Alice Cooper - Welcome to My Nightmare (1975)

wat een prachtige plaat, uit 1975 waar is de tijd dat ik met kleine pretoogjes zat te luisteren naar de nieuwe van alice, by the way, vandaag is het zijn verjaardag geboren op 04.02.1948, dit is een dikke aanrader en bestaat in 2 versies op cd , dus als je hem wil kopen kijk dan uit voor de geremasterde versie met een paar bonus tracks, de plaat bestaat uit leuke rocknummers een paar zeer goede ballads, only women bleed, en dan het verhaal van de nachtmerrie van steven verspreid over een drietal nummers kopen die plaat

Van het nummer 'years ago' kruip ik nog steeds onder dekens, zo eng.

All my toys are broken...and so am I inside Mom…

Welkom bij een meesterwerk, een filmische nachtmerrie.

Van begin tot eind lopen de rillingen over je lichaam.
Al bij de opener Welcome To My Nightmare is de toon gezet, dit wordt een kleine drie kwartier griezelen en genieten.

Na Devil’s Food krijgen we de interessante en beangstigende introductie van The Black Widow (... And here, my prize, the Black Widow. Isn’t she lovely?…And so deadly…)
Dit alles verhalend verteld door griezelmeester Vincent Price.
Het nummer zelf is ook gelijk een van de hoogtepunten van dit album.

Wat hierna volgt is Some Folks een nummer waar je eerst even aan moet wennen door de
vele tempowisselingen, maar na een paar luisterbeurten zing je uit volle borst mee!

Als de fanfare van Some Folks is vertrokken komt de prachtige ballad Only Women Bleed. Een ballad zoals alleen Alice Cooper die kan maken. Wonderschone muziek met een ontroerende tekst. Tegen het eind van het nummer gaan alle registers open, inclusief blazers en viool en de rest van het orkest. Werkelijk prachtig.

Daarna worden de teugels weer strak aangetrokken met de rock ‘n’ roll stamper Department Of Youth.

Cold Ethyl swingt echt de pan uit, een heerlijke meezinger die een brede grijns op je gezicht tovert. …She’s cool in bed, she’s gotta be … 'cuz Ethyl’s dead…
Horror met een knipoog!

Na Cold Ethyl is het tijd om even bij te komen, met misschien wel het engste nummer ooit op plaat gezet, Years Ago. Een griezelige tekst met als muziek de creepy geluiden van een dolgedraaide kermisattractie op een volstrekt verlaten kermis. Iedereen is vertrokken, de kermis is overgenomen door duistere figuren die de caroussel draaiende houden. De caroussel zelf draait nog wel, maar de hobbelpaarden zijn verrot en de rest is verroest en vergaan. De enige die nog is overgebleven is een jongentje genaamd Steven, of is het een volwassen man?
... I'm a little boy... no I'm a great big man... no let's be a little boy…
En dan gaan echt mijn nekharen recht overeind staan, als Steven zegt … Isn't that our mom calling… om vervolgens weer alle registers open te trekken en met een ijzingwekkende zang/schreeuw wordt het jongentje bij zijn naam geroepen…Steeeeveeeen, is someone calling me … I hear my name… Steeeeeveeeeennn!!!!!!!

Denk niet dat het na dit nummer voorbij is met het griezeleffect, want het nummer loopt door in het absolute hoogtepunt van het album Steven. Het begint met een rustig pianointro wat je meteen weer de rillingen bezorgd. Steven ziet het zelf ook allemaal niet meer zo zitten … I will cover up my eyes and pray it goes away…maar er is geen ontkomen meer aan. Dit is pas het begin. Het orkest zwelt weer aan en eindigt met een ijzige tekst uit een andere wereld …that icy breath it whispers screams of pain… Dan keert dit muzikale meesterstuk weer terug naar zijn ijzige begin. Met een piepstemmetje zingt Alice het nummer naar het grootse meeslepende einde toe…. I don't want to feel you die, but if that's the way that god has planned you…I'll put pennies on your eyes and it will go away… See you've only lived a minute of your life… I must be dreaming…hij schreeuwt …What Do You Want… en dan beukt het orkest het nummer uit.
In één woord fantastisch!

Vervolgens gaat de nachtmerrie verder in het nummer The Awakening, waar “Alice” hongerig en uitgedroogd wakker wordt in de kelder en zich af vraagt waar zijn vrouw is…
De tekst wordt wederom begeleidt door een rustige griezelige soundtrack tot op het moment van ontdekking. Dan zwelt de muziek aan, nadat hij een pad van bloeddruppels heeft gevolgd, en barst het los …These crimson spots are dripping from my hand…

Dit album kan verder alleen nog maar eindigen met Escape. Weg proberen te vluchten uit de nachtmerrie …but where am I running to there's no place to go…
Wederom een goed in het gehoor liggend rock nummer dat je heerlijk mee kunt brullen.

