:08 uur
Heerlijk!
Sinds Trilogy ben ik een ontzettend grote fan van The Weeknd, dat compilatiealbum is ook nog steeds één van mijn favoriete albums allertijden waar ik veel naar teruggrijp. Hip Hop is het genre waar ik bijna exclusief naar luister en toch is deze artiest jarenlang mijn nummer één favoriet geweest, geen rapper. Toch doet zijn nieuwe muziek me de laatste jaren jammer genoeg wat minder. Zijn sombere en zware R&B maakt steeds meer plaats voor populaire Pophits die mij gewoon niet zo grijpen. Eenmaal After Hours en Dawn FM opstaan geniet ik er best wel van, ik grijp er gewoon zeer weinig naar terug... vooral Dawn FM zet ik niet veel op. Initieel had ik zelfs weinig zin in Hurry Up Tomorrow en had ik geen hoge verwachtingen, wat voor het eerst is bij een album van The Weeknd.
De eerste twee luisterbeurten klikte het niet echt, ook de tracklist van 22 nummers (waarvan twee interludes) met een speelduur van net geen anderhalf uur stak me echt tegen. We zijn talloze luisterbeurten verder en ik kan met grote overtuiging zeggen dat dit concluderende deel van deze trilogie het sterkste is. De speelduur is ook absoluut geen probleem meer, de tijd vliegt voorbij tijdens het beluisteren van dit zesde studioalbum.
Het door Metro Boomin geproduceerde Cry for Me, de single São Paulo (wat me eerst voor geen meter lag), Reflections Laughing(!), Enjoy the Show (het "gezang" van Future blijft twijfelachtig), Given Up on Me, I Can't Wait to Get There, Timeless, Niagra Falls, The Abyss en Without a Warning zijn in mijn ogen absolute hoogtepunten.
De overige nummers moeten hier in principe niet al te gek voor onderdoen, er staan geen skippers op voor mij. Wel merk ik vaak dat mijn aandacht wat verzwakt vanaf Big Sleep, de tweede helft is dus net wat zwakker dan de eerste.
Het heeft enkele jaren geduurd, ik had het ook niet meer verwacht, maar The Weeknd heeft me terug in zijn greep. Hurry Up Tomorrow is een geweldig album geworden. Dit schijnt zijn laatste onder deze artiestennaam te zijn... ik ben benieuwd naar de toekomst.
4*
Sinds Trilogy ben ik een ontzettend grote fan van The Weeknd, dat compilatiealbum is ook nog steeds één van mijn favoriete albums allertijden waar ik veel naar teruggrijp. Hip Hop is het genre waar ik bijna exclusief naar luister en toch is deze artiest jarenlang mijn nummer één favoriet geweest, geen rapper. Toch doet zijn nieuwe muziek me de laatste jaren jammer genoeg wat minder. Zijn sombere en zware R&B maakt steeds meer plaats voor populaire Pophits die mij gewoon niet zo grijpen. Eenmaal After Hours en Dawn FM opstaan geniet ik er best wel van, ik grijp er gewoon zeer weinig naar terug... vooral Dawn FM zet ik niet veel op. Initieel had ik zelfs weinig zin in Hurry Up Tomorrow en had ik geen hoge verwachtingen, wat voor het eerst is bij een album van The Weeknd.
De eerste twee luisterbeurten klikte het niet echt, ook de tracklist van 22 nummers (waarvan twee interludes) met een speelduur van net geen anderhalf uur stak me echt tegen. We zijn talloze luisterbeurten verder en ik kan met grote overtuiging zeggen dat dit concluderende deel van deze trilogie het sterkste is. De speelduur is ook absoluut geen probleem meer, de tijd vliegt voorbij tijdens het beluisteren van dit zesde studioalbum.
Het door Metro Boomin geproduceerde Cry for Me, de single São Paulo (wat me eerst voor geen meter lag), Reflections Laughing(!), Enjoy the Show (het "gezang" van Future blijft twijfelachtig), Given Up on Me, I Can't Wait to Get There, Timeless, Niagra Falls, The Abyss en Without a Warning zijn in mijn ogen absolute hoogtepunten.
De overige nummers moeten hier in principe niet al te gek voor onderdoen, er staan geen skippers op voor mij. Wel merk ik vaak dat mijn aandacht wat verzwakt vanaf Big Sleep, de tweede helft is dus net wat zwakker dan de eerste.
