Gary Louris - Dark Country (2025)

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Review: Gary Louris - Dark Country - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Review: Gary Louris - Dark Country
The Jayhawks voorman Gary Louris heeft voor het op Valentijnsdag verschenen Dark Country een aantal songs over de liefde opgenomen die behoorlijk ingetogen en met heel veel gevoel worden vertolkt

Als voorman van de Amerikaanse band The Jayhawks hoort Gary Louris bij de grootheden binnen de Amerikaanse alt-country scene die aan het begin van de jaren 90 opbloeide. De band heeft inmiddels een respectabel aantal albums op haar naam staan, waaronder een aantal klassiekers. Het solowerk van de Amerikaanse muzikant vond ik altijd net wat minder aansprekend, maar het deze week verschenen Dark Country valt me zeker niet tegen. Het is een album dat eerder klinkt als een folk- of countryalbum uit de jaren 70 dan als een alt-country album, maar door de zang van Gary Louris is het ook niet heel ver verwijderd van de muziek van The Jayhawks. Genieten dus.

Gary Louris kennen we als voorman van de Amerikaanse band The Jayhawks, die in de eerste helft van de jaren 90 met Hollywood Town Hall en Tomorrow The Green Grass twee onbetwiste alt-country klassiekers afleverde. In de band uit Minneapolis, Minnesota, draaide in eerste instantie alles om de dynamiek tussen Gary Louris en Mark Olson, maar sinds de tweede helft van de jaren 90 trekt Gary Louris de kar.

Hollywood Town Hall en Tomorrow The Green Grass zijn nog altijd de uitschieters in het oeuvre van The Jayhawks, maar de band timmert nog altijd met veel succes aan de weg en blijft een van de smaakmakers in het genre. XOXO, het laatste wapenfeit van de Amerikaanse band is inmiddels alweer vijf jaar oud, maar Gary Louris geeft deze week weer een levensteken af met zijn derde soloalbum (het album dat hij samen maakte met Mark Olson niet mee geteld).

Vagabonds uit 2008 en Jump For Joy vond ik allebei prima albums, al vind ik de albums van The Jayhawks over het algemeen beter. Dat was ook mijn eerste conclusie na eerste beluistering van het deze week verschenen Dark Country. Nu ik wat vaker naar het album heb geluisterd moet ik mijn mening toch wat bijstellen, want Gary Louris heeft een mooi album gemaakt.

Ook Dark Country is weer een album dat onmiddellijk aan de muziek van The Jayhawks doet denken. Dat is ook niet zo gek, want Gary Louris bepaalt met zijn stem voor een belangrijk deel het geluid van de band uit Minneapolis. Ook in muzikaal opzicht is Dark Country geen lichtjaren verwijderd van de muziek van The Jayhawks, al klinkt een soloalbum van Gary Louris wel anders dan een album van zijn band.

Dark Country is een behoorlijk ingetogen album waarop we vooral gitaren, piano, mondharmonica en de stem van Gary Louris horen. Het op Valentijnsdag verschenen album is een ode aan de liefde en werd door de Amerikaanse muzikant thuis opgenomen. Het is een album dat door de sobere inkleuring nogal nostalgisch aan doet, maar de songs zijn aansprekend en de uitvoering is fraai.

Ik heb al sinds de beginjaren van The Jayhawks wat met de stem van Gary Louris en ook de zang op Dark Country is zeer aansprekend. De Amerikaanse muzikant heeft een karakteristieke stem en legt veel gevoel in zijn zang. Door de sobere setting hoor ik dit keer wat minder van de muziek van The Jayhawks, al zijn er wel raakvlakken met het meer ingetogen werk van de band, en klinkt Dark Country meer als de folk- en countryalbums uit de jaren 70 dan als de alt-country albums uit de jaren 90.

Ik moest er even aan wennen, maar zeker wat later op de avond dringen de nieuwe songs van Gary Louris zich genadeloos op. Dat ligt niet alleen aan de mooie zang op het album, maar zeker ook aan het prachtige gitaarwerk, zeker wanneer de Amerikaanse muzikant elektrische gitaren gebruikt. Elf songs lang klinkt Dark Country behoorlijk consistent, maar in de laatste tracks gooit Gary Louris er nog wat synths tegenaan en klinkt zijn muziek toch opeens weer een stuk voller.

Dark Country is een album dat doet uitzien naar een nieuw Jayhawks album, maar meer dan de vorige soloalbums van Gary Louris is het ook een album dat zich makkelijk staande houdt naast de geweldige albums van de band uit Minneapolis. Erwin Zijleman

Staan een paar leuke tracks op. Heb me niet verveeld tijdens het luisteren.