Sivert Høyem - Dancing Headlights (2025)

Korte nummers en kort album, maar dat mag de pret niet drukken. De 2 vrijgegeven nummers Hollow en Love vs. The World beloven veel goeds……..

Hollow is weer een prachtig nummer.

Vanaf vandaag plaats ik Sivert Høyem in het rijtje: mannen met mooie stemmen en fijne liedjes uit het hoge noorden.
Samen met de heren Thomas Feiner en Christian Kjellvander.

Sinds die laatste Madrugada is het allemaal wel érg poppy en eentonig geworden. Ik haak juist af

Ik vond de laatste Madrugada weinig aan. Eigenlijk gewoon saai, waar ik de voorgaande Madrugada albums sterk vond.

Høyem heeft een prachtige stem. Zijn solo werk vind ik wisselend en feitelijk ken ik er ook te weinig van. Ik ben wel weer benieuwd naar deze nieuwe solo worp.

Gewoon een album zoals we het mogen verwachten van Sivert. Niks nieuws onder de Noorse winterzon. Kort maar wederom een dikke prima.

Voorlopig ga ik ook voor 4*. Dancing Headlights en Hollow zijn op dit nieuwe album van Sivert de mooiste liedjes. Helaas klinkt het nummer Hurdle dan ineens een stuk minder geslaagd. Vind ik. Het geluid klinkt ook anders dan bijvoorbeeld op voorganger The Great Upsetter, waar dan weer (iets te veel) galm over Siverts stem heen is gedrapeerd. Nummers als Hurdle, Living It Strange en de afsluiter Some Miserable Morning doen het vanwege dat 'andere geluid’ misschien daarom toch wat minder goed hier.

Ik ben - hoe dan ook - blij met de ontdekking van deze Sivert Høyem. Hij blijft dus lekker waar hij hoort: in het rijtje ‘mannen met mooie stemmen en fijne liedjes uit het hoge noorden’.

Een eerste luisterbeurt weer nog niet zo te grijpen als On an Island deed. Maar het klinkt zeker niet verkeer dit. Deze de komende tijd maar eens op me in laten werken.

Op eerste gehoor weer een fijne plaat, maar ben het eens dat het niet direct dezelfde impact heeft als "On an Island". Dit klinkt iets poppier, iets meer straight-forward. Ik ga er nog maar eens een paar keer goed voor zitten.

Een jaar na dato komt Sivert alweer met een nieuwe plaat op de proppen. Is dat een geval van het ijzer smeden wanneer het heet is, de response op voorganger On an Island was immers overwegend positief, of zat de beste man vol met inspiratie en opnamedrang.
Wellicht ligt de waarheid in het midden maar om nu te zeggen dat ik omver wordt geblazen door het materiaal, niet bepaald.
Dat maakt Dancing Headlights niet direct een slechte plaat, maar het feit dat Sivert in de meeste songs direct op zijn doel afgaat is jammer in mijn ogen.
De stem van Hoyem gedijt in mijn ogen het beste in een broeierige setting, waarbij de tijd wordt genomen om met creatieve arrangementen de spanningsboog op te rekken.
Helaas moet ik na enkele luisterbeurten concluderen dat er weinig memorabele momenten te bespeuren zijn, hoewel ik het geheel nog een aantal keer zal aanzwengelen.
Voorganger On an Island had wat meer tijd nodig om te gedijen, was wellicht ook wat ontoegankelijker in vergelijking met deze worp, het was wel een plaat die meer ging rijpen met de tijd.
Met Hollow schiet Hoyem raak, voor het overige ben ik nog niet overtuigd, de Noor wil te veel en te snel en had in mijn ogen wat langer kunnen schaven aan de nummers.

Morrissey meets Sivert Høyem Love vs. The World

Een mooi album weer van Sivert. Misschien niet zo meeslepend als zijn voorganger, de nummers zijn wat korter, maar na een aantal luisterbeurten nestelen de songs zich weer fijn in je hoofd. Perfecte muziek voor deze grijze koude dagen. In eerste instantie vond ik hem wat tegenvallen maar na meerdere draaibeurten wordt het alleen maar beter.

De eerste luisterbeurt bevalt prima. Veel nummers zijn directer dan recenter werk, solo en met Madrugada. Eens kijken hoe het bevalt over meerdere luisterbeurten.