Het heeft enkele jaren geduurd, ik had het ook niet meer verwacht, maar The Weeknd heeft me terug in zijn greep. Hurry Up Tomorrow is een geweldig album geworden. Dit schijnt zijn laatste onder deze artiestennaam te zijn... ik ben benieuwd naar de toekomst.
4*
0
geplaatst: 1 maart, 10:56 uur
Verrassend positieve reviews hier
Ik vind het in vergelijking met zijn vorige albums nogal saai, inspiratieloos - al is het ook nergens "slecht"
Ik vind het in vergelijking met zijn vorige albums nogal saai, inspiratieloos - al is het ook nergens "slecht"
0
geplaatst: 8 maart, 22:22 uur
Deze nieuwe trilogy is The Weeknd die zijn volle potentieel eindelijk volledig tot bloei laat komen. Ik vond After Hours & Dawn FM zijn piek en dit album haalt het door de lange tracklist niet om op diezelfde tier te kunnen staan voor mij, maar desondanks is het toch een heel consistente plaat wat dan weer erg knap is van Abel.
Heeft zich toch wel ontwikkeld tot mijn favoriete pop artiest van deze tijd, terwijl het er lang naar uitzag dat hij zijn belofte nooit volledig zou inlossen.
Echt indrukwekkend hoe zijn hedendaagse muziek zo enorm catchy en toegankelijk klinkt, maar het tegelijkertijd ook heel artsy en conceptueel verpakt kan worden.
Ik kijk uit naar het vervolg van zijn carrière nu hij zijn karakter The Weeknd achter zich laat.
Heeft zich toch wel ontwikkeld tot mijn favoriete pop artiest van deze tijd, terwijl het er lang naar uitzag dat hij zijn belofte nooit volledig zou inlossen.
Echt indrukwekkend hoe zijn hedendaagse muziek zo enorm catchy en toegankelijk klinkt, maar het tegelijkertijd ook heel artsy en conceptueel verpakt kan worden.
Ik kijk uit naar het vervolg van zijn carrière nu hij zijn karakter The Weeknd achter zich laat.
0
geplaatst: 8 maart, 22:28 uur
Yestsida schreef:
Heerlijk!
Sinds Trilogy ben ik een ontzettend grote fan van The Weeknd, dat compilatiealbum is ook nog steeds één van mijn favoriete albums allertijden waar ik veel naar teruggrijp. Hip Hop is het genre waar ik bijna exclusief naar luister en toch is deze artiest jarenlang mijn nummer één favoriet geweest, geen rapper. Toch doet zijn nieuwe muziek me de laatste jaren jammer genoeg wat minder. Zijn sombere en zware R&B maakt steeds meer plaats voor populaire Pophits die mij gewoon niet zo grijpen. Eenmaal After Hours en Dawn FM opstaan geniet ik er best wel van, ik grijp er gewoon zeer weinig naar terug... vooral Dawn FM zet ik niet veel op. Initieel had ik zelfs weinig zin in Hurry Up Tomorrow en had ik geen hoge verwachtingen, wat voor het eerst is bij een album van The Weeknd.
De eerste twee luisterbeurten klikte het niet echt, ook de tracklist van 22 nummers (waarvan twee interludes) met een speelduur van net geen anderhalf uur stak me echt tegen. We zijn talloze luisterbeurten verder en ik kan met grote overtuiging zeggen dat dit concluderende deel van deze trilogie het sterkste is. De speelduur is ook absoluut geen probleem meer, de tijd vliegt voorbij tijdens het beluisteren van dit zesde studioalbum.
Het door Metro Boomin geproduceerde Cry for Me, de single São Paulo (wat me eerst voor geen meter lag), Reflections Laughing(!), Enjoy the Show (het "gezang" van Future blijft twijfelachtig), Given Up on Me, I Can't Wait to Get There, Timeless, Niagra Falls, The Abyss en Without a Warning zijn in mijn ogen absolute hoogtepunten.
De overige nummers moeten hier in principe niet al te gek voor onderdoen, er staan geen skippers op voor mij. Wel merk ik vaak dat mijn aandacht wat verzwakt vanaf Big Sleep, de tweede helft is dus net wat zwakker dan de eerste.
Het heeft enkele jaren geduurd, ik had het ook niet meer verwacht, maar The Weeknd heeft me terug in zijn greep. Hurry Up Tomorrow is een geweldig album geworden. Dit schijnt zijn laatste onder deze artiestennaam te zijn... ik ben benieuwd naar de toekomst.
