Dit is dit jaar het derde Album al, in het Nederlands gezongen dat meer dan 1 keer beluisterd dient te worden om te horen en begrijpen wat er zo goed aan is. Eerst waren er Droom Dit en De Toegift met persoonlijke gedachtes en poëtische teksten op afwisselend prachtige of dansbare muziek.
Dorpsstraat3 pakt het anders aan met kille teksten over een ideale nieuwbouwwijk in een Post Wave sound.
De drie irritante nieuwsbericht intermezzo’s vergeten we even, die zijn waarschijnlijk functioneel tijdens een concert, maar op een album gaat het om muziek met herhaalde luister potentie en daar staan het album wel vol mee. Want de industriële synths die echo-en vanuit de 80ties, matchen prima met de afstandelijke praatzang, die dan weer fel afsteken met de strategisch geplaatste melodieuze flarden.