Perfume Genius - Glory (2025)

Altijd fijn een nieuwe Perfume Genius. Single is prima.

Ben benieuwd. Ik vond die mix met electronic wel fijn matchen bij die band. Hopelijk is dat ook op dit album hoorbaar.

Ha,Aldous!

No Front Teeth

Wow, No Front Teeth is zo ontzettend mooi!
Singles liggen me een stuk beter dan zijn eerder werk.

I hope he can set my heart on fire again, immediately.

Wat te doen met een artiest die elke keer 4,5* scoort (op het album Ugly Season na die 4* kreeg)?

Nou, hopen op gewoon weer zo'n geweldig album.

Mike Hadreas werkt ook nu weer samen met zijn levenspartner Alan Wyffels die ook in de promo te zien is.
Een album dat vooral geschreven is tijdens de Corona pandemie (en dus gebonden aan huis zijn). Toch is dat niet het onderwerp van Glory. Ook nu houdt Mike het weer dicht bij zichzelf en is het allemaal erg persoonlijk.

Er is weinig meer over van de lo-fi pop die te horen was op zijn debuut, maar Glory is een mooi samenvloeien van al zijn albums geworden: een zeer rijke en wonderschone plaat waar ik gewoon alweer helemaal voor ben gevallen.
Perfume Genius is een artiest met lef die in staat is mij te veroveren. Nu doet ie dat in een wat te kort shirtje en op hoge hakken.

Hoogtepunten zijn toch wel nummers als No Front Teeth en Dion, maar eigenlijk is het één en al hoogtepunt.
Het foto-artwork doet me denken aan de fotografie van Erwin Olaf.

Wat een album. Wat een muzikale held.

Hm, als tevens eerste-uur-fan van Perfume Genius ben ik dan juist weer een beetje teleurgesteld in deze plaat. Ik denk dat het werk van Hadreas in grofweg drie categorieën in te delen valt, te weten desolaat en minimalistisch (eerste twee albums), avontuurlijk met ruige randjes (Ugly Season; delen van Too Bright en No Shape), en tot slot verfijnde sophisti-pop (Set My Heart on Fire; andere delen van Too Bright en No Shape). Hoewel de emotionele connectie met zijn eenzame slaapkamerpoptijdperk altijd het sterkst zal zijn bij mij, werd ik ook heel blij van de momenten waarin Hadreas zijn tanden liet zien. Ugly Season blijft dan ook verreweg zijn sterkste worp sinds zijn tweede album voor mij.

Deze plaat valt helaas dan weer terug naar de laatste categorie: het is gepolijst en verfijnd maar ook nogal vergeetbaar. Ik denk dat dat komt doordat deze stijl wat mij betreft het minst goed past bij zijn vrij minimalistische songwriting. Perfume Genius is geen artiest die schittert in het vinden van onverwachte akkoorden of melodieën. Dat hoeft ook niet, maar voor de memorabelheid helpt het wel als je ofwel op emotioneel vlak overtuigt door je liedjes simpel aan te kleden, ofwel als je een wat stekeliger geluid omarmt. Simpele songwriting met een gepolijst, niet-uitdagend instrumentenpalet daarentegen vertaalt zich gewoon in saaie muziek (zie ook: Angel Olsen).

In andere woorden, ik draai It's A Mirror, No Front Teeth en Left for Tomorrow nog een paar keer en verder wacht ik zijn volgende project af. Wel een mooie cover trouwens.

Toch weer een sterk album van Perfume Genius, die eigenlijk sinds zijn debuutalbum nooit door het ijs gezakt is. Toch een iets lagere waardering dan " Set My Heart on Fire Immediately", dat mijn favoriete album van 2020 was, omdat het album na de eerste 2 erg sterke nummers (tevens de eerste 2 vooruitgeschoven singles) die een indie rock gerichte sound brengen, bijna uitsluitend ballads heeft, die allemaal wel zeer goed geproduced zijn maar wat teveel op eenzelfde trage tempo doorkabbelen. Anderzijds zijn met name Full On en In a Row gewoon erg sterk. Maar het album kon wellicht nog een nummer gebruiken dat meer in lijn ligt met It's A Mirror en No Front Teeth in de tweede helft, nu voelt de sequencing niet volledig goed aan. Los daarvan weer klasse dus 4*

You don't say.

Overbodige pleonasmes zijn de hype momenteel, get with the times!

hoi123, ik laat deze modegril liever aan me voorbij passeren.

Bedoel je niet 'de populaire hype momenteel'?

Ik overwoog het nog, maar dacht dat er een grotere kans zou zijn dat hij zou bijten met één extra pleonasme.

Toch best wel wat kritische reacties hier. Ik vond de eerste twee platen van Perfume Genius heel heel tof en ook No Shape had ook nog een aantal intrigerende nummers. Daarna ben ik de beste man wat kwijtgeraakt, maar bij Glory haak ik weer aan. Wat een schitterend album, al ben ik het er wel mee eens dat kant A een stuk sterker is, en er wat meer nummers als No Front Teeth op het album hadden mogen staan. Door de vele ballads op kant B, voelt het soms wat onevenwichtig aan. Maar wat er te horen is de eerste acht nummers is wel echt schitterend. Naast No Front Teeth is Clean Heart een prachtig door de tabla gedreven nummer en ook Full On valt positief op door een fraai outro. De rest luistert heerlijk weg en de productie is schitterend. Een erg fraai album!

Gelijk maar een kaartje gekocht voor Paradiso (5 november): de vorige keer dat ik hem live zag was in Bitterzoet. Best een upgrade dus, want ook nog eens in de grote zaal.

Ik haak af bij deze

Ben wel benieuwd waarom?
Ik vind em op zn Dijkshoorn's gezegd: schitterond.

Omdat het echt alles mist wat ik goed vond aan PG,
Dit is geen artpop meer maar soort van easy listening Indie, met wat countryvibes er in.
Aldous harding territorium zoals eerder gezegd .
Maar soms zo saai (buiten de eerste twee nummers).
Full on maakt zijn naam niet waar. Dion zou goed kunnen zijn, maar het is ook nogal

gewoontjes.
Het is gewoon nogal gewoontjes voor mij.

Zoals op Clean Heart en Me & Angel hoor ik hem het liefst, wonderschoon wat hij daar doet! Het nummer met Aldous Harding doet me nagenoeg niets, erg warrig vind ik het ook. Ik hoor hem het liefst gewoontjes, denk ik

ruime voldoende…

Aah ik snap je. Ik vind juist Full On een van de mooiste liedjes. Het outro, die fluit en het loopje op de staande bas, en Perfume Genius die daaroverheen croont. Werkelijk prachtig.
Er is misschien weinig bombast op wat enkele nummers na, maar dit album klinkt prachtig geproduceerd en de spanning zit voor mij in de details in de productie. Op de achtergrond hoor je soms gekke fratsen in de muziek, een aanhoudende piep, meanderend outro, of drums die ineens wat vetter worden aangezet.
Ik blijf er vooralsnog genoeg in ontdekken, maar snap ook wel dat fans van het eerste uur misschien teleurgesteld zullen zijn.

Prima album alleen de laatste twee nummers hadden van mij niet gehoeven want dan gaat er toch 0,5 af

Begin van It's a Mirror = MC Solaar - Nouveau Western, zonder gilletje helaas.

Zelden een album zo weerloos voorbij horen kabbelen als deze.