Als On An Island een prettig gevoel van thuiskomen is, dan is Dancing Headlights de lange weg naar dat rustpunt toe. De keerzijde van de roem met afgedankte hotelkamers langs de altijd in beweging zijnde autowegen. De schaduw van een geliefde danst op de muur, de fysieke aanwezigheid ontbreekt. De afterparty zonder feeststemming. Het versterkt het minder geromantiseerde rocksterrenbestaan, zonder geliefdes, wel met onzekerheden. Sivert Høyem verwoordt het allemaal vrij luchtig. Dancing Headlights is gewoon een popplaat waar weinig over te zeggen valt. Nou Sivert, er valt genoeg te vertellen, daar ben ik heilig van overtuigd.

In het Dancing Headlights titelstuk citeert hij letterlijk het All Cats Are Grey zinsdeel uit de gelijknamige The Cure song. De Noorse singer-songwriter haalt de muzikale inspiratie uit zijn jeugd, de sound waar hij mee opgroeit en die hem vormt. Om het verspillen van tijd tegen te gaan haalt hij herinneringen op. De melodramatische zachtheid van de Dancing Headlights new wave en de dromerige ritmische synthpop van zustertrack Love vs. The World liefde wapent hem tegen de verharde maatschappij. Zonder die liefde blijft er weinig over en dan komt het gemis hard binnen. In The Great Upsetter ontstaat er ruimte voor de croonende kenmerkende warme sound die we van hem gewend zijn. Verbaal klein gedragen en de vrijgekomen ruimte met de croonende kenmerkende warme sound invullen. Hier speelt het bandsbelang ook mee en wisselt sober toetsenwerk zich met stevige gitaaruitspattingen af.

De Hurdle rocksound ligt enigszins in het verlengde van Madrugada, maar dan wel de Madrugada met de vroeg overleden gitarist Robert Burås. Het Hollow hoogtepunt overwint de midlifecrisis van een naar zijn eigen identiteit zoekende zanger. Juist in deze kwetsbaarheid ligt zijn kracht. Dit is de leegte die zich niet meer laat vullen. Het glas is niet half leeg, maar staat al dagen droog. Bij Hollow ligt het sentiment er dik bovenop. Summer Rain bezit het experimentele tegendraadse van Radiohead, met voort ratelende jazzritmes en gejaagde passages. Het theatrale Pet Shop Boys achtige spoken word gedeelte had achterwege mogen blijven, voor mij heeft dit weinig meerwaarde. Living It Strange heeft een hoog glamrock Britpop gehalte, het met live publiek opgenomen Some Miserable Morning is de ochtenddepressie waar de zanger moeizaam doorheen komt.

Dancing Headlights is geen verkeerde plaat, maar de kippenvel momenten van het prachtige On An Island ontbreken. Het semi akoestische The Great Upsetter komt daar nog het dichtste bij in de buurt, al heeft deze niet dat magische van die meesterlijke voorganger. Sivert Høyem piekt op On An Island, Dancing Headlights komt waarschijnlijk net een jaar te vroeg uit. Soms is het beter om liedjes net wat langer te laten rijpen. Ik beschouw Dancing Headlights eerder als een uit de hand gelopen mini album, en niet als een volwaardige opvolger van On An Island. Sivert Høyem is tot meer in staat.

Sivert Høyem - Dancing Headlights | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Echt een heel prima plaat, die bij de eerste beluistering al opviel en daarna alleen maar beter werd. Vooral de afwisseling tussen ballads en meer rockende nummers doet het goed bij mij. De indruk die ik heb, is dat dit een album met nummers is die niet pasten op 'On An Island' en een jaar later alsnog een release krijgen. De ballads waren of over of nieuw geschreven. De toevoeging van een live nummer, dat de magie van Madrugada live heeft, onderstreept dit nog eens. Als dit een kliekjesplaat is, dan is het echt een heel goede. Zoals 'Tattoo You' dat voor de Stones was, bijvoorbeeld (maar niet zo goed).

De vraag is of het album nog meer gaat groeien. Dat deden 'On An Island' en de laatste Madrugada voor mij overigens niet.

Ik ben een fan van Madrugada en Sivert , maar dit valt toch wel een beetje tegen.
Alleen Hollow is de moeite waard. Jammer

Vond Lioness destijds wel een leuke plaat, maar Sivert en ik gaan geen match worden. Juist die kenmerkende mooie stem is voor mij ook de tegenvaller; dat maakt het allemaal wat gezapig en eendimensionaal.

Live in Utrecht
Dancing Headlights
Hollow