The Waterboys - Life, Death and Dennis Hopper (2025)

Dat belooft wat...

Hopper's on Top (Genius)

Deze is alvast erg fijn.
Dennis Hopper

Voor iedereen die hoopte op een ouderwets big music album heb ik slecht nieuws...

Voor iedereen die hoopte op een ouderwets Keltisch folkrock album heb ik slecht nieuws...

Voor iedereen die hoopte op een liedje van 2 minuten waarin het woord fuck zo'n 100 keer gezongen/geschreeuwd wordt heb ik fantastisch nieuws!!


Maar goed, een trip dat is het deze nieuwe plaat van Mike Scott en co. Die co. zijn trouwens ook een heleboel vrienden, zelfs een aantal zeer bekende vrienden. Het album gaat net als de gasten alle kanten op en met over het algemeen ook geen heel makkelijke kost.

Dus voor iedereen die hoopte op een lekker popalbum heb ik slecht nieuws...

Ik kan wel al heel snel concluderen dat dit een album is waarvoor je in de stemming moet zijn. Terwijl ik nu het cijfer ga uitdelen was ik dat overduidelijk wel!

Goed gedaan hoor van deze band! Bewijst maar weer dat sommige oudjes nog gewoon mee doen.

Ik kom er nog niet echt lekker in. Waarschijnlijk omdat het alle kanten opvliegt. Erg fragmentarisch tot nu toe , maar ik hoor potentie. Eigenlijk heeft Scott mij nog nooit echt teleurgesteld. Het ene spreekt meer aan dan het andere , maar hij blijft steeds zoeken naar nieuwe invalshoeken en dat siert hem. Er staat een luistersessie op het programma voor vanmiddag. De drie keren dat ik hem tot nu toe heb beluisterd was tijdens het thuiswerken en dat bleef niet echt plakken. Wordt vervolgd .

Fuck you cowboy! (Let's fuuuuuuuuuck!!!!!)

Het is de laatste jaren kwantiteit boven kwaliteit bij The waterboys en dit wispelturige album is daar helaas geen uitzondering op.

Ik snap je opmerking, maar toch staat er voor mij voldoende bovengemiddeld goed materiaal op. Werd er toch vooral ingetrokken als concept en niet zozeer de individuele nummers. Al dacht ik eerst dat ik per ongeluk een nieuwe plaat van Steve Earle op had gezet. Mooie verrassing, want ik hou van die man, die er overigens ook een gewoonte van heeft gemaakt op albums aan zijn overleden helden op te dragen.

Binnenkort Easy Rider maar weer eens bekijken.

Fantastisch album zoals ze niet veel meer gemaakt worden. Als geheel te beluisteren en dan is het een mooie Dennis Hopper-reis met een diversiteit aan muziekstijlen en geluidseffecten die mij de gehele tijd konden boeien. Het album is erg goed geproduceerd, prachtig geluid en over de schrijfkunsten van Mike Scott hoef je je nooit zorgen te maken. Genoten!

Correct.



Incorrect.



Ik vind 'm enorm vermakelijk, lijkt ook in niks op alles wat ze eerder opgenomen hebben. En dat kan ik wel waarderen eigenlijk.

Ik ken niet al hun albums van de laatste 20 jaar, maar net als bij het album 'out of all this blue' bekruipt me het gevoel dat het met minder songs beter zou zijn. Hou er ongeveer de helft van over en je houdt genoeg songs over om een uitstekend album te vullen, terwijl het nu opnieuw wat wisselvallig is. Zo is het minder evident om de aandacht erbij te houden en echt in het album 'te duiken'.

Prachtig eerbetoon van Scott aan Hopper. Waar het me eerst niet pakte ben ik nu bevangen door de plaat. Kleine miniatuurtjes wisselen hele songs af. Een smeltkroes van stijlen ,maar niks zit elkaar in de weg..Mooie productie en de gastartiesten voegen echt iets toe. Voor mij een van de verassingen van het jaar tot nu toe.Deze krijgt nog wel wat draaiuurtjes. Kaartjes voor de optredens zijn binnen reeds.Voor deze 4 en halve ster tot nu toe.

Springsteen klinkt hier heel erg als Mark Lanegan!
Plaat die overduidelijk met heel veel plezier gemaakt is, maar achteraf nog veel beter blijkt dan dat je had verwacht. Wat een feestje! Ik doe eens gek en plak er 4,5 sterren op. Al was het alleen maar hoe verslavend vaak dit draai.

Was bezig om wat playlisten te maken voor de uitzendingen. Ook dit album nog maar een keer doorgelopen. Gooi er een halve ster bij.Volgens mij voor het eerst dat ik een beoordeling opwaardeer.