Het album klopt van begin tot eind, er staat geen minder nummer op, alles klopt en alles past.

Pas als je het album uit zet keer je weer terug naar de realiteit, naar de bewoonde wereld en is alles weer normaal…of toch niet...

...is someone calling me, I hear my name…….

Ik heb de plaat net zo ervaren, niets aan toe te voegen

Samen horen "Welcome..."en "Goes to Hell" bij elkaar, omdat ze in elkaars verlengde liggen (en Steven komt op beide platen voor). Een volwassen plaat, in de nieuwe stijl van Alice. "Only women bleed" is misschien wel het bekendste nummer, en ook in Nederland een hit geweest.

Dit is toch wel een album waaraan je moet wennen. Waar 'Trash' meteen inslaat, maar na een tijdje wat oppervlakkig lijkt, denk ik dat dit een groeidiamant is.
Voorlopig gaat mijn voorkeur uit naar de ballad 'Only Women Bleed' en de akelige nummers 'Years Ago' en 'Steven'.
De bijhorende dvd is wel een lust voor het oog. Eigenlijk besef je dan pas hoe vernieuwend Alice Cooper wel was. 'Devil's Food' en 'Black Widow' zijn live een absoluut hoogtepunt. Het enorme spinnenweb, de stem van Vincent Price, de spinnen en dan de losbarsting van de twee gitaristen. Heel lange en sterke solo's. 'Years Ago' wordt in kleine stukjes gebracht, telkens als intro op andere nummers. Prachtig ook dat heel het album gespeeld wordt, iets wat je niet vaak meer tegenkomt. Meestal spelen artiesten een paar nummers van hun nieuwe werk, aangevuld met vooral de hits. Hier krijg je dus alle nummers van dit werk en maar 4 oudere nummers, die eigenlijk niet echt in de sfeer van het optreden horen, maar wel heel lekker klinken. De cycloop die onthoofd wordt, is wel eerder grappig dan griezelig. Het ziet er zo'n sukkelaar uit met zijn te kleine armpjes.

ik wil hier alvast mr. b bedanken voor zijn fantastische recensie, prachtig kerel, en niks dan de waarheid, dit is een sublieme recensie over een pracht conceptplaat .

er is geen woord teveel aan, ik heb de plaat gekocht toen ik een jaar of 18 was en nu heb ik hem op cd en vind hem nog altijd onverwoestbaar heerlijk , staat wel op 11 in mijn top 10 aller tijden !

Thanks beaster1256 voor het compliment.

Zelf ben ik nog steeds heel erg blij dat ik dit album op vinyl in bezit heb. Het artwork op zich, komt al beter uit op een grote hoes dan zo'n klein cd doosje.

En dan het moment dat je de pick-up naald op dat zwarte vinyl zet en je eerst de wat krakerige ruis hoort voordat de muziek werkelijk begint, maakt de sfeer compleet...

Jarenlang op zoek geweest naar een fatsoenlijk CD-exemplaar van dit album en eindelijk gevonden. "Welcome To My Nightmare" is nog mooier dan ik had kunnen verwachten (de nummers kende ik al van de gelijknamige DVD, maar de geluidskwaliteit daarvan is beroerd). Eén van de mooiste albums van 1975, en samen met "From The Inside" het mooiste solowerk van Alice.

Hét album van dé Alice Cooper! Mijn favoriet album van Alice Cooper in het geheel. Een recensie plaatsen hoeft al niet meer, want niemand zou het beter kunnen zeggen dan Mr. B. Vind ik echt prachtig geschreven! En het album blijft tijdloos. Zelfs voor een 16-jarige!

Sterke plaat, een klein meesterlijk concept.

Steven als absolute uitschieter (wat had je anders gedacht). De B kant is stukken beter dan de A kant.

De gemiddelde score is hier veel te laag. SPIJTIG

Vorig jaar op school konden we allerlei dingen doen, soort van leerlingennamiddag. In een gekke bui schreef ik me in om karaoke te zingen, en zie ik daar wel het nummer Some Folks niet tussenstaan? Grote verrassing toen ik dat ontdekte. Ik wou dat nummer absoluut eens zingen, maar ik was natuurlijk de enigste die dat nummer kende. Waarschijnlijk verschrikkelijk gezongen toen, maar wat heb ik mij geamuseerd . Blijft echt een topper, dit album.

