Messa - The Spin (2025)

Godzijdank gaf het vooruitgesnelde nummer 'At Races' een verkeerde eerste indruk van dit album. Dat nummer was nogal underwhelming en veel te toegankelijk en lichtvoetig, waardoor ik vreesde dat deze band dezelfde, schouderophalende richting op zou gaan als bijvoorbeeld Blues Pills.
Het blijkt de enige mispeer van de plaat. Een zucht van verlichting.
De overige zes nummer laten namelijk nog steeds een geïnspireerde band horen die invloeden uit doom, blues, classic 70s rock en gothic tot een smaakvol geheel weet te smeden. Met daaroverheen natuurlijk de betoverende, in de rustige passages bijkans jazzy vocalen van Sara Bianchin. Aankomende vrijdag speelt de band het album integraal op Roadburn. Al staat de band wel gelijktijdig geprogrammeerd met De Mannen Broeders van Amenra's Colin H. Van Eeckhout en Broeder Dieleman: potverdrie!

Ik heb een zwak voor de typische 80's sound en die heeft Messa hier treffend gepakt in hun unieke metal stijl wat mij betreft. Inderdaad wat toegankelijker dan Close, maar daarom niet minder interessant. En ik vind At Races juist wel mooi, zeker in combinatie met die roadtrip video erbij...

Bevalt me beter dan hun vorig werk. Lekker album voor op een zomerse avond of tijdens een roadtrip.