Charlie Cunningham - In Light (2025)

Recensie | Charlie Cunningham - In Light | Nieuweplaat.nl

Opgroeiend in het Engelse Bedford, niet per se een grote muzikale broedplaats, heeft de relatieve rust en het alledaagse leven aldaar zijn sporen nagelaten in de introspectieve en bescheiden toon van het werk van singer-songwriter Charlie Cunningham. Daar tegenover staat zijn tijd in de Spaanse stad Sevilla waar hij zich verdiepte in flamenco. Elementen uit de flamenco heeft Cunningham als het ware ‘getemd’ en in dienst gesteld van zijn kalme, subtiele stijl. Minder direct herkenbaar als flamenco, maar wel bijzonder binnen het singer-songwriter genre. Inmiddels is Cunningham toe aan zijn vierde lp met de titel In Light. Een plaat die enerzijds het persoonlijke en breekbare belicht en tegelijkertijd ook het rijke en gelaagde laat horen.

This House is daar een mooi voorbeeld van. Deze track heeft die beklemmende, filmische sfeer met bijbehorende spanningsopbouw en melancholische ondertoon, waardoor je het zo kunt gebruiken als leader van een Scandinavische crime-serie als The Bridge of The Chestnut Man. Onheilspellend kil en toch warm aantrekkelijk.

Cunningham probeert op In Light naar eigen zeggen ‘de essentie van rauwe menselijke creativiteit vast te leggen’. Elk van de tien tracks werd vastgelegd in een enkele take met minimale bewerking achteraf. Het zorgt voor een sfeer waarin je wordt ondergedompeld in een dieper bewustzijn. Het lied Happening Lately heeft al deze facetten. ‘I feel like it’s different here/Something has been happening lately’, zijn de openingszinnen van een songtekst die gaat over verandering en de noodzaak om tijd te nemen voor inzicht. Het verfijnde en ingetogene, waarbij de ruimte tussen de noten en de teksten net zo belangrijk is als de muziek zelf, vraagt om aandacht en een bepaalde staat van ontvankelijkheid. Vergelijk het met het lezen van goede poëzie: zijn nummers ontvouwen zich langzaam, zonder grootse uithalen of bombastische climaxen. Evenals bij het lezen van poëzie is geduld de sleutel – de gelaagdheid opent zich pas echt als je de tijd neemt om hetgeen je hoort tot je te laten komen.

Naast gitaar neemt Cunningham ook het pianospel voor zijn rekening, zoals op de minimalistische ballade A Moment. De weidse en verstilde sfeer van dit arrangement roept beelden op van mistige bergen in het Lake District of de desolate, ruige hoogtes rond Ben Nevis in Schotland. De combinatie van melancholie, ruimte en een zekere eenzaamheid past perfect bij de genoemde landschappen als beeldspraak voor herinneringen waar je onbegrensd doorheen kunt dwalen. Zelfs als woorden ontbreken, zoals het geval is op One In A Million, voel je als vanzelf welke woorden zich thuis voelen op deze Satie-achtige pianoklanken. Let vooral ook op de achtergrondgeluiden, die iets huiselijks, iets welkoms ademen. One In A Million is het bezinningsmoment dat leidt naar het slotlied waar de introspectieve en oberverende teksten van de voorafgaande negen tracks samenkomen: New Symmetry. Ingetogen en fijnzinnig verwoordt Cunningham hoe de tijd zorgt voor steeds meer gelijkenis met zijn eigen spiegelbeeld.

Misschien komt dat door de minimale arrangementen, misschien door de manier waarop Cunninghams stem en gitaar veel ‘lucht’ laten in de muziek. Misschien is het zijn subtiel percussieve gitaarstijl of de manier waarop hij speelt met de tijd. In Light duurt slechts dertig minuten, maar ervaart als minstens het dubbele. Hoe het ook zij: Charlie Cunningham levert met In Light een pracht van een plaat af, waarop mooie melodieën gewichtige woorden dragen zonder dat het drukt of klemt. In Light is goedbeschouwd een poëziealbum (heeft u die basisschooltijd-herinnering nog op zolder liggen?), maar dan voor volwassenen. En zonder plakplaatjes.