Pareltje deze plaat. Afgelopen december naar hem toegeweest in Kerkrade en Alice heeft vele van deze nummers gespeeld. Welverdiende 4*!

Cooper's eerste solo werk, maar is niets minder dan de vorige albums!

Wat een fantastische recensie van Mr.B!!! Werkelijk niks aan toe te voegen! Als je het album niet kent maar jouw verhaal leest wordt je al bang
Absoluut één van Alice zijn beste albums. Wat een meesterwerk!!!

Vroeg me stiekem al af wanneer je WTMN ging beoordelen . en zoals ik hoopte: de 5 die hij dubbel en dik verdiend .

Ik heb deze site sinds kort ontdekt dus ik heb nog een hoop te doen
Elke avond probeer ik wat te beoordelen en meestal doe ik dat per artiest. Maar ja, artiesten zoals Alice hebben zo ongelooflijk veel albums uitgebracht dat je daar wel even mee bezig bent

Duidelijk een stuk gelikter dan de groeps-albums.
Dat ongepolijste randje mis ik hier toch wel, al wordt er een sterke sfeer neergezet.

De verwijzing in Cold Ethyl naar Easy Action's Refrigerator Heaven is erg leuk.

Het is inderdaad wat gepolijster allemaal. Maar zoals je al zegt; de sfeer die Alice op dit album weet neer te zetten is buitengewoon knap!

Eigelijk kunnen we al ons geschrijf staken niemand die mr.b zal overtreffen. Ik laat het hierbij en ga zijn recensie nogmaals lezen pffff wat een cd zeg samen met the inside de 2 meesterwerkjes van onze vriend ALICE COOPER 5 PINGELS

Ik heb dit album de afgelopen dagen geluisterd als ik naar bed ging. In het donker en dan maar luisteren....geweldig wat een sfeer Alice weet te creëren op dit album!! De perfecte horrormovie soundtrack. En muzikaal zit het natuurlijk ook uitermate knap in elkaar. Dat wordt bij Alice door alle showelementen nog weleens vergeten!

Dit is het eerste album wat ik nu van hem heb gehoord en het bevalt me wel!
Iemand misschien een tip welk album hierna als eerst te beluisteren??

Das een lastige! Als deze je bevalt dan zou ik eerst zijn oude albums (jaren 70) proberen. Billion dollar babies, Killer, Love it to death, School's out en Muscle of love zijn allemaal geweldig vind ik! Daarna zou ik zijn latere werk proberen. Persoonlijk vind ik zijn jaren 80 albums ook erg de moeite waard. Succes ermee!!

Bedankt voor de tip!!
Ben zojuist aan Billion Dollar Babies begonnen en wat klinkt het toch heerlijk allemaal!

Voor mijn part heeft hij Welcome to My Nightmare nooit meer overtroffen. Wat je als voordeel wel hebt bij Alice is dat hij veel stijlen heeft aangedurft. En je kan er donder op zeggen dat na drie platen in hetzelfde genre hij een andere stijl adopteerd.

Maar inderdaad, het eerdere werk sluit beter aan bij WTMN als het latere.

Ik begin overigens wel heel ongeduldig te worden naar het volgende album. Er gaan al rumours rond dat het wéér is uitgesteld tot 2012. Maar niets daarvan is bevestigd, dus ik hoop nog op een herfstrelease.

Het wordt waarschijnlijk 2012 en ik kom er nu pas achter dat het een vervolgproject is van dit album (Welcome 2 My nightmare). Met dezelfde artiesten en geproduceerd door Bob Ezrin.

Welcome 2 My Nightmare - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

Aha da's goed nieuws.

Het wordt inderdaad 2012, ondertussen al op verschillende plaatsen bevestigd. Jammer, maar ik verwacht dan wel een super album . De verwachtingen zijn dus nog hoger gespannen!

Ondertussen blijven we natuurlijk wel genieten van dit gigantisch juweeltje. Die ik ondertussen ook in LP-versie op de kop heb kunnen tikken, dus da's dubbel genieten !

Jammer natuurlijk dat je achteraf je bericht niet meer kan aanpassen. Nog geen dag na dat ik dit vorige had getypt, kom ik op een andere site iets tegensprekend tegen. Ik heb het in de Alice Cooper discussie gezet.

Alice heeft in zijn radioshow op planet rock radio tegengesproken dat het album in 2012 uitkomt. En van wie kun je het nou beter horen dan uit de mond van de meester zelf?!