4*
Heerlijk!
Sinds Trilogy ben ik een ontzettend grote fan van The Weeknd, dat compilatiealbum is ook nog steeds één van mijn favoriete albums allertijden waar ik veel naar teruggrijp. Hip Hop is het genre waar ik bijna exclusief naar luister en toch is deze artiest jarenlang mijn nummer één favoriet geweest, geen rapper. Toch doet zijn nieuwe muziek me de laatste jaren jammer genoeg wat minder. Zijn sombere en zware R&B maakt steeds meer plaats voor populaire Pophits die mij gewoon niet zo grijpen. Eenmaal After Hours en Dawn FM opstaan geniet ik er best wel van, ik grijp er gewoon zeer weinig naar terug... vooral Dawn FM zet ik niet veel op. Initieel had ik zelfs weinig zin in Hurry Up Tomorrow en had ik geen hoge verwachtingen, wat voor het eerst is bij een album van The Weeknd.
De eerste twee luisterbeurten klikte het niet echt, ook de tracklist van 22 nummers (waarvan twee interludes) met een speelduur van net geen anderhalf uur stak me echt tegen. We zijn talloze luisterbeurten verder en ik kan met grote overtuiging zeggen dat dit concluderende deel van deze trilogie het sterkste is. De speelduur is ook absoluut geen probleem meer, de tijd vliegt voorbij tijdens het beluisteren van dit zesde studioalbum.
Het door Metro Boomin geproduceerde Cry for Me, de single São Paulo (wat me eerst voor geen meter lag), Reflections Laughing(!), Enjoy the Show (het "gezang" van Future blijft twijfelachtig), Given Up on Me, I Can't Wait to Get There, Timeless, Niagra Falls, The Abyss en Without a Warning zijn in mijn ogen absolute hoogtepunten.
De overige nummers moeten hier in principe niet al te gek voor onderdoen, er staan geen skippers op voor mij. Wel merk ik vaak dat mijn aandacht wat verzwakt vanaf Big Sleep, de tweede helft is dus net wat zwakker dan de eerste.
Het heeft enkele jaren geduurd, ik had het ook niet meer verwacht, maar The Weeknd heeft me terug in zijn greep. Hurry Up Tomorrow is een geweldig album geworden. Dit schijnt zijn laatste onder deze artiestennaam te zijn... ik ben benieuwd naar de toekomst.
4*
Zo duister als een Echoes of Silence is zijn nieuwere werk inderdaad niet, en tuurlijk heeft hij zijn muziek toegankelijker kunnen maken. Maar toch deel ik je mening aan de andere kant ook weer niet helemaal. Het is nog steeds allemaal zo ongelofelijk atsmosferisch, en tekstueel is het voor een groot deel nog steeds even grimmig en hopeloos.
Ik ben persoonlijk juist meer fan geworden sinds zijn After Hours era. Het voelt allemaal veel meer cinematic aan en dat werkt goed voor mij. En ook ik vind zoals pretty much iedereen House Of Balloons een perfect debuut hoor, maar ik deel niet het sentiment dat het duistere en mysterieuze er nu helemaal van af is. Die vibe is er nog steeds overduidelijk voor mij, en The Weeknd als karakter is alleen maar meer en meer uitgediept met zijn nieuwste trilogy storyline.
0
geplaatst: afgelopen donderdag om 23:04 uur
Ik raak echt niet uitgeluisterd. Het luistert zo goed weg en weet mijn aandacht goed vast te houden. Rare structuren van nummers maken dit ook een wat eigenzinnig album. In die zin doet het wat denken aan de Trilogy era.
En dan nog even The Abyss. Dat is een nummer van zeldzame kwaliteit. Misschien niet easy listening maar een kunstzinnig hoogtepunt zoals weinig artiesten dat maar kennen. Het doet me denken aan The Gates van Cunninlynguists of Come Down to Us van Burial qua grootsheid. Genieten
En dan nog even The Abyss. Dat is een nummer van zeldzame kwaliteit. Misschien niet easy listening maar een kunstzinnig hoogtepunt zoals weinig artiesten dat maar kennen. Het doet me denken aan The Gates van Cunninlynguists of Come Down to Us van Burial qua grootsheid. Genieten
* denotes required fields.
* denotes required fields.